Το ΚΚΕ γερά στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο — του Ελισαίου Βαγενά

Δώδε­κα μέρες πριν ο Βλ. Πού­τιν ανα­κοι­νώ­σει την «Ειδι­κή στρα­τιω­τι­κή επι­χεί­ρη­ση», όπως χαρα­κτή­ρι­σε τη ρωσι­κή στρα­τιω­τι­κή εισβο­λή στα εδά­φη της Ουκρα­νί­ας, σχο­λιά­ζα­με στον «Ριζο­σπά­στη» τις δηλώ­σεις του Αμε­ρι­κα­νού παρά­γο­ντα Κουρτ Βόλ­κερ, ο οποί­ος ισχυ­ρι­ζό­ταν «πως “είναι πιθα­νό η Ρωσία να πάρει το ένα τρί­το της Ουκρα­νί­ας”, εκτι­μώ­ντας ότι η Ουκρα­νία μπο­ρεί να χάσει κάθε πρό­σβα­ση στην Αζο­φι­κή Θάλασ­σα και να δια­μορ­φω­θεί μια χερ­σαία δίο­δος που θα ενώ­σει τη Ρωσι­κή Ομο­σπον­δία με την Κριμαία».

Σημειώ­να­με τότε μετα­ξύ άλλων τα εξής: «Δεν γνω­ρί­ζου­με εάν με τις παρα­πά­νω δηλώ­σεις ο Αμε­ρι­κα­νός παρά­γο­ντας υπέ­δει­ξε ποια θα είναι τα νέα σύνο­ρα της Ουκρα­νί­ας, ή πρό­κει­ται για συμ­βι­βα­στι­κή πρό­τα­ση των ΗΠΑ προς τη Ρωσία σχε­τι­κά με τον δια­με­λι­σμό της Ουκρα­νί­ας και άγνω­στο με τι ανταλ­λάγ­μα­τα, ή ήταν απλώς μια άσκη­ση πίε­σης προς τη σημε­ρι­νή ηγε­σία της Ουκρα­νί­ας, ωστό­σο εκεί­νο που γνω­ρί­ζου­με είναι πως γενι­κά τα σύνο­ρα δεν αλλά­ζουν με αναί­μα­κτο τρό­πο»¹.

Σήμε­ρα, έναν χρό­νο μετά την έναρ­ξη της σύγκρου­σης που μακε­λεύ­ει τους λαούς της Ουκρα­νί­ας και της Ρωσί­ας, έχου­με μερι­κές δεκά­δες χιλιά­δες (ή κατά άλλες εκτι­μή­σεις εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες) νεκρούς και ανά­πη­ρους, όπως και την ολο­κλη­ρω­τι­κή κατα­στρο­φή δεκά­δων πόλε­ων και χωριών. Τα ρωσο-ουκρα­νι­κά σύνο­ρα πράγ­μα­τι έχουν μετα­κι­νη­θεί στο πεδίο των μαχών, αφού η Ρωσία κατά­φε­ρε να ελέγ­ξει, εκτός από το μεγα­λύ­τε­ρο μέρος της περιο­χής του Ντον­μπάς (το 60% του Ντο­νιέ­τσκ και το 95% του Λου­γκάνσκ), τη Χερ­σώ­να (75%) και τη Ζαπο­ρί­ζια (80%), που όλες τους έχουν ενσω­μα­τω­θεί στη ρωσι­κή επι­κρά­τεια, με βάση τα προ­ε­δρι­κά δια­τάγ­μα­τα του Πού­τιν και παρά τα αρχι­κά διαγ­γέλ­μα­τά του ότι σκο­πός της «ειδι­κής στρα­τιω­τι­κής επι­χεί­ρη­σης» δεν είναι η κατά­κτη­ση ουκρα­νι­κών εδα­φών. Συνο­λι­κά τα ουκρα­νι­κά εδά­φη που ελέγ­χει στρα­τιω­τι­κά αυτήν τη στιγ­μή η Ρωσία φτά­νουν το 18% (τον Μάρ­τη ήταν 27%) της Ουκρανίας.

Πράγ­μα­τι, όπως ήταν και η «προ­φη­τεία» του παρα­πά­νω Αμε­ρι­κα­νού παρά­γο­ντα, η Ρωσία έχει πλή­ρως εξο­βε­λί­σει την Ουκρα­νία από την Αζο­φι­κή, έχει δημιουρ­γή­σει χερ­σαίο διά­δρο­μο επι­κοι­νω­νί­ας των εδα­φών της με την Κρι­μαία, που είχε ενσω­μα­τώ­σει στην επι­κρά­τειά της από το 2014.

Οπως έγρα­φε περι­χα­ρής στις 3/2/2023 ο αντι­πρό­ε­δρος του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας της Ρωσί­ας και πρώ­ην Πρό­ε­δρος της χώρας, Ντμί­τρι Μεντ­βέ­ντεφ, «η ουκρα­νι­κή οικο­νο­μία μετα­τρέ­πε­ται γρή­γο­ρα σε βρω­με­ρό σαπόξυλο».

Και αυτό για­τί, όπως γρά­φει, η Ουκρα­νία έχει ήδη χάσει περισ­σό­τε­ρο από το 40% του εθνι­κού βιο­μη­χα­νι­κού δυνα­μι­κού της και περί­που το 15% του προ­πο­λε­μι­κού ΑΕΠ της και τώρα δεν έχει πρό­σβα­ση σε πρώ­τες ύλες αξί­ας άνω των 12 τρι­σε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δολα­ρί­ων, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων του 63% των κοι­τα­σμά­των άνθρα­κα και του 42% των μετάλ­λων της².

«Τρί­βει τα χέρια του» ο παρα­πά­νω εκπρό­σω­πος του ρωσι­κού κεφα­λαί­ου για το ότι η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, με την «προ­βιά» του αντι­φα­σι­σμού και το «ρόπα­λο» των διώ­ξε­ων σε βάρος κάθε αντι­πο­λι­τευ­τι­κής φωνής στο εσω­τε­ρι­κό, κατέ­κτη­σε και ελέγ­χει πλή­ρως την Αζο­φι­κή Θάλασ­σα, χιλιά­δες τετρα­γω­νι­κά χιλιό­με­τρα εύφο­ρου εδά­φους, ορυ­κτού πλού­του και βιο­μη­χα­νι­κών υπο­δο­μών που ανή­καν στην Ουκρα­νία, καθώς και μερι­κά εκα­τομ­μύ­ρια εργα­τι­κά χέρια τα οποία περ­νούν στη διά­θε­ση των ρωσι­κών μονοπωλίων.

«Τα χέρια τους τρί­βουν» επίσης:

– Οι ΗΠΑ, μιας και τα αμε­ρι­κα­νι­κά μονο­πώ­λια Ενέρ­γειας στο εξής θα τρο­φο­δο­τούν την Ευρώ­πη με το — ακρι­βό­τε­ρο — υγρο­ποι­η­μέ­νο φυσι­κό αέριο, ενώ στις ΗΠΑ δόθη­κε η δυνα­τό­τη­τα μιας σχε­τι­κής «επα­να­συ­σπεί­ρω­σης» και παρα­πέ­ρα ενί­σχυ­σης της ΝΑΤΟι­κής «σφη­κο­φω­λιάς», που το προη­γού­με­νο διά­στη­μα «έχα­νε ράμματα».

– Η ΕΕ, που βρή­κε ένα ακό­μα άλλο­θι για να προ­ω­θή­σει τη στρα­τη­γι­κή της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης», από την οποία κερ­δί­ζουν τα ευρω­παϊ­κά μονο­πώ­λια της Ενέρ­γειας, τόσο αυτά που ασχο­λού­νται με τις «εναλ­λα­κτι­κές πηγές» (πάνελ, ανε­μο­γεν­νή­τριες κ.ο.κ.) όσο και τα κλα­σι­κά, και άλλα τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου, π.χ. οι Ελλη­νες εφο­πλι­στές, που θησαύ­ρι­σαν στον έναν χρό­νο του πολέμου.

– Οι καπι­τα­λι­στές της Κίνας, της Ινδί­ας, της Βρα­ζι­λί­ας και άλλων χωρών, που βρή­καν τρό­πο να εισά­γουν μισο­τι­μής τις ρωσι­κές πρώ­τες ύλες, κυρί­ως το πετρέ­λαιο, κερ­δί­ζο­ντας από τις δια­φο­ρές στη διε­θνή αγορά.

– Οι μοναρ­χί­ες του Κόλ­που, που αύξη­σαν το «πελα­το­λό­γιό» τους, και η αστι­κή τάξη της Τουρ­κί­ας, που παί­ζει ρόλο «δια­με­σο­λα­βη­τή» και «κόμ­βου» εκα­τέ­ρω­θεν συμ­φε­ρό­ντων και εμπορευμάτων.

– Ολα μαζί εκεί­να τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη που έχουν ανε­πτυγ­μέ­νη πολε­μι­κή βιο­μη­χα­νία (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλ­λία, Γερ­μα­νία, Τουρ­κία, Ιράν κ.ο.κ.), που παρά­γει και δοκι­μά­ζει στα πεδία των μαχών νέες φονι­κές μηχα­νές, κερ­δί­ζο­ντας από το εμπό­ριο του θανάτου.

– Η αστι­κή τάξη της Ουκρα­νί­ας, που «θωρά­κι­σε» παρα­πέ­ρα την εξου­σία της, για­τί από τη μία συνέ­δε­σε τα δικά της συμ­φέ­ρο­ντα στε­νό­τε­ρα με αυτά των άλλων ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών χωρών του ευρω­α­τλα­ντι­κού μπλοκ, ενώ από την άλλη στο εσω­τε­ρι­κό, στο όνο­μα του «πατριω­τι­σμού», της υπε­ρά­σπι­σης της εδα­φι­κής ακε­ραιό­τη­τας της χώρας και της ανά­κτη­σης εδα­φών, πέρα­σε ένα κλί­μα «ομο­ψυ­χί­ας» μπο­λια­σμέ­νο με μπό­λι­κο αντι­κομ­μου­νι­σμό, σωβι­νι­σμό, ιστο­ρι­κής δικαί­ω­σης των συνερ­γα­τών των ναζί…

Βεβαί­ως η πολε­μι­κή σύγκρου­ση ανά­με­σα στις δυνά­μεις του ΝΑΤΟ και τη Ρωσία συνε­χί­ζε­ται, αφού το πόσο θα διαρ­κέ­σει, τα μέσα που θα χρη­σι­μο­ποι­η­θούν και τελι­κά πώς θα δια­μορ­φω­θεί η εικό­να «επί του εδά­φους» θα έχουν άμε­ση αντα­νά­κλα­ση στα κέρ­δη και στη χασού­ρα της κάθε πλευράς.

Ποιοι έχα­σαν έως τώρα;

Υπάρ­χουν και μερί­δες του κεφα­λαί­ου που έχα­σαν, αυτήν την περί­ο­δο. Ομως αυτή είναι μια πάγια εξέ­λι­ξη στον καπι­τα­λι­σμό, όπου υπάρ­χει ενδο­κλα­δι­κός και δια­κλα­δι­κός αντα­γω­νι­σμός, ανι­σό­με­τρη ανά­πτυ­ξη, και δεν γίνε­ται να κερ­δί­ζουν ταυ­τό­χρο­να όλες οι μερί­δες του κεφα­λαί­ου σε συν­θή­κες αναρ­χί­ας και σφο­δρού αντα­γω­νι­σμού, που είναι κλα­σι­κά γνω­ρί­σμα­τα της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας ακό­μα και σε και­ρούς ειρήνης.

Ομως οι μεγά­λοι χαμέ­νοι στον έναν χρό­νο του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου είναι οι λαοί, που πλη­ρώ­νουν τα παρα­πά­νω κέρ­δη του κεφα­λαί­ου είτε με το αίμα των παι­διών τους είτε από την τσέ­πη τους, μιας και ο πόλε­μος ενί­σχυ­σε την ακρί­βεια και τον πλη­θω­ρι­σμό, την εξα­νέ­μι­ση των λαϊ­κών εισοδημάτων.

Το ΚΚΕ από την πρώ­τη στιγ­μή και χωρίς ταλα­ντεύ­σεις ανέ­δει­ξε στον λαό μας τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες του πολέ­μου. Οπως σημειώ­θη­κε στην Από­φα­ση της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία: «Ο λαός της Ουκρα­νί­ας πλη­ρώ­νει, εδώ και μια δεκα­ε­τία του­λά­χι­στον, τους αντα­γω­νι­σμούς και τις επεμ­βά­σεις για το μοί­ρα­σμα αγο­ρών και σφαι­ρών επιρ­ρο­ής ανά­με­σα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και τη στρα­τη­γι­κή της “ευρω­α­τλα­ντι­κής διεύ­ρυν­σης”, από τη μια πλευ­ρά, και από την άλλη τη στρα­τη­γι­κή της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας για τα δικά της εκμε­ταλ­λευ­τι­κά σχέ­δια σε βάρος των λαών, για να ενι­σχύ­σει τον δικό της ιμπε­ρια­λι­στι­κό συνα­σπι­σμό (Ευρα­σια­τι­κή Οικο­νο­μι­κή Ενω­ση, Οργα­νι­σμός Συμ­φώ­νου Συλ­λο­γι­κής Ασφά­λειας) στην περιο­χή της πρώ­ην ΕΣΣΔ»³.

Το ΚΚΕ ανέ­δει­ξε ότι «η στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση της Ρωσί­ας ουσια­στι­κά σημα­το­δο­τεί την τυπι­κή έναρ­ξη ενός πολέ­μου που προ­ε­τοι­μά­στη­κε από το εύφλε­κτο υλι­κό που συσ­σω­ρεύ­τη­κε σε βάθος χρό­νου. Στο επί­κε­ντρο βρί­σκε­ται το μοί­ρα­σμα του ορυ­κτού πλού­του, της Ενέρ­γειας, εδα­φών και εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, αγω­γών και δικτύ­ων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, γεω­πο­λι­τι­κών στη­ριγ­μά­των, μερι­δί­ων των αγορών».

Το Κόμ­μα μας απέρ­ρι­ψε τα προ­σχή­μα­τα που αξιο­ποί­η­σαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, μαζί τους και η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση, περί «ανα­θε­ω­ρη­τι­σμού», «δημο­κρα­τί­ας», «ελευ­θε­ρί­ας επι­λο­γής συμ­μά­χων» κ.ο.κ. για να στη­ρί­ξουν την αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Ζελέν­σκι. Ανέ­δει­ξε ότι οι «πρώ­τοι διδά­ξα­ντες» που έχουν κάνει κου­ρε­λό­χαρ­το ακό­μα και ορι­σμέ­νες τυπι­κές δια­τά­ξεις Διε­θνούς Δικαί­ου είναι οι Ευρω­ΝΑ­ΤΟι­κοί ιμπεριαλιστές.

Το ΚΚΕ απέρ­ρι­ψε και τα προ­σχή­μα­τα της ρωσι­κής πλευ­ράς, όπως ήταν π.χ. η επί­κλη­ση του αντι­φα­σι­σμού, προ­κει­μέ­νου να προ­ω­θή­σει τα σχέ­δια των δικών της μονο­πω­λί­ων στην περιο­χή, εκμε­ταλ­λευό­με­νη το έντο­νο αντι­φα­σι­στι­κό φρό­νη­μα των Ρώσων και όλων των λαών που πλή­ρω­σαν με εκα­τομ­μύ­ρια νεκρών την πάλη ενά­ντια στη φασι­στι­κή — ναζι­στι­κή γερ­μα­νι­κή κατο­χή και θηριω­δία. «Δεν ξεχνά­με ότι η ίδια η καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία, που σήμε­ρα πρω­το­στα­τεί στον αντι­κομ­μου­νι­σμό, δια­τη­ρεί φιλι­κές σχέ­σεις με ακρο­δε­ξιά μορ­φώ­μα­τα σε πολ­λές χώρες, ότι η ηγε­σία της Ρωσί­ας εκθειά­ζει δημό­σια τους ιδε­ο­λό­γους του ρωσι­κού φασι­σμού», σημειώ­νε­ται στην Από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ, από κοι­νού με το ΚΚ Εργα­ζο­μέ­νων Ισπα­νί­ας, το ΚΚ Μεξι­κού και το ΚΚ Τουρ­κί­ας, προ­ε­τοί­μα­σε Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των, που δημο­σιο­ποι­ή­θη­κε άμε­σα (26/2/2022) και μέχρι στιγ­μής στη­ρί­ζε­ται από 44 ΚΚ και 30 Κομ­μου­νι­στι­κές Νεο­λαί­ες απ’ όλο τον κόσμο.

Στην πολύ σημα­ντι­κή αυτή Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση ανα­δει­κνύ­ε­ται ότι:

Η διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ και η παλι­νόρ­θω­ση του καπι­τα­λι­σμού σήμα­ναν τη διά­λυ­ση ιστο­ρι­κών εργα­τι­κών και λαϊ­κών κατα­κτή­σε­ων και επα­νέ­φε­ραν τους λαούς της ΕΣΣΔ στην επο­χή της ταξι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέμων.

Οι εξε­λί­ξεις στην Ουκρα­νία διε­ξά­γο­νται στο έδα­φος του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού, συν­δέ­ο­νται με τους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, την επέμ­βα­σή τους στην περιο­χή, στο πλαί­σιο του σφο­δρού αντα­γω­νι­σμού αυτών των δυνά­με­ων με την καπι­τα­λι­στι­κή Ρωσία για τον έλεγ­χο των αγο­ρών, των πρώ­των υλών και των δικτύ­ων μετα­φο­ράς της χώρας.

Κατα­δι­κά­ζο­νται η δρά­ση των φασι­στι­κών, εθνι­κι­στι­κών δυνά­με­ων στην Ουκρα­νία, ο αντι­κομ­μου­νι­σμός, όπως και η ρητο­ρι­κή κατά του Λένιν, των μπολ­σε­βί­κων και της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης, στην οποία κατα­φεύ­γει η ρωσι­κή ηγεσία.

Σημειώ­νε­ται πως οι λαοί των δύο χωρών (Ρωσί­ας και Ουκρα­νί­ας), που έζη­σαν ειρη­νι­κά και μεγα­λούρ­γη­σαν από κοι­νού στο πλαί­σιο της ΕΣΣΔ, όπως και όλοι οι λαοί δεν έχουν κανέ­να συμ­φέ­ρον να ταχθούν με την πλευ­ρά του ενός ή του άλλου ιμπε­ρια­λι­στή, της μίας ή της άλλης συμ­μα­χί­ας που υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των μονοπωλίων.

Απορ­ρί­πτο­νται οι αυτα­πά­τες που σκορ­πούν αστι­κές δυνά­μεις, ότι θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει μια άλλη, «καλύ­τε­ρη αρχι­τε­κτο­νι­κή ασφά­λειας» στην Ευρώ­πη, με παρέμ­βα­ση της ΕΕ, ένα ΝΑΤΟ «χωρίς πολε­μι­κούς σχε­δια­σμούς και επι­θε­τι­κά οπλι­κά συστή­μα­τα στα εδά­φη του», μια «φιλει­ρη­νι­κή ΕΕ» ή ένας “ειρη­νι­κός πολυ­πο­λι­κός κόσμος», και υπο­γραμ­μί­ζε­ται πως ο καπι­τα­λι­σμός είναι «νύχι — κρέ­ας» με τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

Απευ­θύ­νε­ται κάλε­σμα στους λαούς των χωρών που οι κυβερ­νή­σεις τους — ειδι­κά μέσω του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και της Ρωσί­ας — εμπλέ­κο­νται στις εξε­λί­ξεις, να παλέ­ψουν ενά­ντια στην προ­πα­γάν­δα των αστι­κών δυνά­με­ων, που σπρώ­χνουν τους λαούς στην «κρε­α­το­μη­χα­νή» του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου με διά­φο­ρα ψεύ­τι­κα προ­σχή­μα­τα. Να απαι­τή­σουν να κλεί­σουν οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις, να επι­στρέ­ψουν στη χώρα οι στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις που βρί­σκο­νται εκτός συνό­ρων, να δυνα­μώ­σει η πάλη για να απο­δε­σμευ­τούν οι χώρες από τα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και συμ­μα­χί­ες όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

Τέλος, υπο­γραμ­μί­ζε­ται ότι το συμ­φέ­ρον της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των επι­βάλ­λει να ενι­σχυ­θεί το ταξι­κό κρι­τή­ριο στην ανά­λυ­ση των εξε­λί­ξε­ων, να χαρά­ξου­με τον δικό μας, αυτο­τε­λή δρό­μο ενά­ντια στα μονο­πώ­λια, στις αστι­κές τάξεις, για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, την ενί­σχυ­ση της ταξι­κής πάλης ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, για τον σοσιαλισμό.

Το ΚΚΕ από την πρώ­τη στιγ­μή έκα­νε στον ελλη­νι­κό λαό με σαφή­νεια την κρυ­στάλ­λι­νη τοπο­θέ­τη­σή του.

Στις 25 Φλε­βά­ρη στην Αθή­να πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε μεγά­λη συγκέ­ντρω­ση και πορεία από τη ρωσι­κή στην αμε­ρι­κα­νι­κή πρε­σβεία ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και στη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας σε αυτόν, στο πλευ­ρό των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ.

Από το βήμα της Βου­λής την 1η Μάρ­τη ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κου­τσού­μπας, ανέ­πτυ­ξε τις θέσεις του Κόμ­μα­τος, καυ­τη­ρί­α­σε την κυβέρ­νη­ση και τα άλλα κόμ­μα­τα του «ΝΑΤΟι­κού τόξου» για τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της χώρας στον πόλε­μο, απά­ντη­σε στις αντι­κομ­μου­νι­στι­κές δια­στρε­βλώ­σεις της Ιστο­ρί­ας και κάλε­σε σε αγώ­να για να κλεί­σουν οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βάσεις στη χώρα, να μη στα­λούν ελλη­νι­κά οπλι­κά συστή­μα­τα και στρα­τιω­τι­κά σώμα­τα στη σύγκρου­ση, να δυνα­μώ­σει η πάλη για απο­δέ­σμευ­ση από τις διά­φο­ρες ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, με τον λαό πραγ­μα­τι­κά στο τιμό­νι της εξουσίας.

Το ΚΚΕ, με έργα και όχι μόνο με λόγια, έκα­νε σαφή στον λαό τη θέση του:

Διορ­γά­νω­σε μεγά­λη εκστρα­τεία ενη­μέ­ρω­σης του λαού σε όλη τη χώρα για τις επι­κίν­δυ­νες εξε­λί­ξεις. Μεγα­λειώ­δες ήταν το αντι­πο­λε­μι­κό συλ­λα­λη­τή­ριο του ΚΚΕ την 1η Απρί­λη έξω από τη Βουλή.

Το Κόμ­μα μας οργά­νω­σε σημα­ντι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στον πόλε­μο, έξω από τις αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, στη Σού­δα, στη Λάρι­σα, στο Στε­φα­νο­βί­κειο κ.α. Στή­ρι­ξε την ανά­λο­γη δρά­ση των συν­δι­κά­των και των μαζι­κών οργα­νώ­σε­ων της χώρας. Μπλό­κα­ρε δρό­μους και σιδη­ρο­δρό­μους, λιμά­νια που χρη­σι­μο­ποί­η­σαν ΝΑΤΟι­κές δυνά­μεις. Οι κομ­μου­νι­στές ήταν πρω­το­πό­ροι στην αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή πάλη και γι’ αυτόν τον λόγο δέχτη­καν την επί­θε­ση των κατα­σταλ­τι­κών μηχα­νι­σμών του αστι­κού κρά­τους, όπως έγι­νε στο λιμά­νι της Θεσ­σα­λο­νί­κης στις 6 Απρί­λη, όταν τα ΜΑΤ χτύ­πη­σαν την απερ­για­κή δια­δή­λω­ση, συλ­λαμ­βά­νο­ντας και σέρ­νο­ντας στα δικα­στή­ρια μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, δημο­σιο­γρά­φο του «Ριζο­σπά­στη» και συνδικαλιστές.

Το ΚΚΕ κατά­φε­ρε να λάμ­ψει και με την απου­σία του στις 7 Απρί­λη, όταν παρου­σία όλων των άλλων κομ­μά­των οργα­νώ­θη­κε η ομι­λία του Ζελέν­σκι και του νεο­να­ζί του Τάγ­μα­τος Αζόφ στην ελλη­νι­κή Βου­λή. Τα έδρα­να του ΚΚΕ έμει­ναν άδεια, όταν όλα τα κόμ­μα­τα του «ΝΑΤΟι­κού τόξου» είχαν πιά­σει στασίδι.

Στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο, όταν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ από κοι­νού στή­ρι­ξαν το πολε­μι­κό παρα­λή­ρη­μα των Ευρω­παί­ων ιμπε­ρια­λι­στών, που καλού­σε σε μαζι­κή αύξη­ση της πολε­μι­κής στή­ρι­ξης στην αντι­δρα­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Ζελέν­σκι, το ΚΚΕ κατα­ψή­φι­σε και κατήγ­γει­λε στον λαό το γεγονός.

Ταυ­τό­χρο­να, το Κόμ­μα «σήκω­σε» σημα­ντι­κό μέρος της ιδε­ο­λο­γι­κο­πο­λι­τι­κής δια­πά­λης στο Διε­θνές Κομ­μου­νι­στι­κό Κίνη­μα, όπου είναι ισχυ­ρές οι συγ­χύ­σεις σε διά­φο­ρα κόμ­μα­τα. Οπως τόνι­σε από το βήμα της 22ης Διε­θνούς Συνά­ντη­σης των ΚΚ στην Αβά­να (28 — 30 Οκτώ­βρη) ο Γ. Μαρί­νος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Η στά­ση των κομ­μου­νι­στών απέ­να­ντι στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο είναι κρί­σι­μο ζήτη­μα. Καθο­ρί­ζε­ται από το γεγο­νός ότι την επο­χή του ιμπε­ρια­λι­σμού, του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού, οι πόλε­μοι που διε­ξά­γο­νται από τις αστι­κές τάξεις είναι πόλε­μοι άδι­κοι, ιμπε­ρια­λι­στι­κοί. Οι λαοί καλού­νται να τους κατα­δι­κά­σουν, να δυνα­μώ­σει η αυτο­τε­λής ιδε­ο­λο­γι­κή, πολι­τι­κή και μαζι­κή πάλη για την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου, την εξά­λει­ψη της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης, την οικο­δό­μη­ση του σοσια­λι­σμού — κομ­μου­νι­σμού. Κάθε παρέκ­κλι­ση από αυτήν την αρχή οδη­γεί αντι­κει­με­νι­κά σε στοί­χι­ση πίσω από τα συμ­φέ­ρο­ντα των αστι­κών τάξε­ων, του ενός ή του άλλου στρα­το­πέ­δου “ληστών”, με οδυ­νη­ρές συνέπειες».

Το ΚΚΕ ανέ­δει­ξε στις γραμ­μές του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος τη λενι­νι­στι­κή αντί­λη­ψη για τον ιμπε­ρια­λι­σμό, που δεν ταυ­τί­ζε­ται απλώς με την επι­θε­τι­κή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή, αλλά είναι ο μονο­πω­λια­κός καπι­τα­λι­σμός, και περιέ­γρα­ψε τα βασι­κά σύγ­χρο­να γνω­ρί­σμα­τά του. Ταυ­τό­χρο­να ανέ­δει­ξε τα ιστο­ρι­κά διδάγ­μα­τα του Κόμ­μα­τός μας για την πάλη ενά­ντια στον φασι­σμό, που είναι γέν­νη­μα — θρέμ­μα του καπι­τα­λι­σμού και, όπως τόνι­ζε ο Μπρεχτ, «ο φασι­σμός δεν μπο­ρεί να πολε­μη­θεί παρά ως καπι­τα­λι­σμός στην πιο ωμή και κατα­πιε­στι­κή του μορ­φή, ως ο πιο θρα­σύς και ο πιο δόλιος καπι­τα­λι­σμός». Σημεί­ω­σε ότι η πάλη ενά­ντια στον φασι­σμό δεν πρέ­πει να στη­ρί­ζε­ται σε αστι­κές δυνά­μεις ή σε συμ­μα­χί­ες με αυτές, ούτε να δια­χω­ρί­ζε­ται από την πάλη ενά­ντια στη «μήτρα» που τον γεννά.

Το Κόμ­μα μας, σε συντο­νι­σμό και με αρκε­τά ακό­μα κόμ­μα­τα, έδω­σε μάχες ενά­ντια στη στά­ση στή­ρι­ξης αστι­κών τάξε­ων και ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων, ενά­ντια σε όσους δια­στρε­βλώ­νουν και ανα­θε­ω­ρούν τις μαρ­ξι­στι­κές — λενι­νι­στι­κές θέσεις για τον πόλε­μο και τον ιμπε­ρια­λι­σμό, ανέ­δει­ξε την επι­και­ρό­τη­τα και ανα­γκαιό­τη­τα του σοσιαλισμού.

Μπρο­στά στις προ­σε­χείς βου­λευ­τι­κές εκλο­γές οι εργα­ζό­με­νοι πρέ­πει να σκε­φτούν τι μήνυ­μα θα στεί­λουν με την ψήφο τους.

Θα ενι­σχύ­σουν εκεί­νες τις δυνά­μεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) που έχουν μετα­τρέ­ψει την Ελλά­δα σε ορμη­τή­ριο ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, εκεί­νες που όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα δεν έκα­ναν ούτε μία κινη­το­ποί­η­ση ενά­ντια στον πόλε­μο (π.χ. ΜέΡΑ25), ή το ΚΚΕ, που με συνέ­πεια λόγων και έργων πάλε­ψε ενά­ντια σε αυτόν, ενά­ντια στη στο­χο­ποί­η­ση του λαού και στην εμπλο­κή της χώρας στον πόλεμο;

Ας σκε­φτούν: Αμέ­σως μετά τον πόλε­μο, έναν χρό­νο πριν, η Γερ­μα­νία έστελ­νε στην Ουκρα­νία στρα­τιω­τι­κά κρά­νη, σήμε­ρα στέλ­νει πλέ­ον άρμα­τα μάχης «Leopard». Πριν έναν χρό­νο οι ΗΠΑ «έσπρω­χναν» στην Ουκρα­νία παλαιό εξο­πλι­σμό, στη συνέ­χεια έδω­σαν τους εξε­λιγ­μέ­νους πυραύ­λους HIMARS και τώρα ετοι­μά­ζο­νται να δώσουν τα πιο σύγ­χρο­να άρμα­τα «Abrams». Ολοι τους (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) κάνουν λόγο πλέ­ον και για ενί­σχυ­ση της Ουκρα­νί­ας και με πολε­μι­κή αερο­πο­ρία. Και οι δύο πλευ­ρές του πολέ­μου, ΝΑΤΟ και Ρωσία, χρη­σι­μο­ποιούν τις απει­λές χρή­σης πυρη­νι­κών όπλων.

Δεν μπο­ρεί αυτές οι εξε­λί­ξεις να μην είναι κρι­τή­ριο ψήφου.

Οι συνει­δη­το­ποι­η­μέ­νοι εργα­ζό­με­νοι και νέοι δεν θα ρίξουν με την ψήφο τους νέο «λάδι στη φωτιά» του ιμπε­ρια­λι­στι­κού μακε­λειού που απει­λεί να «κατα­πιεί» κι άλλες χώρες, αλλά θα δυνα­μώ­σουν το ΚΚΕ, που παλεύ­ει ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και ανα­δει­κνύ­ει τη διέ­ξο­δο για τον ελλη­νι­κό και τους άλλους λαούς: Τον δρό­μο της ειρή­νης και του σοσιαλισμού!

Παρα­πο­μπές:

1. Για την όξυν­ση ανά­με­σα στις δυνά­μεις του ευρω­α­τλα­ντι­σμού και στη Ρωσία, «Ριζο­σπά­στης» 12/2/2022

2. Ρωσι­κή εφη­με­ρί­δα «Κομ­μερ­σάντ», 3/2/2023

3. Από­φα­ση της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του ΚΚΕ για τον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία, 12/03/22

Του Ελι­σαί­ου ΒΑΓΕΝΑ*
*μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύ­θυ­νος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ
Πηγή: «Ριζο­σπά­στης του Σαββατοκύριακου»

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα