Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τι πρέπει να έχουμε υπόψη για την προστασία του αυτοκινήτου τον χειμώνα

Ο χει­μώ­νας είναι μία δύσκο­λη επο­χή για το αυτο­κί­νη­το, με τη βρο­χή, το χιό­νι, τον πάγο, την ομί­χλη και τους δυνα­τούς ανέ­μους να δημιουρ­γούν δύσκο­λες οδη­γι­κές συν­θή­κες. Αυτό που προ­έ­χει να κάνουν όλοι οι οδη­γοί είναι να προ­ε­τοι­μά­σουν όσο καλύ­τε­ρα γίνε­ται το αυτο­κί­νη­τό τους.

Ένας ενδε­λε­χής έλεγ­χος στις πιέ­σεις των τεσ­σά­ρων ελα­στι­κών είναι το πρώ­το πράγ­μα που πρέ­πει να κάνουν, ενώ είναι σημα­ντι­κό να εντο­πί­σουν τυχόν φθο­ρά κάποιων ελα­στι­κών. Το βάθος του πέλ­μα­τος δεν πρέ­πει να είναι κάτω από τα 1,6 mm, ενώ τα πλαϊ­νά δεν πρέ­πει να έχουν την παρα­μι­κρή παρα­μόρ­φω­ση. Σε περί­πτω­ση που φανούν τα λινά, πρέ­πει άμε­σα το ελα­στι­κό να αντι­κα­τα­στα­θεί. Σε περί­πτω­ση που υπάρ­χει φθο­ρά στο πέλ­μα, η οποία δεν είναι ομοιό­μορ­φη, τότε υπάρ­χει πρό­βλη­μα με τις αναρτήσεις.

Για τις ορει­νές περιο­χές, κυρί­ως της Βόρειας Ελλά­δας, όπου η θερ­μο­κρα­σία πέφτει κάτω από το μηδέν, πρέ­πει να μπουν στο αυτο­κί­νη­το τα χει­με­ρι­νά ελα­στι­κά, τα οποία έχουν πολύ καλύ­τε­ρη συμπε­ρι­φο­ρά στο χιό­νι, τον πάγο και τις χαμη­λές θερμοκρασίες.

Στο όχη­μά μας πρέ­πει απα­ραί­τη­τα να έχου­με μαζί μας μία ξύστρα πάγου, ένα πανί ή ακό­μα και ένα σπρέι απο­πά­γω­σης για τις κλει­δα­ριές, αλυ­σί­δες ή χιο­νο­κου­βέρ­τες σε περί­πτω­ση χιο­νό­πτω­σης, καλώ­δια μπα­τα­ρί­ας, κου­βέρ­τα, φακό και γάντια.

Όταν η θερ­μο­κρα­σία κατε­βαί­νει αρκε­τά χαμη­λά, συνή­θως οι παλιές μπα­τα­ρί­ες δεν μπο­ρούν να δώσουν την απα­ραί­τη­τη ηλε­κτρι­κή ενέρ­γεια για την εκκί­νη­ση. Για να απο­φύ­γει ο οδη­γός μία δυσά­ρε­στη κατά­στα­ση, είναι καλό να επι­σκε­φθεί έναν μηχα­νι­κό, ο οποί­ος θα κάνει διά­γνω­ση της κατά­στα­σης της μπα­τα­ρί­ας, ενώ καλό είναι να φορ­τι­στεί πλή­ρως η μπα­τα­ρία για να μπει στον χει­μώ­να με υψη­λά επί­πε­δα φόρτισης.

Τον χει­μώ­να υπάρ­χουν πολ­λά στοι­χεία που επη­ρε­ά­ζουν την ορα­τό­τη­τα στον δρό­μο. Αυτό σημαί­νει ότι ελέγ­χου­με τον φωτι­σμό. Εάν οι λαμ­πτή­ρες στα φώτα εμπρός και πίσω ή στα φλας δεν λει­τουρ­γούν σωστά, πρέ­πει να αλλα­χτούν. Η καλή κατά­στα­ση των υαλο­κα­θα­ρι­στή­ρων είναι απα­ραί­τη­τη για να βλέ­πει ο οδη­γός καθα­ρά από το παρ­μπρίζ. Τα μάκτρα χρειά­ζο­νται αλλα­γή μία φορά τον χρό­νο και πάντα πρέ­πει να είναι καθα­ρά για να μπο­ρούν να κάνουν σωστά τη δου­λειά τους.

Όταν είναι χαμη­λή η θερ­μο­κρα­σία, είναι σημα­ντι­κό ο οδη­γός να ελέγ­ξει τις δια­φο­ρε­τι­κές στάθ­μες του αυτο­κι­νή­του. Το λιπα­ντι­κό του κινη­τή­ρα θα πρέ­πει να βρί­σκε­ται στην στάθ­μη που ορί­ζει ο κατα­σκευα­στής ώστε να περιο­ρι­στεί η τρι­βή μετα­ξύ των εξαρ­τη­μά­των του κινη­τή­ρα. Εάν η στάθ­μη είναι χαμη­λή, τότε συμπλη­ρώ­νου­με. Το ψυκτι­κό πρέ­πει να αλλά­ζει τακτι­κά και να συμπλη­ρώ­νε­ται με πρό­σθε­το αντι­ψυ­κτι­κό. Το πλυ­στι­κό σύστη­μα του παρ­μπρίζ πρέ­πει να είναι γεμά­το και το νερό να μπο­ρεί αντέ­χει σε χαμη­λές θερ­μο­κρα­σί­ες. Για αυτήν την περί­πτω­ση υπάρ­χουν ειδι­κά αντιψυκτικά.

Το καλο­ρι­φέρ πρέ­πει να είναι σε καλή κατά­στα­ση. Άλλω­στε, δεν είναι πολύ βολι­κό και ασφα­λές να μην υπάρ­χει θέρ­μαν­ση κατά τη διάρ­κεια της οδή­γη­σης. Επί­σης, η θέρ­μαν­ση απο­τε­λεί βασι­κό στοι­χείο για το ξεθά­μπω­μα του παρμπρίζ.

Καλό είναι ο κλι­μα­τι­σμός να λει­τουρ­γεί κάθε 15 ημέ­ρες για 15 λεπτά. Αυτό θα προ­στα­τεύ­σει τη στε­γα­νό­τη­τα του κυκλώ­μα­τος του κλι­μα­τι­σμού και θα δια­τη­ρή­σει σε καλή κατά­στα­ση τις συν­δέ­σεις των σωλη­νώ­σε­ων. Σημειώ­νε­ται, ότι με τον κλι­μα­τι­σμό το ξεθά­μπω­μα του παρ­μπρίζ γίνε­ται ταχύ­τε­ρα, χάρη στην αφυ­γρα­ντι­κή λει­τουρ­γία του.

Για τα αυτο­κί­νη­τα με κινη­τή­ρες ντί­ζελ μπο­ρεί να προ­κύ­ψουν προ­βλή­μα­τα εκκί­νη­σης σε πολύ χαμη­λές θερ­μο­κρα­σί­ες. Από τη σύστα­σή του, το ντί­ζελ είναι ιδιαί­τε­ρα ευαί­σθη­το στο κρύο. Έτσι, μπο­ρεί να εμφα­νι­στούν κρύ­σταλ­λοι παρα­φί­νης και να φρά­ξουν το φίλ­τρο. Ακό­μα και αν το ντί­ζελ κίνη­σης που δια­τί­θε­ται στην αγο­ρά είναι κατάλ­λη­λο για χει­με­ρι­νές συν­θή­κες, είναι απα­ραί­τη­το ο οδη­γός να παρ­κά­ρει το αυτο­κί­νη­τό του σε λιγό­τε­ρο εκτε­θει­μέ­νο στο κρύο μέρος. Το ιδα­νι­κό είναι να παρ­κά­ρει σε κλει­στό χώρο. Εάν, παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρ­χει κάποιο καλυμ­μέ­νο μέρος, θα πρέ­πει το ρεζερ­βουάρ να είναι όσο πιο γεμά­το γίνε­ται, για­τί έτσι θα καθυ­στε­ρή­σει η ψύξη του ντίζελ.

Καλό είναι το αυτο­κί­νη­το τον χει­μώ­να να μη μένει για μεγά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα ακί­νη­το. Η λει­τουρ­γία του κινη­τή­ρα για λίγα λεπτά ανά λίγες ημέ­ρες θα κρα­τή­σει σε καλή κατά­στα­ση τη μπαταρία.

Εκτός, όμως, από την προ­ε­τοι­μα­σία του αυτο­κι­νή­του για τις δύσκο­λες και­ρι­κές συν­θή­κες, ο οδη­γός θα πρέ­πει να έχει κάνει σέρ­βις για να είναι σίγου­ρος για την άρι­στη κατά­στα­ση του οχή­μα­τός του. Ένα γενι­κό σέρ­βις θα βοη­θή­σει και στην οικο­νο­μία καυσίμου.

Τέλος, στον απο­θη­κευ­τι­κό χώρο πρέ­πει να υπάρ­χουν σε καλή κατά­στα­ση η ρεζέρ­βα, καθώς και όλα τα απα­ραί­τη­τα εργα­λεία, τρί­γω­νο, πυρο­σβε­στή­ρας, και να ιχύ­ουν τα έγγραφα.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο