Την μοναδική φορά που οι ΗΠΑ έστειλαν στρατό ενάντια στους μπολσεβίκους έμαθαν τι σημαίνει επαναστάτης (7/8 Μέρος)

Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης //

«Στα τέλη του Φεβρουα­ρί­ου 1919, οι στρα­τιώ­τες του Β τάγ­μα­τος του 339ου Συντάγ­μα­τος του Αμε­ρι­κά­νι­κου εκστρα­τευ­τι­κού σώμα­τος έφτα­σαν στα οριά τους όταν η δρά­ση έδω­σε τη θέση της στην ανταρσία.

 Οι Αμε­ρι­κα­νοί στρα­τιώ­τες νόμι­ζαν πως θα αντι­με­τω­πί­σουν τους Γερ­μα­νούς στο Δυτι­κό Μέτω­πο. Όμως τρεις μήνες μετά την ανα­κω­χή της 11 Νοεμ­βρί­ου όπου έλη­ξε ο Α Παγκό­σμιος πόλε­μος, ακό­μη πολε­μού­σαν τους επα­να­στά­τες Μπολ­σε­βί­κους στην Ρωσία στον παγω­μέ­νο Βορρά.

 Δεκά­δες συνα­δελ­φοί τους είχαν υπο­κύ­ψει από γρί­πη στο ταξί­δι στη θάλασ­σα για το ρωσι­κό λιμά­νι του Αρχάγ­γε­λου. Άλλοι είχαν σκο­τω­θεί στη μάχη με έναν εχθρό, οπλι­σμέ­νο με την τοπι­κή γνώ­ση στα μονο­πά­τια και τα χωριά. Πλη­γω­μέ­νοι Αμε­ρι­κά­νοι είχαν παγώ­σει μέχρι θανά­του περι­μέ­νο­ντας διά­σω­σης στα χιο­νι­σμέ­να δάση». Έτσι αρχί­ζει το άρθρο του Michael M. Phillips στην Wall street journal.

Μέρος Ζ. Η δυσαρέσκεια μετατράπηκε σε ανυπακοή μεταξύ των αμερικανικών στρατευμάτων.

Στρα­τιώ­τες του Α’ τάγ­μα­τος του 339^ου Συντάγ­μα­τος προ­σπά­θη­σαν να πετύ­χουν μόνοι τους ξεχω­ρι­στή ειρή­νη με τους στρα­τιώ­τες των Μπολ­σε­βί­κων που βρι­σκό­ταν απέ­να­ντι από τις γραμ­μές τους. Ένας Αμε­ρι­κα­νός, προ­φα­νώς γιος Ρώσων ή Ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης μετα­να­στών, συνέ­τα­ξε το κεί­με­νο της εκε­χει­ρί­ας σε πρό­χει­ρα Ρωσι­κά σε επι­στο­λό­χαρ­το Ιππο­τών του Κολόμ­βου δια­κο­σμη­μέ­νο με μια αμε­ρι­κα­νι­κή σημαία. Ο συγ­γρα­φέ­ας δια­μαρ­τυ­ρό­ταν για την εξα­πά­τη­ση των αμε­ρι­κά­νων στρα­τιω­τών από τους βρε­τα­νούς αξιω­μα­τι­κούς και την απου­σία των βρε­τα­νι­κών στρα­τευ­μά­των στις γραμ­μές του μετώπου.

“We are combating you and fighting you only to stay alive,” the letter said. “We support your desire to give up the crown and throw the Tsarism down to the ground, and we are ready to help you because it’s for the good of the working people.”

«Πολε­μού­με και αγω­νι­ζό­μα­στε ενα­ντί­ον σας μόνο και μόνο για να κρα­τη­θού­με ζωντα­νοί, έγρα­φε στο κεί­με­νο. «Υπο­στη­ρί­ζου­με την επι­θυ­μία σας να απορ­ρί­ψε­τε το Στέμ­μα και να πατή­σε­τε τον τσα­ρι­σμό και είμα­στε έτοι­μοι να σας βοη­θή­σου­με για­τί είναι για το καλό των εργαζομένων»

Το κεί­με­νο που είχε υπο­γρα­φή «οι Στρα­τιώ­τες των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών» συνέ­χι­ζε: «εμείς δεν θα σας επι­τε­θού­με και αν εσείς, αγα­πη­τοί σύντρο­φοι, κρα­τη­θεί­τε μακριά μας για δύο- δυό­μι­ση μήνες, θα φύγου­με από την Ρωσία πίσω στα σπί­τια μας» Δεν είναι σαφές αν το κεί­με­νο παρα­δό­θη­κε ποτέ.

Το γράμ­μα στή­ρι­ξης του αγώ­να των Μπολσεβίκων

Ο διοι­κη­τής του 339ου, συνταγ­μα­τάρ­χης Stewart, έστει­λε σήμα στο Στρα­τη­γείο στις 13 Φεβρουα­ρί­ου 1919 πως όλα είναι ρόδι­να. « Η κατά­στα­ση του πεζι­κού από άπο­ψη υγεί­ας, πει­θαρ­χί­ας ηθι­κού, ιμα­τι­σμού και εξο­πλι­σμού είναι εξαι­ρε­τι­κή». Οι φήμες περί του αντι­θέ­του στο Μίτσι­γκαν, συμπλή­ρω­σε, είναι «προ­σβο­λή… για το Σύνταγμα»

Υπήρ­χαν πράγ­μα­τι πολ­λές ανα­φο­ρές για ηρω­ι­σμούς στην μάχη. Τα Αμε­ρι­κά­νι­κα στρα­τεύ­μα­τα έλα­βαν Γαλ­λι­κά, Βρε­τα­νι­κά και από τους Λευ­κούς, μετάλ­λια ανδρεί­ας. Άλλοι αμε­ρι­κά­νοι αξιω­μα­τι­κοί ήταν λιγό­τε­ρο αισιό­δο­ξοι. Ο λοχα­γός Eugene Prince, ο οποί­ος παρεί­χε εκτι­μή­σεις της υπη­ρε­σί­ας πλη­ρο­φο­ριών στον Συνταγ­μα­τάρ­χη Διοι­κη­τή έστει­λε μιά κρι­τι­κή ανα­φο­ρά για το πεσμέ­νο ηθι­κό των στρατιωτών.

Ποζά­ρουν με τα μετάλλια

Μόλις λίγες εβδο­μά­δες μετά την έκθε­ση του λοχα­γού, ο στρα­τιώ­της Henkelman και το Β τάγ­μα ήταν σε εξέ­γερ­ση. Περισ­σό­τε­ροι από 65 άνδρες υπέ­γρα­ψαν το τελε­σί­γρα­φο, απαι­τώ­ντας την από­συρ­ση τους από το μέτω­πο μέχρι τις 15 Μαρτίου.

Το τελε­σί­γρα­φο, ωστό­σο, ήταν ένα τέχνα­σμα. Οι εξε­γερ­μέ­νοι το κυκλο­φο­ρού­σαν για να δούν πόσοι στρα­τιώ­τες ήταν πρό­θυ­μοι να ξεση­κω­θούν ενα­ντί­ον των διοι­κη­τών. Μόλις θα ήξε­ραν ποιον να εμπι­στευ­τούν, σκό­πευαν να αφο­πλί­σουν τους αξιω­μα­τι­κούς, να πάρουν τον έλεγ­χο του Β τάγ­μα­τος και να λιπο­τα­κτή­σουν από το μέτωπο.

Ένας από τους εξε­γερ­μέ­νους, ο λοχί­ας Parrish Silver, γεν­νή­θη­κε στο Jenny Lind Ark. Εργά­στη­κε στο Οχάιο στα ορυ­χεία άνθρα­κα σαν έφη­βος, και εργα­ζό­ταν σαν ρυθ­μι­στής στη Fisher Body Co στο Ντι­τρόιτ, όταν κλή­θη­κε στο στρα­τό. Δεν μπο­ρού­σε να κατα­λά­βει για­τί — αφού είχε τελειώ­σει ο πόλε­μος ενά­ντια στη Γερ­μα­νία — αυτός και οι φίλοι του συνέ­χι­ζαν να μάχο­νται ενα­ντί­ον των νέων Ρώσων βγα­ζο­ντάς τους από τα δικά τους ορυ­χεία άνθρα­κα και εργοστάσια.

«Η πλειο­ψη­φία των ανθρώ­πων εδώ συμπα­θούν τους Bolo (Μπολ­σε­βί­κους) δεν τους κατη­γο­ρώ» έγρα­φε στο ημε­ρο­λό­γιό του.

Ο λόχος του Parrish είχε μήνες νωρί­τε­ρα δια­τα­χθεί να κάψει ένα χωριό που έδι­νε κάλυ­ψη, στους ελεύ­θε­ρους σκο­πευ­τές του εχθρού. Γυναί­κες του χωριού έπε­σαν στο έδα­φος και άρπα­ξαν τα πόδια του λοχία, ικε­τεύ­ο­ντας για έλε­ος. Οι στρα­τιώ­τες έκα­ψαν τα σπί­τια παρό­λα αυτά. «Οι δια­τα­γές είναι δια­τα­γές» έγρα­ψε ο Parrish στο ημε­ρο­λό­γιό του.

Περί τα τέλη Φεβρουα­ρί­ου, είχε πια εξα­ντλη­θεί. «Αυτή η ζωή είναι ένα δια­ο­λε­μέ­νο πράγ­μα μετά το άλλο», έγρα­ψε στο ημε­ρο­λό­γιό του.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ: Όταν οι Αμε­ρι­κά­νοι συνά­ντη­σαν τους μπολσεβίκους

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία