Την μοναδική φορά που οι ΗΠΑ έστειλαν στρατό ενάντια στους μπολσεβίκους έμαθαν τι σημαίνει επαναστάτης (4/8’ Μέρος)

Επι­μέ­λεια Πάνος Αλε­πλιώ­της //

«Στα τέλη του Φεβρουα­ρί­ου 1919, οι στρα­τιώ­τες του Β τάγ­μα­τος του 339ου Συντάγ­μα­τος του Αμε­ρι­κά­νι­κου εκστρα­τευ­τι­κού σώμα­τος έφτα­σαν στα οριά τους όταν η δρά­ση έδω­σε τη θέση της στην ανταρσία.

 Οι Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες νόμι­ζαν πως θα αντι­με­τω­πί­σουν τους Γερ­μα­νούς στο Δυτι­κό Μέτω­πο. Όμως τρεις μήνες μετά την ανα­κω­χή της 11 Νοεμ­βρί­ου όπου έλη­ξε ο Α Παγκό­σμιος πόλε­μος, ακό­μη πολε­μού­σαν τους επα­να­στά­τες Μπολ­σε­βί­κους στην Ρωσία στον παγω­μέ­νο Βορρά.

 Δεκά­δες συνα­δελ­φοί τους είχαν υπο­κύ­ψει από γρί­πη στο ταξί­δι στη θάλασ­σα για το ρωσι­κό λιμά­νι του Αρχάγ­γε­λου. Άλλοι είχαν σκο­τω­θεί στη μάχη με έναν εχθρό, οπλι­σμέ­νο με την τοπι­κή γνώ­ση στα μονο­πά­τια και τα χωριά. Πλη­γω­μέ­νοι Αμε­ρι­κά­νοι είχαν παγώ­σει μέχρι θανά­του περι­μέ­νο­ντας διά­σω­σης στα χιο­νι­σμέ­να δάση». Έτσι αρχί­ζει το άρθρο του Michael M. Phillips στην Wall street journal.

***

Μέρος Δ. Στην πρώ­τη μάχη τους το Σεπτέμ­βριο, οι Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες που χει­ρι­ζό­ταν τα πολυ­βό­λα βρέ­θη­καν επί μια εβδο­μά­δα μέχρι το γόνα­το βυθι­σμέ­νοι στα νερά ενός βάλ­του. Το πυρο­βο­λι­κό των Μπολ­σε­βί­κων άρχι­σε το μπα­ράζ πριν το φως της ημέρας.

Ένας σκο­τώ­θη­κε, τρεις τραυ­μα­τί­στη­καν και ένας ακό­μη έπα­θε νευ­ρι­κό σοκ στην μάχη ενα­ντί­ον των Bolos (Μπολ­σε­βί­κων) όπως απο­κα­λού­σαν τον αντί­πα­λο. « Ας πού­με μια προ­σευ­χή για τον Τσάρ­λι» έγρα­ψε στη φίλην του ο υπο­λο­χα­γός Charles Ryan.

Στο μέτω­πο, τα στρα­τεύ­μα­τα συχνά τρέ­φο­νταν με κον­σέρ­βες corned beef και σκλη­ρό ψωμί.

Ορι­σμέ­νοι στρα­τιώ­τες ήταν τυχε­ροί. Για ένα σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα, ο υπο­λο­χα­γός Ryan ήταν εγκα­τα­στη­μέ­νος σε ένα μονα­στή­ρι, όπου δεί­πνη­σε με σού­πα λαχα­νι­κών, βρα­στές πατά­τες, ψητό φασια­νό και αχλά­δια κομπό­στα. Συνει­σέ­φε­ρε το αλεύ­ρι του στην κου­ζί­να, και οι μονα­χές ζύμω­σαν άσπρο ψωμί.

Ένα τάγ­μα του 339ου παρέ­μει­νε στον Αρχάγ­γε­λο. Οι άνδρες έβλε­παν ται­νί­ες του Τσάρ­λι Τσά­πλιν οργά­νω­ναν χορούς με τις νοσο­κό­μες του Ερυ­θρού Σταυ­ρού και τις τοπι­κές γυναί­κες. Οι στρα­τιώ­τες δια­κό­σμη­σαν τις αίθου­σες με σημαί­ες και κλα­διά. Επι­σκε­φτό­ταν τα λου­τρά με τα κόκ­κι­να τού­βλα όπου είχε εναλ­λάξ δωμά­τια ζεστού ατμού και ψύξης.

Πρό­σκλη­ση σε πάρτυ

«Είχα μια κατά­κτη­ση με ένα κορί­τσι Εσκι­μώο και πέρα­σα την ημέ­ρα μου με ιππα­σία γύρω από τον ποτα­μό Divina, και έβγα­λα φωτο­γρα­φία έναν τάραν­δο». γρά­φει στο ημε­ρο­λό­γιό του ο στρα­τιώ­της Fred Kooyers. Όχι πολύ και­ρό μετά, ο λοχα­γός του έδω­σε μια διά­λε­ξη για τα αφρο­δί­σια­κά νοσήματα.

Δύο μήνες μετά την άφι­ξη του 339^ου, έφτα­σε στον Αρχάγ­γε­λο το νέο πως ο πόλε­μος είχε τελειώ­σει με την υπο­γρα­φή της ανα­κω­χής σε ένα βαγό­νι στα δάση της Γαλ­λί­ας. Εντός ωρών, τα πυρο­βό­λα όπλα σίγη­σαν στο δυτι­κό μέτωπο.

«Φαίνεται..πως η γρή­γο­ρη επι­στρο­φή μας είναι εξα­σφα­λι­σμέ­νη» έγρα­φε στην μητέ­ρα του ο McKenzie μια ημέ­ρα μετά την υπογραφή.

Οι άνδρες του 339ου έμα­θαν σύντο­μα πως η ειρη­νευ­τι­κή συμ­φω­νία δεν ισχύ­ει γιαυ­τούς. «Δεν βλέ­πω για­τί να είμα­στε εδώ πάνω,ο πόλε­μος ήταν με τη Γερ­μα­νία όχι με την Ρωσία όσο μπο­ρώ να κατα­λά­βω» έγρα­ψε στην μητέ­ρα του δύο εβδο­μά­δες μετά την ανα­κω­χή ο Carleton Foster.

«Αν αυτοί οι άνθρω­ποι θέλουν να μάχο­νται μετα­ξύ τους δεν είναι κάτι που μας αφορά»

Οι Αμε­ρι­κά­νοι διοι­κη­τές ήταν πιε­σμέ­νοι για να δώσουν εξη­γή­σεις. Ο συνταγ­μα­τάρ­χης James Ruggles, ο στρα­τιω­τι­κός ακό­λου­θος των ΗΠΑ στον Αρχάγ­γε­λο, ανέ­φε­ρε στην κεντρι­κή διοί­κη­ση ότι ούτε οι στρα­το­λο­γη­μέ­νοι ούτε οι αξιω­μα­τι­κοί κατα­λα­βαί­νουν για­τί είμα­στε στον πόλε­μο ακόμη.

Ταξί στα χιόνια

Οι ανη­συ­χί­ες του έφθα­σαν στον Gen. John “Black Jack” Pershing,   Jack», διοι­κη­τή των δυνά­με­ων των ΗΠΑ στον πόλε­μο, και στη συνέ­χεια στο γρα­φείο του Επι­τε­λάρ­χης Στρα­τού στην Ουάσιγκτον.

Τον Δεκέμ­βριο, το φως της ημέ­ρας στον Αρχάγ­γε­λο ήταν μόνο τέσ­σε­ρις ώρες περί­που και η θερ­μο­κρα­σία έπε­σε τόσο χαμη­λά όσο 50 βαθ­μούς κάτω από το μηδέν. Με τέτοιο κρύο, στρα­τιώ­τες δεν μπο­ρού­σαν να παρα­μεί­νουν στην σκο­πιά πάνω από 15 λεπτά την φορά.

Με τόσες πολ­λές μονά­δες των ΗΠΑ υπό την ηγε­σία των Βρε­τα­νών αξιω­μα­τι­κών, πιστεύ­ουν οι Αμε­ρι­κά­νοι στρα­τιώ­τες στο μέτω­πο ότι «χρη­σι­μο­ποιού­νται για τα εγω­ι­στι­κά σχέ­δια της Αγγλί­ας για κατά­κτη­ση ρώσι­κου εδά­φους» ανέ­φε­ρε στην έκθε­ση του ο συνταγ­μα­τάρ­χης Ruggles.

Οι Αμε­ρι­κά­νοι λογο­κρι­τές στο Λίβερ­πουλ, που διά­βα­ζαν τις επι­στο­λές των στρα­τιω­τών που έστελ­ναν στους δικούς τους, δια­μαρ­τυ­ρή­θη­καν για τα παρά­πο­να που έκα­ναν ενα­ντί­ον των Βρε­τα­νών. Δεν ακού­γο­νται αλλη­λέγ­γυα τα σχό­λια σας, διαμήνυσαν.

Ένα γράμ­μα από αυτά που ενό­χλη­σαν τους λογο­κρι­τές είναι το παρα­κά­τω: «Η Αμε­ρι­κή δεν έχει τον τελευ­ταίο λόγο αυτής της κατά­στα­σης, αν τον είχαν θα μας είχαν πάρει απο δω χωρίς οποια­δή­πο­τε δισταγ­μό» έγρα­ψε τον Δεκέμ­βριο ο Thomas F. Moran. «Αγω­νι­ζό­μα­στε για τα Βρε­τα­νι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και χύνου­με καλό αμε­ρι­κα­νι­κό αίμα και σπα­τα­λά­με καλές αμε­ρι­κά­νι­κες ζωές για μια αιτία που στην κυβέρ­νη­ση μας σίγου­ρα δεν την καταλαβαίνουν».

ΔΕΙΤΑ ΤΑ ΠΡΟΗΓΗΟΥΜΕΝΑ: Όταν οι Αμε­ρι­κά­νοι συνά­ντη­σαν τους μπολσεβίκους

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία