Το τελευταίο αντίο στον Θάνο Μικρούτσικο (ΦΩΤΟ)

Πλή­θος κόσμου συνέρ­ρεε από το πρωί στην αίθου­σα τελε­τών του Α’ νεκρο­τα­φεί­ου Αθη­νών για το ύστα­το χαί­ρε στον Θανο Μικρού­τσι­κο. Οι μεγα­λύ­τε­ρες γενιές που ταυ­τί­στη­καν με τα τρα­γού­δια του μεγά­λου μου­σι­κο­συν­θέ­τη αλλά και οι νεό­τε­ρες που γνώ­ρι­σαν και αγά­πη­σαν τις μου­σι­κές του αγνό­η­σαν το τσου­χτε­ρό κρύο προ­κει­μέ­νου να απο­χαι­ρε­τή­σουν τον κορυ­φαίο δημιουρ­γό. Η πολι­τι­κή κηδεία του ξεκί­νη­σε λίγο μετά τις 2:30 με τη μου­σι­κή από το «Για το φτω­χό Β.Β.» και τον στί­χο «εγώ ο Μπέρ­τολτ Μπρέχτ από τα μαύ­ρα δάση», σύν­θε­ση του ίδιου του Θάνου Μικρού­τσι­κου, παρου­σία του Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας Προ­κό­πη Παυ­λό­που­λου, του ΓΓ του ΚΚΕ Δημή­τρη Κου­τσού­μπα kai του προ­έ­δρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέ­ξη Τσίπρα.

Τους επι­κή­δειους εκφώ­νη­σαν, ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, ο Γιώρ­γος Κιμού­λης και ο Οδυσ­σέ­ας Ιωάννου.

Μετά τους επι­κή­δειους, ακού­στη­κε και πάλι ο Θάνος Μικρού­τσι­κος να τρα­γου­δά­ει τους «7 νάνους» και σιγά σιγά άρχι­σαν όλοι οι παρευ­ρι­σκό­με­νοι να το τρα­γου­δούν και να γίνε­ται η φωνή τους μια τη φωνή του Θάνου.

Οι συνερ­γά­τες του τρα­γού­δη­σαν τα «η πιο όμορ­φη θάλασ­σα», «όσοι με το χάρο γίναν φίλοι (πάντα γελα­στοί)» και «Ρόζα». Η φόρ­τι­ση ήταν μεγά­λη και απο­κο­ρύ­φω­μα της ήταν το θερ­μό χει­ρο­κρό­τη­μα του κόσμου όταν μετα­φε­ρό­ταν η σορός του, φωνά­ζο­ντας «αθά­να­τος» και «δεν παρα­δί­νο­μαι» εμπνε­ό­με­νοι από το τελευ­ταίο μήνυ­μα του Θάνου Μικρού­τσι­κου μέσα από το νοσο­κο­μείο, μία εβδο­μά­δα πριν φύγει από τη ζωή. Μετα­ξύ άλλων έγρα­ψε: «”Το ζήτη­μα δεν είναι να είσαι αιχ­μά­λω­τος. Το να μην παρα­δί­νε­σαι αυτό είναι” που λέει και ο αγα­πη­μέ­νος μου Χικμέτ».

Η πολι­τι­κή κηδεία έγι­νε δημο­σία δαπά­νη και η σορός του θα απο­τε­φρω­θεί στη Ριτσώνα.

Στα πόδια του έχει απλω­θεί μία κόκ­κι­νη σημαία, όπως ο ίδιος είχε ζητή­σει λίγο πριν φύγει από τη ζωή. Παρα­στά­τες στο πλευ­ρό του, όπως άλλω­στε από την πρώ­τη στιγ­μή μέχρι τις τελευ­ταί­ες στιγ­μές, η οικο­γέ­νειά του, η αγα­πη­μέ­νη του σύζυ­γος Μαρία, τα τέσ­σε­ρα παι­διά του Σεσίλ, Κων­στα­ντί­να, Αλε­ξάν­δρα και Στέρ­γιος και ο αδελ­φός του Αντρέας.

Στην είσο­δο της αίθου­σας τελε­τών δεσπό­ζουν δεξιά και αρι­στε­ρά, τα στε­φά­νια της ΚΕ του ΚΚΕ και του ΚΣ της ΚΝΕ.

Παρα­βρέ­θη­κε πολυ­με­λής αντι­προ­σω­πεία της ΚΕ του ΚΚΕ, ο γραμ­μα­τέ­ας του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκος Αμπατιέλος.

Στο Α’ νεκρο­τα­φείο βρέ­θη­καν πολ­λοί για το “αντίο”, ανά­με­σά τους και εκπρό­σω­ποι του πολι­τι­κού και του καλ­λι­τε­χνι­κού κόσμου, μετα­ξύ των οποί­ων ο Κώστας Θωμα­ΐ­δης, ο Γιάν­νης Κού­τρας, η Μαρία Φαρα­ντού­ρη, ο Στα­μα­της Κρα­ου­νά­κης, ο Μανώ­λης Μητσιάς, ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας, η Χρύ­σα Ρώπα και ο Πέτρος Φιλιπ­πί­δης. Επί­σης, παρα­βρί­σκε­ται ο Δήμαρ­χος Πατρέ­ων Κώστας Πελε­τί­δης και δημο­τι­κοί σύμ­βου­λοι της πόλης.

«Στον αγα­πη­τό φιλο και μεγά­λο δημιουρ­γό» έγρα­φε το στε­φά­νι που έστει­λε ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης. Στε­φά­νια απέ­στει­λαν επί­σης η οικο­γέ­νεια του πρώ­ην προ­έ­δρου της κυπρια­κής δημο­κρα­τί­ας Δημή­τρη Χρι­στό­φια, ο οποί­ος υπήρ­ξε προ­σω­πι­κός φίλος του εκλι­πό­ντος και η ΠΑΕ Πανα­θη­ναϊ­κός, που ήταν η αγα­πη­μέ­νη του ομάδα.

«Έχου­με την απώ­λεια ενός μεγά­λου Έλλη­να. Οι δημιουρ­γοί είναι η συνεί­δη­ση του έθνους. Και στη δύσκο­λη επο­χή που δια­νύ­ου­με, όπου όλα δια­κυ­βεύ­ο­νται, μόνο οι άνθρω­ποι του πνεύ­μα­τος προ­σπα­θούν να βρουν την ουσία μέσα από τις νότες και τις λέξεις και είναι η παρη­γο­ριά για το μέλ­λον», δήλω­σε ο Κώστας Γεωρ­γου­σο­που­λος, ενώ ο Κώστας Θωμα­ΐ­δης, ανέ­φε­ρε: «Του χρω­στώ ευγνω­μο­σύ­νη. Μας συν­δέ­ουν 45 χρό­νια φιλί­ας και 45 χρό­νια διδα­χής στο μεγα­λείο που λέγε­ται μου­σι­κή. Μαέ­στρο, καλό ταξίδι…».

«Πέρα­σε στην αιω­νιό­τη­τα. Δεν του έπρε­πε να πονά­ει από αυτό τον ανό­η­το καρ­κί­νο, όπως έλε­γε. Του μιλάω και ξέρω ότι μ’ ακού­ει. Ο Θάνος Μικρού­τσι­κος κυλά­ει στο αίμα μου» είπε από την πλευ­ρά του ο Γιάν­νης Κού­τρας, με τον μου­σι­κό, Θύμιο Παπα­δό­που­λο να δηλώ­νει πως «Είναι ένας ανα­ντι­κα­τά­στα­τα σπου­δαί­ος άνθρω­πος. Πάντα εμπνευ­σμέ­νος, πάντα πολύ δημιουρ­γι­κός, πάντα πολύ γεν­ναιό­δω­ρος και στο κοι­νό του και με εμάς που συνερ­γα­ζό­μα­σταν μαζί του».