Τζορντάνο Μπρούνο, ο πρώτος μάρτυρας της επιστήμης

Στις 27 Φεβρουα­ρί­ου 1548 γεν­νιέ­ται ο Τζορ­ντά­νο Μπρού­νο, Ιτα­λός φιλό­σο­φος, αστρο­νό­μος, μαθη­μα­τι­κός και ποι­η­τής, εκπρό­σω­πος του πανθεϊσμού.

Ο Μπρού­νο κατα­διώ­χτη­κε από την καθο­λι­κή εκκλη­σία για τις από­ψεις του. Για το λόγο αυτό εγκα­τέ­λει­ψε την Ιτα­λία και έζη­σε στη Γαλ­λία, την Αγγλία και τη Γερ­μα­νία. Οταν επέ­στρε­ψε στην πατρί­δα του, το 1592, συνε­λή­φθη και κατη­γο­ρή­θη­κε από την Ιερά Εξέ­τα­ση ως αιρε­τι­κός και ελευ­θε­ρό­φρων. Φυλα­κί­στη­κε για 8 χρό­νια και μετά θανα­τώ­θη­κε στην πυρά.

Οι φιλο­σο­φι­κές από­ψεις του Μπρού­νο ήταν ένα κρά­μα του νεο­πλα­τω­νι­σμού και των από­ψε­ων των αρχαί­ων Ελλή­νων υλι­στών φιλο­σό­φων, καθώς και των πυθα­γο­ρεί­ων. Ανέ­πτυ­ξε την ηλιο­κε­ντρι­κή θεω­ρία του Κοπέρ­νι­κου από την οποία επη­ρε­ά­στη­κε πολύ και στη συνέ­χεια δια­τύ­πω­σε τη θεω­ρία για την απει­ρό­τη­τα της φύσης. Η φιλο­σο­φία του Μπρού­νο μελε­τή­θη­κε από τους νεό­τε­ρους φιλο­σό­φους και ιδιαί­τε­ρα από το Χέγκελ. Μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί ο μετα­βα­τι­κός, συν­δε­τι­κός κρί­κος μετα­ξύ των μεσαιω­νι­κών φιλο­σο­φι­κών συστη­μά­των και των φιλο­σο­φι­κών αντι­λή­ψε­ων της νέας εποχής.