Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το μέγεθος του 5%

Γρά­φει ο Γιάν­νης Βεντού­ρας //

Όταν ένα κόμ­μα, μιάς μικρής χώρας, που στις εκλο­γές συγκε­ντρώ­νει ποσο­στά γύρω στο 5%, κατορ­θώ­νει (μαζί με την διε­θνή κατα­κραυ­γή που σηκώ­θη­κε) να ανα­γκά­σει την φασι­στι­κή και εγκλη­μα­τι­κή κυβέρ­νη­ση του Ισρα­ήλ, να πάρει πίσω την απα­γό­ρευ­ση και να επι­τρέ­ψει στην μικρή επα­να­στά­τρια Ahed Tamimi να έρθει στην Ελλά­δα και να παρευ­ρε­θεί στις εκδη­λώ­σεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, Ε! τότε ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ΚΟΜΜΑ!

Την ώρα που η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ (του κόμ­μα­τος με το 35%), ενα­γκα­λί­ζε­ται με τη φασι­στι­κή κυβέρ­νη­ση του Ισρα­ήλ και ανα­δει­κνύ­ε­ται ως ο καλύ­τε­ρος σύμ­μα­χος των δολο­φό­νων, το ΚΚΕ (μαζί με τους ελεύ­θε­ρους ανθρώ­πους όλης της γης) υψώ­νει το ανά­στη­μά του και ανα­γκά­ζο­ντας την Ισραη­λι­νή κυβέρ­νη­ση να ανα­κα­λέ­σει την από­φα­σή της, απο­δει­κνύ­ει ότι τίπο­τα δεν είναι ακατόρθωτο.

Το ΚΚΕ, ένα­ντι των αγω­νι­ζό­με­νων και κατα­πιε­σμέ­νων λαών του κόσμου, έσω­σε την τιμή του Ελλη­νι­κού λαού.

Το κόμ­μα του 5%, έχει στην επο­χή μας τερά­στιο ειδι­κό βάρος μέσα στο επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα. Μετά τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στις σοσια­λι­στι­κές χώρες, κατά­φε­ρε να ανα­συ­γκρο­τη­θεί, να ξεκι­νή­σει μια βασα­νι­στι­κή έρευ­να για τα αίτια των ανα­τρο­πών και να κατα­λή­ξει σε μια σει­ρά συμπε­ρά­σμα­τα. Μπο­ρεί να είναι υπερ­βο­λή, αλλά πολ­λοί (εχθροί και φίλοι) θεω­ρούν ότι οι αγώ­νες και το ιδε­ο­λο­γι­κό ατσά­λω­μα του ΚΚΕ απο­τε­λούν πηγή έμπνευ­σης και σημείο ανα­φο­ράς, στο διε­θνές κομ­μου­νι­στι­κό κίνημα.

Δια­θέ­το­ντας και αξιο­ποιώ­ντας ό,τι μέσα δια­θέ­τει (στην Ελλά­δα ή στην Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση), έχει κατα­φέ­ρει να δημιουρ­γή­σει δια­δι­κα­σί­ες για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του παγκό­σμιου κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος σε επα­να­στα­τι­κή μαρ­ξι­στι­κή-λενι­νι­στι­κή βάση. Για το λόγο αυτό έχει κερ­δί­σει τον σεβα­σμό των αγω­νι­στών σε ολό­κλη­ρο τον κόσμο.

Στην Ελλά­δα, οι αντί­πα­λοί του πολ­λές φορές ανα­φέ­ρο­νται στο μικρό εκλο­γι­κό του ποσο­στό και προ­σπα­θούν να το ειρωνευτούν.

Λένε ότι με την πολι­τι­κή που ακο­λου­θεί δεν θα μπο­ρέ­σει να ανέ­βει παρα­πά­νω. Λες και τους έκο­ψε το ενδια­φέ­ρον για να πάει καλύ­τε­ρα το ΚΚΕ. Ποιοι; Αυτοί που τόσα χρό­νια προ­σπα­θούν να το διαλύσουν.

Λένε ότι για όλα όσα συμ­βαί­νουν στη χώρα φταί­ει το ΚΚΕ και ότι δεν κάνει τίπο­τα να αλλά­ξει τα πράγ­μα­τα. Ποιοι τα λένε; Μα αυτοί που ανή­κουν στο 95% και είναι υπεύ­θυ­νοι για τις αντι­λαϊ­κές πολιτικές.

Στην ουσία όμως το τρέ­μουν. Αυτοί του 95% φοβού­νται το ΚΚΕ του 5%. Όχι επει­δή έχει κάποιο ποσο­στό το οποίο μπο­ρεί μελ­λο­ντι­κά να μεγα­λώ­σει. Εξάλ­λου και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ανά­λο­γα και μικρό­τε­ρα ποσο­στά και βρέ­θη­κε ξαφ­νι­κά στην κυβέρ­νη­ση, χωρίς να αλλά­ξει στο παρα­μι­κρό η αντι­λαϊ­κή πολιτική.

Τρέ­μουν για την ιδε­ο­λο­γία του ΚΚΕ, την προ­σή­λω­σή του στον επα­να­στα­τι­κό μετα­σχη­μα­τι­σμό της κοι­νω­νί­ας, Αυτό τους φοβί­ζει. Ακό­μα και 3% να είχε, πάλι θα το τρέ­μα­νε. Εάν άλλα­ζε λίγο την ιδε­ο­λο­γία του, τότε θα γινό­ταν το αγα­πη­μέ­νο τους παιδί.

Η αστι­κή τάξη της Ελλά­δας έχει μνή­μη. Δεν έχει ξεχά­σει ότι και στις εκλο­γές του 1936 πάλι παρό­μοιο ποσο­στό είχε, γύρω στο 5%. Και παρό­λο που η φασι­στι­κή δικτα­το­ρία του Μετα­ξά είχε κλεί­σει στις φυλα­κές και τις εξο­ρί­ες ολό­κλη­ρη την Κεντρι­κή Επι­τρο­πή του ΚΚΕ, το κόμ­μα κατά­φε­ρε στην κατο­χή να συσπει­ρώ­σει την πλειο­ψη­φία του Ελλη­νι­κού λαού και να τον οδη­γή­σει στα πρό­θυ­ρα της εξουσίας.

Μόνο που τότε, το ΚΚΕ δεν είχε ξεκά­θα­ρο στό­χο την Σοσια­λι­στι­κή Επανάσταση.

Τώρα όμως αστοί, βιο­μή­χα­νοι, εφο­πλι­στές, τρα­πε­ζί­τες και κάθε λογής παρά­σι­τα, με το δίκιο σας τρέ­με­τε το 5% του Κ.Κ.Ε.

Επει­δή πραγ­μα­τι­κά είναι τερά­στιο, πολύ μεγα­λύ­τε­ρο από το υπό­λοι­πο 95%.

________________________________________________________________________________________________

Ο Γιάννης Γιάννης Βεντούρας είναι οικονομολόγος — συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959 και σπούδασε στο οικονομικό τμήμα της σχολής ΝΟΕ του ΑΠΘ. Εργάσθηκε σαν οικονομικός διευθυντής και οικονομικός σύμβουλος σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, μελετώντας από τα «μέσα» το καπιταλιστικό σύστημα. Συμμετέχει ενεργά στο λαϊκό κίνημα.
Είναι εκλεγμένος τοπικός σύμβουλος στον Δήμο Αχαρνών. Διδάσκει δωρεάν Πολιτική Οικονομία στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο «Δημήτρης Γληνός».
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο