Το “ρομαντικό” Παρίσι των αστέγων

  Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

“Οι του­ρί­στες βλέ­πουν τον πύρ­γο του Άιφελ και την Αψί­δα του Θριάμ­βου αλλά αυτό είναι το Παρί­σι, αυτό που βλέ­πεις εδώ, περι­γρά­φει η άνερ­γη και άστε­γη που περι­μέ­νει στην ουρά μαζί με εκα­το­ντά­δες άλλους για ένα πιά­το σού­πα. Η σού­πα είναι προ­σφο­ρά γνω­στού εστια­το­ρί­ου του Παρι­σιού. Το κρά­τος δεν ασχο­λεί­ται. «Σε όλες τις γει­το­νιές, εκτός από το κέντρο που μας μαζεύ­ει η αστυ­νο­μία, υπάρ­χουν άστε­γοι και ζητιάνοι».

Οι οργα­νώ­σεις βοή­θειας αστέ­γων υπο­λο­γί­ζουν ότι πάνω από τέσ­σε­ρα εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι είναι άστε­γοι ή μένουν κάτω από απα­ρά­δε­κτες συν­θή­κες στην Γαλ­λία. Από την άλλη, τρία εκα­τομ­μύ­ρια ακί­νη­τα μένουν άδεια λόγω της ακρί­βειας των ενοι­κί­ων που ζητούν οι ιδιοκτήτες.

Τρείς χιλιά­δες κατα­γε­γρα­μέ­νοι άστε­γοι υπάρ­χουν στο Παρί­σι, που κοι­μού­νται στον δρό­μο, σε εγκα­τε­λει­μέ­νους σταθ­μούς του μετρό, κάτω από τις γέφυ­ρες. Μακριά από το κέντρο και τα βλέμ­μα­τα των εκα­τομ­μυ­ρί­ων του­ρι­στών. Δεκά­δες χιλιά­δες μένουν σε αυτο­σχέ­διες παράγκες.

Η Παρι­ζιά­νι­κη αντί­θε­ση του καπιταλισμού

Αυτός είναι ο καπι­τα­λι­σμός και οι συνε­πειές του. Τσα­κι­σμέ­νοι άνθρω­ποι που δεν θέλουν να συζη­τά­νε για την κατα­στα­σή τους, λένε οι εθε­λο­ντές που σερ­βί­ρουν την σούπα.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία