Το αποχαιρετιστήριο του Χαρίλαου Φλωράκη στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ

“Μακα­ρι­στέ Σεραφείμ,

Διπλό χρέ­ος μού υπα­γο­ρεύ­ει τα στερ­νά τού­τα λόγια στο σημε­ρι­νό ξόδι σου. Είναι το χρέ­ος του κοντο­χω­ρια­νού και συντο­πί­τη, καθώς και το χρέ­ος του συναγωνιστή.

Μαζί ξεκι­νή­σα­με στη δεύ­τε­ρη δεκα­ε­τία του αιώ­να, από τα χωριά του κάμπου της Καρ­δί­τσας εσύ, και των Αγρά­φων εγώ. Και οι δύο αγω­νι­στή­κα­με για την πατρί­δα,  από δια­φο­ρε­τι­κό ταμπού­ρι, φυσι­κά, ο καθέ­νας, αλλά ενά­ντια στον κοι­νό κατα­κτη­τή, στον κοι­νό εχθρό. Η ζωή και η πορεία σου επι­βε­βαιώ­νουν μια ιστο­ρι­κή αλή­θεια: Οτι, δηλα­δή, έντι­μοι αγω­νι­στές και πατριώ­τες υπήρ­ξαν σε όλες τις οργα­νώ­σεις της Εθνι­κής Αντίστασης.

Στο τέλος της δεκα­ε­τί­ας του ’20, χωρί­στη­καν οι δρό­μοι. Υστε­ρα από χρό­νια ανέ­βη­κες ψηλά κι έγι­νες αρχη­γός της Εκκλη­σί­ας. Οσο ψηλά, όμως, κι αν έφτα­σες, δε χάθη­κε  από μέσα σου ο ξωμά­χος του θεσ­σα­λι­κού κάμπου και η ντο­μπρο­σύ­νη του, ούτε, φυσι­κά, η παλι­κα­ριά του αντάρ­τη. Και παρά τη μακρά θητεία σου και στη δημό­σια ζωή, δεν ενέ­δω­σες στον πει­ρα­σμό της υπο­κρι­σί­ας και της μισαλ­λο­δο­ξί­ας. Η στά­ση σου απέ­να­ντι στα πολι­τι­κά και κοι­νω­νι­κά δρώ­με­να στη χώρα μας, η εθνι­κή σου υπε­ρη­φά­νεια, οι χωρίς προ­κα­τα­λή­ψεις σχέ­σεις σου απέ­να­ντι σ’ εκεί­νους που είχαν
δια­φο­ρε­τι­κή θρη­σκευ­τι­κή, φιλο­σο­φι­κή ή πολι­τι­κή θεώ­ρη­ση, συνέ­βα­λε στο χτύ­πη­μα της μισαλ­λο­δο­ξί­ας και στο άνοιγ­μα του δρό­μου της εθνι­κής συμ­φι­λί­ω­σης. Η ιστο­ρία θα στο ανα­γνω­ρί­σει αυτό.

Εκ μέρος της ΚΕ του ΚΚΕ, καλό σου ταξί­δι μακα­ρί­τη συντοπίτη”.