Γράφει ο Γιώργος Μουσγάς //
Εκείνη η συνέντευξη του Τάσου Χαλκιά στον γράφοντα και τον Ανδρέα Ρίζο για την εφημερίδα της «Πανηπειρωτικής» (Μάης 1984) δημιούργησε μια ισχυρή σχέση.
Ήταν φορές που χτυπούσε το τηλέφωνο στον «Οδηγητή» ‑όπου δούλευα τότε- και αντί για μιλιά, άκουγα το φύσημα της ψυχής του μπάρμπα-Τάσου μέσα απ’ το κλαρίνο του. Σε μια άδειά μου απ’ το στρατό (1985–1987) με βρήκε ο Ανδρέας Ρίζος και μου έδωσε 1000 δραχμές. «Είναι απ’ το μπάρμα-Τάσο για το φαντάρο», μου είπε ο Αντρέας.
Ο μπάρμπα-Τάσος (1914 – 12.8.1992) είχε την αίσθηση του χρέους παλιάς κοπής. Ήταν υποχρέωση γι’ αυτόν να συνδράμει το φαντάρο, που με το δημοσίευμά του ανάγκασε τη τότε υπουργό Μελίνα Μερκούρη να στείλει επιστολή στον «Οδηγητή», με την οποία υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να πάρει ο μπάρμπα-Τάσος την τιμητική σύνταξη ‑που δεν πήρε ποτέ. Θεωρούσε μάλιστα εκείνη την επιστολή της Μερκούρη και ως τη μόνη αναγνώριση απ’ την Πολιτεία. Έφυγε με το παράπονο –όχι γιατί πεινούσε- αλλά γιατί τη σύνταξη που δεν πήρε, τη θεωρούσε τιμητική απονομή για όλους «π’ αφήκανε τα κόκκαλά τους στο όργανο».
****
Ο μπαρμπα — Τάσος λάλησε το κλαρίνο του σε συγκεντρώσεις του ΚΚΕ και Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Αλησμόνητη ήταν η συμμετοχή του μαζί με το γιο του Λάκη στην προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στα Γιάννινα στις 2 Οκτώβρη 1981, με κεντρικό ομιλητή το Χαρίλαο Φλωράκη. «Πήγαμαν στα Γιάννινα» μας έλεγε στη συνέντευξη για την «Πανηπειρωτική». «Λαός πολύς. Μίλησε ο Χαρίλαος. Ωραία τα ‘πε. Μετά τραγούδησε ο Λάκης. Επαιξα κι εγώ το κλαρίνο».
Την άλλη μέρα, 3 Οκτώβρη 1981, ο «Ριζοσπάστης» στην πρώτη σελίδα έγραψε για το καλλιτεχνικό πρόγραμμα με δημοτικά και ηπειρώτικα τραγούδια: «Το πλήθος παραληρεί. Κανείς δε φεύγει. Εικόνες, ατμόσφαιρα μιας μεγάλης αγωνιστικής γιορτής. Τραγουδούν μαζί με το Λ. Χαλκιά. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ασυγκράτητος χείμαρρος, παίρνει το μικρόφωνο. Η συγκέντρωση του ΚΚΕ στα Γιάννενα θα κρατήσει πολλή ώρα».
Και η συνέχεια απ’ τον ίδιο το μπαρμπα — Τάσο. «Το βράδυ πήγαμε όξω, στον Αϊ — Γιώργη, να φάμε. Πλάκωσ’ ο κόσμος. Πίτες, ψητά. Κάτσαμε στο τραπέζι. Απέναντί μου ήταν ο Χαρίλαος με την κυρά του, τη Μάγδα. Από ‘δω ο Μίκης. Από ‘κει ο Λάκης».
Ο Χαρίλαος έτρωγε πίτες και η Μάγδα προσπαθούσε να τον αποτρέψει, όπως μας αφηγήθηκε ο μπάρμπα-Τάσος.
- Ας πεθάνω, της είπε ο Χαρίλαος για να προσθέσει: «Κι όταν πεθάνω να με θάψουν με τα κλαρίνα του Τάσου Χαλκιά».
Ο μπαρμπα-Τάσος ήταν συνηθισμένος από κηδείες, που τις συνόδευσε με το κλαρίνο του. Κι ένοιωσε ψηλή την ευθύνη για την κουβέντα του Χαρίλαου.
***
Απόγευμα της Τετάρτης 25 Μάη 2005. Το κτίριο της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό είναι ζωσμένο από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Η Ελλάδα αποχαιρετά το λαϊκό ηγέτη Χαρίλαο Φλωράκη, που πέθανε την Κυριακή, 22 Μάη 2005.
Ο γράφων –συντάκτης πιά του «Ριζοσπάστη»- είχε το θλιβερό προνόμιο να είναι υπηρεσία στο τυπογραφείο το βράδι της Δευτέρας 23 Μάη πρός 24 Μάη 2005, που τυπώθηκε ο «Ριζοσπάστης» με την είδηση και τη διαθήκη του Χαρίλαου Φλωράκη.
Είμαστε με συντρόφους στην είσοδο του «902» ‑λειτουργούσαν τότε ράδιο και τηλεόραση.
Μόλις σηκώθηκε το φέρετρο, ο μακαρίτης ο Κώστας Καραχάλιος, συντάκτης του «902», είπε σε μια συνάδελφο του σταθμού να βάλει «κάτι πένθιμο για χαλί». Δηλαδή να υπάρχει μια πένθιμη μουσική υπόκρουση, όση ώρα θα μιλούσε ο Κώστας.
Και τότε έτσι αυθόρμητα του είπα: «Το μοιρολόι του Τάσου Χαλκιά. Άλλωστε ήταν και επιθυμία, αλλά και παραγγελία του Χαρίλαου».
Η συνάδελφος έτρεξε βρήκε το CD με το τραγούδια του Τάσου Χαλκιά με πρώτο το ξακουστό μοιρολόι του.
Βόγγηξε ο Περισσός. Πέρασε και το φέρετρο για τον Αη Λιά στο Παλιοζογλώπι. Όλοι κατέβαιναν τα σκαλιά συγκινημένοι. Ανάμεσά τους και ο Λάκης Χαλκιάς.
-Με την παραγγελία στον πατέρα σου κατευοδώθηκε ο καπετάνιος, είπα στο Λάκη Χαλκιά.
-Πού το ΄ξερες; ρώτησε ο Λάκης.
-Μου τό ‘πε ο μπάρμα-Τάσος, ότι το παράγγειλε στα Γιάννινα το 1981!
Οι χαροτρομάρες αυτών των γενεών είχαν μοιρολόγια, γυρίσματα και σκιρτήματα…
Δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο χωριό Ρετσιανά Άρτας το 1958. Τελείωσε το εξατάξιο Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Άρτας. Σπούδασε στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Για 28 χρόνια κάλυψε το υγειονομικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» του οποίου υπήρξε –όπως και στον «Οδηγητή»- μέλος της Συντακτικής Επιτροπής.
Μέχρι το 2021, και για 29 χρόνια, είχε την επιμέλεια της μηνιαίας εφημερίδας «Ο Συνταξιούχος του ΟΑΕΕ». Επίσης είχε την επιμέλεια του site www.posoaee.gr (2014–2021). Απ’ το 2019 είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής, που επανεξέδωσε τη μηνιαία εφημερίδα «Πανηπειρωτική», όργανο της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας (ΠΣΕ), στους κόλπους της οποίας δραστηριοποιούνται πάνω από 450 πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σωματεία (Αδελφότητες, Ενώσεις και Ομοσπονδίες). Το 2022 εκλέχτηκε και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΣΕ.
Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Το 2005 βραβεύτηκε απ΄ το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση με το «Βραβείο Ανθρωπιστικού Ρεπορτάζ», για τον τρόπο παρουσίασης των θεμάτων Υγείας και Πρόνοιας από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη».
Συνταξιοδοτήθηκε απ’ το «Ριζοσπάστη» το 2015