Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Του Θεού το χόρτο

Το κίνη­μα των Ραστα­φά­ρι στην Κένυα προ­σφεύ­γει στη δικαιο­σύ­νη και απαι­τεί τη νομι­μο­ποί­η­ση της μαρι­χουά­νας για …θρη­σκευ­τι­κούς λόγους.

Το πολι­τι­κό και θρη­σκευ­τι­κό κίνη­μα των Ραστα­φά­ρι στην Κένυα εγκαι­νιά­ζει τη συνέ­ντευ­ξη τύπου με παρα­δο­σια­κά τρα­γού­δια. Στη συνέ­χεια η συζή­τη­ση στρέ­φε­ται στην ουσία: ο δικη­γό­ρος τους, ενη­με­ρώ­νουν οι Ραστα­φά­ρι, προ­σέ­φυ­γε στο Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο της χώρας, για να ζητή­σει τη νομι­μο­ποί­η­ση της μαρι­χουά­νας. Υπο­στη­ρί­ζει ότι οι λόγοι είναι καθα­ρά θρη­σκευ­τι­κοί. «Εάν θέλει να ζήσει με πίστη, ο Ράστα πρέ­πει να καπνί­ζει μαρι­χουά­να σε τακτά χρο­νι­κά δια­στή­μα­τα», υπο­στη­ρί­ζει ο δικη­γό­ρος Σαντράκ Βαμπούι. «Για­τί μόνο έτσι μπο­ρεί να επι­κοι­νω­νή­σει με τον Δημιουρ­γό του…»

Στην Κένυα το κίνη­μα των Ραστα­φά­ρι είναι ανα­γνω­ρι­σμέ­νο ως θρη­σκευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα, όπως συμ­βαί­νει με την Καθο­λι­κή και την Ευαγ­γε­λι­κή Εκκλη­σία, τους μου­σουλ­μά­νους ή τους ινδου­ϊ­στές. Προ­φή­της της κοι­νό­τη­τας θεω­ρεί­ται ο πρώ­ην αυτο­κρά­το­ρας της Αιθιο­πί­ας Χαϊ­λέ Σελα­σιέ. Στη Τζα­μάϊ­κα η μαρι­χουά­να έχει ήδη νομι­μο­ποι­η­θεί, μετα­ξύ άλλων και για θρη­σκευ­τι­κούς λόγους. Αλλά και στην Κένυα οι πιστοί του κιι­νή­μα­τος Ραστα­φά­ρι θεω­ρούν ότι η μαρι­χουά­να περι­λαμ­βά­νε­ται στα θρη­σκευ­τι­κά τους καθήκοντα.

Ανάμεικτες αντιδράσεις στην κοινή γνώμη

Στην κοι­νή γνώ­μη οι αντι­δρά­σεις είναι ανά­μει­κτες, όπως προ­κύ­πτει από μία μικρή έρευ­να στους δρό­μους της πρω­τεύ­ου­σας Ναϊ­ρό­μπι. «Το χόρ­το είναι λιγό­τε­ρο επι­κίν­δυ­νο από άλλα πράγ­μα­τα, που είναι και νόμι­μα. Ο Θεός μας το έδω­σε, πώς μπο­ρού­με λοι­πόν να λέμε ότι είναι κάτι άσχη­μο;» λέει ένας νεα­ρός. «Δεν νομί­ζω ότι σκέ­φτο­νται τον Θεό όλοι αυτοί», λέει μία γυναί­κα. «Αλλά μπο­ρεί να το βλέ­πουν ως ένα είδος θερα­πεί­ας». Ένας άλλος δηλώ­νει: «Είμαι χρι­στια­νός και δεν νομί­ζω ότι πρέ­πει να απο­κτή­σουν αυτό το δικαί­ω­μα. Είναι ενά­ντια στον νόμο…»

Η κατο­χή, πώλη­ση ή καλ­λιέρ­γεια ινδι­κής κάν­να­βης στην Κένυα δεν είναι αμε­λη­τέα υπό­θε­ση και τιμω­ρεί­ται σήμε­ρα με ποι­νή φυλά­κι­σης έως 20 ετών. Αυτός είναι και ο λόγος που πολ­λά μέλη της κοι­νό­τη­τας των Ραστα­φά­ρι βρί­σκο­νται στη φυλα­κή. Κι όμως, υπο­στη­ρί­ζουν οι εκπρό­σω­ποι του κινή­μα­τος, δεν έκα­ναν τίπο­τε άλλο παρά να επι­διώ­ξουν την επι­κοι­νω­νία με τον Δημιουργό.

Στήριξη από μεμονωμένους πολιτικούς

Δεν λεί­πουν όμως και οι πολι­τι­κοί, οι οποί­οι στη­ρί­ζουν το αίτη­μα των Ραστα­φά­ρι. Όπως ο γερου­σια­στής Λεντά­μα Ολέ­κι­να, περι­ζή­τη­τος καλε­σμέ­νος σε τηλε­ο­πτι­κά πάνελ, καθώς συχνά σχο­λιά­ζει τις εξε­λί­ξεις με έναν ιδιαί­τε­ρο και αιχ­μη­ρό τρό­πο, που προ­κα­λεί αίσθη­ση. Το ίδιο κάνει και στη συζή­τη­ση για τη νομι­μο­ποί­η­ση της κάν­να­βης: «Ακού­στε με που σας λέω, οκτώ στους δέκα βου­λευ­τές καπνί­ζουν μαρι­χουά­να…» υπο­στη­ρί­ζει ο γερουσιαστής.

Πηγή:  Deutsche Welle

Ακο­λου­θή­στε το Ατέ­χνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο