Το Διάγγελμα Μητσοτάκη για την άρση των περιοριστικών μέτρων

Σύμ­φω­να με όσα είπε ο πρω­θυ­πουρ­γός Κυρ. Μητσοτάκης:

– Από την Δευ­τέ­ρα ανοί­γουν οι εκκλη­σί­ες για ατο­μι­κή λατρεία

– Στις 11 Μαϊ­ου η επι­στρο­φή των μαθη­τών της Γ’ Λυκεί­ου στα θρανία

– Ενδέ­χε­ται να ανοί­ξουν νηπια­γω­γεία και δημο­τι­κά την 1η Ιουνίου

– Η εστί­α­ση ανε­βά­ζει ρολά την 1η Ιου­νί­ου και θα ανοί­ξουν τα ξενο­δο­χεία δωδε­κά­μη­νης λειτουργίας

Ολό­κλη­ρο το διάγ­γελ­μα του Κυρ.Μητσοτάκη:

Συμπο­λί­τες μου,

Εδώ και μήνες η πατρί­δα μας, αλλά και ο κόσμος ολό­κλη­ρος, δίνει μια μάχη με έναν αόρα­το και ύπου­λο εχθρό. Πήρα­με μέτρα πρω­το­φα­νή για να περιο­ρί­σου­με την εξά­πλω­σή του. Απο­δε­χτή­κα­με, ως κοι­νω­νία, την ανά­γκη να παρα­λύ­σει η οικο­νο­μι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα για να σώσου­με ανθρώ­πι­νες ζωές. Μεί­να­με μακριά από ανθρώ­πους που αγα­πά­με για να τους προ­στα­τεύ­σου­με. Δεν πήγα­με στις εκκλη­σί­ες μας. Και μεί­να­με στο σπί­τι, ακο­λου­θώ­ντας τις συμ­βου­λές των ειδι­κών. Επι­δεί­ξα­με, επι­δεί­ξα­τε, πρω­το­φα­νή υπευ­θυ­νό­τη­τα και αλλη­λεγ­γύη. Έτσι, η ατο­μι­κή στά­ση έγι­νε συλ­λο­γι­κή επι­τυ­χία. Και οι δεσμοί Πολι­τεί­ας και πολι­τών πλαι­σιώ­θη­καν από μεταρ­ρυθ­μί­σεις που άλλο­τε έμοια­ζαν μακρι­νές ή και αδύ­να­τες: Ψηφια­κή δημό­σια Διοί­κη­ση που εξυ­πη­ρε­τεί γρή­γο­ρα, απλά και εύκο­λα. Εργα­σία και Εκπαί­δευ­ση από από­στα­ση. Ένα καλύ­τε­ρο Εθνι­κό Σύστη­μα Υγεί­ας. Και μια Πολι­τι­κή Προ­στα­σία που απέ­δει­ξε ότι μπο­ρεί να βρε­θεί δίπλα μας σε κάθε ανά­γκη. Όλα αυτά δεν ήταν προ­ϊ­όν τύχης, αλλά σκλη­ρής δου­λειάς. Οι μεγά­λες επι­τυ­χί­ες οφεί­λο­νται στους πολ­λούς μικρούς ήρω­ες, που αντα­πο­κρί­νο­νται στο κάλε­σμα της ευθύ­νης. Και οι ήρω­ες αυτοί είναι ο καθέ­νας και η καθε­μία σας. Σας ευχα­ρι­στώ που κάνα­τε την πατρί­δα μας παρά­δειγ­μα σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο.

Σήμε­ρα, μπο­ρού­με πια να πού­με με ασφά­λεια ότι τα μέτρα που πήρα­με απέ­δω­σαν. Τα δεδο­μέ­να δεν επι­δέ­χο­νται αμφι­σβή­τη­ση: Εδώ και μέρες, τα νέα κρού­σμα­τα έχουν περιο­ρι­στεί στο ελά­χι­στο. Πιο σημα­ντι­κή, όμως, είναι η στα­θε­ρή μεί­ω­ση των ασθε­νών με κορω­νο­ϊό στα νοσο­κο­μεία. Όπως και η υπο­χώ­ρη­ση του αριθ­μού των συμπο­λι­τών μας που είναι δια­σω­λη­νω­μέ­νοι στις Μονά­δες Εντα­τι­κής Θεραπείας.

Θέλω να εκφρά­σω τη συμπα­ρά­στα­σή μου στις οικο­γέ­νειες που έχα­σαν τους αγα­πη­μέ­νους τους. Ο πόνος τους δεν απα­λύ­νε­ται από το γεγο­νός ότι στην Ελλά­δα είχα­με πολύ λιγό­τε­ρα θύμα­τα από σχε­δόν όλες τις ευρω­παϊ­κές χώρες. Καθώς περιο­ρί­σα­με το πρώ­το κύμα του ιού, είμα­στε πια έτοι­μοι να περά­σου­με στη 2η φάση του σχε­δί­ου μας: Στη στα­δια­κή απο­κλι­μά­κω­ση των μέτρων, καθώς σήμε­ρα είμα­στε πιο έτοι­μοι απ’ όσο πριν από τρεις μήνες. Μπο­ρού­με να κάνου­με πολύ περισ­σό­τε­ρα τεστ, άρα να εντο­πί­ζου­με γρη­γο­ρό­τε­ρα πιθα­νές νέες εστί­ες του ιού. Η Πολι­τι­κή Προ­στα­σία ενι­σχύ­ε­ται κι άλλο, για να μπο­ρεί να ιχνη­λα­τεί επα­φές γρή­γο­ρα και απο­τε­λε­σμα­τι­κά. Και τα νοσο­κο­μεία μας δια­θέ­τουν περισ­σό­τε­ρο ιατρι­κό και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό. Περισ­σό­τε­ρο και καλύ­τε­ρο εξο­πλι­σμό. Μεγα­λύ­τε­ρη εμπει­ρία. Και καλύ­τε­ρη οργά­νω­ση. Δια­θέ­του­με, ωστό­σο, και δύο ακό­μα συμ­μά­χους: Τον καλό και­ρό, που θα μας επι­τρέ­πει να περ­νά­με περισ­σό­τε­ρο χρό­νο έξω. Και, το σημα­ντι­κό­τε­ρο, ευαι­σθη­το­ποι­η­μέ­νους και ενη­με­ρω­μέ­νους πολί­τες που γνω­ρί­ζουν, πλέ­ον, τι πρέ­πει και τι δεν πρέ­πει να κάνουν: Τηρού­με σχο­λα­στι­κά τα μέτρα ατο­μι­κής υγιει­νής. Δεν κάνου­με χει­ρα­ψί­ες. Κρα­τά­με απο­στά­σεις. Φρο­ντί­ζου­με ιδιαί­τε­ρα τους ευά­λω­τους συμπο­λί­τες μας. Και μένου­με μέσα αν έχου­με βήχα ή πυρε­τό, ενη­με­ρώ­νο­ντας τον για­τρό μας. Ακού­με τις συμ­βου­λές των ειδι­κών για την προ­στα­τευ­τι­κή μάσκα. Η χρή­ση της ίσως θα καλύ­πτει κάποια χαρα­κτη­ρι­στι­κά μας. Θα σημα­το­δο­τεί, όμως, το σοβα­ρό πρό­σω­πο της ευθύ­νης μας. Όλα αυτά πρέ­πει να μας γίνουν δεύ­τε­ρη φύση, για­τί δεν υπάρ­χει επι­στρο­φή στην «προ κορω­νοϊ­ού πραγ­μα­τι­κό­τη­τα». Ζού­με, ήδη, αλλιώς.

Προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε για το δεύ­τε­ρο στά­διο του σχε­δί­ου μας. Προ­σο­χή, όμως: Δεν πρό­κει­ται για τον επί­λο­γο της περι­πέ­τειας, αλλά για μια συνέ­χεια. Θα το ξανα­πώ: Η έξο­δός από την καρα­ντί­να θα γίνε­ται βήμα — βήμα. Κανείς δεν μπο­ρεί να απο­κλεί­σει μια πιθα­νή ανα­ζω­πύ­ρω­ση της απει­λής. Στό­χος μας θα είναι να την εντο­πί­ζου­με γρή­γο­ρα, ώστε οι όποιοι νέοι περιο­ρι­σμοί να έχουν τοπι­κό χαρα­κτή­ρα και να μην αφο­ρούν όλη την επι­κρά­τεια. Το σχέ­διο μας για το επό­με­νο δίμη­νo είναι εξαι­ρε­τι­κά ανα­λυ­τι­κό και επε­ξερ­γα­σμέ­νο. Είναι όμως αυτό που δηλώ­νει η λέξη: Σχέ­διο. Άρα, θα υπό­κει­ται σε ανα­θε­ω­ρή­σεις, ανά­λο­γα με τις εξε­λί­ξεις των πραγ­μά­των και τις οδη­γί­ες των ειδι­κών. Και μόνο η πει­θαρ­χία του κάθε πολί­τη θα είναι αυτή που θα κρί­νει την επι­τυ­χία του.

Κάποιες αρχές, πάντως, παρα­μέ­νουν αδια­πραγ­μά­τευ­τες. Προ­τε­ραιό­τη­τά μου ήταν και παρα­μέ­νει η ζωή και η υγεία των Ελλή­νων. Επι­λο­γή μου είναι η κάθε από­φα­ση να έχει τη σφρα­γί­δα της επι­στη­μο­νι­κής γνώ­σης. Και στην ενη­μέ­ρω­ση του πολί­τη να υπάρ­χει από­λυ­τη δια­φά­νεια, ειλι­κρί­νεια και λογο­δο­σία. Σας εμπι­στεύ­τη­κα και εσείς εμπι­στευ­τή­κα­τε όχι μόνο εμέ­να, αλλά και την Ελλη­νι­κή Πολι­τεία. Που δεν είναι άλλη, τελι­κά, από τη συλ­λο­γι­κή μας υπό­στα­ση. Και καθώς περ­νά­με στη δεύ­τε­ρη φάση, αυτοί οι δεσμοί εμπι­στο­σύ­νης πρέ­πει να δια­τη­ρη­θούν άρρη­κτοι. Ο Μάιος δεν είναι Μάρ­τιος. Τότε, έπρε­πε να αμυν­θού­με για την υγεία μας και να σώσου­με ζωές, μένο­ντας σπί­τι. Ενώ τώρα καλού­μα­στε να ξανα­γυ­ρί­σου­με μεθο­δι­κά, στα­δια­κά, σε κάποιες από τις γνώ­ρι­μες δρα­στη­ριό­τη­τές μας. Το νέο μας σύν­θη­μα, λοι­πόν, είναι «Μένου­με Ασφα­λείς». Βγαί­νου­με από το σπί­τι, όμως μένου­με πάντα υπεύθυνοι.

Αγα­πη­τοί μου συμπολίτες,

Μετά από τις ειση­γή­σεις της Επι­στη­μο­νι­κής Επι­τρο­πής μπο­ρώ σήμε­ρα να ανα­κοι­νώ­σω τους άξο­νες μιας «γέφυ­ρας ασφά­λειας» προς τη νέα καθη­με­ρι­νό­τη­τα: Από την επό­με­νη Δευ­τέ­ρα, 4 Μαΐ­ου, αίρο­νται οι περιο­ρι­σμοί στην μετα­κί­νη­ση των πολι­τών. Καταρ­γού­νται, με άλλα λόγια, η γρα­πτή άδεια και τα σχε­τι­κά SMS. Θα εξα­κο­λου­θή­σουν, όμως, να ισχύ­ουν για του­λά­χι­στον δύο εβδο­μά­δες οι περιο­ρι­σμοί στην κυκλο­φο­ρία εκτός νομού της κατοι­κί­ας μας. Η ατο­μι­κή άθλη­ση θα επι­τρέ­πε­ται στους ανοι­κτούς χώρους και στη θάλασ­σα. Αλλά οι οργα­νω­μέ­νες παρα­λί­ες θα παρα­μέ­νουν ακό­μα κλει­στές. Την ίδια μέρα θα λει­τουρ­γή­σουν και ορι­σμέ­να είδη κατα­στη­μά­των και υπη­ρε­σιών. Ανα­φέ­ρω ενδει­κτι­κά: Βιβλιο­πω­λεία, ηλε­κτρο­νι­κά είδη, ΚΤΕΟ και κατα­στή­μα­τα αθλη­τι­κών ειδών. Όπως και τα κομ­μω­τή­ρια, πάντα όμως με ραντε­βού. Το υπό­λοι­πο λια­νε­μπό­ριο θα επα­νεκ­κι­νή­σει την Δευ­τέ­ρα 11 Μαΐ­ου, εκτός των εμπο­ρι­κών κέντρων. Αυτά θα ανοί­ξουν την 1η Ιου­νί­ου. Σε όλα τα κατα­στή­μα­τα, βεβαί­ως, θα ισχύ­ουν όροι που θα περιο­ρί­ζουν την πυκνό­τη­τα των επι­σκε­πτών. Και θα λαμ­βά­νο­νται αυστη­ρά μέτρα προ­στα­σί­ας των εργαζομένων.

Επι­τρέψ­τε μου, εδώ, μία ανα­φο­ρά στην Εκκλη­σία: Ευχα­ρι­στώ τον Αρχιε­πί­σκο­πο και τον κλή­ρο για την κατα­νό­η­ση και τη συνερ­γα­σία μας. Δεν ήταν εύκο­λη για κανέ­ναν μας η εμπει­ρία του φετι­νού Πάσχα. Απο­δεί­χθη­κε, όμως, ότι ήταν ανα­γκαία για όλους. Από τις 4 Μαΐ­ου οι εκκλη­σί­ες θα είναι ανοι­χτές για ατο­μι­κή λατρεία. Και από την Κυρια­κή 17 Μαΐ­ου οι πιστοί θα μπο­ρούν να συμ­με­τέ­χουν και στη Θεία Λει­τουρ­γία και στις υπό­λοι­πες ακο­λου­θί­ες. Πάντα όμως με αυστη­ρούς κανό­νες που θα συμ­φω­νη­θούν με την Ιερά Σύνο­δο και την επι­στη­μο­νι­κή κοινότητα.

Στην Εκπαί­δευ­ση, τα μαθή­μα­τα της Γ’ Λυκεί­ου θα αρχί­σουν ξανά στις 11 Μαΐ­ου. Μια εβδο­μά­δα μετά θα ακο­λου­θή­σουν οι υπό­λοι­πες τάξεις του Λυκεί­ου αλλά και το Γυμνά­σιο. Τα σχο­λεία, όμως, θα λει­τουρ­γή­σουν με άλλους κανό­νες που θα περιο­ρί­σουν ‑όσο αυτό είναι εφι­κτό- τον συγ­χρω­τι­σμό. Η εξ απο­στά­σε­ως εκπαί­δευ­ση θα εξα­κο­λου­θεί να υπο­στη­ρί­ζει παι­διά τα οποία, για ειδι­κούς λόγους, δεν πρέ­πει να έρθουν στη τάξη. Δημο­τι­κά και νηπια­γω­γεία παρα­μέ­νουν κλει­στά. Ενδέ­χε­ται, επα­να­λαμ­βά­νω ενδέ­χε­ται, να ανοί­ξουν την 1η Ιου­νί­ου και μόνο αν είμα­στε απο­λύ­τως σίγου­ροι ότι η πορεία της επι­δη­μί­ας βαί­νει καθο­δι­κά. Αύριο, η Υπουρ­γός Παι­δεί­ας θα κάνει μια πιο ανα­λυ­τι­κή ενη­μέ­ρω­ση. Βρί­σκε­ται σε συνε­χή συνεν­νό­η­ση με την Επι­τρο­πή Επι­στη­μό­νων για την καλύ­τε­ρη δυνα­τή εφαρ­μο­γή των μέτρων προ­στα­σί­ας των παι­διών μας αλλά και των εκπαιδευτικών.

Την 1η Ιου­νί­ου ξεκι­νά και η δρα­στη­ριό­τη­τα στον τομέα της Εστί­α­σης, πάντα με προ­ϋ­πο­θέ­σεις, που θα έχουν μέχρι τότε συμ­φω­νη­θεί. Την ίδια μέρα θα ανοί­ξουν τα ξενο­δο­χεία 12μηνης λει­τουρ­γί­ας. Και τότε θα ενερ­γο­ποι­η­θεί και το δεύ­τε­ρο κύμα εργα­σιών της Δικαιο­σύ­νης. Μέσα στον Ιού­νιο, τέλος, και ανά­λο­γα με τις εξε­λί­ξεις, θα απε­λευ­θε­ρω­θεί στα­δια­κά και η υπό­λοι­πη οικο­νο­μι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Κρί­νε­ται απί­θα­νο ωστό­σο να επι­τρα­πούν μέσα στο καλο­καί­ρι οι μεγά­λες συνα­θροί­σεις, όπως φεστι­βάλ, συναυ­λί­ες ή αθλη­τι­κά γεγο­νό­τα με θεα­τές. Όπως γίνε­ται σαφές, το πρό­γραμ­μα της επό­με­νης φάσης είναι από­λυ­τα μελε­τη­μέ­νο. Θα κλι­μα­κώ­νε­ται ανά εβδο­μά­δα αλλά θα αξιο­λο­γεί­ται ανά 24ωρο, από ένα μει­κτό Παρα­τη­ρη­τή­ριο Κυβέρ­νη­σης, Υπη­ρε­σιών Υγεί­ας και Πολι­τι­κής Προστασίας.

Συμπο­λί­τες μου,

Ανα­λυ­τι­κές λεπτο­μέ­ρειες του μετα­βα­τι­κού σχε­δί­ου θα ανα­κοι­νω­θούν αμέ­σως μετά. Κάθε Υπουρ­γείο, άλλω­στε, έχει επε­ξερ­γα­στεί και επι­μέ­ρους επι­χει­ρη­σια­κά σχέ­δια, για­τί προ­σαρ­μο­γές θα υπάρ­ξουν και στο σύνο­λο του Δημο­σί­ου. Για παρά­δειγ­μα, η εργα­σία από το σπί­τι και η ηλε­κτρο­νι­κή εξυ­πη­ρέ­τη­ση των πολι­τών πρέ­πει να επε­κτα­θούν. Τα νοσο­κο­μεία να γυρί­σουν σε ομα­λό­τε­ρους ρυθ­μούς, ώστε να καλύ­ψουν πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά όλα τα τρέ­χο­ντα περι­στα­τι­κά. Όπως και οι ώρες προ­σέ­λευ­σης των υπαλ­λή­λων να μετα­βλη­θούν για να απο­φεύ­γε­ται ο συνω­στι­σμός στους χώρους εργα­σί­ας αλλά και στα μέσα συγκοι­νω­νί­ας. Και τα τελευ­ταία, με τη σει­ρά τους, να πυκνώ­σουν τα δρο­μο­λό­για στις ώρες αιχ­μής για να κινού­νται με λιγό­τε­ρους επιβάτες.

Κλει­δί, πάντως, και για την επι­τυ­χία θα είναι και πάλι η ατο­μι­κή μας πει­θαρ­χία. Η υπευ­θυ­νό­τη­τα. Η εμπι­στο­σύ­νη στις οδη­γί­ες των ειδι­κών. Το απο­τέ­λε­σμα που πετύ­χα­με έως τώρα είναι μεγά­λο. Είναι όμως ακό­μα εύθραυ­στο. Το να επι­στρέ­ψου­με στις ζωές και στις δου­λειές μας είναι πιο δύσκο­λο από το να μεί­νου­με σπί­τι. Γι’ αυτό και όσο χαλα­ρώ­νουν οι περιο­ρι­σμοί, τόσο θα αυξά­νε­ται ο ρόλος της προ­σω­πι­κής ευθύ­νης. Το σύν­θη­μα, λοι­πόν, «Μένου­με Σπί­τι» παρα­μέ­νει σε ισχύ. Δεν βγαί­νου­με χωρίς λόγο. Μένου­με ασφα­λείς. Για­τί η επι­στρο­φή δεν πρέ­πει να οδη­γή­σει σε υπο­τρο­πή. Αλλά σε μία επά­νο­δο, λελο­γι­σμέ­νη και υπο­λο­γι­σμέ­νη. Μέχρι τώρα, απέ­να­ντι στην παν­δη­μία ορθώ­θη­κε μία απο­τε­λε­σμα­τι­κή Πολι­τεία, που προ­στά­τε­ψε τους Έλλη­νες, κερ­δί­ζο­ντας την εμπι­στο­σύ­νη τους. Και αυτοί, με τη σει­ρά τους, ανέ­δει­ξαν τον καλύ­τε­ρο εαυ­τό τους: Σεβά­στη­καν τις οδη­γί­ες. Πει­θάρ­χη­σαν στα μέτρα. Και προ­φύ­λα­ξαν την υγεία τους αλλά και την υγεία των διπλα­νών τους. Αυτές οι παρα­κα­τα­θή­κες απο­τε­λούν εγγύ­η­ση για το αύριο. Για­τί δεν κινη­το­ποί­η­σαν μόνο πολύ­τι­μα χαρα­κτη­ρι­στι­κά του λαού μας, που έμε­ναν χρό­νια σε αδρά­νεια, αλλά και για­τί προ­σέ­φε­ραν μια νέα ποιό­τη­τα στην τραυ­μα­τι­σμέ­νη από τον λαϊ­κι­σμό Δημο­κρα­τία μας. Σκε­φτεί­τε, στο πεδίο της πολι­τι­κής αμβλύν­θη­καν οι επι­φυ­λά­ξεις και η παλιά καχυ­πο­ψία. Τώρα, πλέ­ον, οι Ελλη­νί­δες και οι Έλλη­νες ακούν τους εκπρο­σώ­πους της Πολι­τεί­ας, ξέρο­ντας ότι θα τους ακού­σουν και εκεί­νοι. Στην κοι­νω­νι­κή ζωή, ο νόμος τηρή­θη­κε συνει­δη­τά, χωρίς τον φόβο κάποιας ποι­νής. Και πρω­τα­γω­νι­στές έγι­ναν αθό­ρυ­βοι άνθρω­ποι. Που με τις πρά­ξεις τους, όμως, έγι­ναν ηχη­ρά παρα­δείγ­μα­τα για όλους. Ενώ και ο καθέ­νας προ­σω­πι­κά ξανα­σκέ­φτη­κε, νομί­ζω, τον ρόλο του μέσα στο σύνο­λο. Περιο­ρι­στή­κα­με αλλά δεν χωρι­στή­κα­με. Θα έλε­γα ότι ξανα­γνω­ρι­στή­κα­με και συστρα­τευ­τή­κα­με. Ο κορω­νο­ϊ­ός μάς έμα­θε, επί­σης, ότι η φιλία δεν περιο­ρί­ζε­ται σε μία χει­ρα­ψία. Ούτε η φρο­ντί­δα σε μία αγκα­λιά. Και πως όλα, τελι­κά, μπο­ρούν να εκφρα­στούν με νέους τρό­πους σε μία πρω­τό­γνω­ρη κατά­στα­ση. Για­τί, πράγ­μα­τι, στις 4 Μαΐ­ου όλοι θα συνα­ντη­θού­με με μία νέα καθη­με­ρι­νό­τη­τα. Και αν τη δια­χει­ρι­στού­με με ωρι­μό­τη­τα τότε, στα­δια­κά, θα την βελ­τιώ­νου­με για να την κάνου­με όλο και καλύτερη.

Μέχρι η επι­στή­μη να βρει το κατάλ­λη­λο εμβό­λιο και μία απο­τε­λε­σμα­τι­κή θερα­πεία, ο ιός θα ζει ανά­με­σά μας. Κάποιοι δεν μπο­ρεί παρά να νοσή­σουν. Είναι στο χέρι μας αυτοί να είναι όσο το δυνα­τόν λιγό­τε­ροι και να τους παρέ­χου­με τη φρο­ντί­δα που χρειά­ζο­νται. Όποιος, λοι­πόν, σε λίγο θα κλεί­νει πίσω του την πόρ­τα του σπι­τιού, ταυ­τό­χρο­να θα ανοί­γει την πόρ­τα της ευθύ­νης. Από την υπο­μο­νή, θα περ­νά στην επι­μο­νή. Και από την αντο­χή, στην προ­σο­χή. Για­τί μόνο έτσι ο κίν­δυ­νος θα συρρικνώνεται.

Συμπο­λί­τες μου,

Ασφα­λώς στον και­ρό που έρχε­ται καρα­δο­κούν δυσκο­λί­ες, στην Υγεία αλλά και στην Οικο­νο­μία, το παρα­τε­τα­μέ­νο «πάγω­μα» της οποί­ας έχει κοι­νω­νι­κό πρό­ση­μο. Για­τί «παγώ­νει» ταυ­τό­χρο­να και τις αδι­κί­ες, πλήτ­το­ντας πρω­τί­στως τους πιο αδύ­να­μους. Η στα­δια­κή επα­νεκ­κί­νη­ση, συνε­πώς, είναι χρέ­ος κάθε υπεύ­θυ­νης κυβέρ­νη­σης. Κανείς δεν αρνεί­ται ότι, μετά τον κορω­νο­ϊό, η κρί­ση θα είναι βαθιά και παγκό­σμια. Και καθώς η παν­δη­μία χτύ­πη­σε όλους, όλοι θα πρέ­πει να σηκώ­σουν και τα βάρη των συνε­πειών της. Με τρό­πο όμως δίκαιο και με συμ­μά­χους την αλή­θεια και τον ρεα­λι­σμό. Για όλα αυτά, όμως, θα μιλή­σω ανα­λυ­τι­κά και στη Βου­λή σύντο­μα. Στο μετα­ξύ, Πολι­τεία και πολί­τες οφεί­λου­με να συνε­χί­σου­με τον πόλε­μο με τον αόρα­το εχθρό, που θα παρα­μο­νεύ­ει να χτυ­πή­σει με τον παρα­μι­κρό εφη­συ­χα­σμό. Γι’ αυτό και οι αρμό­διοι δεν θα δια­κό­ψουν την καθη­με­ρι­νή ενη­μέ­ρω­ση. Και το Κρά­τος θα είναι σε μόνι­μη επι­φυ­λα­κή. Μέσα στην τελευ­ταία δοκι­μα­σία γεν­νή­θη­κε μια νέα αισιο­δο­ξία. Μία ανα­νε­ω­μέ­νη εθνι­κή αυτο­πε­ποί­θη­ση. Είμαι σίγου­ρος πως και η κοι­νω­νία μας θα απα­ντή­σει με ευθύ­νη και σοβα­ρό­τη­τα στη νέα πρό­κλη­ση που ανοί­γε­ται μπρο­στά μας: Στην ομα­λή, ασφα­λή και στα­δια­κή επι­στρο­φή σε πιο γνώ­ρι­μους ρυθ­μούς της καθη­με­ρι­νής ζωής. Όπως το είπα­με: Επι­στρέ­φου­με, αλλά προ­σέ­χου­με. Πάνω απ’ όλα Μένου­με Ασφαλείς.

Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε.