Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τι σημαίνει ΝΑΤΟ; Χούντες, πολέμοι, τρομοκρατία…

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Η πρό­σφα­τη Σύνο­δος του ΝΑΤΟ στο Λον­δί­νο, η οποία διε­ξή­χθη με φόντο αντι­θέ­σεις και αντα­γω­νι­σμούς στο εσω­τε­ρι­κό της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας, συν­δυά­στη­κε, εκτός όλων των άλλων, με φιέ­στες για την συμπλή­ρω­ση 70 χρό­νων από την ίδρυ­ση του οργα­νι­σμού. Τι κρύ­βε­ται, όμως, πίσω από τους «εορ­τα­σμούς» και τις «παρά­τες» των ΝΑΤΟι­κών; Ποτά­μια αίμα­τος, σφα­γές αμά­χων, ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, βομ­βαρ­δι­σμοί πόλε­ων και χωριών, λεη­λα­σί­ες ολό­κλη­ρων χωρών, στρα­τιω­τι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα και ανα­τρο­πές κυβερνήσεων.

Η 70χρονη πορεία του ΝΑΤΟ έχει σημα­δευ­τεί από το αίμα των λαών και αυτό δεν αλλά­ζει όσο κι’ αν προ­σπα­θούν να την ξεπλύ­νουν οι — ξένοι και εγχώ­ριοι — απο­λο­γη­τές της ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμμαχίας.

Ως πρό­σχη­μα για τη δημιουρ­γία της αντι­κομ­μου­νι­στι­κής, ιμπε­ρια­λι­στι­κής αυτής συμ­μα­χί­ας υπήρ­ξε ο «σοβιε­τι­κός κίν­δυ­νος» καθώς και η – δήθεν – στα­θε­ρο­ποί­η­ση της ειρή­νης στην, τραυ­μα­τι­σμέ­νη απ’ το δεύ­τε­ρο παγκό­σμιο πόλε­μο, Ευρώ­πη. Σύμ­φω­να με τον πρώ­το Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Λόρ­δο Ισμέι, ο σκο­πός της ίδρυ­σης του ήταν να «νομι­μο­ποι­ή­σει την παρου­σία των ΗΠΑ στην Ευρώ­πη, να κρα­τή­σει τους σοβιε­τι­κούς έξω και τους γερ­μα­νούς κάτω». Εάν αυτά ήταν τα πραγ­μα­τι­κά κίνη­τρα για την ίδρυ­ση του ΝΑΤΟ, τότε το ίδιο θα έπρε­πε λογι­κά να αυτο­δια­λυ­θεί μετά την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ και στις χώρες της ανα­το­λι­κής Ευρώ­πης, μετά την de facto κατάρ­γη­ση του Συμ­φώ­νου της Βαρσοβίας.

Αυτό, βέβαια, όχι μόνο δεν συνέ­βη αλλά, αντι­θέ­τως, η βορειο­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία μετα­σχη­μα­τί­στη­κε στα­δια­κά από στρα­τιω­τι­κό μηχα­νι­σμό με αμυ­ντι­κά (υπο­τί­θε­ται) χαρα­κτη­ρι­στι­κά σε επι­θε­τι­κό πολι­τι­κό οργα­νι­σμό επι­βο­λής των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων. «Η ιμπε­ρια­λι­στι­κή τάση για μεγά­λες αυτο­κρα­το­ρί­ες είναι πέρα για πέρα πραγ­μα­το­ποι­ή­σι­μη και στην πρά­ξη πραγ­μα­το­ποιεί­ται συχνά με τη μορ­φή ιμπε­ρια­λι­στι­κής ένω­σης αυτο­τε­λών και ανε­ξάρ­τη­των, με την πολι­τι­κή σημα­σία της λέξης, κρα­τών» έγρα­φε το 1916 ο Βλ. Ι. Λένιν περι­γρά­φο­ντας τα όσα θα επα­κο­λου­θού­σαν τις επό­με­νες δεκα­ε­τί­ες. Άλλω­στε, στην επο­χή του Λένιν πρω­το­εμ­φα­νί­στη­καν τα πρώ­τα σημά­δια του Ιμπε­ρια­λι­σμού – του «ανώ­τα­του στα­δί­ου του καπι­τα­λι­σμού»- μακρύ χέρι του οποί­ου απο­τε­λεί σήμε­ρα το ΝΑΤΟ.

Το πρά­σι­νο φως για το νέο, πιο επι­θε­τι­κό, ρόλο του ΝΑΤΟ δόθη­κε ουσια­στι­κά με τη νίκη της αντε­πα­νά­στα­σης στην Σοβιε­τι­κή Ένω­ση. Ο Ιμπε­ρια­λι­σμός – με επι­κε­φα­λής τις ΗΠΑ και συνε­πι­κου­ρού­με­νος από τις κυβερ­νή­σεις των άλλων, λιγό­τε­ρο ή περισ­σό­τε­ρο εξαρ­τη­μέ­νων, μελών της ιμπε­ρια­λι­στι­κής πυρα­μί­δας – πέρα­σε στην αντε­πί­θε­ση, κάτι που εκφρά­στη­κε από το περί­φη­μο δόγ­μα της «Νέας Τάξης Πραγ­μά­των» που είχε εξαγ­γελ­θεί από τον τότε αμε­ρι­κα­νό πρό­ε­δρο Τζ. Μπους. Η περι­βό­η­τη αυτή νέα τάξη αντι­κα­τό­πτρι­ζε ουσια­στι­κά την κοι­νή συνι­στα­μέ­νη της στρα­τη­γι­κής των αστι­κών τάξε­ων στο δυτι­κό κόσμο – να δρέ­ψουν τους «καρ­πούς» της αντε­πα­νά­στα­σης, να επε­κτα­θεί η κυριαρ­χία των μονο­πω­λί­ων και του κεφα­λαί­ου σε νέες περιο­χές, να βρε­θούν νέοι φυσι­κοί πόροι και νέο φτη­νό εργα­τι­κό δυνα­μι­κό προς εκμετάλλευση.

Έκτο­τε, απ’ τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του ’90 και μέχρι σήμε­ρα, η ιστο­ρία του ΝΑΤΟ, του «θεμα­το­φύ­λα­κα-σερί­φη» της παγκό­σμιας καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, είναι συνυ­φα­σμέ­νη με την έννοια της βαρ­βα­ρό­τη­τας, βαμ­μέ­νη με το αίμα αθώ­ων, άμα­χου πλη­θυ­σμού και γυναικόπαιδων.

Για να μιλή­σου­με με στοι­χεία, η 70χρονη ιστο­ρία του ΝΑΤΟ είναι:

  • των 2.500 νεκρών («παρά­πλευ­ρες απώ­λειες» στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή διά­λε­κτο) σέρ­βων αμά­χων της φονι­κής ΝΑΤΟϊ­κής επέμ­βα­σης στη Γιου­γκο­σλα­βία προ 20 ετών. Των 12.500 τραυ­μα­τιών αμά­χων που ένιω­σαν στο πετσί τους τις «ειρη­νευ­τι­κές» προ­σπά­θειες της βορειο­α­τλα­νι­κής συμμαχίας.
  • των 500 νεκρών αμά­χων στο Κόσο­βο κατά τη διάρ­κεια βομ­βαρ­δι­σμού του ΝΑΤΟ, των 6.000 τραυ­μα­τιών και των 13.000 σέρ­βων πολι­τών που αγνο­εί­ται η τύχη τους μέχρι σήμερα.
  • των περισ­σό­τε­ρων από 14.000 νεκρών αμά­χων του «πολέ­μου κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» στο Αφγα­νι­στάν (2001 μέχρι σήμερα).
  • της ιμπε­ρια­λι­στι­κής εισβο­λής στη Λιβύη που κόστι­σε τη ζωή σε του­λά­χι­στον 1.108 πολί­τες.
  • του ραδιε­νερ­γού απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου (Q‑Metal) που χρη­σι­μο­ποί­η­σε η ΝΑΤΟϊ­κή πολε­μι­κή μηχα­νή σε του­λά­χι­στον δυο πολέ­μους: στη Γιου­γκο­σλα­βία και, πιο πρό­σφα­τα, στη Λιβύη. Από το 1999 μέχρι και σήμε­ρα σε περιο­χές της Σερ­βί­ας έχει παρα­τη­ρη­θεί ραγδαία αύξη­ση των ποσο­στών ασθε­νειών σχε­τι­ζό­με­νων με τον καρ­κί­νο, τη λευ­χαι­μία και γενε­τι­κές δυσμορ­φί­ες σε νεο­γνά. Το ΝΑΤΟ χρη­σι­μο­ποί­η­σε συνο­λι­κά 15 τόνους απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου σε πυρο­μα­χι­κά και βόμ­βες κατά τη διάρ­κεια των βομ­βαρ­δι­σμών του ’99. Το 2011, στη Λιβύη, το ΝΑΤΟ ξανα­χρη­σι­μο­ποί­η­σε βόμ­βες απε­μπλου­τι­σμέ­νου ουρα­νί­ου. Παρά το γεγο­νός ότι η ίδια η βορειο­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία το αρνεί­ται (πως θα μπο­ρού­σε να το παρα­δε­χθεί άλλω­στε;), έρευ­νες ανε­ξάρ­τη­των επι­στη­μό­νων εντό­πι­σαν μεγά­λο αριθ­μό περιο­χών όπου παρου­σιά­ζο­νται αυξη­μέ­να ποσο­στά σκό­νης ουρανίου.

Είναι επί­σης η ιστορία:

  • των περισ­σό­τε­ρων από 1.800 ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων δημό­σιας περιου­σί­ας που έλα­βαν χώρα στη Γιου­γκο­σλα­βία μετά το ΝΑΤΟϊ­κό πόλε­μο. Του πλιά­τσι­κου των πολυ­ε­θνι­κών μονο­πω­λί­ων και του «προ­γράμ­μα­τος οικο­νο­μι­κής (καπι­τα­λι­στι­κής) ανα­συ­γκρό­τη­σης» που ανέ­λα­βαν Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα και ΔΝΤ
  • των χρυ­σών συμ­βο­λαί­ων για την εκμε­τάλ­λευ­ση των πλού­σιων πετρε­λαϊ­κών πηγών της Λιβύ­ης από μεγά­λους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους (Total-Γαλ­λία, BP-Βρε­τα­νία, CoconoPhillips & Marathon-ΗΠΑ, Repsol-Ισπα­νία, Epi-Ιταλία).

της απί­στευ­της κερ­δο­φο­ρί­ας της βιο­μη­χα­νί­ας πολε­μι­κών συστη­μά­των. Δηλαδή:

  • των 411 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων που ξοδεύ­τη­καν σε πολε­μι­κές δαπά­νες παγκο­σμί­ως το 2010. (Στοι­χεία sipri.org).
  • της συμ­φω­νί­ας ύψους 1.7 δισε­κατ. δολα­ρί­ων που «έκλει­σε» ο μονο­πω­λια­κός κολοσ­σός οπλι­κών συστη­μά­των Northrop Gruman στη ΝΑΤΟϊ­κή Σύνο­δο του Σικά­γο (Μάης 2012).
  • των 11 δισε­κατ. δολα­ρί­ων που οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δαπά­νη­σαν για εισα­γω­γές οπλι­κών συστη­μά­των τη δεκα­ε­τία 2000–2010.
  • των 44 δισε­κατ. δολα­ρί­ων που οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) δαπά­νη­σαν για στρα­τιω­τι­κούς εξο­πλι­σμούς στο πλαί­σιο του ΝΑΤΟ την επτα­ε­τία 2010–2017.

Το 2010 η Ελλά­δα δαπά­νη­σε το 2,64% του ΑΕΠ σε στρα­τιω­τι­κές δαπά­νες. Την επό­με­νη τετρα­ε­τία, μέχρι το 2014, το ποσο­στό μειώ­θη­κε στα­δια­κά φτά­νο­ντας το 2,20% το 2014. Με την ανά­λη­ψη της κυβέρ­νη­σης από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, οι δαπά­νες άρχι­σαν να παίρ­νουν την ανιού­σα: 2,31% το 2015 και 2,41% το 2016 (Επί­ση­μα στοι­χεία ΝΑΤΟ) .

Πρό­κει­ται για το 2ο υψη­λό­τε­ρο ποσό (2,36% επί του ΑΕΠ, 2017) πολε­μι­κών δαπα­νών εντός της δολο­φο­νι­κής συμ­μα­χί­ας, μετά τις ΗΠΑ. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι η συγκυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την ώρα που πετσό­κο­βε μισθούς και συντά­ξεις, που φορο­α­φαί­μα­ζε το λαό και έβα­ζε «κόφτες» σε κοι­νω­νι­κές παρο­χές, ενέ­κρι­νε κον­δύ­λι ύψους 4.2 δισε­κα­τομ. ευρώ για Νατοι­κές δαπάνες.

nato skull

«Ανήκομεν εις το ΝΑΤΟ»

Η έντα­ξη της Ελλά­δας στο ΝΑΤΟ τον Φλε­βά­ρη του 1952 απο­τέ­λε­σε συνει­δη­τή στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή της αστι­κής τάξης και των κομ­μά­των της. Για την ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, η πρόσ­δε­ση της χώρας στο ΝΑΤΟ συν­δέ­ο­νταν με την κατο­χύ­ρω­ση της εξου­σί­ας της και απο­τρε­πτι­κό μέσο απέ­να­ντι σε οποια­δή­πο­τε μελ­λο­ντι­κή προ­σπά­θεια ανα­τρο­πής της. Η κυβέρ­νη­ση Πλα­στή­ρα-Βενι­ζέ­λου και οι λοι­πές αστι­κές πολι­τι­κές δυνά­μεις, που πρω­το­στά­τη­σαν για την έντα­ξη της χώρας στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή λυκο­συμ­μα­χία, δια­τυ­μπά­νι­ζαν πως με την ενσω­μά­τω­ση της στο ΝΑΤΟ η Ελλά­δα απο­κτού­σε μια «ακα­τα­νί­κη­τη ασπί­δα προ­στα­σί­ας» και πως η «μεγά­λη ατλα­ντι­κή συμ­μα­χία» θα κατο­χύ­ρω­νε- δήθεν- την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα και ανε­ξαρ­τη­σία της πατρί­δας. Τα ίδια ισχυ­ρί­ζο­νται και σήμε­ρα οι αστι­κές δυνά­μεις του τόπου, από τη Νέα Δημο­κρα­τία και την ακρο­δε­ξιά Ελλη­νι­κή Λύση μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και το ΜέΡΑ25.

Τα αστι­κά κόμ­μα­τα, χωρίς εξαι­ρέ­σεις, στη­ρί­ζουν και ενι­σχύ­ουν την ολο­έ­να και βαθύ­τε­ρη ενσω­μά­τω­ση της χώρας στην εγκλη­μα­τι­κή βορειο­α­τλα­ντι­κή συμ­μα­χία: Οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και πιο πρό­σφα­τα του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν παρά­σχει κάθε δυνα­τή βοή­θεια στις πολε­μι­κές του επι­χει­ρή­σεις (Πόλε­μος του Κόλ­που 1990–91, Βοσ­νία 1992–95, Γιου­γκο­σλα­βία & Κόσο­βο 1999, Αφγα­νι­στάν 2001, Ιράκ 2003, Λιβύη 2011, Συρία 2015-σήμε­ρα, κλπ).

Όλα αυτά τα χρό­νια απο­δεί­χθη­κε περί­τρα­να ότι το ΝΑΤΟ λει­τούρ­γη­σε ως «ασπί­δα προ­στα­σί­ας» των συμ­φε­ρό­ντων της ντό­πιας άρχου­σας τάξης των καπι­τα­λι­στών απέ­να­ντι στον «εχθρό λαό», κατο­χυ­ρώ­νο­ντας τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης στα ληστρι­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια των αμε­ρι­κα­νών και ευρω­παί­ων συμ­μά­χων της.

Ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλά­δα- όπως και η γει­το­νι­κή Τουρ­κία- έγι­νε πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο της ευρω­α­τλα­ντι­κής συμ­μα­χί­ας στα νότια σύνο­ρα του σοσια­λι­στι­κού στρα­το­πέ­δου. Στο πλαί­σιο αυτό συμ­φω­νή­θη­κε το 1953 από την κυβέρ­νη­ση Αλ.Παπάγου η εγκα­τά­στα­ση στη χώρα στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων των ΗΠΑ που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν ποι­κι­λο­τρό­πως για την προ­ώ­θη­ση και εκπλή­ρω­ση μιας σει­ράς ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών. Πρό­κει­ται για σχε­δια­σμούς που μέχρι το 1991 είχαν στο στό­χα­στρο τους λαούς των σοσια­λι­στι­κών χωρών και αργό­τε­ρα, μετά την επι­κρά­τη­ση της αντε­πα­νά­στα­σης στην ΕΣΣΔ και την ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη, πήραν τη μορ­φή εγκλη­μα­τι­κών στρα­τιω­τι­κών επεμ­βά­σε­ων στη Γιου­γκο­σλα­βία και τη Μέση Ανατολή.

Στους θια­σώ­τες του «ανή­κο­μεν εις το ΝΑΤΟ», που πίνουν νερό στο όνο­μα της δολο­φο­νι­κής συμ­μα­χί­ας των ιμπε­ρια­λι­στών, λέμε τα εξής:

  • Στή­ρι­ξε, ή δεν στή­ρι­ξε, το ΝΑΤΟ το χου­ντι­κό καθε­στώς την μαύ­ρη επτα­ε­τία 1967–74;
  • Είναι, ή δεν είναι, συνυ­πεύ­θυ­νο το ΝΑΤΟ, για το χου­ντι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα στην Κύπρο το 1974 που οδή­γη­σε στην τούρ­κι­κη εισβο­λή και κατο­χή του 37% του νησιού;
  • Είναι, ή δεν είναι, το ΝΑΤΟ που έχει «γκρι­ζά­ρει» το Αιγαίο, δίνο­ντας αφορ­μή στην αστι­κή τάξη της Τούρ­κί­ας να αμφι­σβη­τεί σε μόνι­μη βάση κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας;
  • Είναι, ή δεν είναι, τα πολε­μι­κά πλοία του ΝΑΤΟ που κόβουν βόλ­τες ανε­νό­χλη­τα στο Αιγαίο, παί­ζο­ντας το ρόλο του «μαντρό­σκυ­λου» απέ­να­ντι σε ανυ­πε­ρά­σπι­στους πρό­σφυ­γες που είναι θύμα­τα των δικών του ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμβάσεων;
  • Είναι, ή μήπως δεν είναι, το ΝΑΤΟ που, για άλλη μια φορά, επι­χει­ρεί να βάλει φωτιά στη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο (Κόσο­βο, έντα­ξη Β. Μακε­δο­νί­ας στο ΝΑΤΟ, σχέ­δια Μεγά­λης Αλβα­νί­ας, κλπ), στο πλαί­σιο του αντα­γω­νι­σμού του με άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα (Ρωσία-Κίνα);

Οι απα­ντή­σεις είναι γνω­στές σε όλους. Όπως επί­σης είναι γνω­στή και η πλή­ρης στρα­τη­γι­κή ταύ­τι­ση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ της πρόσ­δε­σης της Ελλά­δας στο άρμα του ΝΑΤΟ. Πρό­κει­ται για την πολι­τι­κή που αμφό­τε­ρα τα δύο κόμ­μα­τα υπη­ρε­τούν και που στο­χεύ­ει στην ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης στο ενδοι­μπε­ρια­λι­στι­κό παι­χνί­δι, κατα­στώ­ντας τη χώρα “ενερ­γεια­κό κόμ­βο” και απέ­ρα­ντη αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κή βάση. Προς αυτήν την κατεύ­θυν­ση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοι­μοι να ξανα­λά­βουν ενερ­γό μέρος στην υλο­ποί­η­ση των πλέ­ον βάρ­βα­ρων ευρω­α­τλα­ντι­κών πολε­μι­κών σχε­δια­σμών, βάζο­ντας τη χώρα και το λαό σε εξαι­ρε­τι­κά επι­κίν­δυ­νες περιπέτειες.

Γι’ αυτο και σήμε­ρα, 70 χρό­νια από την ίδρυ­ση της δολο­φο­νι­κής συμ­μα­χί­ας του ΝΑΤΟ, σε μια περί­ο­δο που οξύ­νο­νται και πάλι οι αντα­γω­νι­σμοί των ιμπε­ρια­λι­στών για το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών και των ενερ­γεια­κών δρό­μων, είναι περισ­σό­τε­ρο ανα­γκαία από ποτέ η συστρά­τευ­ση με το ΚΚΕ, για να δυνα­μώ­σει η πάλη ενά­ντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενά­ντια στην παρου­σία ξένων βάσε­ων στη χώρα μας, για την απο­δέ­σμευ­ση της Ελλά­δας από τις αιμα­το­βαμ­μέ­νες λυκοσυμμαχίες.

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο