Τη λήψη και άλλων μέτρων προανήγγειλε ο Κυρ. Μητσοτάκης

Στο σημε­ρι­νό του διάγ­γελ­μα ο πρω­θυ­πουρ­γός είπε τα ακόλουθα:

Συμπο­λί­τες μου, Σας απευ­θύ­νο­μαι και πάλι ‑για δεύ­τε­ρη φορά σε λίγες ημέ­ρες- με θέμα την απει­λή του κορο­νοϊ­ού. Για­τί καθώς η παν­δη­μία συνε­χί­ζει να εξα­πλώ­νε­ται προ­ξε­νεί χιλιά­δες θανά­τους σε πολ­λές χώρες. Αλλά και τις πρώ­τες σοβα­ρές απώ­λειες στην πατρί­δα μας. Σε τέτοιες στιγ­μές λοι­πόν ‑που ο χρό­νος μοιά­ζει να μην χωρά­ει τα γεγο­νό­τα- επι­λέ­γω να επι­κοι­νω­νού­με πιο συχνά. Και να σας ενη­με­ρώ­νω προ­σω­πι­κά για τα νέα δεδο­μέ­να, τις απο­φά­σεις που παίρ­νου­με και τα σχέ­δια που χαράσ­σου­με. Μιλώ­ντας πάντο­τε τη γλώσ­σα της αλή­θειας και με στα­θε­ρό οδη­γό τις συμ­βου­λές των ειδι­κών. Είμα­στε σε πόλε­μο. Με έναν εχθρό που είναι αόρα­τος αλλά δεν είναι ανί­κη­τος. Για­τί αν πετύ­χου­με να περιο­ρί­σου­με τη δια­σπο­ρά της μετά­δο­σης, θα δώσου­με χρό­νο στο σύστη­μα υγεί­ας να αντι­με­τω­πί­σει τα επεί­γο­ντα περι­στα­τι­κά. Η πρώ­τη μας προ­τε­ραιό­τη­τα είναι μία και αδια­πραγ­μά­τευ­τη: Να σώσου­με ζωές. Πρώ­τη μας φρο­ντί­δα είναι ο άνθρω­πος και η δημό­σια υγεία. Για αυτό και επι­βά­λα­με, πολύ νωρί­τε­ρα από άλλες ευρω­παϊ­κές χώρες, μέτρα πρω­το­φα­νή για και­ρό ειρή­νης. Και συνε­χί­ζου­με σε αυτή την κατεύ­θυν­ση. Από αύριο θα μεί­νουν κλει­στά τα εμπο­ρι­κά κατα­στή­μα­τα, πλην εκεί­νων με προ­ϊ­ό­ντα ή υπη­ρε­σί­ες πρώ­της ανά­γκης. Το Δημό­σιο έχει ήδη ανα­δια­τά­ξει τις δυνά­μεις του, υιο­θε­τώ­ντας νέες τεχνο­λο­γι­κές εφαρ­μο­γές προς αυτή την κατεύ­θυν­ση, για να προ­στα­τεύ­σει τις ευά­λω­τες ομά­δες του πλη­θυ­σμού. Το ίδιο κάνουν και οι επι­χει­ρή­σεις, χάρη στο ηλε­κτρο­νι­κό εμπό­ριο. Τρεις ήταν εξαρ­χής οι στό­χοι μας, κι αυτοί παρα­μέ­νουν, καθώς ο πόλε­μος συνε­χί­ζε­ται: O περιο­ρι­σμός της διά­δο­σης του ιού. Η ενί­σχυ­ση του συστή­μα­τος υγεί­ας. Και η στή­ρι­ξη της οικο­νο­μί­ας και των εργα­ζο­μέ­νων. Ξεκι­νώ από το τελευ­ταίο. Μόλις χθες απο­φα­σί­στη­κε στο Eurogroup ότι για εφέ­τος δεν υφί­στα­ται ο στό­χος του πλε­ο­νά­σμα­τος για το 3,5%. Όλες οι δαπά­νες για την υγειο­νο­μι­κή αλλά και την μετα­να­στευ­τι­κή κρί­ση δεν θα υπο­λο­γί­ζο­νται στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του 2020.

Όπως και οι έκτα­κτες δαπά­νες του κοι­νω­νι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για τους άνερ­γους, τους οικο­νο­μι­κά αδύ­να­μους και τις προ­νοια­κές δομές. Θα μπο­ρού­με, επί­σης, να δια­θέ­σου­με αμέ­σως και χωρίς πρό­σθε­τη γρα­φειο­κρα­τία πόρους του ΕΣΠΑ για την αγο­ρά και την εργα­σία. Πρα­κτι­κά, και σε πρώ­τη φάση, η κυβέρ­νη­ση θα δια­θέ­σει 2 δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ για να βοη­θή­σει παρα­γω­γι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες με προ­βλή­μα­τα λόγω μεί­ω­σης του τζί­ρου. Ενώ το κρά­τος, και όχι η επι­χεί­ρη­ση, ανα­λαμ­βά­νει να κατα­βά­λει μέρος του μισθού των εργα­ζο­μέ­νων στους κλά­δους που πλήτ­το­νται. Επι­πλέ­ον, όλες οι φορο­λο­γι­κές και ασφα­λι­στι­κές υπο­χρε­ώ­σεις ανα­στέλ­λο­νται, ενώ νομο­θε­τού­με έκτα­κτα μέτρα που δίνουν τη μέγι­στη δυνα­τή ευε­λι­ξία, ώστε να δια­σω­θούν θέσεις εργα­σί­ας. Και συντο­νι­ζό­μα­στε με την Τρά­πε­ζα της Ελλά­δος και την Ευρω­παϊ­κή Κεντρι­κή Τρά­πε­ζα ώστε να απο­τρα­πεί μία νέα γενιά κόκ­κι­νων δανεί­ων: Το κρά­τος θα καλύ­πτει το κόστος των επι­το­κί­ων δανει­σμού και με τη σει­ρά τους οι τρά­πε­ζες θα ανα­στέλ­λουν έως τον Σεπτέμ­βριο τις πλη­ρω­μές χρε­ο­λυ­σί­ων για τις συνε­πείς επι­χει­ρή­σεις. Θέλου­με να σώσου­με θέσεις εργα­σί­ας. Και κάνω έκκλη­ση στις επι­χει­ρή­σεις να μην προ­χω­ρή­σουν σε απο­λύ­σεις. Για­τί θα υπάρ­ξουν μέτρα που θα τονώ­σουν τη ρευ­στό­τη­τα και θα τους επι­τρέ­ψουν να αντέ­ξουν μέσα σε αυτή την περι­πέ­τεια. Σε λίγο θα συμ­με­τά­σχω στην τηλε­διά­σκε­ψη Κορυ­φής της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, με στό­χο να διευ­ρύ­νω τα περι­θώ­ρια δρά­σης της κυβέρ­νη­σης. Αλλά και να μετα­φέ­ρω το μήνυ­μα ότι αυτή την κρί­ση πρέ­πει να την περά­σου­με ενω­μέ­νοι και με το κόστος μοι­ρα­σμέ­νο δίκαια στην κοι­νω­νία. Στον δημό­σιο και στον ιδιω­τι­κό τομέα. Αλλά και με την έμπρα­κτη στή­ρι­ξη της ίδιας της Ευρώ­πης. Κάτω από αυτήν τη σημαία θα πολε­μή­σου­με. Και αυτήν υπη­ρε­τούν τα νέα δρα­στι­κά μέτρα μας, τα οποία θα εξει­δι­κευ­θούν αύριο από τους Υπουρ­γούς Οικο­νο­μι­κών, Ανά­πτυ­ξης και Εργα­σί­ας. Στο μέτω­πο της Υγεί­ας, κατευ­θύ­νο­νται στις θέσεις τους οι 2.000 νοση­λευ­τές που προ­σλαμ­βά­νο­νται άμε­σα. Από σήμε­ρα, το ΝΙΜΤΣ μετα­τρέ­πε­ται σε Κέντρο Νοση­λεί­ας Περι­στα­τι­κών Κορο­νοϊ­ού. Για τον ίδιο σκο­πό επι­τάσ­σε­ται το νεό­δμη­το ιδιω­τι­κό θερα­πευ­τή­ριο Attica στο Θριά­σιο. Συνο­λι­κά προ­σφέ­ρο­νται στο Σύστη­μα Υγεί­ας 1.900 νέες κλί­νες. Εύχο­μαι να μην τις χρεια­σθού­με όλες… Αλλά αυτό, όπως σας είπα, εξαρ­τά­ται από όλους μας. Είμα­στε στην αρχή της μάχης, που θα είναι δύσκο­λη, ειδι­κά στο επό­με­νο δίμη­νο! Τον συντο­νι­σμό της μάχης έχει πλέ­ον η Γραμ­μα­τεία Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, γύρω από την οποία στοι­χί­ζο­νται όλες οι δημό­σιες υπη­ρε­σί­ες. Γι’ αυτό και ο Γραμ­μα­τέ­ας Νίκος Χαρ­δα­λιάς ανα­βαθ­μί­στη­κε ήδη σε Υφυ­πουρ­γό, με ειδι­κή αρμο­διό­τη­τα την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας. Και, κάθε από­γευ­μα στις 18:00, μαζί με τον λοι­μω­ξιο­λό­γο κ. Σωτή­ρη Τσιό­δρα, θα ενη­με­ρώ­νει υπεύ­θυ­να τους πολί­τες. Τίπο­τε όμως δεν μπο­ρεί να γίνει χωρίς την αφο­σί­ω­ση του προ­σω­πι­κού μας. Οι μαχη­τές των νοσο­κο­μεί­ων μας αξί­ζουν κάθε βοή­θεια. Είναι οι ήρω­ες με τις λευ­κές και πρά­σι­νες μπλού­ζες. Όπως και τα στε­λέ­χη της Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας και οι ένστο­λοί μας που νύχτα και μέρα προ­σφέ­ρουν τον εαυ­τό τους για το κοι­νό καλό. Τους ευχα­ρι­στώ, σας ευχα­ρι­στώ, εκ μέρους όλων των Ελλή­νων. Δεν σας αρκεί μόνο ένα χει­ρο­κρό­τη­μα και ένας δημό­σιος έπαι­νος αλλά και κάτι παρα­πά­νω. Και θα μερι­μνή­σω προ­σω­πι­κά για αυτό. Το μεγα­λύ­τε­ρο όπλο κατά του κορω­νοϊ­ού παρα­μέ­νει, πάντως, η καθη­με­ρι­νή μας στά­ση. Και, καθώς ο ιός μετα­δί­δε­ται με την επι­κοι­νω­νία, αυτήν ακρι­βώς οφεί­λου­με να προσαρμόσουμε.

Μας το λένε, άλλω­στε, και οι για­τροί: «Εμείς μένου­με όρθιοι στα νοσο­κο­μεία για εσάς. Και εσείς πρέ­πει να μεί­νε­τε στο σπί­τι για εμάς». Και μας συμ­βου­λεύ­ουν: Μην φέρε­στε ως υγιείς που δεν βγαί­νουν για να μην νοσή­σουν. Αλλά σκε­φτεί­τε δια­φο­ρε­τι­κά: Σαν να έχε­τε ήδη τον ιό και δεν πρέ­πει να τον μετα­φέ­ρε­τε σε άλλους. Οι συνα­θροί­σεις απο­τε­λούν τις μεγα­λύ­τε­ρες παγί­δες. Γι’ αυτό και τις απα­γο­ρεύ­ου­με. Μένου­με, λοι­πόν, σπί­τι. Αυτό που άλλο­τε το είπαν cocooning και έγι­νε τάση και μόδα για τους νέους, σήμε­ρα είναι ανά­γκη και χρέ­ος για όλους. Ας μεί­νου­με μόνοι, αλλά όχι μονα­χι­κοί! Προ­στα­τευ­μέ­νοι, όχι πολιορ­κη­μέ­νοι! Και απο­μο­νω­μέ­νοι, αλλά όχι απο­ξε­νω­μέ­νοι. Για­τί καλού­μα­στε να αλλά­ζου­με μόνο συνή­θειες, όχι τον πολι­τι­σμό μας. Να χτί­σου­με, δηλα­δή, μια νέα κοι­νω­νι­κό­τη­τα βασι­σμέ­νη στην υπευ­θυ­νό­τη­τα. Πρώ­το μας μέλη­μα παρα­μέ­νει να προ­φυ­λά­ξου­με τους ηλι­κιω­μέ­νους μας και τις ευπα­θείς ομά­δες. Και αυτή η ευθύ­νη βαραί­νει όλους, ειδι­κά τους νεό­τε­ρους. Προ­σέξ­τε: Εσείς το πιο πιθα­νό είναι να νοσή­σε­τε ήπια ή και χωρίς καθό­λου συμ­πτώ­μα­τα. Όμως, κυκλο­φο­ρώ­ντας άσκο­πα κυκλο­φο­ρεί­τε και τον ιό. Απει­λεί­τε, έτσι, τους γονείς και τους παπ­πού­δες σας. Αλλά κιν­δυ­νεύ­ε­τε και οι ίδιοι. Για­τί αυξά­νο­ντας τους ασθε­νείς πλημ­μυ­ρί­ζουν τα νοσο­κο­μεία. Και αυτό σημαί­νει ότι αν αύριο έχε­τε ένα ατύ­χη­μα, πέσε­τε με τη μηχα­νή σας, δεν θα υπάρ­χει Εντα­τι­κή να σας περιθάλψει.

Συνε­πώς, η ανε­με­λιά δεν είναι ψευ­δο-αντί­στα­ση, δεν είναι «μαγκιά» ή εξυ­πνά­δα. Είναι απλά ανευ­θυ­νό­τη­τα. Συμπα­τριώ­τες μου παντού στην Ελλά­δα, Στο επό­με­νο δίμη­νο ο κίν­δυ­νος θα γιγα­ντώ­νε­ται. Γι’ αυτό και θα ακο­λου­θή­σουν νέοι περιο­ρι­σμοί. Και θα πρέ­πει όλοι να δεί­ξου­με πει­θαρ­χία. Όσοι φέρο­νται αντι­κοι­νω­νι­κά θα τιμω­ρού­νται παρα­δειγ­μα­τι­κά. Για­τί θα έχουν εγκλη­μα­τή­σει διπλά: Κατά του νόμου και κατά της ζωής. Το ίδιο ισχύ­ει και για όσους δια­σπεί­ρουν τον ιό της παρα­πλη­ρο­φό­ρη­σης με ανυ­πό­στα­τες φήμες. Για­τί ο πανι­κός είναι το ίδιο επι­κίν­δυ­νος με τη νόσο. Και όταν κάποιοι χάνουν πρώ­τοι την ευθύ­νη και την ανθρω­πιά τους, δεν μπο­ρούν μετά να ανα­ρω­τιού­νται «πού είναι το κρά­τος». Ο πρώ­τος και μόνος λόγος ανή­κει τώρα στους για­τρούς και στην Πολι­τεία. Στον κόσμο, σήμε­ρα, δια­μορ­φώ­νο­νται δύο πολι­τι­κές αλλά και ηθι­κές αντι­λή­ψεις για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας: Η πρώ­τη βλέ­πει την υγειο­νο­μι­κή απει­λή υπό το πρί­σμα της οικο­νο­μί­ας, η οποία θα πρέ­πει να στη­ρι­χθεί όσα θύμα­τα και αν υπάρ­ξουν στο μεσο­διά­στη­μα. Είναι η επι­λο­γή των κρα­τών που αρνού­νται τα δυνα­μι­κά μέτρα, παρό­λο που κάποια δεί­χνουν τώρα να το ξανα­σκέ­φτο­νται. Δεν παύ­ουν, όμως, να αντι­με­τω­πί­ζουν τους ανθρώ­πους ως αριθ­μούς, που θα επι­βιώ­σουν με τον χρό­νο και την λεγό­με­νη «ανο­σία της αγέ­λης». Η δεύ­τε­ρη αντί­λη­ψη θέτει ως προ­τε­ραιό­τη­τα την υγεία των κοι­νω­νιών, ανε­ξάρ­τη­τα από το κόστος που θα απαι­τη­θεί. Ανα­γνω­ρί­ζει ότι η επό­με­νη ημέ­ρα θα είναι δύσκο­λη, ίσως και εφιαλ­τι­κή. Όλοι, άλλω­στε, μιλούν για «συν­θή­κες πολέμου».

Συνε­πώς και η οικο­νο­μία οφεί­λει να είναι «οικο­νο­μία πολέ­μου». Αυτό που βιώ­νου­με δεν είναι «15 μέρες χαλα­ρών δια­κο­πών» που μόλις τελειώ­σουν θα επι­στρέ­ψου­με όλοι στο πριν, σαν να μην συνέ­βη τίπο­τα. Η θέση, λοι­πόν, αυτή συνε­πά­γε­ται πολ­λά και δρα­στι­κά μέτρα. Υπο­λο­γί­ζει στην πει­θαρ­χία των πολι­τών ώστε να περιο­ρι­στεί η παν­δη­μία, που θα έχει θύμα­τα. Όμως, όσα ερεί­πια και αν υπάρ­ξουν, θέλει τους περισ­σό­τε­ρους ανθρώ­πους υγιείς για να τα ξανα­χτί­σουν. Και αυτή ακρι­βώς είναι η δική μου επι­λο­γή. Συνε­πώς, πρώ­τη μου φρο­ντί­δα είναι ο άνθρω­πος. Κάθε Ελλη­νί­δα, κάθε Έλλη­νας, κάθε Ελλη­νό­που­λο ξεχω­ρι­στά. Για τη ζωή και την υγεία τους θα ανα­λά­βω κάθε κόστος! Συμπο­λί­τες μου, Η κυβέρ­νη­ση μένει όρθια στο καθή­κον της. Όμως πιστέψ­τε με, η νίκη θα έλθει μόνον αν όλοι ‑ο καθέ­νας ξεχω­ρι­στά- φανού­με πει­θαρ­χη­μέ­νοι στρα­τιώ­τες σε αυτόν τον «πόλε­μο της ζωής». Για­τί ο εχθρός είναι αόρα­τος και ύπου­λος. Μεί­νε­τε, λοι­πόν, ασφα­λείς, μεί­νε­τε σπί­τι! Η επι­στή­μη δου­λεύ­ει σκλη­ρά και τελι­κά θα ανα­κα­λύ­ψει το αντί­δο­το στην παν­δη­μία. Από αυτήν δεν θα βγού­με αλώ­βη­τοι. Όμως πρέ­πει να βγού­με ισχυ­ρό­τε­ροι. Με απώ­λειες, ναι, στην οικο­νο­μία μας. Αλλά, με δύνα­μη να ξανα­φτιά­ξου­με ό,τι χάθη­κε. Και με αξί­ες μιας νέας κοι­νω­νι­κής ταυ­τό­τη­τας. Που γεν­νή­θη­καν από έκτα­κτες συν­θή­κες, αλλά που θα μετα­τρα­πούν γρή­γο­ρα σε κινη­τή­ριους μοχλούς της επό­με­νης μέρας. Πάνω από όλα, όμως, αυτή η περι­πέ­τεια μάς καλεί να ανα­δεί­ξου­με την ατο­μι­κή μας ευθύ­νη. Τη γεν­ναιό­τη­τα και το συλ­λο­γι­κό μας σθέ­νος. Αλλά και το φιλό­τι­μό μας, το οποίο συχνά επι­κα­λού­μα­στε, αλλά τώρα ήλθε και­ρός να το κάνου­με χει­ρο­πια­στή καθη­με­ρι­νό­τη­τα. Με αυτά τα εφό­δια ‑ενω­μέ­νοι και συσπει­ρω­μέ­νοι- θα τα κατα­φέ­ρου­με. Οι Έλλη­νες θα βγού­με και πάλι νικητές!