Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το μεγάλο ναι και το μεγάλο όχι

Γρά­φει ο Σφυ­ρο­δρέ­πα­νος //

Έρχε­ται λοι­πόν η στιγ­μή που καλεί­σαι να πεις το μεγά­λο «ναι» ή το μεγά­λο «όχι», αλλά βλέ­πεις πως δε δια­φέ­ρουν πρα­κτι­κά σε τίπο­τα μετα­ξύ τους. Και το ψηφο­δέλ­τιο του ΚΚΕ, που θα μοι­ρά­ζουν οι κομ­μου­νι­στές έξω από τα εκλο­γι­κά τμή­μα­τα, μπο­ρεί να λογι­στεί ως άκυ­ρο στη δική τους κατα­μέ­τρη­ση, αλλά είναι ο πιο σίγου­ρος τρό­πος για να ακυ­ρώ­σεις το κάλ­πι­κο δίπο­λο που έχουν στή­σει και να πεις:

ΟΧΙ σε κάθε μνη­μο­νια­κή συμ­φω­νία, κυβέρ­νη­σης κι εταίρων-δανειστών.

ΟΧΙ στα εκβια­στι­κά διλήμματα.

ΟΧΙ  στην καρ­μα­νιό­λα ΟΧΙ και στη λαιμητόμο.

ΟΧΙ σε όλα που κου­ρέ­λια κάνουν τα όνει­ρά μας.

ΟΧΙ σε όσα μας ζωγρα­φί­ζουν παύ­λα-τελεία, για να χωρέ­σουν τη σκέ­ψη μας σε έτοι­μους, προ­κα­τα­σκευα­σμέ­νους πόλους, χωρίς ουσία.

ΟΧΙ  στο φόβο και την τρο­μο­κρα­τία των εργο­δο­τι­κών απει­λών, υπο­δεί­ξε­ων, υπο­χρε­ω­τι­κών αδειών, κοκ, στους χώρους δουλειάς.

ΟΧΙ στον υστε­ρι­κό φόβο, που καλ­λιερ­γούν τα κανά­λια, περι­μέ­νο­ντας τη σπο­ρά των εκφα­σι­σμέ­νων κι απο­χαυ­νω­μέ­νων συνει­δή­σε­ων που διαμορφώνουν.

ΟΧΙ στο ελλη­νι­κό Μεϊ­ντάν και τα άσφαι­ρα πυρά των αγανακτισμένων.

ΟΧΙ στον εμπαιγ­μό και την κοροϊ­δία της κυβέρ­νη­σης, που υπο­τι­μά τη νοη­μο­σύ­νη μας και μας πλα­σά­ρει νέο μνη­μό­νιο σε «αντι­μνη­μο­νια­κό» περιτύλιγμα.

ΟΧΙ στη λογι­κή του μικρό­τε­ρου κακού, που φέρ­νει πάντα, με μαθη­μα­τι­κή ακρί­βεια, το μεγαλύτερο.

ΟΧΙ στη φυλα­κή της ΕΕ, που σημαί­νει μνη­μό­νια διαρ­κεί­ας για τους λαούς της Ευρώπης.

ΟΧΙ στις αυτα­πά­τες πως η λυκο­συμ­μα­χία αυτή μπο­ρεί να αλλά­ξει προς το καλύ­τε­ρο, με δια­πραγ­μά­τευ­ση και εκλο­γι­κές διαδικασίες.

ΟΧΙ στα μνη­μό­νια, απ’ όπου κι αν προέρχονται.

ΟΧΙ στη δια­χεί­ρι­ση του συστή­μα­τος που γεν­νά την αδι­κία και την εκμε­τάλ­λευ­ση, μαζί με όλα τα παρα­πά­νω, όπως το σύν­νε­φο τη βροχή.

ΝΑΙ, ένα μεγά­λο ΝΑΙ στην ελπί­δα και την προ­ο­πτι­κή που δίνει ο δρό­μος, το οργα­νω­μέ­νο, μαζι­κό κίνη­μα, ο ιστο­ρι­κός ρόλος της τάξης μας, η ρήξη με όλους τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργα­νι­σμούς και την εξου­σία του κεφαλαίου.

Αυτή είναι η πιο ισχυ­ρή λαϊ­κή εντο­λή. Αυτός είναι ο πραγ­μα­τι­κός μονό­δρο­μος που οφεί­λει να βαδί­σει ο λαός μας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο