Το παράδειγμα της Κούβας έλαμψε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες με 15 μετάλλια

Μόνο θαυ­μα­σμό και περη­φά­νεια προ­κα­λούν τα επι­τεύγ­μα­τα των Κου­βα­νών αθλη­τών και αθλη­τριών που πήραν μέρος στους 32ους Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες του Τόκιο, κατα­κτώ­ντας συνο­λι­κά 15 μετάλ­λια και πραγ­μα­το­ποιώ­ντας σπου­δαί­ες επι­δό­σεις σε μια σει­ρά αθλήματα.

Αφή­νο­ντας πίσω της πολύ μεγα­λύ­τε­ρες χώρες με πλού­σια αθλη­τι­κή παρά­δο­ση, η μικρή σοσια­λι­στι­κή Κού­βα των 11 εκα­τομ­μυ­ρί­ων κατοί­κων κατα­τά­χθη­κε στην 14η θέση της διορ­γά­νω­σης, έχο­ντας κατα­κτή­σει επτά χρυ­σά, τρία αργυ­ρά και πέντε χάλ­κι­να μετάλ­λια. Ασφα­λώς δεν είναι η πρώ­τη φορά που η Κού­βα, παρά τις τερά­στιες δυσκο­λί­ες και τον εξη­κο­ντα­ε­τή οικο­νο­μι­κό, εμπο­ρι­κό και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό απο­κλει­σμό που έχουν επι­βάλ­λει οι ΗΠΑ, θριαμ­βεύ­ει σε Ολυ­μπια­κούς Αγώνες.

Το 2004 στην Αθή­να η Κού­βα ήταν στην 11η θέση με συνο­λι­κά 27 μετάλ­λια. Το 2008 στο Πεκί­νο κατέ­κτη­σε την 19η θέση έχο­ντας απο­σπά­σει 30 μετάλ­λια, ενώ στους Ολυ­μπια­κούς του Λον­δί­νου το 2012 βρέ­θη­κε στην 16η θέση με συνο­λι­κά 15 μετάλλια.

Αξί­ζει να σημειω­θεί ότι με βάση τον συνο­λι­κό αριθ­μό των μεταλ­λί­ων που έχει κατα­κτή­σει σε Θερι­νούς Ολυ­μπια­κούς Αγώ­νες, η Κού­βα είναι δεύ­τε­ρη, μετά τις ΗΠΑ, σε όλη την αμε­ρι­κά­νι­κη ήπει­ρο με 241 μετάλ­λια (85–71-85). Βρί­σκε­ται δηλα­δή σε υψη­λό­τε­ρο βάθρο σε σχέ­ση με χώρες-μεγα­θή­ρια όπως η Βρα­ζι­λία (150), το Μεξι­κό (73) και η Αργε­ντι­νή (77), ενώ είναι πρώ­τη σε ολυ­μπια­κά μετάλ­λια ανά­με­σα στα ισπα­νό­φω­να έθνη (η Ισπα­νία έχει συνο­λι­κά 167 μετάλλια).

Υπο­δο­χή της Κου­βα­νι­κής ολυ­μπια­κής απο­στο­λής από τον Πρό­ε­δρο Μιγκέλ Ντιάς Κανέλ στο αερο­δρό­μιο «Χοσέ Μαρ­τί» της Αβάνας.

Η σπου­δαία αθλη­τι­κή παρά­δο­ση της Κού­βας είναι από­το­κο της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης. Με μονα­δι­κό χορη­γό την μέρι­μνα του σοσια­λι­στι­κού κρά­τους, μακριά από τον εκχυ­δαϊ­σμό της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης, οι Κου­βα­νοί αθλη­τές ήταν και παρα­μέ­νουν πρε­σβευ­τές του λαού και της Επανάστασης.

Χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα απο­τέ­λε­σε ο σπου­δαί­ος πυγ­μά­χος Τεό­φι­λο Στί­βεν­σον, ο οποί­ος την δεκα­ε­τία του 1970 απέρ­ρι­ψε πρό­τα­ση 5 εκα­τομ­μυ­ρί­ων δολ­λα­ρί­ων από τις ΗΠΑ προ­κει­μέ­νου να γίνει «επαγ­γελ­μα­τί­ας» και να αγω­νι­στεί ενά­ντια στον πρω­τα­θλη­τή Μοχά­μεντ Άλι. Η απά­ντη­ση που είχε δώσει τότε αρνού­με­νος την πρό­τα­ση έμει­νε στην ιστο­ρία: «Τι είναι πέντε εκα­τομ­μυ­ρία δολά­ρια μπρο­στά στην αγά­πη 8 εκα­τομ­μυ­ρί­ων Κου­βα­νών;».

Ξεπερ­νώ­ντας τερά­στιες δυσκο­λί­ες, συνε­χή οικο­νο­μι­κό, πολι­τι­κό και μιντια­κό πόλε­μο, η Κου­βα­νι­κή σημαία κυμ­μά­τι­σε περή­φα­να και στο Τόκιο. Κι’ αν είναι κάτι που πρέ­πει να κρα­τή­σου­με, πέραν της συγκο­μι­δής των 15 μεταλ­λί­ων, είναι το μήνυ­μα που έστει­λε με τις δηλώ­σεις του ο Κου­βα­νός αθλη­τής της πυγ­μα­χί­ας και χρυ­σός ολυ­μπιο­νί­κης Χού­λιο Σέσαρ λα Κρους μετά τη νίκη του απέ­να­ντι στον λιπο­τά­κτη πρώ­ην συμπα­τριώ­τη του και πολι­το­γρα­φη­μέ­νο Ισπα­νό Εμά­νου­ελ Ρέγιες Πλα: «Πατρί­δα ή Θάνα­τος! Θα νική­σου­με».