Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

«Η πρό­σφα­τη ετυ­μη­γο­ρία του Ελλη­νι­κού Λαού δεν συνι­στά εντο­λή ρήξης, αλλά εντο­λή συνέ­χι­σης και ενί­σχυ­σης της προ­σπά­θειας για την επί­τευ­ξη μιας κοι­νω­νι­κώς δίκαι­ης και οικο­νο­μι­κώς βιώ­σι­μης συμφωνίας».

Έτσι ξεκι­νά­ει το κοι­νό ανα­κοι­νω­θέν που υπέ­γρα­ψαν οι πολι­τι­κοί αρχη­γοί  (εκτός του Δημή­τρη Κου­τσού­μπα), λίγες μόλις ώρες μετά το κλεί­σι­μο της κάλ­πης, κόβο­ντας μαχαί­ρι την προ­ε­κλο­γι­κή ελπί­δα χιλιά­δων ψηφο­φό­ρων ότι το «όχι» τους δεν θα χρη­σι­μο­ποι­η­θεί στα παζά­ρια με τους δανει­στές για μια νέα αντι­λαϊ­κή συμφωνία-μνημόνιο.

Ανά­με­σά τους και κάποιοι φίλοι που ορα­μα­τί­ζο­νται ρήξη και ανα­τρο­πή (με μπρο­στά­ρη τον Τσί­πρα;), και απο­κα­λού­σαν  απο­μο­νω­μέ­νους και συμ­βι­βα­σμέ­νους που ρίχνουν νερό στο μύλο του «ναι», αυτούς που προει­δο­ποιού­σαν ότι η κυβέρ­νη­ση δεν θα αξιο­ποι­ή­σει προς όφε­λος του λαού το «όχι». Ένα «όχι» που η κυβέρ­νη­ση απέ­σπα­σε πατώ­ντας στα  αντι­μνη­μο­νια­κά  αντα­να­κλα­στι­κά του λαού και στην αγα­νά­χτη­σή του για τα κόμ­μα­τα του «ναι» και τις πολι­τι­κές που τον οδή­γη­σαν μέχρι εδώ και σύσ­σω­μη (πλην βεβαί­ως του ΚΚΕ) η πολι­τι­κή ηγε­σία της χώρας προ­σφέ­ρει σπον­δή στο βωμό των ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ. Ο λαός, όμως, δεν εξου­σιο­δό­τη­σε κανέ­ναν να υπο­γρά­ψει νέα επώ­δυ­να μνημόνια.

Το «όχι» είναι του λαού, αλλά σημα­σία έχει ποιος το δια­χει­ρί­ζε­ται. Όταν ο λαός το εμπι­στεύ­ε­ται σε λάθος χέρια, οι συνέ­πειες θα είναι αντιλαϊκές…

Οικο­δό­μος

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο