Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το κέρασμα της γιαγιάς στα …μπιλαντέρια της Λαϊκής!

Γρά­φει ο Γιώρ­γος Μου­σγάς //

Τα Μπι­λα­ντέ­ρια είναι τα αδέρ­φια, οι φίλοι, οι σύντρο­φοι, οι συγ­γε­νείς, σύμ­φω­να με τα αναρ­τη­μέ­να στο δια­δί­κτυο ρεμπέ­τι­κα γλωσ­σά­ρια. Το Μπε­λε­ντέ­ρι ή Μπι­λε­ντέ­ρι ή μπι­ρα­ντέ­ρι ή μπε­λα­δέ­ρι ή μπε­λα­ντέ­ρι προ­έρ­χε­ται απ’ την τουρ­κι­κή λέξη «birader» σύμ­φω­να με τα ίδια γλωσ­σά­ρια. Κατά μια άλλη εκδο­χή η λέξη «μπε­λε­ντέ­ρια» μάλ­λον προ­έρ­χε­ται από την του­ρι­κή belde που σημαί­νει πόλη, χώρα και κατ’ επέ­κτα­ση το συντοπίτη.

«Τα μπε­λε­ντέ­ρια» είναι ένα απτά­λι­κο τρα­γού­δι που έγρα­ψε ο Σπύ­ρος Περι­στέ­ρης και τρα­γού­δη­σε ο Ζαχα­ρί­ας Κασι­μά­της το 1934 (ΕΔΩ).

Με απα­ρά­μιλ­λη εκφρα­στι­κό­τη­τα τρα­γού­δη­σε «Τα μπι­λα­ντέ­ρια» και ο Αγά­θω­νας Ιακω­βί­δης, που έφυ­γε απ’ τη ζωή στις 5.8.2020 (ΕΔΩ).

«Τα μπι­λα­ντέ­ρια» όπως τα τρα­γού­δη­σε ο Αγά­θω­νας, παράγ­γει­λε ένας περα­στι­κός στην «τετρά­δα», που είχε στή­σει το πάλ­κο της στη Λαϊ­κή της Καλο­γρέ­ζας τη Μεγά­λη Δευ­τέ­ρα (26.4.2021). Εκεί στη δια­σταύ­ρω­ση Περ­γά­μου και Ακρι­τών, δίπλα στο Θανά­ση με τα ζαρ­ζα­βα­τι­κά  απ’ το Μαρα­θώ­να, έβα­λαν τέσ­σε­ρα καφά­σια και έπαι­ζαν μπου­ζού­κι, κιθά­ρα και μπα­γλα­μά. Ο τέταρ­τος της  παρέ­ας, με την τρα­γιά­σκα, συστή­θη­κε ως γκεστ σταρ της παρέας.

Κι εκεί που προ­βά­ρι­ζαν «τα μπι­λα­ντέ­ρια» εμφα­νί­στη­κε η για­γιά με τον καφέ στο χέρι.

«Νωρί­τε­ρα που πέρα­σα από εδώ δεν είχα ψιλά. Τώρα που έκα­να ψιλά ήρθα να σας κερά­σω για να ‘χετε “Καλή Ανά­στα­ση”» ευχή­θη­κε η για­γιά και άφη­σε ένα χαρ­το­νό­μι­σμα στη θήκη του μπουζουκιού.

Τα παι­διά ενθου­σιά­στη­καν, διέ­κο­ψαν το τρα­γού­δι και έπια­σαν κου­βέ­ντα. Η για­γιά έπει­τα από λίγο χαι­ρέ­τη­σε και έφυ­γε. Η κομπα­νία έπαι­ξε «τα μπι­λε­ντέ­ρια». Κι όταν τελεί­ω­σαν είπαν: «Το είχα­με ακου­στά το τρα­γού­δι. Όμως είναι η πρώ­τη φορά που το παίξαμε».

Ύστε­ρα ήρθε παραγ­γε­λιά για το «Θερ­μα­στή» του Γιώρ­γου Μπά­τη  που τρα­γού­δη­σε το 1934. Το ίδιο τρα­γού­δι τρα­γού­δη­σε, ανά­με­σα σε άλλους, και ο Αγάθωνας

Αυτό το τρα­γού­δι το έπαι­ξαν κατα­πλη­κτι­κά. Κι όταν τέλειω­σαν κάποιος ρώτη­σε τί σημαί­νει το «Μπέι να περά­σω». Τα παι­διά απ’ την κομπα­νία δεν ήξεραν.

Κάποιος, που συστή­θη­κε ως συντα­ξιού­χος ναυ­τι­κός, είπε: «Εγώ πέρα­σα το Μπέι με τις μηχα­νές στο φούλ» και εξή­γη­σε: «Το bay  στ’ Αγγλι­κά σημαί­νει κόλ­πος. Το Μπέι ή Μπέ­ης στο τρα­γού­δι του Μπά­τη είναι ο Βισκαϊ­κός Κόλ­πος στον Ατλα­ντι­κό Ωκε­α­νό. Νότια είναι η Ισπα­νία και η Πορ­το­γα­λία και ανα­το­λι­κά και βόρεια είναι η Γαλ­λία. Βγαί­νο­ντας από τη Μεσό­γειο και στρί­βο­ντας δεξιά για το Κάρ­ντιφ της Ουαλ­λί­ας, περ­νά­ει από το Βισκαϊ­κό Κόλ­πο, που έχει συχνά τρι­κυ­μί­ες και καται­γί­δες. Γι’ αυτό  χρειά­ζε­ται οι μηχα­νές να είναι στο φουλ».

-Εκεί φαί­νε­ται και τι καπε­τά­νιος είσαι, απο­φάν­θη­κε ο γκεστ-σταρ.

-Αν περά­σεις και γλι­τώ­σεις δεν θέλεις να ξανα­πε­ρά­σεις, είπε ο ναυτικός.

-Κοί­τα­ξε τι μαθαί­νεις! είπε ένας απ’ την κομπα­νία, που έχει και συνερ­γείο εκεί δίπλα.

-Όπως μαθαί­νεις κι απ’ τη για­γιά. Μπο­ρεί να της κόβουν τη σύντα­ξη, μα εκεί­νη έχει ακό­μα περίσ­σευ­μα καρ­διάς, σχο­λί­α­σε κάποιος.

Η μικρή κομπα­νία παί­ζει στο δρό­μο και καμιά φορά σε ταβερ­νά­κια. Έτσι για την παρέα…

laiki kalogreza

Ακο­λου­θή­στε το Ατέ­χνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο