Το Νόμπελ Ιατρικής 2019 στους Κέιλιν, Ράτκλιφ και Σεμέντσα

Δύο Αμε­ρι­κα­νοί ερευ­νη­τές, ο Γουί­λιαμ Κέι­λιν και ο Γκρέγκ Σεμέν­τσα τιμή­θη­καν, μαζί με τον γεν­νη­μέ­νο στη Βρε­τα­νία, Πίτερ Ράτ­κλιφ, με το Νόμπελ Φυσιο­λο­γί­ας και Ιατρι­κής 2019, επει­δή ανα­κά­λυ­ψαν πώς τα κύτ­τα­ρα προ­σαρ­μό­ζο­νται σε κυμαι­νό­με­να επί­πε­δα οξυ­γό­νου μέσα στο σώμα, ανοί­γο­ντας έτσι το δρό­μο για την ανά­πτυ­ξη νέων στρα­τη­γι­κών κατα­πο­λέ­μη­σης σοβα­ρών ασθε­νειών, όπως η αναι­μία και ο καρκίνος.

Η επι­τρο­πή απο­νο­μής, σε ανα­κοί­νω­σή της για το βρα­βείο, το οποίο συνο­δεύ­ε­ται από χρη­μα­τι­κό έπα­θλο ύψους 913.000 δολα­ρί­ων, δηλώ­νει στο Ινστι­τού­το Καρο­λίν­σκα πως οι φετι­νοί νικη­τές απο­κά­λυ­ψαν τον μηχα­νι­σμό με βάση τον οποίο λει­τουρ­γεί μια από τις πιο ουσια­στι­κές για τη ζωή προ­σαρ­μο­στι­κές διαδικασίες.

Σε ανα­κοί­νω­σή του το Ινστι­τού­το Καρο­λίν­σκα εξή­γη­σε ότι η συγκε­κρι­μέ­νη έρευ­να απο­τε­λεί τη βάση της κατα­νό­η­σης του πώς τα επί­πε­δα οξυ­γό­νου μέσα στο σώμα επι­δρούν στις μετα­βο­λι­κές δια­δι­κα­σί­ες των κυτ­τά­ρων και επη­ρε­ά­ζουν τις φυσιο­λο­γι­κές λειτουργίες.

Οι τρεις επι­στή­μο­νες βρα­βεύ­τη­καν φέτος από ένα σύνο­λο 633 υποψηφιοτήτων.

Η επι­τρο­πή απο­νο­μής Νόμπελ υπο­γραμ­μί­ζει ότι η απο­φα­σι­στι­κή σημα­σία του οξυ­γό­νου για τη ζωή μας είναι γνω­στή εδώ και χρό­νια και η λει­τουρ­γία του μετα­βο­λι­σμού στους ζωι­κούς οργα­νι­σμούς γίνε­ται όλο και πιο κατα­νοη­τή από την επο­χή του Αντουάν Λαβουα­ζιέ (θεμε­λιω­τής της σύγ­χρο­νης χημεί­ας) και μετά.

“Αλλά η δια­δι­κα­σία προ­σαρ­μο­γής των κυτ­τά­ρων στις δια­κυ­μάν­σεις των επι­πέ­δων οξυ­γό­νου παρέ­με­νε εδώ και χρό­νια ανε­ξι­χνί­α­στο μυστή­ριο” τονί­ζει η επι­τρο­πή απονομής.

Το υψό­με­τρο, η σωμα­τι­κή άσκη­ση και η αναι­μία είναι όλοι παρά­γο­ντες που δια­δρα­μα­τί­ζουν κεντρι­κό ρόλο στην ανά­πτυ­ξη των όγκων εκεί­νων, η αύξη­ση των οποί­ων εξαρ­τά­ται από την παρο­χή οξυ­γό­νου στο αίμα, ιδιαί­τε­ρα ορι­σμέ­νων καρ­κί­νων που ανα­πτύσ­σο­νται γρή­γο­ρα, όπως ο καρ­κί­νος του ήπα­τος, και κατα­να­λώ­νουν τόση ενέρ­γεια ώστε καί­νε όλο το οξυ­γό­νο που είναι δια­θέ­σι­μο γύρω τους.

Γίνο­νται σημα­ντι­κές προ­σπά­θειες από τα πανε­πι­στη­μια­κά εργα­στή­ρια και τις φαρ­μα­κευ­τι­κές εται­ρεί­ες για τη δημιουρ­γία φαρ­μά­κων ικα­νών να επεμ­βαί­νουν σε δια­φο­ρε­τι­κά στά­δια μιας παθο­λο­γί­ας είτε ενερ­γο­ποιώ­ντας είτε εμπο­δί­ζο­ντας τον μηχα­νι­σμό πρό­σλη­ψης του οξυγόνου.

Την περα­σμέ­νη χρο­νιά τον ίδιο βρα­βείο είχαν λάβει δύο ανο­σο­λό­γοι, ο Αμε­ρι­κα­νός Τζέιμς Άλι­σον και ο Ιάπω­νας Τασού­κου Χόν­ζο, χάρη στις ανα­κα­λύ­ψεις τους για το πώς η χρή­ση του ανο­σο­ποι­η­τι­κού συστή­μα­τος μπο­ρεί να παί­ξει ενερ­γό ρόλο στη θερα­πεία κατά του καρκίνου.