Το Ειρηνοδικείο αναγνώρισε σε 23χρονο το δικαίωμα να δηλώνει κορίτσι, χωρίς να έχει κάνει επέμβαση

Η αλλα­γή του φύλου στη ληξιαρ­χι­κή πρά­ξη γέν­νη­σης, στην αστυ­νο­μι­κή ταυ­τό­τη­τα και σε άλλα δημό­σια έγγρα­φα, δεν προ­ϋ­πο­θέ­τει ιατρι­κές επεμ­βά­σεις στο σώμα του ενδια­φε­ρο­μέ­νου ατό­μου, αλλά αρκεί η απλή τεκ­μη­ρί­ω­ση και η με οποιον­δή­πο­τε τρό­πο από­δει­ξη της ανα­γκαιό­τη­τας της αλλα­γής, απο­φάν­θη­κε το Ειρη­νο­δι­κείο Αθηνών.

Παράλ­λη­λα, επι­ση­μαί­νει ότι, σύμ­φω­να με τον ΟΗΕ, το Σύνταγ­μα και την Ευρω­παϊ­κή Σύμ­βα­ση Δικαιω­μά­των του Ανθρώ­που, η προ­ϋ­πό­θε­ση της στεί­ρω­σης, ως προ­α­παι­τού­με­νο για την ανα­γνώ­ρι­ση των διεμ­φυ­λι­κών ανθρώ­πων, συνι­στά βασανιστήριο.

Η δήλω­ση αλλα­γής φύλου μπο­ρεί να γίνει σε οποιο­δή­πο­τε Ειρη­νο­δι­κείο της Επι­κρά­τειας, σύμ­φω­να με την δικα­στι­κή από­φα­ση και όχι μόνο σε αυτό που είναι κατα­χω­ρη­μέ­νη η ληξιαρ­χι­κή πρά­ξη γέν­νη­σης (Ληξιαρ­χείο) του διεμ­φυ­λι­κού ατόμου.

Σε ακρι­τι­κή περιο­χή της Ελλά­δος το 1997 γεν­νή­θη­κε ένα αγό­ρι και, σύμ­φω­να με την ληξιαρ­χι­κή πρά­ξη γέν­νη­σής του, κατα­χω­ρή­θη­κε στο Ληξιαρ­χείο ως άρρεν τέκνο. Απο­δεί­χθη­κε, όμως, ότι, από την παι­δι­κή του ηλι­κία, παρου­σί­α­σε συμ­πτώ­μα­τα διεμ­φυ­λι­κής δια­τα­ρα­χής (άρρε­νος προς θήλυ), δηλα­δή, «ο εσω­τε­ρι­κός και προ­σω­πι­κός τρό­πος με τον οποίο ο ίδιος βιώ­νει το φύλο του δεν αντι­στοι­χεί στο φύλο που κατα­χω­ρί­στη­κε κατά τη γέν­νη­ση του με βάση τα βιο­λο­γι­κά του χαρα­κτη­ρι­στι­κά, με συνέ­πεια να βιώ­νει “δυσφο­ρία γένους”», σύμ­φω­να την δικα­στι­κή απόφαση.

Ήδη από πολύ μικρή ηλι­κία, «ο τρό­πος με τον οποίο βίω­νε το φύλο του δεν αντι­στοι­χού­σε στα βιο­λο­γι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά του, οι δε επι­λο­γές του ως προς ένδυ­ση, την υπό­δη­ση, την επι­λο­γή παι­χνι­διών και φίλων κ.λπ. και η προ­σω­πι­κή αίσθη­ση του σώμα­τος του προ­σι­δί­α­ζε, κατά σαφή και πρό­δη­λο τρό­πο, σε θήλυ πρό­σω­πο, τού­το, δε, είχε κατα­στεί αντι­λη­πτό στους οικεί­ους και στο ευρύ­τε­ρο κοι­νω­νι­κό του περι­βάλ­λον». Μάλι­στα, τα γεγο­νό­τα αυτά τα κατέ­θε­σε η αδελ­φή ενώ­πιον της Δικαιοσύνης.

Επι­πλέ­ον, ήδη από τον Αύγου­στο του 2018, υπο­βάλ­λε­ται σε ορμο­νι­κή αγω­γή για την από­κτη­ση δευ­τε­ρο­γε­νών γυναι­κεί­ων χαρα­κτη­ρι­στι­κών, όπως είναι μεί­ω­ση τρι­χο­φυ­ΐ­ας, αλλα­γή τόνου φωνής, ανα­κα­τα­νο­μή λίπους και μυϊ­κής μάζας, κάτι που βεβαιώ­θη­κε και από ιατρό ενδοκρινολόγο.

Όπως επι­ση­μαί­νει η ειρη­νο­δί­κης Χρι­στί­να-Αρι­στέα Μαγκλά­ρα, «η κοι­νω­νι­κή και εξω­τε­ρι­κή έκφρα­ση του φύλου του προ­σι­διά­ζει σε θήλυ άτο­μο, ζει δε, εντασ­σό­με­νος στον κοι­νω­νι­κό του περί­γυ­ρο κατά το ρόλο του επι­θυ­μη­τού θήλε­ος φύλου, σύμ­φω­να με την ελεύ­θε­ρη βού­λη­ση του και χρη­σι­μο­ποιώ­ντας, στο κοι­νω­νι­κό του περι­βάλ­λον και στις δια­προ­σω­πι­κές του σχέ­σεις, το κύριο όνο­μά του».

Σήμε­ρα είναι ηλι­κί­ας 23 ετών και άγα­μος. Όμως, η κατα­χώ­ρη­ση στα διά­φο­ρα δημό­σια έγγρα­φα (αστυ­νο­μι­κή ταυ­τό­τη­τα, κ.λπ.), ως «αγό­ρι», με το αρσε­νι­κό όνο­μα, του προ­κα­λεί «δυσχέ­ρειες ως προς την ταυ­το­ποί­η­σή του και σύγ­χυ­ση ως προς τα προ­σω­πι­κά στοι­χεία του, λόγω της εξω­τε­ρι­κής του εμφά­νι­σης και κατά συνέ­πεια, προ­κα­λεί σοβα­ρή βλά­βη των εννό­μων συμ­φε­ρό­ντων του, με δυσμε­νείς επι­πτώ­σεις στις εν γένει συναλ­λα­γές του, ενώ θίγει και την ελεύ­θε­ρη ανά­πτυ­ξη της προ­σω­πι­κό­τη­τάς του».

Στη δικα­στι­κή από­φα­ση υπο­γραμ­μί­ζε­ται ότι, σύμ­φω­να με τη νομο­θε­σία, η αλλα­γή της νομι­κής κατα­χώ­ρη­σης του φύλου δεν προ­ϋ­πο­θέ­τει ιατρι­κές επεμ­βά­σεις στο σώμα του ενδια­φε­ρο­μέ­νου ατό­μου, καθώς «πρό­κει­ται για μία δια­δι­κα­σία ιδιαί­τε­ρα επί­πο­νη (σωμα­τι­κά και ψυχι­κά), που επι­πλέ­ον δεν είναι οικο­νο­μι­κά προ­σι­τή, στο μέτρο που η επέμ­βα­ση δεν καλύ­πτε­ται από κρα­τι­κούς φορείς ασφάλισης».

Σε άλλο σημείο ανα­φέ­ρε­ται ότι ο ακρω­τη­ρια­σμός έχει ρητά κατα­δι­κα­στεί από τον Παγκό­σμιο Οργα­νι­σμό Υγεί­ας, ο οποί­ος καλεί τα κρά­τη-μέλη «να δια­σφα­λί­σουν ότι η στεί­ρω­ση ή άλλες ιατρι­κές δια­δι­κα­σί­ες που οδη­γούν σ’ αυτήν δεν πρέ­πει να είναι προ­α­παι­τού­με­να για τη νομι­κή ανα­γνώ­ρι­ση του επι­θυ­μη­τού φύλου».

Επί­σης, ο Οργα­νι­σμός Ηνω­μέ­νων Εθνών, στην από 1ης Φεβρουα­ρί­ου 2013 έκθε­σή του, επι­ση­μαί­νει ότι «η προ­ϋ­πό­θε­ση της στεί­ρω­σης, ως προ­α­παι­τού­με­νο για την ανα­γνώ­ρι­ση των διεμ­φυ­λι­κών ανθρώ­πων, συνι­στά βασανιστήριο».

Απλά, για την αλλα­γή φύλου, σημειώ­νε­ται στην από­φα­ση, δεν απαι­τεί­ται, το ενδια­φε­ρό­με­νο πρό­σω­πο να επι­κα­λε­στεί και να προ­σκο­μί­ζει οποιο­δή­πο­τε έγγρα­φο ή άλλο απο­δει­κτι­κό μέσο για να απο­δεί­ξει την ασυμ­φω­νία ανά­με­σα στο κατα­χω­ρι­σμέ­νο φύλο και ταυ­τό­τη­τα του φύλου του, για­τί αυτό θα ήταν αντί­θε­το προς το γενι­κό πνεύ­μα της νομο­θε­σί­ας, όσο και στην προ­στα­σία της ανθρώ­πι­νης αξιο­πρέ­πειας και του ιδιω­τι­κού βίου.

Ο 23χρόνος δια­μέ­νει πλέ­ον στην Αθή­να και για το λόγο αυτό ζήτη­σε την διόρ­θω­ση (αλλα­γή φύλου) του κατα­χω­ρι­σμέ­νου φύλου και ονο­μα­τε­πω­νύ­μου του στη ληξιαρ­χι­κή πρά­ξη γέν­νη­σης του από το Ειρη­νο­δι­κείο Αθη­νών. Το Ειρη­νο­δι­κείο απο­φάν­θη­κε ότι, σύμ­φω­να με τον Κώδι­κα Πολι­τι­κής Δικο­νο­μί­ας (άρθρο 782) δεν είναι απο­κλει­στι­κή η δωσι­δι­κία του Ειρη­νο­δι­κεί­ου της περιο­χής που εδρεύ­ει το Ληξιαρ­χείο που είναι η οικο­γε­νεια­κή μερί­δα του και δεν απο­κλεί­ε­ται η υπο­βο­λή της σχε­τι­κής αίτη­σης να γίνε­ται και «στο δικα­στή­ριο της κατοι­κί­ας του αιτού­ντος ή στο δικα­στή­ριο που βρί­σκο­νται τα απο­δει­κτι­κά μέσα».

Έτσι, το Ειρη­νο­δι­κείο Αθη­νών προ­χώ­ρη­σε στην εκδί­κα­ση της αίτη­σης ως δικα­στή­ριο του τόπου κατοι­κί­ας του 23χρόνου, όπου βρί­σκε­ται και το κέντρο των βιο­τι­κών δρα­στη­ριο­τή­των του και επέ­φε­ρε τις ζητού­με­νες αλλαγές.

Πηγή: protothema.gr