Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεση του, να βάλει τη δική του σφραγίδα στις εξελίξεις

Ακο­λου­θούν απο­σπά­σμα­τα της ομι­λί­ας του Δ. Κουτσούμπα

«Φίλες και φίλοι
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Και εδώ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, σε ολό­κλη­ρη τη Βόρεια Ελλά­δα, το κάλε­σμά μας, κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ, έχει ως παρα­λή­πτη κάθε εργα­ζό­με­νο, κάθε άνερ­γο, επαγ­γελ­μα­τία και βιο­πα­λαι­στή αγρό­τη, κάθε νέο παι­δί και γυναί­κα της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας που ανη­συ­χεί, αγα­να­κτεί, προ­βλη­μα­τί­ζε­ται για το τι πρέ­πει να γίνει και πώς μπο­ρού­με να τα καταφέρουμε.

Τι πρέ­πει να γίνει για να μπει επι­τέ­λους ένα φρέ­νο στον κατή­φο­ρο που έχουν πάρει δικαιώ­μα­τα και κατα­κτή­σεις και οι νέες γενιές ζουν χει­ρό­τε­ρα από τις προηγούμενες;

Τι πρέ­πει να γίνει για να μπο­ρεί σήμε­ρα μια εργα­τι­κή λαϊ­κή οικο­γέ­νεια να ζει, να μεγα­λώ­νει τα παι­διά της χωρίς άγχος και αβε­βαιό­τη­τα και να μπο­ρεί να ικα­νο­ποιεί τις ανά­γκες της στην υγεία, την παι­δεία, την ίδια τη ζωή;

Τι πρέ­πει να γίνει για να μπο­ρού­με να απο­λαμ­βά­νου­με ένα καλύ­τε­ρο επί­πε­δο ζωής, τέτοιο που να αντα­πο­κρί­νε­ται στο επί­πε­δο ανά­πτυ­ξης της επι­στή­μης και της τεχνολογίας;

Σε όλους και όλες λοι­πόν, λέμε πως η απά­ντη­ση, δε βρί­σκε­ται μακριά και έξω από τη δρά­ση, τους αγώ­νες, αλλά μέσα σ’ αυτούς και στη συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ.

Κάθε ένας και κάθε μία που απο­δέ­χε­ται το κάλε­σμά μας, ανε­ξάρ­τη­τα τι πολι­τι­κές επι­λο­γές έκα­νε μέχρι χτες, ξέρει πως με την επι­λο­γή του συμ­βά­λει απο­φα­σι­στι­κά στο να δυνα­μώ­σει η συλ­λο­γι­κή οργά­νω­ση, ο αγώ­νας, η συσπεί­ρω­ση δυνά­με­ων, ο συντο­νι­σμός της πάλης, για όλα τα καυ­τά κι επεί­γο­ντα προ­βλή­μα­τα.

Ξέρει, πως ενι­σχύ­ει την καθη­με­ρι­νή, βασα­νι­στι­κή και επί­μο­νη προ­σπά­θεια που ξεδι­πλώ­νε­ται παντού, σε όλους τους χώρους από τους κομ­μου­νι­στές και τους άλλους αγω­νι­στές, για να πολ­λα­πλα­σια­στούν οι εστί­ες της αντί­στα­σης, για να αδρα­νο­ποι­η­θούν οι αντερ­γα­τι­κοί, οι αντι­λαϊ­κοί νόμοι, όπως ο πρό­σφα­τος νόμος Χατζη­δά­κη, ακό­μα και παλιό­τε­ροι νόμοι που παρα­μέ­νουν σε ισχύ.

Ξέρει, πως η επι­λο­γή του να πάρει μια θέση δίπλα μας στο εργα­τι­κό σωμα­τείο, στην επι­τρο­πή αγώ­να, στον αγρο­τι­κό σύλ­λο­γο, στο σύλ­λο­γο των αυτο­α­πα­σχο­λου­μέ­νων επαγ­γελ­μα­τιών και επι­στη­μό­νων, στο μαζι­κό φορέα της γει­το­νιάς, του χωριού, ταυ­τό­χρο­να συμ­βά­λει να δυνα­μώ­σει η συζή­τη­ση για τη διέ­ξο­δο, την προ­ο­πτι­κή για το λαό.

Ανε­ξάρ­τη­τα από το αν κάποιος συμ­φω­νεί σε όλα μαζί μας, γνω­ρί­ζει πως σήμε­ρα μόνο το ΚΚΕ λέει ξεκά­θα­ρα, πως υπάρ­χει διέ­ξο­δος για το λαό. Κι αυτή η διέ­ξο­δος δεν βρί­σκε­ται στο βάρ­βα­ρο σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης και τη δια­χεί­ρι­σή του, την οποία έχουν ανα­λά­βει τα αστι­κά κόμ­μα­τα. Για­τί στο σύστη­μα που κάνει κου­μά­ντο το κεφά­λαιο για τα δικά του συμ­φέ­ρο­ντα, η εργα­τι­κή τάξη, ο λαός, δεν μπο­ρεί να προσ­δο­κούν ότι θα ικα­νο­ποι­η­θούν οι δικές τους ανά­γκες, ώστε να ζήσουν καλύτερα.

Κοι­νά συμ­φέ­ρο­ντα ανά­με­σα στο κεφά­λαιο, απ’ τη μια μεριά και στην εργα­τι­κή τάξη, στο λαό απ’ την άλλη, ούτε υπήρ­ξαν ποτέ, ούτε υπάρ­χουν, ούτε μπο­ρούν να υπάρξουν.

Κέρ­δη και προ­νό­μια για το κεφά­λαιο, τους καπι­τα­λι­στές, δε συμ­βι­βά­στη­καν ποτέ, ούτε πρό­κει­ται, με τις ανά­γκες και τα δικαιώ­μα­τα του λαού.

Ακρι­βώς το αντί­θε­το συμ­βαί­νει: Τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου είναι το εμπό­διο για τη λαϊ­κή ευημερία.

Ανε­ξάρ­τη­τα λοι­πόν, από τις δια­φο­ρε­τι­κές προ­σεγ­γί­σεις που μπο­ρεί να έχει κάποιος, ακό­μα και τις επι­φυ­λά­ξεις του, γνω­ρί­ζει πως το ΚΚΕ είναι το μονα­δι­κό κόμ­μα που έχει πρό­τα­ση — σχέ­διο, το οποίο δίνει απά­ντη­ση στο ερώ­τη­μα τι πρέ­πει να γίνει και πώς μπο­ρού­με να τα κατα­φέ­ρου­με για να ικα­νο­ποι­η­θούν οι σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες. Κι αυτό που πρέ­πει να γίνει είναι να βαδί­σου­με στο δρό­μο της ανα­τρο­πής του πραγ­μα­τι­κού εχθρού, της σύγ­χρο­νης δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου και να ανοί­ξει ο δρό­μος για μια νέα κοι­νω­νία, το σοσιαλισμό.

Φίλες και φίλοι
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Όλοι όσοι έχε­τε πάρει στα χέρια σας το κάλε­σμα αγω­νι­στι­κής συμπό­ρευ­σης με το ΚΚΕ και συζη­τά­τε μαζί μας το περιε­χό­με­νό του, μπο­ρεί­τε να κατα­λά­βε­τε, πως το Κόμ­μα μας ξεδι­πλώ­νει μία μεγά­λη πολι­τι­κή πρω­το­βου­λία, η οποία δεν περιο­ρί­ζε­ται στο πλαί­σιο μιας πολι­τι­κής καμπά­νιας με συγκε­κρι­μέ­νο χρο­νι­κό ορίζοντα.

Άλλω­στε ένα κάλε­σμα που έχει σαν σύν­θη­μα: “Μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό, βαδί­ζο­ντας στο δρό­μο της ανα­τρο­πής”, δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης. Για­τί κανέ­νας αγώ­νας για όλα τα κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα που βάζει όμως και στο επί­κε­ντρο τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας, δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης!

Μπο­ρεί, άρα­γε, να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης, για παρά­δειγ­μα, ο αγώ­νας για την υγεία του λαού; Ένας αγώ­νας, που, τώρα με την παν­δη­μία, στο­χεύ­ει να παρ­θούν μέτρα προ­στα­σί­ας για την παν­δη­μία; Να στη­ρι­χτεί το δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας, να γενι­κευ­τεί ο ανα­γκαί­ος εμβο­λια­σμός; Ένας αγώ­νας δηλα­δή, που αντι­κει­με­νι­κά όμως, βάζει και στο επί­κε­ντρο της συζή­τη­σης ποιο σύστη­μα υγεί­ας έχει ανά­γκη σήμε­ρα ο λαός;

Δύο χρό­νια σχε­δόν από την έναρ­ξη της παν­δη­μί­ας και η Θεσ­σα­λο­νί­κη, με εξαί­ρε­ση ίσως κάποια μικρά δια­στή­μα­τα, βρί­σκε­ται μονί­μως στο «κόκ­κι­νο».

Κάθε μέρα ένας απο­λο­γι­σμός τρόμου:

Πόσες εισα­γω­γές;

Πόσες ΜΕΘ κατειλημμένες;

Πόσοι θάνα­τοι;

Αλή­θεια, δύο χρό­νια μετά, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ δεν ξέρει τι μέτρα πρέ­πει να πάρει; Δεν ξέρει, πως εδώ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, στο 2^ο και 3^ο κύμα, οι κλί­νες ΜΕΘ δεν έφτα­ναν, ούτε υπήρ­χε το προ­σω­πι­κό για να τις επαν­δρώ­σει; Δεν ξέρει, πως σε κάποια νοσο­κο­μεία της πόλης, οι θάνα­τοι εκτός ΜΕΘ έφτα­σαν μέχρι και το 80%; Πρό­κει­ται για ένα δρα­μα­τι­κό ποσο­στό και ταυ­τό­χρο­να είναι απά­ντη­ση, στα όσα προ­κλη­τι­κά τολ­μά­ει να λέει ο κ. Μητσο­τά­κης, για τη δια­σω­λή­νω­ση εκτός ΜΕΘ.

Δεν ξέρει πως τώρα, αυτές τις κρί­σι­μες στιγ­μές, είναι επι­τα­κτι­κή η ανά­γκη να επι­τα­χθούν οι εκα­το­ντά­δες ιδιω­τι­κές ΜΕΘ της Θεσ­σα­λο­νί­κης; Κι όμως. Την ώρα που μετρά­με κάθε μέρα 100 νεκρούς, η κυβέρ­νη­ση αφή­νει τους κλι­νι­κάρ­χες να απο­φα­σί­σουν οι ίδιοι, πόσες κλί­νες θα ευα­ρε­στη­θούν να δια­θέ­σουν. Με το αζη­μί­ω­το φυσι­κά. Οι πέντε μεγά­λες πολυ­κλι­νι­κές της Θεσ­σα­λο­νί­κης «προ­σέ­φε­ραν» 7 φορές λιγό­τε­ρες απλές κλί­νες και 30 φορές λιγό­τε­ρες κλί­νες ΜΕΘ από αυτές που δια­θέ­τουν. Από τις περί­που 1200 απλές κλί­νες και 120 κλί­νες ΜΕΘ, με βάση τα δικά τους στοι­χεία, έδω­σαν μόλις 163 απλές κλί­νες και 4 ΜΕΘ.

Δεν ξέρει η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, πως στο 2^ο κύμα στα νοσο­κο­μεία της Θεσ­σα­λο­νί­κης, 2 νοση­λευ­τές έφτα­σαν να παρα­κο­λου­θούν ακό­μα και 30 νοση­λευ­μέ­νους; Το ίδιο συμ­βαί­νει και σήμε­ρα με ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης που επι­μέ­νει να μην καλύ­πτει τα δρα­μα­τι­κά κενά σε προ­σω­πι­κό, τα οποία πριν την παν­δη­μία ήταν και παρα­μέ­νουν αυξη­μέ­να, στο 20% με 30% στα νοσο­κο­μεία της πόλης.

Δεν ξέρει η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, πως πέρυ­σι, προ­κει­μέ­νου να βρε­θεί ζωτι­κός χώρος για να χωρέ­σουν οι χιλιά­δες νοση­λευό­με­νοι με covid, μετέ­τρε­ψε ολό­κλη­ρα νοσο­κο­μεία σε δομές μιας νόσου, καταρ­γώ­ντας σχε­δόν όλες τις άλλες υπη­ρε­σί­ες υγεί­ας, τα χει­ρουρ­γεία και άλλα;

Το ίδιο κάνει και τώρα. Για ακό­μη μία φορά, προ­τι­μά να στα­μα­τή­σουν κρί­σι­μες θερα­πεί­ες, αντί να ανοί­ξει τα τρία κλει­στά νοσο­κο­μεία της πόλης: το Λοι­μω­δών, την Πανα­γία και το πρώ­ην 424, προ­κει­μέ­νου να αυξη­θούν οι κλί­νες κατά του­λά­χι­στον 300 – 400, αλλά και να επι­τά­ξουν τις περισ­σό­τε­ρες από 1.000 ιδιω­τι­κές κλίνες.

Όμως, όταν η πυξί­δα σου είναι τα κέρ­δη των ομί­λων της υγεί­ας, εμπο­ρευ­μα­το­ποιείς το δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας, το απα­ξιώ­νεις, το υπο­βαθ­μί­ζεις. Κλεί­νεις νοσο­κο­μεία και δομές υγεί­ας. Αφή­νεις στην ασυ­δο­σία τους να θησαυ­ρί­ζουν οι κλι­νι­κάρ­χες, ακό­μα και σε τέτοιες συν­θή­κες πολέ­μου, όπως είναι η παν­δη­μία. Και μετά λες, πως «η ενί­σχυ­ση του δημό­σιου συστή­μα­τος υγεί­ας είναι πολυτέλεια»!!!

Αλή­θεια, είναι πολυ­τέ­λεια, να μη φοβά­σαι να αρρω­στή­σεις και να πεθά­νεις στο δρό­μο; Είναι πολυ­τέ­λεια να έχεις πρό­σβα­ση σε δια­γνω­στι­κές εξε­τά­σεις και θερα­πεί­ες; Για το αστι­κό κρά­τος τους, φαί­νε­ται πως είναι.

Βαφτί­ζουν πολυ­τέ­λεια τις ανά­γκες του λαού σε υψη­λού επι­πέ­δου δημό­σια και δωρε­άν υγεία, όταν με την πολι­τι­κή τους έχουν εξα­σφα­λι­σμέ­νη αυτή την ”πολυ­τέ­λεια” στα κορά­κια της ιδιω­τι­κής υγεί­ας. Μάλι­στα το σχέ­διό τους για το νέο ΕΣΥ, με την παρα­πέ­ρα εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σή του θα την απογειώσει.

Ακό­μα και σήμε­ρα, που απο­δει­κνύ­ε­ται πως το εμβό­λιο είναι ένα χρή­σι­μο όπλο που μας έδω­σε η επι­στή­μη και όλοι πρέ­πει να το αξιο­ποι­ή­σου­με, όμως από μόνο του δεν φτά­νει, αν δεν συν­δυα­στεί με συγκε­κρι­μέ­να μέτρα προ­στα­σί­ας και θωρά­κι­ση του συστή­μα­τος υγεί­ας, η κυβέρ­νη­ση επι­μέ­νει να κου­νά­ει το δάχτυ­λο της ”ατο­μι­κής ευθύ­νης”. Ιδιαί­τε­ρα σήμε­ρα, που η μία μετάλ­λα­ξη δια­δέ­χε­ται την άλλη.

Βλέ­πε­τε, στον καπι­τα­λι­σμό, το εμβό­λιο είναι εμπό­ρευ­μα και όχι αγα­θό για όλους. Δεν καταρ­γού­νται οι πατέ­ντες και οι φαρ­μα­κευ­τι­κοί κολοσ­σοί, για να ελέγ­ξουν την παρα­γω­γή και δια­κί­νη­ση του εμβο­λί­ου, έχουν αφή­σει ανεμ­βο­λί­α­στο ένα μεγά­λο κομ­μά­τι του παγκό­σμιου πληθυσμού.

Δύο χρό­νια μετά και η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, δεν ξέρει πώς πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί ο συνω­στι­σμός στους κρί­σι­μους χώρους. Στα σχο­λεία προ­χω­ρά στις συγ­χω­νεύ­σεις τμη­μά­των. Στις σχο­λές κανέ­να μέτρο. Στα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς, όπου η κατά­στα­ση είναι άθλια, λόγω της απα­ξί­ω­σης του ΟΑΣΘ τόσα χρό­νια και της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης, που όχι μόνο δεν βελ­τί­ω­σε τις συν­θή­κες μετα­κί­νη­σης, αλλά τις χειροτέρεψε.

Αλλά και στους μεγά­λους χώρους δου­λειάς, όπως η ΒΙΠΕ Σίν­δου, χώρος συγκέ­ντρω­σης χιλιά­δων εργα­ζό­με­νων, μεγά­λων εται­ρειών. Κι όμως, σε ένα τέτοιο χώρο όπου παρά­γε­ται τόσος πλού­τος από τους εργά­τες — τον οποίο καρ­πώ­νε­ται βέβαια μια χού­φτα παρά­σι­τα — δεν υπάρ­χει καν Κέντρο Υγεί­ας! Απ’ ότι φαί­νε­ται είναι κι αυτό πολυτέλεια!

Φίλες και φίλοι,
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης ο αγώ­νας σε όλους τους τόπους δου­λειάς για το μερο­κά­μα­το, για την ασφά­λι­ση, για τη συλ­λο­γι­κή σύμ­βα­ση, για να υπε­ρα­σπί­σου­με τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, ο κρί­σι­μος αγώ­νας να αδρα­νο­ποι­η­θεί τελι­κά ο νόμος Χατζη­δά­κη και να καταρ­γη­θούν όλοι οι αντι­λαϊ­κοί νόμοι.

Αυτό απο­δει­κνύ­ουν, οι εργα­ζό­με­νοι στο λιμά­νι της COSCO, στην e- food και αλλού. Οι οποί­οι, μπο­ρεί σε πρώ­τη φάση να ματαί­ω­σαν σχέ­δια, να κέρ­δι­σαν ορι­σμέ­να από τα αιτή­μα­τά τους, κατα­λα­βαί­νουν όμως, πως μόνο με τον ανυ­πο­χώ­ρη­το ενω­μέ­νο αγώ­να τους, μπο­ρούν βήμα το βήμα να κατο­χυ­ρώ­σουν ότι κέρδισαν.

Ιδιαί­τε­ρα ο μεγα­λειώ­δης αγώ­νας των εργα­ζο­μέ­νων στο κάτερ­γο της COSCO, για να μην υπάρ­ξει άλλος νεκρός εργά­της στο λιμά­νι του Πει­ραιά, απο­κά­λυ­ψε τις σκλη­ρές συν­θή­κες της εντα­τι­κο­ποί­η­σης, την απου­σία μέτρων ασφά­λειας, συν­θή­κες που συνο­δεύ­ουν τις δήθεν εμβλη­μα­τι­κές επενδύσεις.

Απο­κά­λυ­ψε το πραγ­μα­τι­κό περιε­χό­με­νο της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης που, ούτε ”για όλους” μπο­ρεί να είναι, όπως λέει ο Μητσο­τά­κης, ούτε ”δίκαιη”, όπως λέει ο Τσί­πρας. Είναι μόνο ανά­πτυ­ξη των κερ­δών των μονο­πω­λί­ων, μέσα από την άγρια εκμε­τάλ­λευ­ση των εργα­ζο­μέ­νων. Αυτό στην ουσία προ­τεί­νουν και οι δύο δια­χει­ρι­στές της σαπί­λας του συστή­μα­τος, με τα απα­ραί­τη­τα εξα­πτέ­ρυ­γά τους. Τα ίδια τα ψεύ­τι­κα, τα λόγια τα μεγά­λα, περί ανά­πτυ­ξης, και να ”μη μιλά­με”, να ”μη βγά­ζου­με τσι­μου­διά για να έχου­με μερο­κά­μα­το, να έχου­με δου­λειά”, έλε­γαν στους εργά­τες στο Λιμάνι.

Τα ίδια έλε­γαν και στους εργα­ζό­με­νους στα μεταλ­λεία χρυ­σού, όλες οι κυβερ­νή­σεις που έδω­σαν ”γη και ύδωρ” στην εται­ρεία για να προ­χω­ρή­σει η επέν­δυ­ση. Κι όμως τώρα, όπως δεί­χνουν οι εξε­λί­ξεις, με το κλεί­σι­μο ενός μεταλ­λεί­ου και όσα ακο­λου­θή­σουν (περι­κο­πές εργα­τι­κών κατα­κτή­σε­ων, εφαρ­μο­γή πολ­λών ειδι­κο­τή­των σε κάθε εργα­ζό­με­νο, καμία αύξη­ση στην επι­χει­ρη­σια­κή ΣΣΕ η οποία παρα­μέ­νει για χρό­νια παγω­μέ­νη), απο­δει­κνύ­ουν, πως πάντα τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, θυσιά­ζο­νται στο βωμό του καπι­τα­λι­στι­κού κέρδους.

Κρί­κος στην επί­θε­ση είναι και η από­λυ­ση του προ­έ­δρου Συν­δι­κά­του στα μεταλ­λεία για τη συν­δι­κα­λι­στι­κή του δρά­ση. Φανε­ρώ­νει ότι οι εται­ρεί­ες των μεταλ­λεί­ων θέλουν να τρο­μο­κρα­τή­σουν τους εργα­ζό­με­νους, να δια­λύ­σουν την οργά­νω­σή τους, για να μπο­ρούν ανε­νό­χλη­τες να χει­ρο­τε­ρεύ­ουν τους όρους δου­λειάς και να μειώ­νουν τα δικαιώ­μα­τα των μεταλ­λω­ρύ­χων. Και ό, τι δεν μπο­ρούν να κάνουν από μόνες τους οι επι­χει­ρή­σεις, επι­διώ­κουν να το κάνουν οι κυβερ­νή­σεις, όπως συμ­βαί­νει με τους Νόμους — εκτρώ­μα­τα, οι οποί­οι επι­διώ­κουν, εκτός των άλλων, να καθα­ρί­σουν το τοπίο για τις επεν­δύ­σεις από κάθε εμπό­διο, όπως είναι η συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση.

Είναι γελα­σμέ­νοι, αν νομί­ζουν ότι θα τα κατα­φέ­ρουν! Η μάχη είναι σκλη­ρή, θα τη δώσου­με όμως και θα την κερ­δί­σου­με! Χωρίς καμιά ανα­μο­νή, χωρίς να κάνου­με πίσω.
Την ανα­μο­νή καλ­λιερ­γούν στους εργα­ζό­με­νους οι δυνά­μεις του ΣΥΡΙΖΑ, λέγο­ντας ψέμα­τα πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρ­νη­ση θα τον καταρ­γή­σει. Αυτή η όποια ανα­μο­νή, είναι ολέ­θρια για το ίδιο το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα. Για­τί τέτοιοι εμβλη­μα­τι­κοί αντερ­γα­τι­κοί νόμοι μπο­ρούν να καταρ­γη­θούν όταν αδρα­νο­ποι­η­θούν! Κι όχι, όταν μέρα με τη μέρα, θα προ­χω­ρά­νε και θα εφαρ­μό­ζο­νται μέσα στους χώρους δου­λειάς, θα νομι­μο­ποιού­νται και θα ανοί­γει συνε­χώς η όρε­ξη της μεγα­λο­ερ­γο­δο­σί­ας για μεγα­λύ­τε­ρη επίθεση.

Αλλά τέτοιοι είναι. Δεν θα παραι­τη­θούν ποτέ από το τσά­κι­σμα του κινή­μα­τος. Τέτοιες υπη­ρε­σί­ες προ­σφέ­ρουν στο σύστη­μα. Λογα­ριά­ζουν όμως χωρίς τον ξενο­δό­χο: Τους κομ­μου­νι­στές και όσους άλλους αγω­νι­στές συμπα­ρα­τάσ­σο­νται δίπλα τους στους αγώνες.

Φίλοι και φίλες,
συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης ο αγώ­νας για να μορ­φω­θούν τα παι­διά μας ολό­πλευ­ρα. Για ένα σχο­λείο που δεν θα βάζει πωλη­τή­ρια ή ενοι­κια­στή­ρια. Για να μην εξε­λι­χτούν τα σχο­λεία των εργα­τι­κών συνοι­κιών της Θεσ­σα­λο­νί­κης, σε σχο­λεία δεύ­τε­ρης και τρί­της κατηγορίας.

Δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης ο αγώ­νας για να προ­στα­τευ­τεί το εργα­τι­κό λαϊ­κό εισό­δη­μα από το κύμα ακρί­βειας, τις ανα­τι­μή­σεις. Δηλα­δή, όλα όσα οδη­γούν σε επι­δεί­νω­ση των συν­θη­κών ζωής για τις λαϊ­κές οικο­γέ­νειες. Επι­δεί­νω­ση που ακου­μπά και το ζήτη­μα της στέ­γα­σης, αφού πλέ­ον το κόστος της έχει εκτι­να­χθεί παντού και εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Εδώ στη Βόρεια Ελλά­δα, συνο­λι­κά στη χώρα μας, μάθα­με να μιλά­με και με νέες έννοιες. Όπως είναι η ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, η οποία θερί­ζει εξαι­τί­ας και των αυξή­σε­ων στο φυσι­κό αέριο και το ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα. Κι αυτό σε μια περιο­χή όπου περ­νά­νε αγω­γοί φυσι­κού αερί­ου. Κι όμως εδώ, στο πολε­ο­δο­μι­κό συγκρό­τη­μα Θεσ­σα­λο­νί­κης, είναι ευά­λω­τα ή σε κατά­στα­ση ενερ­γεια­κής φτώ­χειας, 190.000 νοι­κο­κυ­ριά! Νοι­κο­κυ­ριά, τα οποία για να καλύ­ψουν το αυξη­μέ­νο κόστος θέρ­μαν­σης και ηλε­κτρο­φω­τι­σμού, δεν περι­κό­πτουν μόνο, δαπά­νες από την ένδυ­ση και τη στοι­χειώ­δη ανα­γκαία και ανθρώ­πι­νη δια­σκέ­δα­ση των ίδιων και των παι­διών τους, αλλά και από τη δια­τρο­φή τους.

Δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης ο αγώ­νας ενά­ντια στην κατα­στο­λή που θα δυνα­μώ­νει όσο μεγα­λώ­νει η αντι­λαϊ­κή επί­θε­ση. Έναν τέτοιο αγώ­να, για παρά­δειγ­μα, έδω­σαν εδώ οι φοι­τη­τές της Θεσ­σα­λο­νί­κης οι οποί­οι έχουν τη δική τους συμ­βο­λή στο πάγω­μα των σχε­δί­ων για την πανε­πι­στη­μια­κή αστυνομία.

Φίλες και φίλοι
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Ο αγώ­νας για όλα τα κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα, ούτε έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης, ούτε μπο­ρεί να μετα­τε­θεί για αύριο. Κάθε ανα­βο­λή, κάθε καθυ­στέ­ρη­ση, θα μας πηγαί­νει ακό­μα πιο πίσω, θα μας στε­ρεί ακό­μα περισσότερα.

Ταυ­τό­χρο­να όμως, ανα­βο­λή δεν μπο­ρεί να πάρει ο αγώ­νας για να απε­μπλα­κεί ο λαός μας, η χώρα μας, από τα επι­κίν­δυ­να ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια, που εξε­λίσ­σο­νται σε όλη την περιο­χή και στα οποία οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις έχουν ανα­λά­βει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο. Η μετα­τρο­πή της χώρας μας σε ένα απέ­ρα­ντο Αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟϊ­κό στρα­τό­πε­δο από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη ως την Κρή­τη, με νέες βάσεις και στρα­τιω­τι­κές υπο­δο­μές που εξυ­πη­ρε­τούν τα επι­θε­τι­κά σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών με τη σφρα­γί­δα όλων των κυβερ­νή­σε­ων, ανοί­γει επι­κίν­δυ­νους δρόμους.

Και ας αφή­σουν τα κού­φια λόγια χωρίς κανέ­να αντί­κρυ­σμα, περί προ­στα­σί­ας της «ειρή­νης και της ασφά­λειας»! Για­τί μόνο τη γιγα­ντιαία από­βα­ση των αμε­ρι­κά­νι­κων δυνά­με­ων στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη να δει κανείς, κατα­λα­βαί­νει πως καμιά ειρή­νη δεν προ­στα­τεύ­ε­ται. Έχει μεγά­λο θρά­σος να λέει η κυβέρ­νη­ση πως ”αυτά που γίνο­νται τώρα στην Αλε­ξαν­δρού­πο­λη ασφα­λώς και δεν έχουν επι­θε­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό ένα­ντι κανε­νός»! Κι ότι «αυτά που ακού­γο­νται είναι αστειότητες…”.

Τι μας λένε δηλα­δή ακρι­βώς; Ότι καμιά 70αριά επι­θε­τι­κά ελι­κό­πτε­ρα και 1.000 οχή­μα­τα των ΗΠΑ, λίγο παρα­δί­πλα, έφευ­γαν για την πρώ­τη γραμ­μή της αντι­πα­ρά­θε­σης με τη Ρωσία για να πετά­ξουν πάνω από την περιο­χή τα ”περι­στέ­ρια της ειρή­νης”; Και μάλι­στα τα λένε αυτά, την ώρα που στη Μαύ­ρη Θάλασ­σα, στην Ουκρα­νία και σε όλη την περιο­χή, οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές αντι­θέ­σεις οξύ­νο­νται και έχουν συγκε­ντρω­θεί τερά­στιες στρα­τιω­τι­κές δυνά­μεις ”με το δάχτυ­λο στη σκαν­δά­λη»” Και μάλι­στα τα έλε­γε αυτά, μια μέρα μόλις, μετά τη Σύνο­δο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, που εκτό­ξευε πολε­μι­κές απει­λές και προει­δο­ποι­ή­σεις προς την αντα­γω­νί­στρια Ρωσία.

Μήπως να μιλή­σου­με για τις αστειό­τη­τες που ίδια η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, αλλά και οι προ­κά­το­χοί της, λένε ότι δήθεν η βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή στα σχέ­δια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ μας θωρα­κί­ζει από την επι­θε­τι­κό­τη­τα της — ΝΑΤΟι­κής συμ­μά­χου — Τουρ­κί­ας; Το ακρι­βώς αντί­θε­το επι­βε­βαιώ­θη­κε όλα αυτά τα χρόνια.

Τι να πού­με; Για τις αστειό­τη­τες του ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΝΑΤΟι­κή Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, θα άνοι­γε μια ”νέα επο­χή ασφά­λειας και στα­θε­ρό­τη­τας”; Τη βλέ­που­με αυτή τη στα­θε­ρό­τη­τα σε όλα τα Βαλ­κά­νια όπου ξανα­φου­ντώ­νουν τα σχέ­δια ακό­μα και για αλλα­γές συνό­ρων. Μια τερά­στια πυρι­τι­δα­πο­θή­κη εξα­κο­λου­θούν να είναι τα Βαλ­κά­νια που το μόνο που δεν ξέρου­με είναι πότε ακρι­βώς θα εκραγεί.

Οι ονο­μα­ζό­με­νες, στα λόγια, αμυ­ντι­κές συμ­φω­νί­ες που υπέ­γρα­ψε η κυβέρ­νη­ση με ισχυ­ρά καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη όπως η Γαλ­λία, τι είναι; Από πού κι ως πού δεν είναι επι­θε­τι­κές, όταν υπη­ρε­τούν τα επι­θε­τι­κά σχέ­δια των ιμπε­ρια­λι­στών απέ­να­ντι σε άλλους λαούς; Η απο­στο­λή «Πάτριοτ» στη Σαου­δι­κή Αρα­βία, η ετοι­μα­σία για απο­στο­λή ”μάχι­μου τμή­μα­τος” στο μακε­λειό της γαλ­λι­κής επέμ­βα­σης στο Σαχέλ, οι ΝΑΤΟι­κές απο­στο­λές σε Ανατ. Μεσό­γειο, στη Μαύ­ρη Θάλασ­σα και στην Μεσό­γειο, που ξεκά­θα­ρα γίνο­νται στό­χος αντί­πα­λων ιμπε­ρια­λι­στι­κών κέντρων, δεν έχουν επι­θε­τι­κό χαρα­κτή­ρα; Ή μήπως δεν ήταν σαφής αρκε­τά η προει­δο­ποί­η­ση Πού­τιν προς τον Μητσο­τά­κη, πρό­σφα­τα στο Σότσι, για τη συμ­με­το­χή της Ελλά­δας στην περι­κύ­κλω­ση της Ρωσί­ας από Αμε­ρι­κά­νους και ΝΑΤΟ;

Με τη ζωή του λαού και των παι­διών του, εμείς δεν αστειευό­μα­στε. Γι αυτό μπαί­νου­με μπρο­στά. Για να δυνα­μώ­σει η πάλη ενά­ντια στην εμπλο­κή στα σχέ­δια των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ – ΕΕ. Για να ξεκου­μπι­στούν όλες οι αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κές βάσεις από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη και όλη την Ελλά­δα. Για να γυρί­σουν τα ελλη­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα από απο­στο­λές εκτός συνό­ρων. Για απο­δέ­σμευ­ση από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις, τις συμ­μα­χί­ες της αστι­κής τάξης που θα ξανα­μα­τώ­σουν το λαό μας.

Φίλες και φίλοι
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Βασι­κό συμπέ­ρα­σμα: Κανέ­νας αγώ­νας για τα κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα που βάζει όμως και στο επί­κε­ντρο τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας, δεν μπο­ρεί να έχει ημε­ρο­μη­νία λήξης. Για­τί πάντα μπρο­στά θα εμφα­νί­ζε­ται ο πραγ­μα­τι­κός αντί­πα­λος, ο ένο­χος. Θα εμφα­νί­ζε­ται όλο και πιο καθα­ρά, ποιο τελι­κά είναι το πολι­τι­κό πρό­βλη­μα της χώρας. Ακρι­βώς για­τί δεν είναι άλλο, από την ίδια την σημε­ρι­νή κοι­νω­νι­κή οργά­νω­ση, το κοι­νω­νι­κό οικο­νο­μι­κό σύστη­μα του καπι­τα­λι­σμού, που θυσιά­ζει τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του λαού και της νεο­λαί­ας, στο βωμό του κέρ­δους και του καπι­τα­λι­στι­κού ανταγωνισμού.

Ζού­με σε ένα κρά­τος, από­λυ­τα εχθρι­κό απέ­να­ντι στις πραγ­μα­τι­κές λαϊ­κές ανά­γκες. Ακρι­βώς για­τί είναι ένα κρά­τος φτιαγ­μέ­νο για να θωρα­κί­ζει την κερ­δο­φο­ρία των λίγων, μιας χού­φτας παρά­σι­των, εκμε­ταλ­λευ­τών. Είναι ταχύ­τα­το και απο­τε­λε­σμα­τι­κό στο να θυσιά­σει εργα­τι­κά – λαϊ­κά δικαιώ­μα­τα προ­κει­μέ­νου να υπη­ρε­τή­σει τις επεν­δύ­σεις, τα κέρ­δη, τα συμ­φέ­ρο­ντα της ολι­γαρ­χί­ας του πλούτου.

Και οπωσ­δή­πο­τε, μέρος αυτού του πολι­τι­κού προ­βλή­μα­τος είναι οι κυβερ­νή­σεις, τα κόμ­μα­τα που υπη­ρε­τούν αυτό το σύστη­μα και δια­χει­ρί­ζο­νται την κρα­τι­κή εξου­σία. Τόσο η σημε­ρι­νή, όσο και οι προη­γού­με­νες, αλλά και όσοι, πάλι από τους ίδιους, με μικρές παραλ­λα­γές, προ­α­λεί­φο­νται να ”κατσι­κω­θούν” πάλι στο σβέρ­κο του λαού. Κι αυτό δεν μπο­ρούν να το κρύ­ψουν, ούτε τα ψεύ­τι­κα φωτο­στέ­φα­να που κάποιοι φόρε­σαν, ούτε οι σκου­ρια­σμέ­νες ταμπέ­λες που έβα­λαν, όπως αυτή της δήθεν ”προ­ο­δευ­τι­κής κυβέρνησης”.

Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσί­πρας πως: ”προ­ο­δευ­τι­κή δημο­κρα­τι­κή παρά­τα­ξη σημαί­νει μέτω­πο απέ­να­ντι στη δεξιά”! Μωρέ τι μας λες… Μήπως δεν είναι αυτή η ίδια «δεξιά», η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, η οποία διεκ­δι­κεί μερί­διο από την ”πρό­ο­δο” και τη ”δημο­κρα­τία” τους; ”Προ­ο­δευ­τι­κές”, βαφτί­ζει και ο Μητσο­τά­κης τις αντι­λαϊ­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις της κυβέρ­νη­σης του, στο ασφα­λι­στι­κό, την παι­δεία, την υγεία, προ­ο­δευ­τι­κό λέει και το νόμο — έκτρω­μα του Χατζηδάκη.

Αλλά τι γίνε­ται όταν αυτή η ”Προ­ο­δευ­τι­κή δημο­κρα­τι­κή παρά­τα­ξη” του ΣΥΡΙΖΑ και όσων άλλων επι­διώ­κει να την απαρ­τί­σουν, ψηφί­ζει τα ίδια νομο­σχέ­δια με τη «δεξιά», όπως κάνει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ αυτά τα δύο χρό­νια; Πάνω από τα μισά νομο­σχέ­δια έχει ψηφί­σει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ. Για να μην πω για το ΚΙΝΑΛ που το έχει απο­γειώ­σει αυτό.

Τι γίνε­ται, όταν οι δυνά­μεις της δήθεν προ­ο­δευ­τι­κής δημο­κρα­τι­κής παρά­τα­ξης, κατε­βαί­νουν μαζί σε Εργα­τι­κές Ομο­σπον­δί­ες και Σωμα­τεία, για να μην περά­σουν στα χέρια των ταξι­κών, των αγω­νι­στι­κών δυνά­με­ων; Τι γίνε­ται όταν αυτή η ”Προ­ο­δευ­τι­κή δημο­κρα­τι­κή Παρά­τα­ξη” μοι­ρά­ζε­ται την ίδια στρα­τη­γι­κή, παρά τις μικρές επι­μέ­ρους δια­φο­ρές, με τη «δεξιά», για την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­καμ­ψη, που περ­νά­ει μέσα από την πρά­σι­νη μετά­βα­ση ή για την ΕΕ, αλλά και τους σχε­δια­σμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ;

Απ’ ότι φαί­νε­ται η προ­ο­δευ­τι­κή δημο­κρα­τι­κή παρά­τα­ξη μπά­ζει πολ­λά νερά, προ­φα­νώς από τα δεξιά. Όχι τώρα, προ πολ­λού… Βλέ­πε­τε, ”κρα­τά­ει χρό­νια αυτή η κολόνια”.

Αλλά, σήμε­ρα πλέ­ον, κανείς δεν μπο­ρεί να λέει ότι δεν ήξε­ρε, όταν αυτή η προ­ο­δευ­τι­κή δημο­κρα­τι­κή παρά­τα­ξη, έφτα­σε αρκε­τές φορές μέχρι τώρα, να συγκυ­βερ­νή­σει με τη ”δεξιά”. Θυμού­νται οι πιο παλιοί ”το ΠΑΣΟΚ και τις λοι­πές προ­ο­δευ­τι­κές δυνά­μεις” που τελι­κά, όχι μόνο συγκυ­βέρ­νη­σαν με τη ΝΔ, αλλά έφε­ραν και τα μνημόνια.

Και με την ευκαι­ρία, σήμε­ρα που είναι και ο δεύ­τε­ρος γύρος των εσω­κομ­μα­τι­κών εκλο­γών του ΠΑΣΟΚ /ΚΙΝΑΛ. Αν ο απλός κόσμος φτά­νει μέχρι την κάλ­πη με την προσ­δο­κία, ότι αυτό το κόμ­μα μπο­ρεί να αλλά­ξει στρα­τη­γι­κή, του λέμε ειλι­κρι­νά, πως θα δια­ψευ­στεί για μια ακό­μα φορά, οικτρά. Για­τί η αντι­λαϊ­κή στρα­τη­γι­κή δεν μεταλ­λάσ­σε­ται. Παρα­μέ­νει αντι­λαϊ­κή, αντεργατική!

Αν πάλι, φτά­νει στην κάλ­πη με την προσ­δο­κία πως μπο­ρού­με να επι­στρέ­ψου­με πάλι πίσω σε προη­γού­με­νες δεκα­ε­τί­ες, με περισ­σό­τε­ρο κοι­νω­νι­κό κρά­τος και μεί­ω­ση κάποιων κοι­νω­νι­κών ανι­σο­τή­των αισθη­τά, του λέμε πως πάλι θα δια­ψευ­στεί. Ο καπι­τα­λι­σμός, αυτό το σάπιο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, δεν μπο­ρεί να γυρί­σει πίσω σε προη­γού­με­νες δεκα­ε­τί­ες. Αυτές έχουν περά­σει ανεπιστρεπτί.

Κάθε βήμα που θα κάνει μπρο­στά θα είναι και ένα βήμα πίσω για τα δικαιώ­μα­τα και τις κατα­κτή­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, θα είναι ένα παρα­πέ­ρα βήμα αύξη­σης της εκμε­τάλ­λευ­σής τους. Έστω και το παρα­μι­κρό που μπο­ρεί να του δώσει το κρά­τος και οι υπη­ρε­σί­ες του, θα το πλη­ρώ­νει ξανά, διπλά και τρι­πλά με τη φορο­λο­γία, τις ανα­τι­μή­σεις. Είναι του­λά­χι­στον αυτα­πά­τη, να πιστεύ­ει κανείς, πως σ’ ένα σύστη­μα που στη­ρί­ζε­ται στη μεγα­λύ­τε­ρη ανι­σό­τη­τα, αυτήν της ιδιο­ποί­η­σης του πλού­του που παρά­γουν οι πολ­λοί από μια μικρή μειο­ψη­φία, μπο­ρούν να μειω­θούν πραγ­μα­τι­κά οι κοι­νω­νι­κές ανισότητες.

Τα δικά τους στοι­χεία από τα δικά τους επι­τε­λεία ομο­λο­γούν, πως οι κοι­νω­νι­κές ανι­σό­τη­τες μεγα­λώ­νουν, παντού σε όλο τον κόσμο. Και εκεί που κυβερ­νούν σοσιαλ­δη­μο­κρά­τες και εκεί που κυβερ­νούν νεο­φι­λε­λεύ­θε­ροι ή και κυβερ­νή­σεις συνερ­γα­σί­ας μετα­ξύ τους. Όλα τα στοι­χεία κατα­δει­κνύ­ουν αύξη­ση των ανι­σο­τή­των ανα­φο­ρι­κά με την υγεία, την κοι­νω­νία, το φύλο και τη φυλή, στη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας. Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι ο ετή­σιος παγκό­σμιος κατά­λο­γος με τους δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χους, περι­λαμ­βά­νει έναν κατά­λο­γο μόλις με 2.755 άτο­μα σε όλο τον κόσμο, οι οποί­οι έχουν συνο­λι­κό πλού­το 13,1 τρι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια, αυξη­μέ­νο από τα 8 τρι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δολά­ρια που ήταν πέρυσι.

Φίλες και Φίλοι
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Η συμπό­ρευ­ση στην οποία καλεί το ΚΚΕ είναι η μόνη που μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει ανά­σα και ελπί­δα, να δώσει διέ­ξο­δο στις αγω­νί­ες κι ανα­ζη­τή­σεις προ­ο­δευ­τι­κών, αγω­νι­στών, ριζο­σπα­στών, αρι­στε­ρών ανθρώ­πων, που τα προη­γού­με­να χρό­νια πλη­γώ­θη­καν και προ­δό­θη­καν, δοκι­μά­ζο­ντας τη μία διά­ψευ­ση μετά την άλλη.

Από τη διά­ψευ­ση προσ­δο­κιών από την σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία, την όλη πορεία εκφυ­λι­σμού του ΠΑΣΟΚ, που σήμε­ρα το σύστη­μα προ­σπα­θεί να το ξανα­στή­σει στα πόδια του. Μέχρι την απο­γο­ή­τευ­ση της δήθεν ”πρώ­της φοράς αρι­στε­ράς” που τρο­φο­δό­τη­σε ένα νέο κύμα μοι­ρο­λα­τρί­ας κι απο­στρά­τευ­σης, της λογι­κής του ”δεν γίνε­ται τίποτε”.

Η συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ δεν είναι σημαία ευκαι­ρί­ας για ανε­μο­μα­ζώ­μα­τα-ανε­μο­σκορ­πί­σμα­τα, για τυχο­διω­κτι­κές συμ­φω­νί­ες και συμ­μα­χί­ες κορυ­φών που –όπως απο­δεί­χτη­κε- το μόνο που κάνουν είναι να υπη­ρε­τούν τις πρό­σκαι­ρες εκλο­γι­κές σκο­πι­μό­τη­τες αυτών των ”κορυ­φών”. Σε αντί­θε­ση με άλλους, δεν αντι­με­τω­πί­ζου­με αυτόν τον κόσμο, ως προ­ε­κλο­γι­κό ντε­κόρ ή ως ένα άθροι­σμα σε δια­δι­κα­σί­ες ανά­δει­ξης αρχη­γών κομ­μά­των που καμία σχέ­ση δεν έχουν με την πραγ­μα­τι­κή δημο­κρα­τία και συμμετοχή.

Η αγω­νι­στι­κή συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ εκφρά­ζε­ται πάνω από όλα με την πραγ­μα­τι­κή ζωντα­νή συμ­με­το­χή, στην ενερ­γη­τι­κή συμ­βο­λή μέσα στους φορείς των εργα­ζο­μέ­νων, του λαού και της νεο­λαί­ας, του κινή­μα­τος των βιο­πα­λαι­στών αγρο­τών και επαγ­γελ­μα­τιών, στους καθη­με­ρι­νούς αγώ­νες. Εκεί δηλα­δή που πραγ­μα­τι­κά πιά­νει τόπο και γονι­μο­ποιεί­ται η συζή­τη­ση, ο διά­λο­γος, η δια­φω­νία, αλλά κι εκεί που πραγ­μα­τι­κά μπο­ρεί να χτι­στεί μια πραγ­μα­τι­κά ελπι­δο­φό­ρα κοι­νω­νι­κή συμμαχία.

Μια κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία που δε θα κάνει απλά έναν αγώ­να οπι­σθο­φυ­λα­κής, έναν αγώ­να αμυ­ντι­κό απέ­να­ντι στη σημε­ρι­νή επί­θε­ση, αλλά θα περ­νά­ει στην αντε­πί­θε­ση, θα αλλά­ζει συσχε­τι­σμούς παντού, θα συγκε­ντρώ­νει δυνά­μεις ενά­ντια στον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, τον καπι­τα­λι­σμό, τα μονο­πώ­λια, τις διε­θνείς τους συμ­μα­χί­ες και τις κυβερ­νή­σεις τους. Θα αξιο­ποιεί κάθε δυσκο­λία, ”ρωγ­μή” κι αστά­θεια στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, με σκο­πό να περ­νά­ει ο λαός και το κίνη­μα του σε καλύ­τε­ρες θέσεις μέχρι τη ριζι­κή ανα­τρο­πή για την εξουσία.

Κι όχι για να επου­λώ­νει αυτές τις ρωγ­μές, στο όνο­μα κάποιων δήθεν ”προ­ο­δευ­τι­κών”, ”φιλο­λαϊ­κών” κυβερ­νη­τι­κών λύσε­ων εντός του συστή­μα­τος ή στο όνο­μα κάποιων κυβερ­νη­τι­κών σχη­μά­των, που έχουν ορι­σμέ­νοι στο μυα­λό τους και τα οποία δήθεν θα πυρο­δο­τή­σουν θετι­κές ανα­τρε­πτι­κές εξε­λί­ξεις, κάτι το οποίο δεν επι­βε­βαιώ­θη­κε ποτέ και που­θε­νά. Αντί­θε­τα ‑όπου δοκι­μά­στη­καν και στην Ελλά­δα με τη δια­κυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ- πυρο­δό­τη­σαν τον συμ­βι­βα­σμό και την απο­γο­ή­τευ­ση, έδω­σαν πολύ­τι­μη ανά­σα στο σύστη­μα, χρό­νο και περι­θώ­ριο για την ανα­σύ­ντα­ξη των δυνά­με­ων του ενά­ντια στο λαϊ­κό κίνημα.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, να βάλουν οι εργαζόμενοι τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Ελά­τε μαζί μας για να οργα­νώ­σου­με την πάλη μας για τα προ­βλή­μα­τά μας, να φέρου­με τις ανά­γκες μας στο προ­σκή­νιο, να ανα­με­τρη­θού­με με τους μεγά­λους ενό­χους για την κατά­στα­ση που βρι­σκό­μα­στε σήμε­ρα, την εξου­σία του κεφα­λαί­ου και τους συμ­μά­χους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σας καλού­με να στη­ρί­ξε­τε με τη δρά­ση σας αυτή τη μεγά­λη πρω­το­βου­λία που παίρ­νει το ΚΚΕ. Για να ανοί­ξει ο δρό­μος για μια πραγ­μα­τι­κά ελπι­δο­φό­ρα διέ­ξο­δο, για το σήμε­ρα και το αύριο. Για τις εξε­γέρ­σεις του μέλ­λο­ντός μας, το σοσιαλισμό!».