Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τζουζέπε Βέρντι

Στις 10 Οκτω­βρί­ου 1813 γεν­νιέ­ται ο Τζου­ζέ­πε Βέρ­ντι. Ιτα­λός συν­θέ­της όπε­ρας, από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους του 19ου αιώ­να. Σε πολύ μικρή ηλι­κία έδει­ξε σπά­νια μου­σι­κά χαρί­σμα­τα, ενώ άρχι­σε να συν­θέ­τει μου­σι­κή από τα 16 του χρό­νια. Μετά από δύο σχε­τι­κά αδιά­φο­ρες όπε­ρες στη Σκά­λα του Μιλά­νου, ο Βέρ­ντι γνω­ρί­ζει τον πρώ­το θρί­αμ­βο με το «Ναμπού­κο». Ακο­λου­θούν μια σει­ρά μεγά­λων επι­τυ­χιών στην Ιτα­λία, αλλά και σε άλλα μεγά­λα λυρι­κά θέα­τρα σ’ ολό­κλη­ρο τον κόσμο (Ερνά­νης, Ριγκο­λέ­το, Τρο­βα­τό­ρε, Τρα­βιά­τα). Σ’ όλα του τα έργα, ήταν εμφα­νής η επιρ­ροή των επα­να­στα­τι­κών ιδε­ών της επο­χής και του αγώ­να για μια ενω­μέ­νη και ανε­ξάρ­τη­τη Ιτα­λία. Γι’ αυτό και οι περισ­σό­τε­ρες παρα­στά­σεις μετα­τρέ­πο­νταν σε λαϊ­κά συλ­λα­λη­τή­ρια. Σ’ αυτήν την κατη­γο­ρία ανή­κουν ιδιαί­τε­ρα τα έργα του Βέρ­ντι «Σικε­λι­κός Εσπε­ρι­νός», «Σίμον Μπο­κα­νέ­γκρα», «Η Δύνα­μη του Πεπρω­μέ­νου», «Ντον Κάρ­λο» και περισ­σό­τε­ρο ο «Χορός των Μεταμ­φιε­σμέ­νων». Το 1870 έγρα­ψε για την Οπε­ρα του Καΐ­ρου μια από θεα­μα­τι­κό­τε­ρες και δημο­φι­λέ­στε­ρες δημιουρ­γί­ες του, την «Αϊντα», ενώ στα 73 του χρό­νια γρά­φει τον κατα­πλη­κτι­κό «Φάλ­σταφ».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο