Το ανέ­βα­σαν πριν λίγο στα Face_Book (πρω­τό­τυ­πο άρθρο εδώ) και κοντεύ­ει να γίνει viral –με ανα­πα­ρα­γω­γή των αστι­κών ΜΜΕ –που βρή­καν ευκαι­ρία για να ξεχά­σου­με τη Μήδεια και να …πάμε γι’ άλλες πολι­τεί­ες ερω­τι­κές | Να βρε­θού­με σ’ εμπει­ρί­ες λυτρω­τι­κές (αν το θες), να πάμε γι’ άλλες πολι­τεί­ες αναρ­χι­κές, να βρε­θού­με σ’ απερ­γί­ες (αρκεί να ‘ναι) προ­σω­πι­κές (και κυρί­ως όχι του ΠΑΜΕ…
Σημειω­τέ­ον πως υπο­γρά­φε­ται τεχνηέ­ντως και από Αθη­ναϊ­κό — Μακε­δο­νι­κό Πρα­κτο­ρείο Ειδή­σε­ων, ΕΡΤ Α.Ε. και Γενι­κή Γραμ­μα­τεία Πολι­τι­κής Προστασίας.

Ας δού­με όμως το σημεί­ω­μα το οποίο περιέ­χει πολ­λές μισές αλήθειες

(…)
Όπως θα έχου­με παρα­τη­ρή­σει οι περισ­σό­τε­ροι, η μορ­φή του χιο­νιού και η υφή του μπο­ρεί να δια­φέ­ρουν πολύ, τόσο κατά τη χιο­νό­πτω­ση όσο και κατά τη χιονόστρωση.
Τα δια­φο­ρε­τι­κά είδη χιο­νιού έχουν και δια­φο­ρε­τι­κό βάρος. Όσο περισ­σό­τε­ρο νερό περιέ­χει μέσα του το χιό­νι, τόσο πιο βαρύ είναι όπως μπο­ρού­με να δού­με και στο σχή­μα παρα­κά­τω το οποίο δίνει προ­σεγ­γι­στι­κά το βάρος του χιο­νιού ανά τετρα­γω­νι­κό μέτρο για 20 εκα­το­στά χιονόστρωσης.

Το αφρά­το χιό­νι (ονο­μά­ζε­ται και ξηρό) το οποίο παρα­τη­ρεί­ται σε πολύ χαμη­λές θερ­μο­κρα­σί­ες (αρκε­τούς βαθ­μούς κάτω από το μηδέν) είναι το πιο ελα­φρύ από όλα.
Το κανο­νι­κό χιό­νι (σε ελα­φρώς αρνη­τι­κές θερ­μο­κρα­σί­ες) έχει προ­σεγ­γι­στι­κά τρι­πλά­σιο βάρος ανά τετρα­γω­νι­κό μέτρο κάλυ­ψης από αυτό του ξηρού αφρά­του χιονιού.
Το υγρό χιό­νι το οποίο παρα­τη­ρεί­ται όταν οι θερ­μο­κρα­σί­ες κοντά στο έδα­φος κυμαί­νο­νται κοντά στους μηδέν βαθ­μούς Κελ­σί­ου, είναι το βαρύ­τε­ρο λόγω μεγα­λύ­τε­ρης περιε­κτι­κό­τη­τας σε νερό και έχει προ­σεγ­γι­στι­κά επτα­πλά­σιο βάρος ανά τετρα­γω­νι­κό μέτρο από αυτό του ξηρού αφρά­του χιονιού.
Ακο­λου­θεί «σχη­μα­τι­κή απει­κό­νι­ση της δια­φο­ράς του βάρους των 3 κύριων κατη­γο­ριών χιο­νιού» — επι­μέ­λεια γρα­φι­κού Α. Μού­στρης (;;).

Επο­μέ­νως οι επι­πτώ­σεις του ίδιου όγκου χιο­νιού που έχει επι­κα­θή­σει πάνω σε δέντρα και κατα­σκευ­ές είναι πολύ πιο σημα­ντι­κές όταν το χιό­νι είναι σε κάποιο βαθ­μό υγρό (ΣΣ. -|>Σώ…ω…ω..πα!)

☃️  ☃️ 

Τι συνέ­βη από πλευ­ράς θερ­μο­κρα­σιών στην Αττι­κή κατά τη διάρ­κεια της Μήδειας; (συνε­χί­ζει το meteo.gr)

Αν συγκρί­νου­με τις θερ­μο­κρα­σί­ες που σημειώ­θη­καν στις βόρειες περιο­χές της Αττι­κής στις μεγά­λες χιο­νο­πτώ­σεις των τελευ­ταί­ων 20 ετών με βάση τις μετρή­σεις του μετε­ω­ρο­λο­γι­κού σταθ­μού του ΕΑΑ στην Πεντέ­λη (σε 500 μέτρα υψό­με­τρο) βλέ­που­με ότι:
☃️  το 2002 (04–06/01) η ελά­χι­στη θερ­μο­κρα­σία ήταν ‑5°C
☃️  το 2004 (12–13/02) και το 2008 (17–18/02) η ελά­χι­στη θερ­μο­κρα­σία ήταν ‑10°C
☃️  την Τρί­τη 16/02/2021 η ελά­χι­στη θερ­μο­κρα­σία ήταν μόλις ‑2.7°C

Οι σχε­τι­κά υψη­λό­τε­ρες θερ­μο­κρα­σί­ες της πρό­σφα­της χιο­νό­πτω­σης στο πλαί­σιο της «Μήδειας» είχαν ως απο­τέ­λε­σμα την μεγα­λύ­τε­ρη παρου­σία νερού στις νιφά­δες χιο­νιού και επο­μέ­νως με σημα­ντι­κά μεγα­λύ­τε­ρο βάρος ανά μονά­δα επιφάνειας.
Επι­προ­σθέ­τως, το υγρό χιό­νι δεν παρα­σύ­ρε­ται εύκο­λα από τους ανέ­μους που πνέ­ουν κοντά στο έδα­φος, και οι εντά­σεις των ανέ­μων στις προη­γού­με­νες κακο­και­ρί­ες ήταν αρκε­τά πιο ισχυ­ρές σε σύγκρι­ση με την κακο­και­ρία «Μήδεια».

☃️   Μπο­ρού­με να το προ­βλέ­ψου­με εκ των προ­τέ­ρων; (παρα­δέ­χε­ται το meteo)

Σε μεγά­λο βαθ­μό ναι. Θα πρέ­πει να μην εστιά­ζου­με πλέ­ον μόνο στο αν θα χιο­νί­σει ή δεν θα χιο­νί­σει αλλά και να τονί­ζου­με και την ανα­με­νό­με­νη υφή του χιο­νιού και το ύψος χιο­νό­στρω­σης, λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψη τόσο τις προ­βλε­πό­με­νες θερ­μο­κρα­σί­ες όσο και τις πραγ­μα­τι­κές (από τις μετρή­σεις σταθ­μών) κατά τη διάρ­κεια του γεγονότος.
Μια τέτοια προ­σέγ­γι­ση επι­τρέ­πει να έχου­με μεγα­λύ­τε­ρη επα­γρύ­πνη­ση για πιθα­νόν σοβα­ρό­τε­ρα προβλήματα.
Άλλω­στε η διε­θνής τάση στον τομέα της πρό­γνω­σης δεν είναι πλέ­ον να δίνου­με μόνο πρό­γνω­ση των και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων αλλά και πρό­γνω­ση των πιθα­νών συνε­πειών των φαι­νο­μέ­νων.

Φυσι­κά υπάρ­χουν και άλλοι παρά­γο­ντες που παί­ζουν ρόλο στο βάρος του χιο­νιού, όπως η διάρ­κεια παρα­μο­νής του χιο­νιού σε μια επι­φά­νεια, η υγρα­σία και η θερ­μο­κρα­σία σε ανώ­τε­ρα στρώ­μα­τα της τρο­πό­σφαι­ρας, η συγκέ­ντρω­ση αερο­λυ­μά­των, κλπ., παρά­γο­ντες που μπο­ρούν να κάνουν τις επι­πτώ­σεις της χιο­νό­πτω­σης και της χιο­νό­στρω­σης αρκε­τά πιο πολύπλοκες.
Χρεια­ζό­μα­στε μετρη­τι­κούς σταθ­μούς για το ύψος του χιο­νιού στο έδα­φος που θα συμπλη­ρώ­νουν τις μετρή­σεις των μετε­ω­ρο­λο­γι­κών σταθ­μών ώστε να μπο­ρού­με να υπο­λο­γί­ζου­με την υφή, το ύψος και το βάρος του χιονιού.
Τέλος, το υγρό χιό­νι απο­τε­λεί πολύ μεγά­λο κίν­δυ­νο εκδή­λω­σης χιο­νο­στι­βά­δων στις ορει­νές περιο­χές, όπου απο­τε­λεί συχνό φαι­νό­με­νο (πχ. στην Πίν­δο) και στη χώρα μας μέχρι στιγ­μής απου­σιά­ζουν οι μετρη­τές του ύψους χιο­νιού (με εξαί­ρε­ση μετρή­σεις χιο­νιού που πραγ­μα­το­ποιού­με εδώ και 3 έτη στον Ψηλο­ρεί­τη).Μια πρώ­τη παρατήρηση:
Τα και­ρι­κά φαι­νό­με­να –που πλέ­ον χαρα­κτη­ρί­ζο­νται –από την κυβέρ­νη­ση και τους λοι­πούς αρμό­διους (κρα­τι­κές υπη­ρε­σί­ες, μηχα­νι­σμούς κλπ.) συλ­λή­βδην και κατά το δοκούν «ακραία» (κατά τη λαϊ­κή ρήση «τα καλά και συμ­φέ­ρο­ντα»), δια­βε­βαιώ­νο­ντας μονί­μως για την πλή­ρη ετοι­μό­τη­τα του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού είναι πλέ­ον –χάρη στην τεχνο­λο­γία προ­βλέ­ψι­μα με ακρί­βεια πολύ πριν συμ­βούν (στην περί­πτω­ση της «Μήδειας» μια βδο­μά­δα πριν –το «Ατέ­χνως» ανέ­βα­σε το πρώ­το ενη­με­ρω­τι­κό στις 10 Φλε­βά­ρη, και με λεπτο­μέ­ρειες 3–4 μέρες νωρί­τε­ρα «πριν μας βρει το κακό» ‑βλ 15-Φεβ, «Ατέ­χνως» έκτα­κτο δελ­τίο επι­κίν­δυ­νων και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων- Την Αττι­κή θα «χτυ­πή­σει» η κακο­και­ρία Μήδεια).

Μπρο­στά λοι­πόν σε μια χιο­νό­πτω­ση που όλοι περί­με­ναν με γνω­στά στο 100% τα –κατά τόπους χαρα­κτη­ρι­στι­κά της, τελι­κά όπως απο­κα­λύ­φτη­κε το μόνο σχέ­διο των αρμό­διων που υπήρ­χε –«αρμό­διων» που μάλι­στα τσα­κώ­νο­νταν μετα­ξύ τους για το ποιος είναι αρμό­διος ήταν το «μένου­με σπί­τι» («απο­φεύ­γε­τε τις άσκο­πες μετα­κι­νή­σεις» το ονό­μα­ζαν από πάντα).
Αν τώρα πάρου­με υπό­ψη πως λόγω παν­δη­μί­ας αυτές ήταν εκ των πραγ­μά­των περιο­ρι­σμέ­νες στο ελά­χι­στο, φαί­νε­ται ακό­μη πιο ανά­γλυ­φα το μέγε­θος της αναλ­γη­σί­ας.

Κατά δεύ­τε­ρο:
Δεν είναι η πρώ­τη φορά με άθλια κατά­στα­ση στην Αττι­κή όπου με λίγους πόντους χιό­νι (αυτή τη φορά ήταν 20–25…) , που εθνι­κές οδοί και κεντρι­κές αρτη­ρί­ες παρα­μέ­νουν κλει­στές, τα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς ακι­νη­το­ποιού­νται και ολό­κλη­ρες περιο­χές δεν έχουν ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα, καθρε­φτί­ζο­ντας τις τερά­στιες ελλεί­ψεις στον τομέα της πολι­τι­κής προ­στα­σί­ας, του σχε­δια­σμού και των υπο­δο­μών για τις ανά­γκες του λαού.
Και αυτά ανε­ξαρ­τή­τως «βάρους» και «είδους», χιο­νιού (κατά τον «ειδι­κό» του meteo).
Από τη στιγ­μή που τα έργα υπο­δο­μής, οι μηχα­νι­σμοί αντι­με­τώ­πι­σης εκτά­κτων και μη φαι­νο­μέ­νων, οι συγκοι­νω­νί­ες,  μπαί­νουν στη ζυγα­ριά του «κόστους — οφέ­λους», η οποία είναι βασι­κή –δια­χρο­νι­κά, πολι­τι­κή κατεύ­θυν­ση των κυβερ­νή­σε­ων, της περι­φέ­ρειας και των δήμων (δηλ. κεντρι­κής και τοπι­κής διοί­κη­σης), τόσο μεγα­λώ­νουν οι ελλεί­ψεις και τα προ­βλή­μα­τα από κάποιο έντο­νο και­ρι­κό φαινόμενο.
Πχ. θέμα πολύ­ω­ρων και πολυ­ή­με­ρων –ακό­μη και στην Αττι­κή, δια­κο­πών ρεύ­μα­τος δεν υπήρ­χε ούτε τους και­ρούς της αμαρ­τω­λής ΔΕΗ: αυτό προ­έ­κυ­ψε μετά το ξεπού­λη­μα και τη διά­σπα­ση σε «μικρή» και «μεγά­λη»

Κάποια τεχνι­κά δεδομένα

• Καταρ­χήν τα φορ­τία του χιο­νιού (που δεν πρέ­πει να τα βλέ­που­με ανε­ξάρ­τη­τα από εκεί­να του ανέ­μου –«ανε­μο­πί­ε­ση») είναι με σαφή­νεια καθο­ρι­σμέ­να και στη χώρα μας, τελευ­ταία σύμ­φω­να και με τον λεγό­με­νο ευρω­κώ­δι­κα –κατά περιοχή
• Μια ελά­χι­στη φόρ­τι­ση 0,80–0,85 kn/m2 (εκτός αν πρό­κει­ται για νότια Ελλά­δα –πλην ορει­νών Κρή­της), που αντι­στοι­χούν σε 40cm χιό­νι, απο­τε­λεί μια συνή­θη πρα­κτι­κή υπο­λο­γι­σμού, με βάση και το ειδι­κό βάρος του χιο­νιού / «τύπο» -φρέ­σκο, στρω­μέ­νο (ώρες ή μέρες μετά τη χιο­νό­πτω­ση) παλαιό (σε κάποια μέρα παρα­μέ­νει όλο το χει­μώ­να) και φυσι­κά το βρεγ­μέ­νο (αυτό που ανα­φέ­ρει σαν «υγρό» η ανάρ­τη­ση του meteo), που είναι 4πλάσιου και όχι 7πλάσιου βάρους –που μάλ­λον από παρα­δρο­μή αναφέρεται

ℹ️  🏂  Ορι­σμέ­νες στοι­χειώ­δεις γνώ­σεις γύρω από το χιό­νι και τις ιδιό­τη­τές του.

• Το χιό­νι δημιουρ­γεί­ται από την υγρα­σία του αέρα που συγκε­ντρώ­νε­ται (συνή­θως) γύρω από μόρια σκό­νης κλπ αιω­ρού­με­να σωμα­τί­δια σε θερ­μο­κρα­σί­ες κάτω του 0°C, μετα­ξύ, κάτω ή πάνω από στρώ­μα­τα των νεφών (ανα­λό­γως γεω­γρα­φι­κού πλά­τους και θερ­μο­κρα­σί­ας), από τη συμπύ­κνω­ση υδρα­τμών (κάτω του σημεί­ου πήξε­ως αλλά με πολύ βρα­δύ ρυθ­μό –αλλιώς έχου­με χαλά­ζι ως μορ­φή υετού, από κομ­μά­τια πάγου, μεγέ­θους …μέχρι καρύ­δι και βάλε)
  Έτσι το χιό­νι απο­τε­λεί­ται από κρυ­στάλ­λους πάγου, ενω­μέ­νους χαλα­ρά μετα­ξύ τους σχη­μα­τί­ζο­ντας τις λευ­κές και ελα­φρές χιονονιφάδες.
  Έχουν παρα­τη­ρη­θεί στο μικρο­σκό­πιο πάνω από 6.000 δια­φο­ρε­τι­κοί τύποι νιφά­δων, πρα­κτι­κά όμως, υπάρ­χουν άπει­ροι για­τί εξαρ­τώ­νται από το μεγα­λείο της φύσης (συν­δυα­σμοί υγρα­σία και θερμοκρασίας).
• Γενι­κά το χιό­νι το χωρί­ζου­με στις 3 κατη­γο­ρί­ες που προ­α­να­φέρ­θη­καν ανά­λο­γα με τις συν­θή­κες σχη­μα­τι­σμού του.
  Ξηρό χιό­νι: μικροί σαφείς εξά­γω­νοι αστέ­ρες που δημιουρ­γού­νται σε συν­θή­κες εξαι­ρε­τι­κού κρύ­ου. Όσο και να τους πιέ­σου­με με τα χέρια δεν σχη­μα­τί­ζουν μπά­λα, δεν μπο­ρού­με να κάνου­με χιο­νάν­θρω­πο, ούτε να παί­ξου­με χιονοπόλεμο.
  Μέτριας υγρα­σί­ας χιό­νι: μικροί αστέ­ρες με τάση στρογ­γυ­λο­ποί­η­σης στα άκρα.
  Υγρό χιό­νι: αστέ­ρες σχε­τι­κά μεγά­λοι ( μπο­ρούν να φτά­σουν και τα 3cm! διά­με­τρο), στρογ­γυ­λο­ποι­η­μέ­νοι, που δημιουρ­γού­νται σε θερ­μο­κρα­σί­ες κοντά στους 0°C.
  Σημειώ­νου­με εδώ ότι οι δύο ακραί­οι τύποι χιο­νιού προ­κα­λούν τις χιο­νο­στι­βά­δες, ενώ οι δύο πρώ­τοι τύποι δεν δια­τη­ρού­νται για πολύ στην αρχι­κή τους κατά­στα­ση όταν φτά­σουν στο έδαφος.
• Το ειδι­κό βάρος του χιο­νιού μπο­ρεί να είναι από 0.03 έως 0.8kg / λίτρο (!) (ΣΣ |> ~0.91kg είναι αντί­στοι­χα το βάρος του πάγου) δηλα­δή το βάρος αρχί­ζει από 30 και φτά­νει τα 800kg / m3!
  Συνή­θως το χιό­νι όταν πέφτει είναι πανά­λα­φρο έχο­ντας ειδι­κό βάρος 0.05–0.07 και όταν στρω­θεί στο έδα­φος φτά­νει το 0.2–0.3, εφ’ όσον δεν παρα­τη­ρη­θούν σοβα­ρές αλλα­γές των ατμο­σφαι­ρι­κών συν­θη­κών και ιδιαί­τε­ρα της θερμοκρασίας.
  Έτσι, ενώ συνή­θως το χιό­νι περιέ­χει 90% αέρα όταν πέφτει, όταν στρω­θεί και μετά από μία-δύο ημέ­ρες, αυτή η ανα­λο­γία μειώ­νε­ται στο 70–60% και συνε­χί­ζει να μειώ­νε­ται όσο περ­νά ο και­ρός, αυξά­νο­ντας το βάρος του.
• Όταν το χιό­νι στρω­θεί είτε στο έδα­φος είτε σε παλαιό­τε­ρο στρώ­μα χιο­νιού, μπαί­νουν σε κίνη­ση δύο ειδών δια­δι­κα­σί­ες, η κατα­στρο­φι­κή μετα­μόρ­φω­ση και η παρα­γω­γι­κή μεταμόρφωση.
  Η κατα­στρο­φι­κή μετα­μόρ­φω­ση (συμπύ­κνω­ση –το χιό­νι «βαραί­νει») είναι η πρώ­τη δια­δι­κα­σία που συντε­λεί­ται μόλις το χιό­νι επι­κα­θί­σει στο έδα­φος ‑συνί­στα­ται στην κατα­στρο­φή των ακί­δων (λιώ­σι­μο) και το σχη­μα­τι­σμό δεσμών μετα­ξύ των κλά­δων των αστέ­ρων του χιο­νιού.
  Αυτό συμ­βαί­νει εξαι­τί­ας της ανό­δου της θερ­μο­κρα­σί­ας στο στρώ­μα του χιο­νιού, τόσο λόγω της θερ­μο­κρα­σί­ας του εδά­φους, όσο και της πιέ­σε­ως που δημιουρ­γεί­ται από το βάρος των επι­κα­θή­με­νων στρώσεων.
  Η παρα­γω­γι­κή μετα­μόρ­φω­ση συντε­λεί­ται είτε μετά την κατα­στρο­φι­κή μετα­μόρ­φω­ση, λόγω απο­δέ­σμευ­σης αέρα κατά την κατα­στρο­φή των ακί­δων, είτε (σπα­νιό­τα­τα) λόγω από­το­μης αλλα­γής των ατμο­σφαι­ρι­κών συνθηκών.

Τι ακρι­βώς συμ­βαί­νει; Μετα­ξύ του εδά­φους και του αέρα συνή­θως υπάρ­χει δια­φο­ρά θερ­μο­κρα­σί­ας και μάλι­στα μεγά­λη (θερ­μό το έδα­φος — ψυχρός ο αέρας). Έτσι ο αέρας που απε­λευ­θε­ρώ­νε­ται κατά τη κατα­στρο­φι­κή μετα­μόρ­φω­ση κινεί­ται προς τα πάνω (από τα θερ­μό­τε­ρα στα ψυχρό­τε­ρα) μετα­φέ­ρο­ντας υγρασία.
Συνα­ντώ­ντας τα πάνω ψυχρά στρώ­μα­τα χιο­νιού η υγρα­σία απορ­ρο­φά­ται από αυτά και μετα­τρέ­πει τους εξα­γω­νι­κούς αστέ­ρες σε σκλη­ρά σφαι­ρί­δια με ελά­χι­στη συνοχή.

• Η πορεία και των δύο αυτών δια­δι­κα­σιών εξαρ­τά­ται, σε μεγά­λο βαθ­μό, από τις επι­κρα­τού­σες ατμο­σφαι­ρι­κές συν­θή­κες. Έτσι η κατα­στρο­φι­κή μετα­μόρ­φω­ση γίνε­ται εντο­νό­τε­ρη όσο υψη­λό­τε­ρη είναι η θερ­μο­κρα­σία, ενώ η παρα­γω­γι­κή μετα­μόρ­φω­ση εξαρ­τά­ται από τη δια­φο­ρά θερ­μο­κρα­σί­ας αέρος-εδά­φους και φυσι­κά επι­τα­χύ­νε­ται όταν αυτή η δια­φο­ρά είναι μεγά­λη (συνή­θως αυτό σημαί­νει ψυχρό άνε­μο). Όλα αυτά φυσι­κά σε συνάρ­τη­ση με το είδος του χιο­νιού (ξηρό-μέτριας υγρασίας-υγρό).
• Σημα­ντι­κό ρόλο στη δια­μόρ­φω­ση του χιο­νιού έχει επί­σης ο άνε­μος, όχι τόσο ως παρά­γο­ντας θερ­μο­κρα­σί­ας, όσο ως παρά­γο­ντας μηχα­νι­κής παρα­μόρ­φω­σης των αστέ­ρων (κατα­στρο­φή των ακί­δων κατά τη μετα­φο­ρά των αστέ­ρων από τον αέρα, συσ­σώ­ρευ­ση υπό πίε­ση σε μεγά­λους όγκους) –αυτό στα βιου­να συντε­λεί σε μεγά­λο βαθ­μό στη δημιουρ­γία χιονοστιβάδων.

Να μην κου­ρά­ζου­με περισ­σό­τε­ρο τον ανα­γνώ­στη με περισ­σό­τε­ρες λεπτο­μέ­ρειες, που μπο­ρεί να έχουν πρα­κτι­κή αξία για εμάς τους μηχα­νι­κούς και τους μετε­ω­ρο­λό­γους, αλλά καμία απο­λύ­τως –πέρα από εγκυ­κλο­παι­δι­κή για τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια, που υφί­στα­ται σε μόνι­μη βάση την αναλ­γη­σία του αστι­κού κρά­τους, όχι μόνο από το χιό­νι, αλλά και από άλλα φυσι­κά φαι­νό­με­να (βρο­χές πχ –που εξε­λίσ­σο­νται σε πλημ­μύ­ρες) και που πάντα θα χαρα­κτη­ρί­ζο­νται «ακραία» προς από­σει­ση ευθυνών.
Όμως όλα τα παρα­πά­νω και πολ­λά περισ­σό­τε­ρα είναι γνω­στά στους αρμό­διους μέχρι την τελευ­ταία λεπτο­μέ­ρεια.

Και ένα τελευταίο:
Θα θυμί­σου­με πως για την απα­ραί­τη­τη συντή­ρη­ση των δέντρων σε αστι­κή περιο­χή (κλά­δε­μα, αραί­ω­μα, κοπή κλπ) είναι (συν)υπεύ­θυ­νοι 10άδες ‑κατά περί­πτω­ση φορείς Δασαρ­χείο, Πολε­ο­δο­μία, Δήμος — περι­φέ­ρεια της περιο­χής, με αλλη­λο­ε­πι­κα­λύ­ψεις και κόντρες μετα­ξύ τους, χωρίς μελέ­τες και σχε­δια­σμό ενώ από χρή­μα­τα -το κυριό­τε­ρο, δεν υπάρ­χει “σάλιο”.
Και επει­δή οι δήμοι δεν δια­θέ­τουν ούτε στοι­χειώ­δη εξο­πλι­σμό (πχ. μεγά­λο & ασφα­λές καλα­θο­φό­ρο) εκλι­πα­ρούν για έντα­ξη στα “πρά­σι­να ταμεία”, τα οποία όμως έχουν άλλες προτεραιότητες…
(ΣΣ |> Ακού­στη­κε για πρώ­τη φορά στη Βου­λή το 2010 από την τότε υπουρ­γό Περι­βάλ­λο­ντος, Ενέρ­γειας και Κλι­μα­τι­κής Αλλα­γής ως αντι­κα­τα­στά­της του “Ειδι­κού Ταμεί­ου Εφαρ­μο­γής Ρυθ­μι­στι­κών Πολε­ο­δο­μι­κών Σχε­δί­ων” (ΕΤΕΡΠΣ) και του “Ειδι­κού Φορέα Δασών” (ΕΦΔ), που και τα δύο ήταν ΝΠΔΔ ‑το ΕΤΕΡΠΣ με από­θε­μα  260 εκατ. ευρώ, τερά­στια ακί­νη­τη περιου­σία και κάθε χρό­νο έσο­δα ~30 εκατ. από πρό­στι­μα για αυθαί­ρε­τα, εισφο­ρές για έκδο­ση αδειών οικο­δο­μών, από τον ειδι­κό λογα­ρια­σμό που ήταν το λεγό­με­νο παλιά ΤΑΛΙΜ της βεν­ζί­νης, από τέλη μετα­φο­ράς συντε­λε­στή δόμη­σης, κ.ά.
Ο ΕΦΔ εκτός απο απο­θε­μα­τι­κό 40 εκατ. ευρώ είχε και μία ανυ­πο­λό­γι­στη ακί­νη­τη περιου­σία (εργο­στά­σια, ακί­νη­τα σε όλη τη χώρα, μάλι­στα πολ­λά στο Λεκα­νο­πέ­διο, στό­λο αυτο­κι­νή­των, κ.ά.), ενώ κάθε χρό­νο έσο­δα 30 εκατ. ευρώ.
Δεί­τε “Εργα­λείο ενί­σχυ­σης των «πρά­σι­νων» αρπα­κτι­κών”

Δεί­τε και Χιό­νια και «Χιο­νο­νι­φά­δες»

“Συνή­θη” και­ρι­κά φαι­νό­με­να, στον πλα­νή­τη γη ‑εξαι­ρεί­ται η Ελλά­δα, όπου τα πάντα είναι ακραία