Γράφει ο Νίκος Μόττας //
«Επιμένετε να μας θυμίζετε τις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας και τους εμφύλιους διχασμούς […] Αν θέλετε να πείσετε ότι δεν επενδύετε συνειδητά στους διχασμούς του παρελθόντος διαλέξτε τουλάχιστον άλλη εισαγωγή στις ομιλίες σας από τον ύμνο του ΕΑΜ».
Τα παραπάνω λόγια εκστόμισε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης απευθυνόμενος στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα, στο πλαίσιο της δικομματικής «κοκορομαχίας» ενόψει εκλογών. Πρωτού προβούμε σε οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε το προφανές:
Η χρήση του ύμνου του ΕΑΜ από τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αισχρή καπηλεία του ιστορικού ρόλου και της κληρονομιάς του ΕΑΜ. Τι σχέση μπορεί, άραγε, να έχει η αμαρτωλή, πλήρως υποταγμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου, σοσιαλδημοκρατία που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την λαοκρατία στην οποία αναφέρεται ο ύμνος του ΕΑΜ; Καμία απολύτως. Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καπηλεύεται την ιστορία και τους αγώνες της Αριστεράς και του εργατικού-λαϊκού κινήματος. Ήταν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός που τη μια μέρα κατέθετε λουλούδια στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και την άλλη χαριεντίζονταν πολιτικά με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ και τον ΓΓ του ΝΑΤΟ. Ήταν οι ίδιοι οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που απο τη μιά συμμετείχαν σε εκδηλώσεις για τον κομμουνιστή ήρωα Νίκο Μπελογιάννη και από την άλλη φωτογραφίζονταν στο Καστελόριζο με τους νεοναζί εγκληματίες της Χρυσής Αυγής. Και αυτό γιατί αυτοί, βλέπετε, δεν είναι «κολλημένοι». Είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.
Αυτά για τον ΣΥΡΙΖΑ που, όπως πολύ σωστά είχε πει πριν λίγα χρόνια στη Βουλή η Αλέκα Παπαρήγα, αποτελεί «ό,τι πιο υποχωρητικό, συμβιβαστικό και εκφυλισμένο εμφανίστηκε στις γραμμές της ταξικής πάλης».
Πάμε τώρα στον πρωθυπουργό, τον… ιστοριοδίφη κ. Μητσοτάκη, τον άνθρωπο που από την τρυφερή ηλικία των έξι μηνών έζησε την αδυσώπητη πλευρά της ιστορίας όντας πολιτικός κρατούμενος της Χούντας και αργότερα «πρόσφυγας» το Παρίσι. Ο κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, ταύτισε το ΕΑΜ με τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας». Με λίγα λόγια, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η πολιτική εκείνη οργάνωση που, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, οργάνωσε τον λαϊκό-αντιφασιστικό απελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού λαού την περίοδο της τριπλής φασιστικής κατοχής, σηματοδοτεί τις «χειρότερες στιγμές» της ιστορίας της χώρας! Μάλιστα!
Συμπληρώνοντας ενδεχόμενα κενά στη μνήμη του, ας μας επιτρέψει ο κ. Μητσοτάκης να θυμίσουμε εμείς ορισμένες από τις χειρότερες στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας», αν όχι η χειρότερη, ήταν η καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός της Μικράς Ασίας το 1922, με ευθύνη βενιζελικών και βασιλικών, ως αποτέλεσμα των καιροσκοπικών επιδιώξεων της ελληνικής αστικής τάξης και της ιμπεριαλιστικής της εκστρατείας.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η τεταρτοαυγουστιανή δικτατορίας του φασίστα Μεταξά, η επιβολή της οποίας στηρίχθηκε από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της εποχής.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η στάση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών προγόνων της σημερινής ΝΔ, στα χρόνια της Κατοχής. Τότε που μια μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου εγκατέλειψε την Ελλάδα για το Κάϊρο και ένα άλλο τμήμα παρέμεινε στη χώρα αναμένοντας προς τα που θα γύρει η πλάστιγγα του πολέμου, συνεργαζόμενο πότε με τους κατακτητές και πότε με τους Άγγλους ιμπεριαλιστές.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η σφαγή του λαού της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944, με ευθύνη των αστικών πολιτικών δυνάμεων υπό την ηγεσία του Γεωργίου Παπανδρέου και των Άγγλων ιμπεριαλιστών του εγκληματία Τσώρτσιλ.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η μετεμφυλιακή τρομοκρατία του αστικού κράτους, η δολοφονία του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, του Πλουμπίδη και χιλιάδων άλλων αγωνιστών, οι εξορίες, οι φυλακίσεις, οι διώξεις.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην δολοφονική συμμαχία του ΝΑΤΟ το 1952, που άνοιξε την πόρτα για την μετατροπή της χώρας μας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και σε απέραντο αμερικανονατοικό στρατόπεδο μέχρι και σήμερα.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν οι δολοφονίες του Γρ. Λαμπράκη, του Σωτ. Πέτρουλα, του Γ. Τσαρούχα και άλλων αγωνιστών από το παρακράτος των αστικών κυβερνήσεων τη δεκαετία του 1960.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας των Συνταγματαρχών, η οποία «γεννήθηκε» στο έδαφος της κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, ως αποτέλεσμα των ενδοαστικών συγκρούσεων για τον εκσυγχρονισμό του, αλλά και για τις διεθνείς συμμαχίες του αστικού κράτους και τη στάση του απέναντι στο Κυπριακό.
— Από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η ψήφιση των μνημονίων και όλου του πλαισίου των βαθύτατα αντιλαϊκών-αντεργατικών νόμων στα οποία πρωταγωνίστησε το κόμμα του κ. Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία, απο κοινού με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ και αργότερα τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ.
— Για να έρθουμε, όμως, στο σήμερα, από τις «χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας» ήταν η κακόγουστη, ντροπιαστική φιέστα που η κυβέρνηση της ΝΔ, με την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, οργάνωσε στη Βουλή τον Απρίλη του 2022, δίνοντας βήμα στον Ζελένσκι και τα ναζιστικά Τάγματα Αζόφ, «ξεπλένοντας» τους Ουκρανούς φασίστες-απογόνους του ναζί εγκληματία Στεπάν Μπαντέρα.
Δεν τα ξέρει όλα τα παραπάνω ο κ. Μητσοτάκης; Τα ξέρει και πολύ καλά μάλιστα. Δεν είναι ανιστόρητος αλλά «ανιστόρητος», παρουσιάζοντας την ιστορία κατά πως βολεύει την τάξη που εκπροσωπεί.
Γνωρίζει καλά ο πρωθυπουργός ότι η ιστορική αγραμματοσύνη, η άγνοια και η διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων, αποτελούν διαχρονικά σύμμαχο των αστικών πολιτικών δυνάμεων για τον εγκλωβισμό και την χειραγώγηση πλατιών νεανικών μαζών.
Καθόλου περίεργο, επομένως, για έναν πρωθυπουργό που στην κυβέρνησή του μετέχουν κάποια από τα μεγαλύτερα φυντάνια που ανέδειξε η εγχώρια ακροδεξιά τα τελευταία χρόνια (Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης, κλπ) να προσπαθεί να απαξιώσει την ΕΑΜική Αντίσταση.
Άλλωστε, από τη ΝΔ του Κ. Καραμανλή και του Αβέρωφ μέχρι την σημερινή ΝΔ του Μητσοτάκη και των υπόλοιπων «άριστων», παρά τις κατά καιρούς «φιλελεύθερες» προβιές και τους «κεντρώους» μανδύες, τα εμφυλιοπολεμικά αντικομμουνιστικά σύνδρομα και το μίσος για το εργατικό-λαϊκό κίνημα παραμένουν ο πυρήνας της ιδεολογικής της ταυτότητας.