Το βιογραφικό του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

Ο Λαυ­ρέ­ντης Μαχαι­ρί­τσας γεν­νή­θη­κε στο Βόλο και σε ηλι­κία 6 ετών αρχί­ζει μαθή­μα­τα πιά­νου για ένα μόλις χρό­νο. Σε ηλι­κία 9 ετών αγο­ρά­ζει τον πρώ­το του δίσκο, το Help των Beattles. Σε τρία χρό­νια ανα­κα­λύ­πτει το Revolver, και πάλι των Beattles. Η πρώ­τη δου­λειά που κάνει είναι στην απο­θή­κη της δισκο­γρα­φι­κής εται­ρεί­ας Μίνως Μάτσας και Υιός, αλλά η ασυ­νέ­πεια στο ωρά­ριο της εται­ρεί­ας είναι η αιτία που τον διώ­χνουν (συμ­πτω­μα­τι­κά τα προ­σω­πι­κά του albums κυκλο­φο­ρούν από την MINOS-EMI). Το σχο­λείο το έχει στα­μα­τή­σει προ πολ­λού, για­τί δεν τα πήγαι­νε καλά στα μαθή­μα­τα, αλλά και για­τί είχε τσα­κω­θεί μ’ ένα καθη­γη­τή του, με απο­τέ­λε­σμα να απο­βλη­θεί από όλα τα γυμνά­σια! Ακο­λου­θούν δεκά­δες δου­λειές, όπως μπάρ­μαν, παρ­κα­δό­ρος, σερ­βι­τό­ρος σε καφε­τέ­ρια και πολ­λές άλλες. Στο στρα­τό υπη­ρε­τεί 14 μήνες σαν προ­στά­της (και άλλους 5–6 μήνες φυλακή !!!).

Μόλις απο­λύ­ε­ται από το στρα­τό αρχί­ζει να τρα­γου­δά αντάρ­τι­κα τρα­γού­δια με τον Πάνο Τζα­βέ­λα στη ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ. Η επο­χή που τα αντάρ­τι­κα ήταν της μόδας έχει περά­σει, όμως είναι μια αρχή. Έχει φτά­σει 20 χρο­νών και γεν­νιέ­ται η ιδέα των P.L.J. Το ξεκί­νη­μα γίνε­ται από τον ίδιο και τον Παύ­λο Κικρι­λή. Αυτός με τη σει­ρά του φέρ­νει τον Τάκη Βασα­λά­κη και το συγκρό­τη­μα είναι έτοι­μο! Με την προ­σθή­κη του Αντώ­νη Μιτζέ­λου στην κιθά­ρα οι P.L.J. ξεκι­νούν για την Γαλ­λία με σκο­πό μια διε­θνή καριέ­ρα. Κάτι τέτοιο δεν θα συμ­βεί τελι­κά, όμως το 1982 κυκλο­φο­ρεί το ARMAGEDDON από την Polygram, με παρα­γω­γό τον Γιάν­νη Δου­λά­μη, με τον οποίο και γίνο­νται όλοι οι δίσκοι του συγκρο­τή­μα­τος. Το ARMAGEDDON είναι βασι­σμέ­νο στην Παλαιά Δια­θή­κη και η συν­θε­τι­κή ιδέα έχει τη βάση της στην Απο­κά­λυ­ψη του Ιωάν­νη. Στον Λαυ­ρέ­ντη αρέ­σει η ενα­σχό­λη­ση με θρη­σκευ­τι­κά θέμα­τα, ενώ έχει κάνει και μαθή­μα­τα θρη­σκευ­τι­κής μου­σι­κής και ψαλ­μω­δί­ες στη Μονή Πετρά­κη. Την επο­χή εκεί­νη όμως το rock που προ­ω­θεί το συγκρό­τη­μα δεν έχει τόση απή­χη­ση. Είναι περί­ερ­γο το γεγο­νός ότι όταν πρό­σφα­τα το ARMAGEDDON βγαί­νει σε CD, θεω­ρεί­ται ως ένας από τους καλύ­τε­ρους ελλη­νι­κούς rock δίσκους. Η απο­γο­ή­τευ­ση κάνει το συγκρό­τη­μα να στρα­φεί σε ελλη­νι­κό στί­χο, και έτσι το 1983 βγαί­νει ο 2ος δίσκος του συγκρο­τή­μα­τος. Τότε το συγκρό­τη­μα μετο­νο­μά­ζε­ται σε Τερ­μί­τες (υπάρ­χει ένα τρα­γού­δι με αυτόν τον τίτλο στο 2ο δίσκο), όνο­μα που θυμί­ζει Beattles (σκα­θά­ρια). Ο 3ος δίσκος είναι αυτός που κάνει τους πάντες να ενδια­φερ­θούν για τους Τερ­μί­τες, το 1984. Με τίτλο ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΜΑΡΙΑ και με τον Γιώρ­γο Ντα­λά­ρα να συμ­με­τέ­χει στα τρα­γού­δια ΑΡΚΟΥΔΕΣ και ΣΚΟΝΗ, ο δίσκος που­λά­ει χιλιά­δες αντί­τυ­πα και ακο­λου­θούν εμφα­νί­σεις, συναυ­λί­ες και άλλα. Τον Σεπτέμ­βριο του ’86 κυκλο­φο­ρεί το τέταρ­το album, με τίτλο ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΤΡΕΝΑ, από την Virgin. Περιέ­χει τρα­γού­δια όπως την ΣΚΛΗΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, και το ΟΥΤΕ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ. Σε αυτό το δίσκο συμμε­τέ­χει η Σοφία Βόσ­σου και η Φλέ­ρυ Ντα­ντω­νά­κη. Στο πιά­νο είναι ο Γιάν­νης Μπαχ-Σπυ­ρό­που­λος, ενώ στα ντραμς ο Φίλιπ­πος Σπυ­ρό­που­λος. Τελευ­ταίο studio album των Τερ­μι­τών είναι το ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ, που κυκλο­φο­ρεί το 1988 με τρα­γού­δια όπως το ΠΟΣΟ ΣΕ ΘΕΛΩ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΑΠΟ ‘ΔΩ και άλλα. Με το album ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ, ζωντα­νά ηχο­γρα­φη­μέ­νο από μια κατα­πλη­κτι­κή συναυ­λία στο Λυκα­βητ­τό όπου και συμ­με­τέ­χει πλειά­δα καλ­λι­τε­χνών, όπως ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας, η Σοφία Βόσ­σου, ο Αντώ­νης Βαρ­δής (με τον οποίο ο Λαυ­ρέ­ντης τρα­γου­δά το ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΤΡΕΛΑ) και οι Κατσι­μι­χαί­οι, κλεί­νει ο κύκλος των Τερμιτών.

Το 1989 λοι­πόν, ξεκι­νά η προ­σω­πι­κή του στα­διο­δρο­μία ως συν­θέ­της και ερμη­νευ­τής ταυ­τό­χρο­να. Πρώ­το album Ο ΜΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ Η ΣΑΓΑΠΩ από την MINOS-EMI, σε στί­χους του Μιχά­λη Μαρ­μα­τά­κη που έγρα­φε στί­χους και για τους Τερ­μί­τες. Δύο χρό­νια αργό­τε­ρα, το 1991, κυκλο­φο­ρεί το ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ BLUES, το οποίο γίνε­ται χρυ­σός δίσκος. Ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας συμ­με­τέ­χει στο ομώ­νυ­μο τρα­γού­δι. Οι στί­χοι των: Γιάν­νη Μπαχ-Σπυ­ρό­που­λου, Αφρο­δί­της Μάνου, Γιάν­νη Προ­ε­στά­κη, Σάβ­βα Πασχα­λί­δη και Χάρη Καφε­τζό­που­λου. Στη συνέ­χεια το 1993 κυκλο­φο­ρεί το ΡΙΞΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ. Δέκα κομ­μά­τια, τα οχτώ σε μου­σι­κή του Λαυ­ρέ­ντη, σε στί­χους Λίνας Δημο­πού­λου, Μιχά­λη Γκα­νά, Έλε­νας Ζερ­βού, Κώστα Καρυ­στι­νού, Άκου Δασκα­λό­που­λου. Η Ελευ­θε­ρία Αρβα­νι­τά­κη συμ­με­τέ­χει στο ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ και ο Βασί­λης Παπα­κων­στα­ντί­νου στο ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ‘ΧΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑ. Ο Λαυ­ρέ­ντης έχει ήδη ξεκι­νή­σει κοι­νές καλ­λι­τε­χνι­κές εμφα­νί­σεις με τον Διο­νύ­ση Τσα­κνή, οι οποί­ες και απο­τυ­πώ­νο­νται δισκο­γρα­φι­κά στο album Η ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΤΟ ΠΕΙ, σε ζωντα­νή ηχο­γρά­φη­ση από την συναυ­λία στον Λυκα­βητ­τό στις 6 Σεπτεμ­βρί­ου 1993 και από τις εμφα­νί­σεις στις 25 και 26 Φεβρουα­ρί­ου 1994 στο ΜΕΤΡΟ. Ο Λαυ­ρέ­ντης και ο Διο­νύ­σης είναι πλέ­ον ένα αχώ­ρι­στο δίδυ­μο (έγι­ναν και κου­μπά­ροι) σε κάθε live εμφά­νι­ση τους. Το 1995 κυκλο­φο­ρεί ο δίσκος (CD πλέ­ον) ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΠΟΥ ΚΟΥΡΑΣΕ Η ΘΕΑ. Ένας από τους καλύ­τε­ρους δίσκους του Λαυ­ρέ­ντη, ο οποί­ος όμως δεν θα έχει και ανά­λο­γη εμπο­ρι­κή επι­τυ­χία. Συμ­με­τέ­χει ο Βαγ­γέ­λης Κονι­τό­που­λος και η Ελι­σά­βετ Καρα­τσό­λη. Κατό­πιν, σε λιγό­τε­ρο από 2 χρό­νια, κυκλο­φο­ρεί μέσα στο 1996 το ΠΑΥΣΙΛΥΠΟΝ. Ένα album-σταθ­μός που αγα­πή­θη­κε πάρα πολύ, παρου­σιά­ζο­ντας πολύ μεγά­λες πωλή­σεις. Η μου­σι­κή πάντα του Λαυ­ρέ­ντη (η ΑΠΟΥΣΙΑ είναι γραμ­μέ­νη από τον Μίλ­το Πασχα­λί­δη) και οι στί­χοι του Ισα­άκ Σού­ση, του Γιώρ­γου Οικο­νο­μέα και της Λίνας Δημο­πού­λου. Τους στί­χους στο ομώ­νυ­μο τρα­γού­δι έγρα­ψε ο Νίκος Τσα­κνής, αδερ­φός του Διο­νύ­ση. Συμ­με­τέ­χουν οι Πυξ Λαξ στο ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ο Μπά­μπης Στό­κας (τρα­γου­δι­στής των Πυξ Λαξ) στο ΝΟΤΟ, καθώς και ο Δημή­τρης Μητρο­πά­νος στα ΚΙΤΡΙΝΑ ΒΡΑΔΙΑ. Μετά από δυό­μι­σι και πλέ­ον χρό­νια δισκο­γρα­φι­κής απου­σί­ας (συμ­με­τέ­χει μόνο σε δίσκους άλλων καλ­λι­τε­χνών κατά την περί­ο­δο αυτή) ο Λαυ­ρέ­ντης επι­στρέ­φει τον Ιού­νιο του 1999 με το νέο του CD, ΕΤΣΙ ΔΡΑΠΕΤΕΥΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ. Η μου­σι­κή στα 8 από τα 11 τρα­γού­δια είναι του Λαυ­ρέ­ντη, με ένα τρα­γού­δι του Lucio Battisti (από τους αγα­πη­μέ­νους του καλ­λι­τέ­χνες), ένα του Vasco Rossi και ένα του Δημή­τρη Βασα­λά­κη (από τους Τερ­μί­τες). Στο album αυτό συμ­με­τέ­χει ο Διο­νύ­σης Σαβ­βό­που­λος, στο τρα­γού­δι ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΩ. Η συνέ­χεια το ίδιο σημα­ντι­κή. Ο Λαυ­ρέ­ντης γρά­φει μου­σι­κή για την ται­νία “Ένας κι ένας” και αφού γρά­ψει την μου­σι­κή σε πολ­λά τρα­γού­δια του 2πλου CD του Γ.Νταλάρα, βγά­ζει τον επό­με­νο προ­σω­πι­κό του δίσκο με τίτλο “Το διά­λειμ­μα κρα­τά­ει δυο ζωές”. Σημα­ντι­κή στιγ­μή του δίσκου η συνερ­γα­σία με τον Angelo Branduardi. Επό­με­νη δισκο­γρα­φι­κή δου­λειά του Λαυ­ρέ­ντη, το single με την μου­σι­κή της ται­νί­ας “Εφά­παξ” όπου τρα­γου­δά­ει ο Γιάν­νης Κότσι­ρας (για τον οποίο έγρα­ψε και τη μου­σι­κή για το CD Ξύλι­νο Αλο­γά­κι). Τελευ­ταία του προ­σω­πι­κή δου­λειά είναι το CD “Στο αφιε­ρώ­νω”, ενώ συμ­με­τεί­χε και στο δίσκο “Χρειά­ζε­ται ένα θαύ­μα εδώ”, που ουσια­στι­κά απο­τε­λεί το πρό­γραμ­μα των Μαχαι­ρί­τσα, Τσα­κνή και Πλιά­τσι­κα στο Σταυ­ρό του Νότου.

Εκτός από τη δισκο­γρα­φι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα, τα τελευ­ταία χρό­νια, μαζί με τον Διο­νύ­ση Τσα­κνή, “οργώ­νει” την Ελλά­δα τα καλο­καί­ρια, δίνο­ντας συναυ­λί­ες σε όλη την επι­κρά­τεια. Παράλ­λη­λα, το ίδιο πάντα δίδυ­μο, κάνει και επι­λεγ­μέ­νες εμφα­νί­σεις σε μου­σι­κές σκη­νές κατά τη διάρ­κεια του χει­μώ­να. Εκτός από το Διο­νύ­ση, ο Λαυ­ρέ­ντης έχει συνερ­γα­στεί με την Ελευ­θε­ρία Αρβα­νι­τά­κη, τη Χαρού­λα Αλε­ξί­ου, το Δημή­τρη Μητρο­πά­νο, το Βασί­λη Παπα­κων­στα­ντί­νου κ.α. Το περ­σι­νό καλο­καί­ρι έδω­σε πολ­λές συναυ­λί­ες στην Ελλά­δα και την Κύπρο με τον Χρή­στο Θηβαίο.

Όλα αυτά τα χρό­νια ο Μαχαι­ρί­τσας έχει μεί­νει πιστός στο χώρο του καλού ελλη­νι­κού τρα­γου­διού, με συνέ­πεια και σημα­ντι­κή παρου­σία. Δικαί­ως θεω­ρεί­ται λοι­πόν από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους Έλλη­νες τραγουδοποιούς…

Πηγή: http://vidq.gr / λαυ­ρέ­ντης μαχαι­ρί­τσας  /  ανε­πί­ση­μη σελίδα