Το ΚΚΕ χαιρετίζει την επιτυχία των απεργών της COSCO — Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους, την οργάνωση και την αλληλεγγύη μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους

Σε ανα­κοί­νω­σή του το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την επι­τυ­χία του αγώ­να των απερ­γών της COSCO σημειώνει:

«Το ΚΚΕ χαι­ρε­τί­ζει τον αγώ­να των εργα­ζο­μέ­νων στην COSCO που, μετά από 7 ημέ­ρες κινη­το­ποι­ή­σε­ων και απερ­γιών, εξα­νά­γκα­σαν την εργο­δο­σία να δεχτεί τα βασι­κά αιτή­μα­τά τους.

Αυτός ο αγώ­νας ήταν αγώ­νας ολό­κλη­ρης της εργα­τι­κής τάξης, για­τί έφε­ρε στο προ­σκή­νιο την εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας και την έλλει­ψη μέτρων ασφά­λειας και υγιει­νής στους χώρους δου­λειάς. Άρα και η επι­τυ­χία τους σημαί­νει πολ­λά για όλους τους εργά­τες και εργά­τριες. Γι’ αυτό άλλω­στε και η αλλη­λεγ­γύη προς τους απερ­γούς της COSCO εκδη­λώ­θη­κε σε πανερ­γα­τι­κό, ακό­μη και σε διε­θνές επί­πε­δο. Φανέ­ρω­σε, επί­σης, το χαρα­κτή­ρα των δήθεν “λαμπε­ρών” επεν­δύ­σε­ων και συνο­λι­κά της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, που έχουν κάνει σημαία τους η κυβέρ­νη­ση, αλλά και τα άλλα κόμ­μα­τα. Από τη μια υπέ­ρο­γκα κέρ­δη και από την άλλη τσα­κι­σμέ­να δικαιώ­μα­τα, εκμε­τάλ­λευ­ση, εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα κλπ.

Ο αγώ­νας τους, όπως και ο θάνα­τος του συνα­δέλ­φου τους, απο­σιω­πή­θη­κε. Δεν βρή­κε θέση στα ΜΜΕ. Δεν έγι­νε σημείο αντι­πα­ρά­θε­σης στους μικρο­κομ­μα­τι­κούς καβγά­δες, αφού άλλω­στε το εργα­σια­κό γκέ­το στο λιμά­νι φτιά­χτη­κε με τη στή­ρι­ξη όλων των άλλων κομ­μά­των. Κι αν γινό­ταν καμία ανα­φο­ρά, αυτή ήταν για να συκο­φα­ντη­θεί ότι δήθεν “στρέ­φε­ται κατά του κοι­νω­νι­κού συνό­λου, για­τί παρα­κω­λύ­ει την οικο­νο­μία και την αγο­ρά”. Όμως, οι εργα­τι­κοί αγώ­νες μπο­ρούν να δια­μορ­φώ­σουν τη δική τους δυνα­μι­κή, να ξεπε­ρά­σουν εμπό­δια, να ανα­δεί­ξουν τη φωνή των αδι­κη­μέ­νων και καταπιεσμένων.

Το πιο σημα­ντι­κό ήταν ότι αυτή η μάχη, όπως και οι αντί­στοι­χες των εργα­ζο­μέ­νων στην “e‑food”, στη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώνη, σε άλλους χώρους δου­λειάς και κλά­δους απέ­δει­ξαν ότι οι εργα­ζό­με­νοι μόνο με τον αγώ­να και την οργά­νω­σή τους, την αλλη­λεγ­γύη μπο­ρούν να διεκ­δι­κή­σουν το δίκιο τους, να αχρη­στεύ­σουν τις απει­λές και την τρο­μο­κρα­τία, τους αντερ­γα­τι­κούς νόμους, τις δικα­στι­κές απο­φά­σεις που ‑στη­ριγ­μέ­νες σ’ αυτούς τους νόμους- επι­χει­ρούν να “βάλουν στον γύψο” την εργα­τι­κή — λαϊ­κή πάλη.

Απέ­δει­ξαν τη σημα­σία που έχει να γίνο­νται αυτοί οι αγώ­νες κέντρα αλλη­λεγ­γύ­ης και συντο­νι­σμού όλων των εργα­ζο­μέ­νων που βρί­σκο­νται στην ίδια κατά­στα­ση.

Ό,τι κέρ­δι­σαν, το κέρ­δι­σαν επει­δή ακο­λού­θη­σαν αυτόν το δρό­μο, κόντρα σε κυβερ­νή­σεις και εργο­δο­σία. Το κέρ­δι­σαν μετά από πολ­λές προ­σπά­θειες και προη­γού­με­νους αγώ­νες που μπο­ρεί να μην είχαν άμε­σο πρα­κτι­κό απο­τέ­λε­σμα. Άλλω­στε, η ταξι­κή πάλη δεν προ­χω­ρά­ει ευθύ­γραμ­μα, αλλά μέσα από καμπές και στρο­φές, δυσκο­λί­ες και πισω­γυ­ρί­σμα­τα, πολύ περισ­σό­τε­ρο που ο συσχε­τι­σμός παρα­μέ­νει εξαι­ρε­τι­κά αρνητικός.

Το μήνυ­μα είναι ξεκά­θα­ρο: Αν πολ­λα­πλα­σια­στούν οι εστί­ες της αντί­στα­σης και του αγώ­να στους χώρους δου­λειάς, αν δυνα­μώ­σει η οργά­νω­ση στα Σωμα­τεία, αν ηττη­θούν οι λογι­κές της ανά­θε­σης και των “σωτή­ριων λύσε­ων” από τα πάνω, τότε οι εργα­ζό­με­νοι μπο­ρούν να επι­βά­λουν το δίκιο τους.

Κι αν σήμε­ρα παλεύ­ουν για τα αυτο­νό­η­τα, το μερο­κά­μα­το, τη ζωή, την υγεία τους κλπ., αύριο μπο­ρούν να βάλουν τη σφρα­γί­δα τους στις εξε­λί­ξεις, να βάλουν στο επί­κε­ντρο όλες τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες τους, τη ζωή που μπο­ρούν να ζήσουν στον 21ο αιώνα.

Το ΚΚΕ δίνει και θα δίνει σ’ αυτήν την υπό­θε­ση όλες του τις δυνά­μεις».