Τουρκία-Ελλάδα: με ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΕΕ και το «θερμό επεισόδιο» ante portas…

Το Ατέ­χνως, με τη δέου­σα ανη­συ­χία και μέσα από μια οπτι­κή που έχει να κάνει με την ουσία και όχι με το φαί­νε­σθαι, παρα­κο­λου­θεί κάθε πτυ­χή της τελευ­ταί­ας «ελλη­νο­τουρ­κι­κής» διέ­νε­ξης, θυμί­ζο­ντας ότι η Τουρ­κία έχει απει­λή­σει να εισβά­λει στα ελλη­νι­κά νησιά του Αιγαί­ου από το 2018 –και ακό­μα νωρίτερα.

«Ελλη­νο­τουρ­κι­κά» σε εισα­γω­γι­κά, αφού … 🔻🔻

1. Τα προ­πα­γαν­δι­στι­κά επι­τε­λεία της κυβέρ­νη­σης, προ­κει­μέ­νου να καμου­φλά­ρουν την πολι­τι­κή της εμπλο­κής στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και να στοι­χί­σουν το λαό στα όσα επι­κίν­δυ­να δρο­μο­λο­γού­νται σε βάρος τόσο των λαών της περιο­χής όσο και των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας μας απο­κρύ­πτουν επι­με­λώς ότι ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις (κατε­ξο­χήν οι αμε­ρι­κα­νοί και σύσ­σω­μη η ΕΕ, η Ρωσία με το δικό της ιδιαί­τε­ρο ρόλο και διά­φο­ρες «περι­φε­ρεια­κές») πετούν σαν τα κορά­κια πάνω από τη. Μεσό­γειο για να «σημα­δέ­ψουν» τη λεία τους.
2. Σε πλατ­φόρ­μα ΝΑΤΟ στρώ­νε­ται το έδα­φος για τις επι­κίν­δυ­νες διευ­θε­τή­σεις στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, όπως επι­βε­βαί­ω­σαν η παρέμ­βα­ση του ΓΓ του ΝΑΤΟ και οι αντι­δρά­σεις των κυβερ­νή­σε­ων Ελλά­δας και Τουρκίας.
3. Με τον κάλ­πι­κο εκβια­σμό «σύγκρου­ση ή επώ­δυ­νος συμ­βι­βα­σμός» φαί­νε­ται να προ­ω­θούν τη ντε φάκτο συνεκ­με­τάλ­λευ­ση, που θα απο­τε­λέ­σει νέα εστία κιν­δύ­νων και αντα­γω­νι­σμών στην περιοχή.
4. Η κατ’ εξο­χή δια­χει­ρί­στρια από ελλη­νι­κής πλευ­ράς κυβέρ­νη­ση ΝΔ, «βγά­ζει λάδι» και δέχε­ται ως τοπο­τη­ρη­τή το ΝΑΤΟ για τον βρώ­μι­κο ρόλο του σε βάρος των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της –με τα κόμ­μα­τα του ευρω­ΝΑ­ΤΟι­κού τόξου ‑ιδιαί­τε­ρα τον ΣΥΡΙΖΑ, να απο­τε­λούν αβα­ντα­δό­ρους της.
5. Με πρό­σχη­μα την πρό­σφα­τη αιγυ­πτια­κή-ελλη­νι­κή συμ­φω­νία που κλι­μά­κω­σε την περι­φε­ρεια­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, έχου­με μερι­κή άρση του εμπάρ­γκο όπλων από πλευ­ράς ΗΠΑ προς την Κύπρο και μάλι­στα –με την ευκαι­ρία (για­τί τίπο­τε δεν είναι τσάμπα)
6. Οι αμε­ρι­κα­νοί δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται χώρο στην Κύπρο για να εγκα­τα­στή­σουν ακό­μη μία πολε­μι­κή βάση, τη στιγ­μή που ήδη σταθ­μεύ­ουν ρωσι­κά πολε­μι­κά πλοία και γίνο­νται κοι­νά με τη Γαλ­λία γυμνά­σια, που από την πλευ­ρά της
7. Προ­σπα­θεί να εγκα­τα­στή­σει και ξεχω­ρι­στή (μη ΝΑΤΟι­κή) βάση στην Κύπρο, με το αερο­πλα­νο­φό­ρο «Ντε Γκωλ» να «αγκυ­ρο­βο­λεί» στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο εν ανα­μο­νή κοι­νών ασκή­σε­ων με την Ελλά­δα (με εμπλο­κή και της Αερο­πο­ρί­ας μας).

Στο μετα­ξύ, σύμ­φω­να με το Anadolu «ο Ερντο­γάν χαι­ρε­τί­ζει τις προ­σπά­θειες της Μέρ­κελ για win-win solution βασι­σμέ­νη σε “δίκαιο δια­μοι­ρα­σμό”»
Ο πρό­ε­δρος της Τουρ­κί­ας μιλώ­ντας (την Πέμ­πτη 3‑Σεπ) με την καγκε­λά­ριο της Γερ­μα­νί­ας μέσω βίντεο link, επέ­κρι­νε ως «απα­ρά­δε­κτη» την «υπο­στή­ρι­ξη ορι­σμέ­νων χωρών στην εγω­ι­στι­κή και άδι­κη στά­ση της Ελλά­δας».
Κατά τη διάρ­κεια της τηλε­φω­νι­κής συνο­μι­λί­ας με την Angela Merkel, ο Recep Tayyip Erdogan δήλω­σε ότι η Ελλά­δα, η ελλη­νο­κυ­πρια­κή διοί­κη­ση και άλλες χώρες που υπο­στή­ρι­ξαν το «δίδυ­μο», είναι αυτές που προ­κά­λε­σαν το αδιέ­ξο­δο και κλι­μά­κω­ση των εντά­σε­ων και χαι­ρέ­τι­σε τις προ­σπά­θειες της Μέρ­κελ για επί­λυ­ση δια­φο­ρών στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο που προ­κλή­θη­καν από την Ελλά­δα και τους υπο­στη­ρι­κτές της.

Η Ελλά­δα προ­σπά­θη­σε να περιο­ρί­σει παρά­νο­μα το θαλάσ­σιο έδα­φος της Τουρ­κί­ας, προ­σπα­θώ­ντας να το κατα­φέ­ρει στις ακτές της με βάση μικρά ελλη­νι­κά νησιά κοντά στις τουρ­κι­κές ακτές.
🇹🇷  Η Τουρ­κία υπο­στή­ρι­ξε ‑και έγι­νε δεκτό από τη γερ­μα­νί­δα καγκε­λά­ριο, ότι οι πλευ­ρές θα πρέ­πει αντ’ αυτού να καθί­σουν για διά­λο­γο για να επι­τύ­χουν μια win-win solution (αμοι­βαία επω­φε­λή λύση) βασι­σμέ­νη σε δίκαιο δια­μοι­ρα­σμό.
🇬🇷 Η Ελλά­δα έχει επί­σης πραγ­μα­το­ποι­ή­σει πρό­σφα­τα στρα­τιω­τι­κές ασκή­σεις – με συμ­με­το­χή της Γαλ­λί­ας – με σκο­πό να εκφο­βί­σει την Τουρ­κία για να στα­μα­τή­σει την εξε­ρεύ­νη­ση των ενερ­γεια­κών πόρων και έχει εξο­πλί­σει παρά­νο­μα τα νησιά του Αιγαί­ου κατά παρά­βα­ση μακρο­χρό­νιων ειρη­νευ­τι­κών συνθηκών.
Η πρό­σφα­τη συμ­φω­νία οριο­θέ­τη­σης της Αθή­νας με την Αίγυ­πτο παρα­βιά­ζει επί­σης την υφα­λο­κρη­πί­δα και τα θαλάσ­σια δικαιώ­μα­τα της Τουρ­κί­ας, προ­κα­λώ­ντας περαι­τέ­ρω έντα­ση μετα­ξύ των δύο γειτόνων.

Παρα­θέ­του­με παρα­κά­τω μια ενδια­φέ­ρου­σα –με κάποιες αφε­λείς πλευ­ρές (θα στα­θού­με στο τέλος σε αυτές…) προ­σέγ­γι­ση της κατά­στα­σης από τη δημο­σιο­γρά­φο και πολι­τι­κή ανα­λύ­τρια Uzay Bulut, τουρ­κι­κής κατα­γω­γής και συνερ­γά­τη (Senior Fellow) –μετα­ξύ άλλων του Ινστι­τού­του Gatestone

«Η πολι­τι­κή της Τουρ­κί­ας απο­τε­λεί ανα­πό­σπα­στο μέρος μιας ευρύ­τε­ρης στρα­τη­γι­κής για    την επέ­κτα­ση της επιρ­ρο­ής της Τουρ­κί­ας στη Μέση Ανα­το­λή, τον Κόλ­πο και την Αφρική.
Στό­χος είναι η επι­βο­λή γεω­πο­λι­τι­κής κυριαρ­χί­ας: ένα αδιαμ­φι­σβή­τη­το περι­φε­ρεια­κό ηγε­μο­νι­κό καθε­στώς βάσει του οποί­ου η Τουρ­κία μπο­ρεί να καθο­ρί­σει μεγά­λες και σημα­ντι­κές εξελίξεις .…
Φαί­νε­ται πρό­θυ­μη να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη για να επι­βά­λει τα ανα­τρε­πτι­κά της της σχέ­δια» γρά­φει ο Γιώρ­γος Κέντας, Ανα­πλη­ρω­τής Καθη­γη­τής Διε­θνούς Πολι­τι­κής και Δια­κυ­βέρ­νη­σης στο Πανε­πι­στή­μιο Λευ­κω­σί­ας, σε συνέ­ντευ­ξη στο Gatestone.
«Η Τουρ­κία αυτή τη στιγ­μή επι­χει­ρεί μια παρό­μοια πολι­τι­κή ενα­ντί­ον της Ελλά­δας ‑ανα­τρο­πής της όλης κατάστασης.
Στό­χος είναι να επι­βλη­θεί ένα ηγε­μο­νι­κό καθε­στώς επί των θαλάσ­σιων ζωνών ή / και των θαλάσ­σιων  που θεω­ρεί δικές της η Ελλά­δα στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο».

ΣΣ|> Ο Κέντας χρη­σι­μο­ποιεί κατ’ εξο­χή (και μάλ­λον αδό­κι­μα) τον όρο «revisionist plans», υπο­νο­ώ­ντας την –βίαιη, επα­να­χά­ρα­ξη των συνό­ρων.

«Η τουρ­κι­κή οικο­νο­μία γονά­τι­σε κυριο­λε­κτι­κά την τελευ­ταία φορά που ο Πρό­ε­δρος Donald Trump έστει­λε στον Ερντο­γάν μήνυ­μα σχε­τι­κά με τη σύλ­λη­ψη του Αμε­ρι­κα­νού Πάστο­ρα Andrew Brunson.
Τι εμπο­δί­ζει τον Πρό­ε­δρο Τραμπ να το κάνει τώρα;» (ΣΣ |> sic!!) — Άννα Κουκ­κί­δη-Προ­κο­πί­ου, ανώ­τε­ρος συνερ­γά­της και μέλος του συμ­βου­λευ­τι­κού Κέντρου Ευρω­παϊ­κών και Διε­θνών Υπο­θέ­σε­ων του Πανε­πι­στη­μί­ου Λευκωσίας.

Στις 12 Αυγού­στου, ο πρω­θυ­πουρ­γός της Ελλά­δας προει­δο­ποί­η­σε για την πιθα­νό­τη­τα «ατυ­χή­μα­τος» στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, καθώς οι ελλη­νι­κές και τουρ­κι­κές ναυ­τι­κές δυνά­μεις ανα­πτύ­χθη­καν στην περιο­χή αφού η Άγκυ­ρα έστει­λε ένα πλοίο για τη διε­ξα­γω­γή σει­σμι­κής έρευ­νας νότια του ελλη­νι­κού νησιού Καστελόριζο.
Οι Ελλη­νι­κές Ένο­πλες Δυνά­μεις βρί­σκο­νται σε εγρή­γορ­ση σε ξηρά, θάλασ­σα και αέρα, παρα­κο­λου­θώ­ντας στε­νά τις τουρ­κι­κές κινή­σεις στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, σύμ­φω­να με ελλη­νι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης. Μετά την επα­νεκ­κί­νη­ση της τουρ­κι­κής έρευ­νας τον περα­σμέ­νο μήνα για πετρέ­λαιο και φυσι­κό αέριο σε μια περιο­χή που επι­κα­λύ­πτει την ηπει­ρω­τι­κή υφα­λο­κρη­πί­δα της Ελλά­δας, η Ελλά­δα ανέ­πτυ­ξε πολε­μι­κά πλοία μετα­ξύ των νησιών της Κύπρου και της Κρή­της. Έκτο­τε, η έντα­ση μετα­ξύ των δύο χωρών αυξήθηκε.
«Ο κίν­δυ­νος ενός ατυ­χή­μα­τος καρα­δο­κεί όταν συγκε­ντρώ­νο­νται τόσες πολ­λές ναυ­τι­κές δυνά­μεις σε μια περιο­ρι­σμέ­νη περιο­χή και η ευθύ­νη σε μια τέτοια περί­πτω­ση θα βαρύ­νει αυτόν που προ­κα­λεί αυτές τις συν­θή­κες», δήλω­σε ο Μητσο­τά­κης σε τηλε­ο­πτι­κό κανάλι.

Η ναυ­τι­κή συμ­φω­νία, η οποία υπε­γρά­φη στις 6 Αυγού­στου, έθε­σε τα όρια της Μεσο­γεί­ου μετα­ξύ Αιγύ­πτου και Ελλάδας.
Οριο­θέ­τη­σε επί­σης μια απο­κλει­στι­κή οικο­νο­μι­κή ζώνη (ΑΟΖ) για τα δικαιώ­μα­τα γεώ­τρη­σης πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερίου.
Η αιγυ­πτια­κο-ελλη­νι­κή κίνη­ση θεω­ρή­θη­κε ευρέ­ως ως απά­ντη­ση σε αμφι­σβη­τού­με­νη συμ­φω­νία μετα­ξύ της Τουρ­κί­ας και της Λιβύ­ης διοί­κη­σης με έδρα την Τρί­πο­λη, σύμ­φω­να με την εφη­με­ρί­δα Καθημερινή.

🇹🇷  H Τουρκία παραβιάζει συστηματικά τα χωρικά ύδατα της Κύπρου και της Ελλάδας.

Τον Μάιο, οι υπουρ­γοί Εξω­τε­ρι­κών της Αιγύ­πτου, της Γαλ­λί­ας, της Κύπρου, της Ελλά­δας και των Ενω­μέ­νων Αρα­βι­κών Εμι­ρά­των (ΗΑΕ) εξέ­δω­σαν κοι­νή δήλω­ση «καταγ­γέλ­λο­ντας τις συνε­χι­ζό­με­νες παρά­νο­μες τουρ­κι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες στην Κυπρια­κή Απο­κλει­στι­κή Οικο­νο­μι­κή Ζώνη και στα χωρι­κά ύδα­τά της, καθώς αντι­προ­σω­πεύ­ουν μια σαφή παρα­βί­α­ση του διε­θνούς δικαί­ου όπως αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται στη Σύμ­βα­ση των Ηνω­μέ­νων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας»
Στις 15 Μαΐ­ου, η Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση ανα­κοί­νω­σε ότι «κατα­δί­κα­σε την κλι­μά­κω­ση των παρα­βιά­σε­ων της Τουρ­κί­ας στον εθνι­κό ενα­έ­ριο χώρο της Ελλά­δας, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των υπερ­πτή­σε­ων πάνω από κατοι­κη­μέ­νες περιο­χές και της χωρι­κών υδά­των, κατά παρά­βα­ση του διε­θνούς δικαίου».
Ωστό­σο, η κατα­δί­κη δεν στα­μά­τη­σε τις παρα­βιά­σεις της Τουρκίας.
Στις 5 Αυγού­στου, για παρά­δειγ­μα, οκτώ τουρ­κι­κά στρα­τιω­τι­κά αερο­πλά­να πραγ­μα­το­ποί­η­σαν συνο­λι­κά 33 παρα­βιά­σεις του εθνι­κού ενα­έ­ριου χώρου της Ελλά­δας κατά τη διάρ­κεια μιας ημέ­ρας –όπως ανέ­φε­ραν ελλη­νι­κές στρα­τιω­τι­κές αρχές.

Μετά τη συμ­φω­νία μετα­ξύ Ελλά­δας και Αιγύ­πτου, η Τουρ­κία ανέ­πτυ­ξε ξανά ένα ερευ­νη­τι­κό σκά­φος για να ανα­ζη­τή­σει πιθα­νά απο­θέ­μα­τα πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερί­ου στην υφα­λο­κρη­πί­δα της Ελλάδας.
Η Ελλά­δα έθε­σε πάλι τις ένο­πλες δυνά­μεις της σε υψη­λή επιφυλακή.
Τα πολε­μι­κά πλοία στάλ­θη­καν επί τόπου μετα­ξύ Κρή­της και Κύπρου, απαι­τώ­ντας την από­συρ­ση του πλοίου.

Ωστό­σο, ο πρό­ε­δρος της Τουρ­κί­ας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντο­γάν συνε­χί­ζει να αψη­φά την Ελλά­δα και την Κύπρο.
Στις 14 Αυγού­στου, ανα­φε­ρό­με­νος στην Ελλά­δα και σε άλλα δυτι­κά κρά­τη, ο Ερντο­γάν είπε:
«Έστει­λαν όλες τις τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις ενα­ντί­ον μας.
Δώσα­με την απά­ντη­σή μας σε αυτές τις επι­θέ­σεις στη γλώσ­σα που κατα­λα­βαί­νουν μέσω των επι­χει­ρή­σε­ων μας στο βόρειο Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη και την Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.
Δίνου­με επί­σης [μια απά­ντη­ση] σήμε­ρα! Τους είπαμε,
“Κοι­τάξ­τε, μην επι­τε­θεί­τε στο σκά­φος μας Oruç Reis ‑εάν το κάνε­τε, θα πλη­ρώ­σε­τε βαρύ τίμη­μα”. Και σήμε­ρα πήραν την πρώ­τη απάντηση».
Καμία αποι­κιο­κρα­τι­κή δύνα­μη», δήλω­σε ο Ερντο­γάν στις 19 Αυγού­στου, «δεν μπο­ρεί να στε­ρή­σει τη χώρα μας από τους πλού­σιους πόρους πετρε­λαί­ου και φυσι­κού αερί­ου που εκτι­μά­ται ότι υπάρ­χουν σε αυτήν την περιοχή».

Η Τουρ­κία –όμως, είναι μια αποι­κιο­κρα­τι­κή δύνα­μη που κατέ­λα­βε τη Βόρεια Κύπρο από το 1974.
Η τουρ­κι­κή κυβέρ­νη­ση δεν ανα­γνω­ρί­ζει την Κυπρια­κή Δημο­κρα­τία ως κρά­τος και ισχυ­ρί­ζε­ται πως το 44% της απο­κλει­στι­κής οικο­νο­μι­κής ζώνης της Κύπρου (ΑΟΖ) είναι δικό της.
Ένα άλλο αρκε­τά μεγά­λο τμή­μα αυτής της ζώνης διεκ­δι­κεί­ται από τη λεγό­με­νη «Τουρ­κι­κή Δημο­κρα­τία της Βόρειας Κύπρου» στα κατε­χό­με­να βόρεια του νησιού – και που ανα­γνω­ρί­ζε­ται μόνο από την Τουρκία.

«Η Τουρ­κία έχει υιο­θε­τή­σει μια ρεβι­ζιο­νι­στι­κή πολι­τι­κή στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο», δήλω­σε ξανά και ξανά ο Γιώρ­γος Κέντας.
«Η πολι­τι­κή της Τουρ­κί­ας απο­τε­λεί ανα­πό­σπα­στο μέρος μιας ευρύ­τε­ρης στρα­τη­γι­κής για την επέ­κτα­ση της επιρ­ρο­ής της Τουρ­κί­ας στη Μέση Ανα­το­λή, τον Κόλ­πο και την Αφρική.
Στό­χος είναι η επι­βο­λή γεω­πο­λι­τι­κής κυριαρ­χί­ας: ένα αδιαμ­φι­σβή­τη­το περι­φε­ρεια­κό ηγε­μο­νι­κό καθε­στώς βάσει του οποί­ου η Τουρ­κία μπο­ρεί να καθο­ρί­σει μεγά­λες και σημα­ντι­κές εξε­λί­ξεις.
Αυτή η ρεβι­ζιο­νι­στι­κή πολι­τι­κή ακο­λου­θεί­ται από ένα μείγ­μα «μαλα­κών» και σκλη­ρών μέσων εξου­σί­ας (ΣΣ|> με το καρό­το και το μαστί­γιο).

«Όσον αφο­ρά την Ελλά­δα και την Κύπρο, η Τουρ­κία δια­τη­ρεί σαφώς μια επι­θε­τι­κή στά­ση.
Φαί­νε­ται πρό­θυ­μη να χρη­σι­μο­ποι­ή­σει στρα­τιω­τι­κή δύνα­μη για να επι­βά­λει τα ρεβι­ζιο­νι­στι­κά της σχέ­δια. Για σχε­δόν δύο δεκα­ε­τί­ες τώρα, η Τουρ­κία (υπό την ηγε­σία του Ερντο­γάν) ανα­πτύσ­σει μια στρα­τη­γι­κή για κυριαρ­χεί σε μεγά­λες θαλάσ­σιες ζώνες.
[Αυτή] η στρα­τη­γι­κή είναι γνω­στή ως «γαλά­ζια πατρί­δα». Ξεκι­νά από τον Εύξει­νο Πόντο και εκτεί­νε­ται μέσω του Αιγαί­ου Πελά­γους προς τις θαλάσ­σιες ζώνες της Λιβύ­ης, της Αιγύ­πτου, του Ισρα­ήλ και της Συρί­ας. Η Τουρ­κία πιστεύ­ει ότι η Κύπρος και Η Ελλά­δα πρέ­πει εθε­λο­ντι­κά να υπο­τα­χθεί στις παρα­μέ­τρους της γαλά­ζιας πατρί­δας, αλλιώς πρέ­πει να αντι­με­τω­πί­σει τις συνέ­πειες της στρα­τιω­τι­κής της δύνα­μης. Η Τουρ­κία κάνει τους σχε­δια­σμούς της ενα­ντί­ον της Ελλά­δας και της Κύπρου σύμ­φω­να με ένα στρα­τη­γι­κό δόγ­μα ενός ενο­ποι­η­μέ­νου μετώπου.

Από τις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 2010, η Τουρ­κία ξεκί­νη­σε ένα παρά­νο­μο πρό­γραμ­μα σει­σμι­κών ερευ­νών στις θαλάσ­σιες ζώνες της Κύπρου, υπο­στη­ρι­ζό­με­νη από σημα­ντι­κές αερο­ναυ­τι­κές δυνάμεις.
Τον Μάιο του 2019, η Τουρ­κία ξεκί­νη­σε ένα υπε­ρά­κτιο πρό­γραμ­μα γεω­τρή­σε­ων στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Μέχρι στιγ­μής ξεκί­νη­σε ή / και ολο­κλή­ρω­σε 7 γεω­τρή­σεις, του­λά­χι­στον μία στα χωρι­κά ύδα­τα της Κύπρου.
Η Τουρ­κία έχει επε­κτεί­νει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τη στρα­τιω­τι­κή της κατο­χή στην Κύπρο από τα σύνο­ρα του 1974 στις θαλάσ­σιες ζώνες του νησιού.
Όλα αυτά που ανα­φέρ­θη­καν έμει­ναν ανα­πά­ντη­τα ως επί το πλεί­στον με εξαί­ρε­ση ορι­σμέ­νες δια­κο­σμη­τι­κές δηλώ­σεις τρί­των και ορι­σμέ­νες συμ­βο­λι­κές κυρώ­σεις από την ΕΕ.

Η Τουρ­κία έχει ανα­πτύ­ξει τη στρα­τιω­τι­κή της δύνα­μη, και απέ­κτη­σε τα μέσα, για να αμφι­σβη­τή­σει και να ανα­θε­ω­ρή­σει τη γεω­πο­λι­τι­κή δυνα­μι­κή που δημιουρ­γή­θη­κε με βάση μια σει­ρά συμ­φω­νιών οριο­θέ­τη­σης μετα­ξύ Κύπρου, Αιγύ­πτου, Λιβά­νου και Ισρα­ήλ. [Η Τουρ­κία] υπο­νο­μεύ­ει επί­σης το πρό­γραμ­μα υδρο­γο­ναν­θρά­κων της Κύπρου.
Η Ελλά­δα βρί­σκε­ται πλέ­ον στην κορυ­φή η ατζέ­ντα της Άγκυ­ρας στο πλαί­σιο του «blue homeland dominium» (κυριαρ­χία της «γαλά­ζιας πατρίδας»)

Σύμ­φω­να με τον Χάρη Σαμα­ρά, εμπει­ρο­γνώ­μο­να της Κυπρια­κής ΑΟΖ και πρό­ε­δρο της διε­θνούς επεν­δυ­τι­κής τρα­πε­ζι­κής εται­ρεί­ας Pytheas, η εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή της Τουρ­κί­ας στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο απο­τε­λεί σε μεγά­λο βαθ­μό επέ­κτα­ση των ισλα­μι­στι­κών εσω­τε­ρι­κών πολι­τι­κών της.

«Η Τουρ­κία είναι μια αυταρ­χι­κή χώρα που δια­μορ­φώ­νε­ται όλο και περισ­σό­τε­ρο από υπε­ρε­θνι­κι­στι­κές και ισλα­μι­κές δυνά­μεις», δήλωσε.
«Εμπνευ­σμέ­νη από την Ισλα­μι­κή Επα­νά­στα­ση του 1979 στο Ιράν, ο Ερντο­γάν και το Κόμ­μα Δικαιο­σύ­νης και Ανά­πτυ­ξης (AKP) έχουν ακο­λου­θή­σει πολι­τι­κές που προ­ω­θούν τον εξι­σλα­μι­σμό της χώρας, με αιχ­μή δόρα­τος τη θρη­σκεία, τον φοντα­με­ντα­λι­σμό και περιο­ρί­ζο­ντας τις ατο­μι­κές ελευ­θε­ρί­ες και δικαιώματα.
Η Τουρ­κία υπο­στη­ρί­ζει παγκο­σμί­ως τον ισλα­μι­σμό και τον τζι­χα­ντι­σμό ως στις περι­πτώ­σεις του ISIS, της Χαμάς, της Μπό­κο Χαράμ, της Αλ Κάι­ντα και του ιρα­νι­κού καθε­στώ­τος, μετα­ξύ άλλων.
Είναι συνε­πώς ακρι­βές να δηλώ­νε­ται ότι η Τουρ­κία είναι σήμε­ρα μετα­ξύ των πιο αντι-αμε­ρι­κα­νι­κών και αντιευ­ρω­παϊ­κών χωρών στον κόσμο. Λει­τουρ­γεί ως πολω­μέ­νη μηχα­νή θρη­σκευ­τι­κού ριζο­σπα­στι­σμού με παγκό­σμια εμβέλεια»

Σύμ­φω­να με τον Σαμα­ρά, υπάρ­χουν τρεις κύριες αιτί­ες της επι­θε­τι­κό­τη­τας της Τουρ­κί­ας προς την Ελλά­δα και της γενι­κής τουρ­κι­κής jingoistic behavior συμπε­ρι­φο­ράς στην Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

ΣΣ |> Jingoism είναι ο εθνι­κι­σμός με τη μορ­φή επι­θε­τι­κής και προ­λη­πτι­κής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής, με χρή­ση απει­λών ή πραγ­μα­τι­κής βίας, σε αντί­θε­ση με τις ειρη­νι­κές σχέ­σεις, δια­σφα­λί­ζο­ντας το λεγό­με­νο «εθνι­κό συμ­φέ­ρον»,  θεω­ρώ­ντας τη χώρα σου ανώ­τε­ρη κλπ.

Ο αμε­ρι­κα­νός War-Dog του Oscar Cesare (1916) λεγό­ταν “Jingo”

1. Ο Ερντο­γάν επι­θυ­μεί να ηγη­θεί του ισλα­μι­κού κόσμου, ένα έργο που στο­χεύ­ει στην εκπλή­ρω­ση των φιλο­δο­ξιών του και της περι­φε­ρεια­κής υπε­ρο­χής — για να κατο­χυ­ρώ­σει την πολι­τι­κή ηγε­σία του μου­σουλ­μα­νι­κού κόσμου που νομι­μο­ποιεί­ται με το μαν­δύα και τη ρομ­φαία του δια­δό­χου της «ένδο­ξης» ιστο­ρί­ας της Οθω­μα­νι­κής αυτοκρατορίας
   «Η Τουρ­κία», όπως έχει επα­να­λά­βει επα­νει­λημ­μέ­να ο Ερντο­γάν, «είναι συνέ­χεια της Οθω­μα­νι­κής Αυτοκρατορίας».
   Αυτό σημαί­νει ότι ως αρχη­γός της, ο Ερντο­γάν είναι ανά­λο­γος με τον Χαλίφη.
   Σημειώ­στε εδώ τις ομοιό­τη­τες με δηλώ­σεις ηγε­τών του ISIS.
2. Ενώ η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των ηγε­τών της Ευρώ­πης και των ΗΠΑ από όλα τα κόμ­μα­τα, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της κοι­νό­τη­τας πλη­ρο­φο­ριών και του Πεντα­γώ­νου, ανα­γνω­ρί­ζουν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, ορι­σμέ­νοι ηγέ­τες της ΕΕ, διπλω­μά­τες και διο­ρι­σμέ­νοι των ΗΠΑ συνε­χί­ζουν να ζητούν συγ­γνώ­μη και εξορ­θο­λο­γι­σμό της τουρ­κι­κής συμπε­ρι­φο­ράς για να λογο­δο­τή­σει η Τουρκία.
   Η άρνη­σή τους για απο­δεί­ξεις σχε­τι­κά με την περι­φε­ρεια­κή κακή συμπε­ρι­φο­ρά της Τουρ­κί­ας όχι μόνο απο­δυ­να­μώ­νει τη Δύση και την αξιο­πι­στία της, αλλά ωφε­λεί επί­σης τη Ρωσία, το Ιράν και την τρομοκρατία.
   Επι­πλέ­ον, πέραν αυτών, τα στοι­χεία που σκό­πι­μα κλεί­νουν τα μάτια στις παρα­βιά­σεις του κρά­τους δικαί­ου από την Τουρ­κία όχι μόνο ενθαρ­ρύ­νουν τον Ερντο­γάν να εντεί­νει τις εκφο­βι­στι­κές και τις jingoistic_ές του πολι­τι­κές, αλλά και πιέ­ζουν την Ελλά­δα (όπως κάνουν με την Κύπρο) να κατα­να­λώ­νει ενέρ­γεια με την εθνι­κή κυριαρ­χία προς «πώλη­ση».
   Αυτό είναι αντί­θε­το με το διε­θνές δίκαιο και καθυ­στε­ρεί στην κατα­δί­κη της Τουρ­κί­ας, δικαιο­λο­γώ­ντας τελι­κά τις φρι­κα­λε­ό­τη­τες της.
3. Η δημο­τι­κό­τη­τα του Ερντο­γάν (και του ΑΚΡ) βρί­σκε­ται σήμε­ρα στο ναδίρ.
   Αυτό είναι απο­τέ­λε­σμα της συστη­μα­τι­κής αρπα­γής εξου­σί­ας, του νεπο­τι­σμού και της διαφθοράς.
   Η οικο­νο­μία του «μόνος» περ­νά­ει στενωπούς.
   Θεα­τρι­νι­σμοί όπως αυτός με την Αγία Σοφία και η διπλω­μα­τία των κανο­νιο­φό­ρων στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, καθώς και εκρή­ξεις του για την «τυραν­νι­κή» ΕΕ και το Ισρα­ήλ, «καλά κρα­τούν» για να κατευ­θύ­νουν τη σκέ­ψη (και τα συμ­φέ­ρο­ντα) των πολω­μέ­νων συμπα­τριω­τών του αλλού και μακριά από τη δυστυ­χία που έχει προ­κα­λέ­σει η κακο­διοί­κη­ση του.
   Σε ένα μαν­δύα πατριω­τι­σμού είναι μέρος της ατζέ­ντας και του αφη­γή­μα­τος Ερντογάν

Ο Ερντο­γάν, ανα­μέ­νει τώρα ότι η καγκε­λά­ριος της Γερ­μα­νί­ας, η Άνγκε­λα Μέρ­κελ, η καλύ­τε­ρη σύμ­μα­χος του και με πολ­λούς τρό­πους η «συνερ­γός του», θα ανα­γκά­σει την Ελλά­δα σε συζητήσεις.
Ελπί­ζει ότι υπό την πίε­ση της Γερ­μα­νί­ας η Ελλά­δα θα «συμ­μορ­φω­θεί» ξεπου­λώ­ντας μέρος της κυριαρ­χί­ας της.
Ωστό­σο, ο δυτι­κός κόσμος πρέ­πει να δει και να αντι­με­τω­πί­σει κατά μέτω­πο την τουρ­κι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τη στρα­τη­γι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που έχει εξα­φα­νί­σει και την παρα­μι­κρή πιθα­νό­τη­τα δυτι­κο­ποί­η­σης της Τουρκίας

Εν τω μετα­ξύ, το ΥπΕξ των ΗΠΑ εξέ­δω­σε ανα­κοί­νω­ση — δήλω­ση (nota) σχε­τι­κά με τις δρα­στη­ριό­τη­τες της Τουρ­κί­ας στην περιοχή.
«Οι ΗΠΑ γνω­ρί­ζουν ότι η Τουρ­κία έχει εκδώ­σει κοι­νο­ποί­η­ση (naftex) σε άλλα πλοία δρα­στη­ριό­τη­τας έρευ­νας στην Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.
Προ­τρέ­που­με τις τουρ­κι­κές αρχές να στα­μα­τή­σουν τέτοια σχέ­δια και να απο­φύ­γουν μέτρα που αυξά­νουν τις εντά­σεις στην περιο­χή» (10 Αυγού­στου και στη συνέχεια).

«Η τουρ­κι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα ενα­ντί­ον της Ελλά­δας δεν είναι πραγ­μα­τι­κά κάτι και­νούρ­γιο», δήλω­σε η Άννα Κου­κί­δη-Προ­κο­πί­ου, ανώ­τε­ρος συνερ­γά­της και μέλος του Συμ­βου­λευ­τι­κού Συμ­βου­λί­ου του Κέντρου Ευρω­παϊ­κών και Διε­θνών Υπο­θέ­σε­ων του Πανε­πι­στη­μί­ου Λευκωσίας.
«Για παρά­δειγ­μα, υπήρ­ξαν αμέ­τρη­τες παρα­βιά­σεις του ενα­έ­ριου χώρου τα τελευ­ταία χρόνια.
Η Τουρ­κία σηκώ­νει τα πάντα σε δια­φο­ρε­τι­κό επί­πε­δο σήμε­ρα. Αυτή η βαθ­μιαία σπεί­ρα έντα­σης, πρώ­τα, στό­χευε στη δοκι­μή των υδά­των, τόσο κυριο­λε­κτι­κά όσο και μεταφορικά.
Αλλά η Ελλά­δα το έχει απο­δεί­ξει δεν θα μεί­νει  σιω­πη­λή, παρά το ότι η Τουρ­κία που προ­σπα­θεί σκλη­ρά να θέσει μια μαξι­μα­λι­στι­κή ατζέ­ντα με τους δικούς της όρους, προ­τού ολο­κλη­ρω­θούν οι διαπραγματεύσεις.
Η Τουρ­κία χρη­σι­μο­ποιεί καρό­το και μαστί­γιο σχε­τι­κά με τη χρή­ση βίας πιέ­ζο­ντας αφό­ρη­τα την Ελλά­δα να υποκύψει.
«Δεύ­τε­ρον, δεν υπάρ­χει αμφι­βο­λία ότι όλες οι νεο-τουρ­κι­κές αντι-Λωζα­νι­κές ρητο­ρεί­ες που ο Ερντο­γάν και οι υπουρ­γοί του χρη­σι­μο­ποιούν καλά πρέ­πει να ληφθούν σοβα­ρά υπόψη.
Είναι ανα­πό­σπα­στο μέρος μιας ηγε­μο­νι­κής προ­σπά­θειας να κυριαρ­χή­σει περι­φε­ρεια­κά ξεση­κώ­νο­ντας τον κόσμο στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας.
Ένας αυταρ­χι­κός κυβερ­νή­της βασι­λεύ­ει με άρτον και θεάματα.
Το ψωμί φαί­νε­ται να εξα­ντλεί­ται στην Τουρ­κία αυτή τη στιγ­μή, οπό­τε πρέ­πει να δοθεί έμφα­ση στα παιχνίδια»
Όσο για το τι πρέ­πει να κάνουν η Ευρώ­πη και οι ΗΠΑ ενό­ψει της συνε­χι­ζό­με­νης τουρ­κι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας, η Προ­κο­πί­ου είπε:
«Πολ­λές κου­βέ­ντες και λίγη δρά­ση. Εάν η Ευρώ­πη και οι ΗΠΑ είναι σοβα­ρές για να στα­μα­τή­σουν την επι­θε­τι­κό­τη­τα της Τουρ­κί­ας, πρέ­πει να δεί­ξουν ότι εννο­ούν business .
Η Ευρώ­πη συνε­χί­ζει να τρο­φο­δο­τεί τον Ερντο­γάν με χρή­μα­τα ενώ κάνει θεα­τρι­νι­σμούς δημο­κρα­τί­ας, διε­θνούς δικαί­ου και ανθρω­πί­νων δικαιωμάτων
[Αυτές] είναι θεμε­λιώ­δεις αξί­ες που υπο­τί­θε­ται ότι σημαί­νουν κάτι για την Ευρω­παϊ­κή Ένωση.

Στην ουσία, ο Ερντο­γάν γελοιο­ποιεί την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ με μηδε­νι­κές συνέ­πειες.
Οπό­τε [αυτός] για­τί να σταματήσει;
Εάν η μόνη αντί­δρα­ση είναι ένα χάος μιας λίστας κυρώ­σε­ων στην Ευρώ­πη — με μόνο δύο ασή­μα­ντα ονό­μα­τα ατό­μων σε αυτόν τον κατά­λο­γο — και χωρίς την επι­βο­λή του αμε­ρι­κα­νι­κού CAATSA [Νόμος για την αντι­πα­ρά­θε­ση των αντι­πά­λων της Αμε­ρι­κής], παίρ­νει τον καθέ­να για μια βόλτα.
Έτσι, θα μπο­ρού­σα­με να ξεκι­νή­σου­με του­λά­χι­στον με αυτό. Επα­να­λαμ­βά­νου­με…  «Η τουρ­κι­κή οικο­νο­μία γονά­τι­σε κυριο­λε­κτι­κά την τελευ­ταία φορά που ο Πρό­ε­δρος Donald Trump έστει­λε στον Ερντο­γάν μήνυ­μα σχε­τι­κά με τη σύλ­λη­ψη του Αμε­ρι­κα­νού Πάστο­ρα Andrew Brunson. Τι εμπο­δί­ζει τον Πρό­ε­δρο Τραμπ να το κάνει τώρα;»

Της Uzay Bulut, τούρ­κου δημο­σιο­γρά­φου και πολι­τι­κής ανα­λύ­τριας, συνερ­γά­τη –μετα­ξύ άλλων του Ινστι­τού­του Gatestone (Senior Fellow)
Σπού­δα­σε στο Πανε­πι­στή­μιο Boğaziçi της Κων­στα­ντι­νού­πο­λης και στο Τεχνι­κό Πανε­πι­στή­μιο «Μέση Ανα­το­λή» της Άγκυρας.
Συνερ­γά­ζε­ται με Washington Times, Christian Post, το Daily Caller, Jerusalem Post.

πηγή

🆘   Ο Manlio Dinucci, δημο­σιο­γρά­φος και γεω­γρά­φος, μιλώ­ντας στο #Byoblu, δεί­χνει ότι τα συμ­φέ­ρο­ντα που δια­κυ­βεύ­ο­νται στην περιο­χή, πλού­σια σε ενερ­γεια­κούς πόρους, είναι πολύ ευρύ­τε­ρα από αυτά της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας και περι­λαμ­βά­νουν πολ­λούς και διά­φο­ρους διε­θνείς παί­κτες.
Πίσω από τις εντά­σεις μετα­ξύ Ελλά­δας και Τουρ­κί­ας βρί­σκε­ται το μεγά­λο παι­χνί­δι ελέγ­χου των ενερ­γεια­κών πόρων.

Μια σύγκρου­ση μετα­ξύ Ελλά­δας και Τουρ­κί­ας βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη — λεέι ο Dinucci στα νερά της ανα­το­λι­κής Μεσογείου.

Ο Έλλη­νας πρω­θυ­πουρ­γός Κυριά­κος Μητσο­τά­κης δήλω­σε ότι η επέ­κτα­ση των χωρι­κών υδά­των είναι κυρί­αρ­χο δικαί­ω­μα της Ελλάδας.
Η Τουρ­κία απά­ντη­σε λέγο­ντας ότι μια τέτοια ενέρ­γεια θα μπο­ρού­σε να είναι η αιτία εκδή­λω­σης ένο­πλης σύγκρου­σης. Η ιστο­ρία εγεί­ρει πολ­λές ανησυχίες.

Σχε­τι­κά με το άρθρο της Uzay Bulut (και των παρα­τη­ρή­σε­ων των ανα­λυ­τών που ανα­φέ­ρει …καθη­γη­τών κά):
🔹  Παι­δα­ριώ­δεις κάποιες αντι­λή­ψεις όπως πχ. «η τουρ­κι­κή οικο­νο­μία γονά­τι­σε κυριο­λε­κτι­κά την τελευ­ταία φορά που ο Πρό­ε­δρος Donald Trump έστει­λε στον Ερντο­γάν μήνυ­μα σχε­τι­κά με τη σύλ­λη­ψη του Αμε­ρι­κα­νού Πάστο­ρα Andrew Brunson» …«Τι εμπο­δί­ζει τον Πρό­ε­δρο Τραμπ να το κάνει τώρα;»
🔹 Εύστο­χο μεν το σκε­πτι­κό πως η (φρα­στι­κή) κατα­δί­κη της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης δεν στα­μά­τη­σε τις παρα­βιά­σεις της Τουρ­κί­ας, αλλά φαί­νε­ται πως είναι κενό περιε­χό­με­νου, αφού ΕΕ (και η «δύση» γενι­κό­τε­ρα) προ­βάλ­λε­ται ως πανά­κεια ανα­ζή­τη­σης λύσεων
🔹  Όσο για το ότι «είναι συνε­πώς ακρι­βές να δηλώ­νε­ται ότι η Τουρ­κία είναι σήμε­ρα μετα­ξύ των πιο αντι-αμε­ρι­κα­νι­κών και αντιευ­ρω­παϊ­κών χωρών στον κόσμο» …αυτό κι αν είναι: έχει να κάνει με την αδυ­να­μία του συγκε­κρι­μέ­νου (και όχι μόνο) εμπει­ρο­γνώ­μο­να να δει πίσω από το φαί­νε­σθαι –αν και, όπως λέει ο λαός μας «καθείς εφ ό ετάχθη»

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι πως εκεί­νο που παρου­σιά­ζουν ως «παρά­γο­ντα στα­θε­ρό­τη­τας» για το λαό και «ασπί­δα» για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας, η εμπλο­κή δηλα­δή στα ευρω­α­τλα­ντι­κά σχέ­δια, δεν είναι η λύση αλλά το ίδιο το πρό­βλη­μα.
💥  Η εμπλο­κή ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ καμία σχέ­ση δεν έχει με τα συμ­φέ­ρο­ντα των λαών της περιο­χής ή την υπε­ρά­σπι­ση του «διε­θνούς δικαί­ου», των κυριαρ­χι­κών δικαιω­μά­των της χώρας.
Αντί­θε­τα, όλοι αυτοί παρεμ­βαί­νουν με μονα­δι­κό κρι­τή­ριο τα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών τους ομί­λων, τις γεω­πο­λι­τι­κές επι­διώ­ξεις τους στην περιο­χή και ευρύ­τε­ρα, τα σχέ­διά τους απέ­να­ντι στα άλλα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα, όλα αυτά δηλα­δή που συσ­σω­ρεύ­ουν παρα­πέ­ρα «καύ­σι­μη ύλη» στην περιο­χή και στρώ­νουν το έδα­φος σε επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις και διευ­θε­τή­σεις.

💣  Η εμπλο­κή και των ελλη­νο­τουρ­κι­κών σχέ­σε­ων στα σχέ­δια αυτά δίνει «αέρα στα πανιά» της επι­θε­τι­κό­τη­τας της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης, περι­πλέ­κει παρα­πέ­ρα τους αντα­γω­νι­σμούς ανά­με­σα στις δύο αστι­κές τάξεις, κάνει την επί­λυ­ση των διμε­ρών ζητη­μά­των ακό­μα πιο σύνθετη.

🆘  Δεν είναι όμως καλύ­τε­ρος ένας επώ­δυ­νος συμ­βι­βα­σμός μια ώρα αρχύ­τε­ρα, παρά ένας συμ­βι­βα­σμός με χει­ρό­τε­ρους όρους μετά από ένα θερ­μό επει­σό­διο ή πολύ περισ­σό­τε­ρο μια πολε­μι­κή εμπλοκή;

Το επι­χεί­ρη­μα αυτό ανα­πα­ρά­γει το ψευ­το­δί­λημ­μα «σύγκρου­ση ή συμ­βι­βα­σμός και συνεκ­με­τάλ­λευ­ση». Πρό­κει­ται για παγί­δα που στό­χο έχει να τον εγκλω­βί­σει στα πάρε — δώσε ανά­με­σα στις αστι­κές τάξεις της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας, στο φόντο ενός ευρύ­τε­ρου παζα­ριού στην περιο­χή μας.
Αλλω­στε, δεν είναι λίγες οι φωνές που λένε ωμά ότι ένα «θερ­μό επει­σό­διο» θα επι­τα­χύ­νει τα «προ­δια­γε­γραμ­μέ­να» σχέ­δια συνεκ­με­τάλ­λευ­σης και συν­δια­χεί­ρι­σης σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι ότι η «συνεκ­με­τάλ­λευ­ση» και η «συν­δια­χεί­ρι­ση», είτε έρθουν ως απο­τέ­λε­σμα δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων είτε ως απο­τέ­λε­σμα στρα­τιω­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης, θα έχουν πολ­λα­πλές επι­πτώ­σεις σε βάρος του ελλη­νι­κού λαού και των άλλων λαών της περιοχής.

Πρώ­τα απ’ όλα, για­τί θα μεγα­λώ­νουν τα πεδία αντα­γω­νι­σμών και αντι­θέ­σε­ων μετα­ξύ όχι μόνο Ελλά­δας — Τουρ­κί­ας αλλά και μεγά­λων ιμπε­ρια­λι­στι­κών και επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων, άρα πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται οι αντι­θέ­σεις, δια­μορ­φώ­νο­νται οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για να ανε­βαί­νει επί­πε­δο ο αντα­γω­νι­σμός και να δημιουρ­γού­νται νέοι όροι συγκρούσεων.

Για­τί βέβαια ο όποιος «συμ­βι­βα­σμός» θα γίνει ανά­με­σα σε αντα­γω­νι­ζό­με­να οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα καπι­τα­λι­στι­κών κρα­τών, θα καθο­ρί­ζει το πώς οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι θα μοι­ρά­σουν τα «ιμά­τια» του ενερ­γεια­κού πλού­του των λαών.
Μια τέτοια μοι­ρα­σιά ποτέ δεν αφή­νει όλους ικα­νο­ποι­η­μέ­νους. Ακό­μα και αν υπάρ­χει προ­σω­ρι­νός συμ­βι­βα­σμός, ανοί­γει την όρε­ξη για να ξανα­μοι­ρα­στούν τα μοι­ρα­σμέ­να.
Πολύ περισ­σό­τε­ρο που σήμε­ρα μιλά­με σε συν­θή­κες που σπά­νε παλιές συμ­φω­νί­ες, αμφι­σβη­τού­νται παρα­δο­σια­κές συμ­μα­χί­ες, ισχυ­ρο­ποιού­νται τάσεις αλλα­γής των συσχε­τι­σμών ανά­με­σα στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά κέντρα.