Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το πυροσβεστικό σώμα και ο εθελοντισμός σαν μέσο χειραγώγησης

Στα δυο προη­γού­με­να (1ο) |> Το Πυρο­σβε­στι­κό Σώμα – Ιστο­ρία – Δια­δρο­μή στο χρό­νο» και (2ο) Η Πυρο­σβε­στι­κή Υπη­ρε­σία εντάσ­σε­ται στα Σώμα­τα Ασφα­λεί­ας ανα­δεί­χτη­καν βασι­κές πλευ­ρές της ΠΥ σαν θεσμός του αστι­κού εποικοδομήματος.

Κλεί­νο­ντας θα κατα­πια­στού­με με τον λεγό­με­νο «εθε­λο­ντι­σμό» και τη χρή­ση του σαν εργα­λείο κατα­σκεύ­α­σμα της άρχου­σας τάξης –μέσα από ένα καλο­στη­μέ­νο ευρω­ε­νω­σια­κό σχέ­διο, τελι­κής απο­διάρ­θρω­σης των όποιων κρατικο–κοινωνικών υπη­ρε­σιών είχαν μεί­νει, έστω και με δεκα­νί­κια όρθιες, σχέ­διο που καλά κρα­τεί πάνω από 20 χρόνια.

ΠΥ Στρατιωτικοποίηση

Από το επί­ση­μο κυβερ­νη­τι­κό site των «σωμά­των ασφαλείας»

Η συμ­με­το­χή εθε­λο­ντι­κού χαρα­κτή­ρα εκφρά­ζει και υπη­ρε­τεί με άμε­σο ή έμμε­σο τρό­πο κοι­νω­νι­κές σχέ­σεις και ταξι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, άσχε­τα σε ποιο βαθ­μό αυτά κατα­νο­ού­νται υποκειμενικά.
Στα υπο­κει­με­νι­κά κίνη­τρα συμπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στον ένα ή τον άλλο βαθ­μό αξί­ες όπως η ανι­διο­τέ­λεια, η συλ­λο­γι­κό­τη­τα, η κοι­νω­νι­κή αλλη­λεγ­γύη.
Στα πλαί­σια της ταξι­κής καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας η διά­θε­ση για κοι­νω­νι­κή προ­σφο­ρά μπο­ρεί να χει­ρα­γω­γη­θεί από την κυριαρ­χία της άρχου­σας τάξης και να μπει στην υπη­ρε­σία των στε­νών ταξι­κών συμ­φε­ρό­ντων της.

Ο εθε­λο­ντι­σμός ως κίνη­μα με λαϊ­κές μορ­φές οργά­νω­σης, με αρχές και με ιδέ­ες ανα­πτύ­χθη­κε στις σοσια­λι­στι­κές χώρες.
Είναι μια δοκι­μα­σμέ­νη στην πρά­ξη μορ­φή συλ­λο­γι­κής δρά­σης, αλλη­λεγ­γύ­ης και ανθρω­πιάς.
Η ιδέα της εθε­λο­ντι­κής προ­σφο­ράς και δρά­σης, της στρά­τευ­σης με υψη­λά ιδα­νι­κά και σκο­πούς δια­περ­νά την κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία και οι κομ­μου­νι­στές με τη στά­ση και τη δρά­ση τους σε όλες τις χρο­νι­κές περιό­δους την κάνουν πράξη.
Συμ­με­το­χή κομ­μου­νι­στών: στον Ισπα­νι­κό Εμφύ­λιο Πόλε­μο το 1936, στον εθνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό και αργό­τε­ρα στον αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κό αγώ­να 1940–1949, στη δημιουρ­γία της Εθνι­κής Αλλη­λεγ­γύ­ης με τη συμ­με­το­χή της πλειο­ψη­φί­ας του λαού, σε μπρι­γά­δες στην Κού­βα, Νικα­ρά­γουα κλπ. μέχρι το πιο πρό­σφα­το οι 45 Ταξιαρ­χί­ες «Χέν­ρι Ριβ» των διε­θνι­στών για­τρών του νησιού της επανάστασης.

Εξάλ­λου οι κομ­μου­νι­στές είμα­στε εθε­λο­ντι­κά στρα­τευ­μέ­νοι και παλεύ­ου­με για τη κοι­νω­νι­κή απε­λευ­θέ­ρω­ση της εργα­τι­κής τάξης, με την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος και την εγκα­θί­δρυ­ση της σοσια­λι­στι­κής εξουσίας.
Στην πάλη αυτή ανα­δεί­χθη­καν αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες που για να γίνουν πρά­ξη οι ιδέ­ες, οι αξί­ες, τα ιδα­νι­κά του σοσια­λι­σμού, εθε­λο­ντι­κά πρό­σφε­ραν, θυσί­α­σαν και την ίδια τους τη ζωή.

Εκτός από τους κομ­μου­νι­στές, εθε­λο­ντές επί­σης είναι και οι συν­δι­κα­λι­στές του ταξι­κού ρεύ­μα­τος στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, όπως και άλλοι αγω­νι­στές των μαζι­κών κοι­νω­νι­κών κινη­μά­των, της ειρή­νης και του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κινή­μα­τος που με αυτα­πάρ­νη­ση και αυτο­θυ­σία συμ­βάλ­λουν στον αγώ­να ενά­ντια στην κατα­πά­τη­ση των ανθρω­πί­νων δικαιω­μά­των και ελευ­θε­ριών, ατο­μι­κών και συλ­λο­γι­κών από αυτούς που ιδιο­ποιού­νται τον πλού­το που παρά­γουν οι εργα­ζό­με­νοι και κατα­δυ­να­στεύ­ουν τους λαούς.

Στην αντί­πε­ρα όχθη ένας άλλος «εθε­λο­ντι­σμός» …«περι­βαλ­λο­ντι­κός», «πολι­τι­κής άμυ­νας», «κοι­νω­νι­κός» –πρό­νοιας κά, «πολι­τι­στι­κός-πολι­τι­σμι­κός», «διε­θνής» κλπ περ­νώ­ντας απ’ το παρά­θυ­ρο την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση, εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση και υπο­βάθ­μι­ση –μέχρι τελι­κής κατάρ­γη­σης, των προ­νοια­κών παρο­χών της λαϊ­κής οικογένειας.

🆘  Ειδι­κά η εθε­λο­ντι­κή δασο­προ­στα­σία συν­δέ­ε­ται με την «ατο­μι­κή ευθύ­νη» στην φύλα­ξη, καθα­ριό­τη­τα και συντή­ρη­ση των δασών, την περι­βαλ­λο­ντι­κή εκπαί­δευ­ση των παι­διών και των νέων, την προ­στα­σία και φρο­ντί­δα ζώων-πτη­νών κλπ. και στην αντι­με­τώ­πι­ση των πυρ­κα­γιών, σει­σμών, πλημ­μυ­ρών και άλλων φυσι­κών καταστροφών.

evolsar hellas

🔺  Μέσα στα πλαί­σια της πολι­τι­κής των καπι­τα­λι­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων η κυβέρ­νη­ση Σημί­τη  προ­ω­θεί τον «πρώ­το» εθε­λο­ντι­σμό με το Ν. 2646/98 που ψήφι­σε και με τις πλά­τες της συμ­βι­βα­σμέ­νης (τότε και τώρα) πλειο­ψη­φί­ας του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, δημιουρ­γώ­ντας στο Υπουρ­γείο Υγεί­ας- Πρό­νοιας Διεύ­θυν­ση Κοι­νω­νι­κής Αντί­λη­ψης και Αλλη­λεγ­γύ­ης ‑Τμή­μα Εθε­λο­ντι­σμού και πιστο­ποί­η­σης φορέων.

🆘  Δεν είναι τυχαίο ότι για τη θεσμο­θέ­τη­ση του εθε­λο­ντι­σμού επι­λέ­χτη­κε ο συγκε­κρι­μέ­νος νόμος, που αφο­ρά τον τομέα της πρό­νοιας, για­τί αυτός ευαι­σθη­το­ποιεί πιο πολύ, αγκα­λιά­ζο­ντας ένα ευρύ φάσμα δρά­σε­ων που σχε­τί­ζο­νται με το παι­δί, την οικο­γέ­νεια, την τρί­τη ηλι­κία, τους ανέρ­γους, τα ΑμΕΑ, τους παλιν­νο­στού­ντες, τους πρό­σφυ­γες, τους φυλα­κι­σμέ­νους, τους εξαρ­τη­μέ­νους από ουσί­ες, τις μειο­νό­τη­τες, τις μονο­γο­νεϊ­κές και πολύ­τε­κνες οικο­γέ­νειες, όπου «ιδιω­τι­κοί φορείς μη κερ­δο­σκο­πι­κού χαρα­κτή­ρα» καλού­νται να παί­ξουν καθο­ρι­στι­κό ρόλο.

ℹ️  Ενώ με τη δια­δι­κα­σία αυτή φαί­νε­ται ότι χρη­μα­το­δό­της των προ­γραμ­μά­των είναι το κρά­τος, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεν είναι έτσι και αυτό απο­δει­κνύ­ε­ται από τον καθο­ρι­σμό των κρι­τη­ρί­ων επι­λε­ξι­μό­τη­τας των προ­γραμ­μά­των, αφού όλ’ αυτά δεν είναι μόνο επι­λο­γές της κυβέρ­νη­σης, αλλά και (κύρια) της ΕΕ.

Η ΕΕ μέσα από τα κεί­με­νά της προ­πα­γαν­δί­ζει ότι με τα προ­γράμ­μα­τα και με άλλα μέτρα που προ­τεί­νει για την απα­σχό­λη­ση θα μειω­θεί η ανερ­γία, θα αυξη­θεί η απα­σχό­λη­ση και θα δημιουρ­γη­θούν νέες θέσεις εργασίας.
Όμως όλα τα μέτρα που –δια­χρο­νι­κά έχουν παρ­θεί όχι μόνο δε μεί­ω­σαν την ανερ­γία, αλλά και τη διό­γκω­σαν, όπως ήταν αναμενόμενο.

Οι «εθε­λο­ντές», επει­δή ασκούν «κοι­νω­νι­κό» έργο «αμεί­βο­νται» υπο­τυ­πω­δώς, χωρίς εργα­σια­κά και κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα, συνή­θως με ηθι­κές αμοι­βές (επαί­νους, βεβαιώ­σεις παρα­κο­λού­θη­σης, ενι­σχύ­σεις για ανά­λη­ψη παρό­μοιων δρα­στη­ριο­τή­των κλπ).

💥  Η πολι­τι­κή κυβέρ­νη­σης και ΕΕ, ντυ­μέ­νη με το μαν­δύα του «εθε­λο­ντι­σμού» έχει πολ­λα­πλά απο­τε­λέ­σμα­τα και πολ­λούς απο­δέ­κτες.
Πρώ­τα απ’ όλα αφαι­ρεί από το κρά­τος την υπο­χρέ­ω­ση να παρέ­χει κοι­νω­νι­κές υπη­ρε­σί­ες, μειώ­νο­ντας τις κρα­τι­κές δαπά­νες, που τις φορ­τώ­νο­νται τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, υπο­βαθ­μί­ζο­ντας τις παρο­χές στα πλαί­σια της ελε­η­μο­σύ­νης, μόνο για τους εξαθλιωμένους.
Εξα­σφα­λί­ζε­ται απλή­ρω­τη εργα­σία, δωρε­άν εργα­τι­κά χέρια για άσκη­ση κοι­νω­νι­κής πολι­τι­κής. Δηλα­δή ο εθε­λο­ντι­σμός χρη­σι­μο­ποιεί­ται σαν όχη­μα για το χτύ­πη­μα των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, των ασφα­λι­στι­κών δικαιω­μά­των, τη συγκά­λυ­ψη της ανερ­γί­ας, την απο­σύν­δε­ση των πτυ­χί­ων από το επάγ­γελ­μα κλπ.
Η κυβέρ­νη­ση ανα­δει­κνύ­ει σε «βασι­κούς πυλώ­νες άσκη­σης κοι­νω­νι­κής φρο­ντί­δας», τις «Μη Κυβερ­νη­τι­κές Οργα­νώ­σεις» (ΜηΚυΟ), «νομι­κά πρό­σω­πα ιδιω­τι­κού δικαί­ου μη κερ­δο­σκο­πι­κού χαρα­κτή­ρα είτε σωμα­τεία ή συλλόγους»
Έτσι ο εθε­λο­ντι­σμός επι­δρά και ως ιδε­ο­λο­γία και ως πρά­ξη στη δια­μόρ­φω­ση συμ­βι­βα­σμέ­νων συνει­δή­σε­ων και τελι­κά στην υπο­τα­γή των μαζών, όπου εμπλέ­κο­νται συν­δι­κα­λι­στι­κά και κομ­μα­τι­κά στε­λέ­χη των κομ­μά­των εξου­σί­ας, με στό­χο τον πλου­τι­σμό, τη ρου­σφε­το­λο­γι­κή πελα­τεία και τη δημιουρ­γία κοι­νω­νι­κού προφίλ.

 Εδώ εμφα­νί­ζε­ται μια αντί­φα­ση του ίδιου του καπι­τα­λι­στι­κού συστή­μα­τος, που από τη μια καλ­λιερ­γεί τον ατο­μι­κι­σμό και από την άλλη καλεί σε κοι­νω­νι­κή προ­σφο­ρά μέσω του «εθε­λο­ντι­σμού» για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση των συμ­φε­ρό­ντων του κεφαλαίου.

Βεβαί­ως, μέσα σε όσους δρα­στη­ριο­ποιού­νται, υπάρ­χουν πολ­λοί, ιδιαί­τε­ρα νέοι άνθρω­ποι, που με ανι­διο­τέ­λεια και με ευθύ­νη προ­σφέ­ρουν πολύ­τι­μες υπη­ρε­σί­ες σε ευαί­σθη­τους τομείς.
Και απο­τε­λεί χρέ­ος μας να βοη­θή­σου­με αυτόν τον κόσμο να κατα­νο­ή­σει ότι αν ήταν άλλη η ασκού­με­νη πολι­τι­κή, δε θα υπήρ­χαν αυτά τα μεγά­λα προ­βλή­μα­τα που προ­σπα­θούν να αμβλύ­νουν και οι ίδιοι θα δού­λευαν ως εργα­ζό­με­νοι ‑άρα το πρό­βλη­μα είναι η συγκε­κρι­μέ­νη πολι­τι­κή και όχι ο εθελοντισμός.
Να τους καλέ­σου­με να συν­δυά­σουν τη δρά­ση τους και την όποια προ­σφο­ρά τους, με τον αγώ­να για την ανα­τρο­πή αυτής της πολι­τι­κής, για­τί η αντι­με­τώ­πι­ση των λαϊ­κών προ­βλη­μά­των θέλει κεντρι­κό σχε­δια­σμό από άλλη πολι­τι­κή εξου­σία, τη λαϊ­κή, που θα ασκεί πολι­τι­κή με κέντρο τον εργα­ζό­με­νο άνθρω­πο και τις ανά­γκες του.EVOLSAR

Το 2014 ‑και αφού είχε προη­γη­θεί το 1ο Διε­θνές εκπαι­δευ­τι­κό συνέ­δριο (πήραν μέρος Ιτα­λία, Μάλ­τα, Κύπρο, Πορ­το­γα­λία και Ελλά­δα), στο Soverato (Καλα­βρία-Ιτα­λία) δημιουρ­γή­θη­κε η «EVOLSAR» μια Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση Εθε­λο­ντι­κών Ομά­δων Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας (European Association of Civil Protection Volunteer).
Ο οργα­νι­σμός εδραιώ­θη­κε με κύριο σκο­πό την ένω­ση εθε­λο­ντών με κοι­νή εκπαί­δευ­ση σε ποι­κί­λες πρα­κτι­κές της Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας, ώστε να είναι σε θέση να ανα­πτυ­χθούν και να επι­χει­ρή­σουν ως ομά­δα για να βοη­θή­σουν συνα­δέλ­φους μέλη του οργα­νι­σμού, άλλα κρά­τη μέλη της ΕΕ και χώρες εκτός της ΕΕ σε περί­πτω­ση μεί­ζο­νος κατα­στρο­φής εφό­σον είναι απαραίτητο .

Οι ομά­δες της EVOLSAR ειδι­κεύ­ο­νται σε ποι­κί­λες θεμα­τι­κές διά­σω­σης όπως πυρό­σβε­ση, κατα­δύ­σεις διά­σω­σης, ορει­νή και αστι­κή τεχνι­κή διά­σω­ση, USAR (έρευ­να και διά­σω­ση), SAR-K9 (έρευ­να και διά­σω­ση με δια­σω­στι­κό σκύ­λο) και διά­σω­ση σε ορμη­τι­κά νερά, μετα­ξύ άλλων. Πραγ­μα­το­ποιού­νται τακτι­κές κοι­νές ασκή­σεις κατάρ­τι­σης μετα­ξύ ομά­δων, για την τυπο­ποί­η­ση και την εναρ­μό­νι­ση των επι­χει­ρη­σια­κών δια­δι­κα­σιών στον μέγι­στο βαθμό.EVOLSAR Members

Ο εθε­λο­ντι­σμός, σε καμιά περί­πτω­ση δεν μπο­ρεί να καλύ­ψει ή να υπο­κα­τα­στή­σει, έστω και επι­μέ­ρους, την απαι­τού­με­νη κρα­τι­κή μέρι­μνα, ακό­μη κι αυτός ο «επαγ­γελ­μα­τι­κός εθε­λο­ντι­σμός», που –εκτός από το κύριο δηλ. πως –παρά τις όποιες φιλό­τι­μες και με αυτο­θυ­σία συχνά, προ­σπά­θειες δεν μπο­ρεί να δώσει λύσεις, γίνε­ται και πολιορ­κη­τι­κός κριός για την παρα­πέ­ρα αφαί­ρε­ση κατα­κτή­σε­ων και δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων και άλλο­θι διαιώ­νι­σης μιας αδιέ­ξο­δης πολιτικής.

ΠΥ συμβάν 2020

Αφού επί χρό­νια οι αρμό­διοι περί άλλων τύρ­βα­ζαν ‑ο ένας έκο­βε και ο άλλος έρα­βε, έχο­ντας αφή­σει συνει­δη­τά τον εμπλε­κό­με­νο μηχα­νι­σμό δασο­προ­στα­σί­ας έρμαιο όλων των προ­α­να­φε­ρο­μέ­νων, το πλή­ρω­μα του χρό­νου ήρθε με τον νόμο 4662/2020.
Να θυμη­θού­με ότι από το 1992 είχε δια­πι­στω­θεί, με ομό­φω­νο πόρι­σμα της δια­κομ­μα­τι­κής επι­τρο­πής της Βου­λής, η «ανα­γκαιό­τη­τα για τη δημιουρ­γία ενός ενιαί­ου φορέα για τη δασο­προ­στα­σία της χώρας» και ενώ αυτό ποτέ δεν υλο­ποι­ή­θη­κε, η κυβέρ­νη­ση Σημί­τη το 1998, για καθα­ρά δημο­σιο­νο­μι­κούς λόγους, με τον δια­χω­ρι­σμό της κατα­στο­λής από την πρό­λη­ψη έβα­λε το πρώ­το λιθα­ρά­κι για την αντί­στρο­φη μέτρηση.

Από τότε, σε κάθε αντι­πυ­ρι­κή περί­ο­δο, μετά από μια μεγά­λη κατα­στρο­φή περισ­σεύ­ει η υπο­κρι­σία όλων όσοι μιλούν από κυβερ­νη­τι­κή ή αντι­πο­λι­τευ­τι­κή θέση, προ­σπερ­νώ­ντας με μεγά­λη ευκο­λία τις τερά­στιες δια­χρο­νι­κές τους ευθύ­νες, αξιο­ποιώ­ντας τις συγκυ­ρια­κές κατα­στά­σεις από πλευ­ράς απο­τε­λε­σμά­των μιας αντι­πυ­ρι­κής περιό­δου, μαγει­ρεύ­ο­ντας τα στα­τι­στι­κά στοι­χεία κατά το δοκούν για να επι­δεί­ξουν θετι­κό έργο.
Να μην ξεχνά­με ότι τον τρό­πο προ­βο­λής των «επι­τυ­χιών» τους, με τις μαθη­μα­τι­κές αλχη­μεί­ες των στοι­χεί­ων, τον δίδα­ξε η «πρώ­τη (και δεύ­τε­ρη…) φορά» “αρι­στε­ρά”.
Στα χνά­ρια αυτά βαδί­ζει και η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση της Νέας Δημο­κρα­τί­ας, που μάλι­στα επαί­ρε­ται για το ότι δεν υπήρ­ξε κανέ­νας νεκρός την αντι­πυ­ρι­κή περί­ο­δο του 2019 σε σύγκρι­ση με το 2018, των 102 θυμά­των, και για το ότι κάη­καν λιγό­τε­ρα στρέμ­μα­τα δασι­κών εκτά­σε­ων –ευγνω­μο­νώ­ντας παράλ­λη­λα (για προ­φα­νείς λόγους) τον εθε­λο­ντή πυροσβέστη…

data

Η ανά­πτυ­ξή του «εθε­λο­ντι­σμού» σε κάθε χώρα ξεχω­ρι­στά ή σε δια­κρα­τι­κό επί­πε­δο είναι πολυδιάστατη.
Ως «τρί­τος» τομέ­ας της οικο­νο­μί­ας, παρέ­χο­ντας υλι­κά αγα­θά και υπη­ρε­σί­ες που «αδυ­να­τούν» να προ­σφέ­ρουν το κρά­τος και η «ελεύ­θε­ρη» αγο­ρά απο­τε­λεί ιδε­ο­λο­γι­κό και πολι­τι­κό μηχα­νι­σμό ενσω­μά­τω­σης ή αδρα­νο­ποί­η­σης τμη­μά­των εργα­ζό­με­νων και ανέρ­γων, βάζο­ντας εμπό­δια στη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, συγκα­λύ­πτο­ντας τις πραγ­μα­τι­κές αιτί­ες εκδή­λω­σης φαι­νο­μέ­νων κοι­νω­νι­κής εξα­θλί­ω­σης, δημιουρ­γεί προ­σμο­νές ότι «κάτι καλύ­τε­ρο» θα έρθει και απο­τε­λεί τρο­χο­πέ­δη στην ανά­πτυ­ξη μιας ταξι­κής αλλη­λεγ­γύ­ης, με περιε­χό­με­νο την αλλα­γή του τρό­που παρα­γω­γής.

💥   Περισ­σό­τε­ρα |> από­φα­ση Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής |> COM[2011]568

ΚΚΕ Περισσός

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Άμε­σα μέτρα για πρό­λη­ψη των πυρ­κα­γιών και ενί­σχυ­ση της Πυροσβεστικής
Ερώ­τη­ση στη Βου­λή με αφορ­μή την έναρ­ξη της νέας αντι­πυ­ρι­κής περιόδου

Το ΚΚΕ είναι υπέρ της εθε­λο­ντι­κής δρά­σης και προ­σφο­ράς που υπη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα των λαϊ­κών δυνά­με­ων.
Είναι αντί­θε­το όμως με το περιε­χό­με­νο που δίνει στον εθε­λο­ντι­σμό, κάθε φορά, η αστι­κή τάξη, που αξιο­ποιεί την διά­θε­ση για κοι­νω­νι­κή προ­σφο­ρά και την χρη­σι­μο­ποιεί τελι­κά εις βάρος της εργα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των.
Η κυβέρ­νη­ση στις σημε­ρι­νές συν­θή­κες, εντάσ­σει τον εθε­λο­ντι­σμό στην πολι­τι­κή των καπι­τα­λι­στι­κών ανα­διαρ­θρώ­σε­ων που ασκεί με σκο­πό το κέρδος.
Ακρι­βώς σε αυτή τη μορ­φή άσκη­σης του εθε­λο­ντι­σμού είμα­στε αντί­θε­τοι, που στο όνο­μα της κοι­νω­νι­κής προ­σφο­ράς την υπο­νο­μεύ­ει και την εκφυλίζει.
Με την πολι­τι­κή της αυτή η κυβέρ­νη­ση, εκτός των άλλων, προ­σπα­θεί να δια­μορ­φώ­σει αντι­λή­ψεις για το πως πρέ­πει να είναι η μορ­φή κοι­νω­νι­κής συμ­με­το­χής και δράσης.
Γενι­κό­τε­ρα η αστι­κή προ­πα­γάν­δα επι­διώ­κει να του δώσει χαρα­κτη­ρι­στι­κά μιας μορ­φής πολι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής συμ­με­το­χής, χτυ­πώ­ντας με όλους τους τρό­πους (ιδε­ο­λο­γι­κά — πολι­τι­κά — προ­πα­γαν­δι­στι­κά — οργα­νω­τι­κά — οικο­νο­μι­κά) τις κλα­σι­κές μορ­φές λαϊ­κής οργά­νω­σης και συμ­με­το­χής.
Ταυ­τό­χρο­να, όμως, εκεί που υπάρ­χουν φιλο­κυ­βερ­νη­τι­κές, ελεγ­χό­με­νες, συμ­βι­βα­σμέ­νες ηγε­σί­ες συν­δι­κά­των, άλλων φορέ­ων, η κυβέρ­νη­ση δια­θέ­τει χρή­μα­τα και μέσα ώστε να οργα­νώ­σουν αυτοί οι φορείς τον εθελοντισμό.
Με ανά­λο­γο τρό­πο χρη­σι­μο­ποιεί και τοπι­κές αρχές (τοπι­κή διοί­κη­ση). Με τον τρό­πο αυτό απο­προ­σα­να­το­λί­ζει το κίνη­μα, το χει­ρα­γω­γεί με στό­χο την ενσω­μά­τω­σή του στην πολι­τι­κή δια­χεί­ρι­σης του συστήματος.

Το ΚΚΕ στηρίζει κάθε ηθική και υλική σε κρίσιμες συνθήκες εθελοντική προσφορά. 
Είναι υπέρ της συμπαράστασης, της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων προς τους δεινοπαθούντες συναδέλφους τους και τις οικογένειές τους, χωρίς καμιά προσδοκία ατομικής ωφέλειας ή ανταπόδοσης της βοήθειας, παρά με μοναδικό γνώμονα το ταξικό συμφέρον και την ταξική αλληλεγγύη.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο