Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το ΚΚΕ αποχαιρετά με περηφάνια και σεβασμό τη συντρόφισσα Μαρία Δεμσερή — Σιδέρη

Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά με περη­φά­νια και σεβα­σμό τη συντρό­φισ­σα Μαρία Δεμ­σε­ρή — Σιδέ­ρη που έφυ­γε από τη ζωή πλή­ρης ημε­ρών, έχο­ντας κλεί­σει έναν μεγά­λο και γεμά­το κύκλο ζωής, αδιά­λει­πτης δρά­σης και ανυ­πο­χώ­ρη­των αγώνων.

Η Μαρία Δεμ­σε­ρή — Σιδέ­ρη γεν­νή­θη­κε στην Κοζά­νη το 1923. Το 1943 εντά­χθη­κε στην ΕΠΟΝ και είχε ενερ­γή συμ­με­το­χή σε όλες τις δρα­στη­ριό­τη­τές της ενά­ντια στη ναζι­στι­κή κατο­χή. Αργό­τε­ρα οργα­νώ­θη­κε και στο ΚΚΕ. Συνε­λή­φθη δύο φορές για τη δρά­ση της, την πρώ­τη στις 5 Δεκεμ­βρί­ου 1946, τη δεύ­τε­ρη στις 7 Ιου­λί­ου 1947, οπό­τε και κατα­δι­κά­στη­κε πέντε φορές σε θάνα­το. Έμει­νε στη φυλα­κή 14 χρό­νια, περι­μέ­νο­ντας κάθε μέρα την εκτέ­λε­σή της. Στις 23 Νοεμ­βρί­ου 1959 απο­φυ­λα­κί­στη­κε με τα μέτρα ειρή­νευ­σης. Το 1981 εκδό­θη­κε από τον εκδο­τι­κό οίκο «Ερμής» το πρώ­το της βιβλίο «Δεκα­τέσ­σε­ρα Χρό­νια», έργο βιο­γρα­φι­κό που παρου­σιά­ζει τη ζωή της από τη σύλ­λη­ψη μέχρι και την απε­λευ­θέ­ρω­σή της, με εικο­νο­γρά­φη­ση από έργα δικά της τα οποία φιλο­τε­χνή­θη­καν κατά τη διάρ­κεια της πολύ­χρο­νης φυλά­κι­σής της. Το 1992 παρου­σί­α­σε το δεύ­τε­ρο βιβλίο της με τίτλο «Χρό­νια Οδύ­νης». Ήταν μέλος της Εται­ρεί­ας Ελλή­νων Λογο­τε­χνών από το 1984.

Η συντρό­φισ­σα Μαρία, μία από τις χιλιά­δες των αλύ­γι­στων της ταξι­κής πάλης, ήταν από τις τελευ­ταί­ες επι­ζή­σα­σες των φυλα­κών Αβέ­ρωφ, υπεύ­θυ­νη της γυναι­κεί­ας χορω­δί­ας των κρα­τού­με­νων γυναι­κών. Υπήρ­ξε σύζυ­γος του κομ­μου­νι­στή ποι­η­τή Γιώρ­γου Σιδέ­ρη, με τον οποίο γνω­ρί­στη­κε ενώ ήταν κρα­τού­με­νος στις φυλα­κές της Αίγινας.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα θερ­μά του συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οικο­γέ­νεια και στους οικεί­ους της.

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο