Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Από τους όρους που τέθηκαν σε ερωτήματα δημοσκόπησης στους Αμερικάνους πολίτες μόνο ο «σοσιαλισμός» αύξησε την θετική του εικόνα, ενώ οι “επιχειρηματίες”, “ελεύθερη επιχείρηση”, “καπιταλισμός”, “μικρή επιχείρηση”, “ομοσπονδιακή κυβέρνηση” και “μεγάλη επιχείρηση” σημειώνουν μείωση”.
“Οι ΗΠΑ δεν θα γίνουν ποτέ σοσιαλιστική χώρα” κραύγασε πριν μια εβδομάδα ο πρόεδρος Τραμπ στην ετήσια απολογιστική συγκέντρωση ενώπιον του Κογκρέσου. Τα έλεγε για ένα λόγο παραπάνω εκτός από την πίστη του σαυτό. Παρόντες ήταν η νεαρή αυτοπροσδιοριζόμενη σοσιαλίστρια Αλεξανδρία Οκάζιο- Κορτέζ που είναι πολύ δημοφιλής στα ΜΜΕ και προβάλλεται σαν απειλή για τον Τραμπ.
Η Αλεξανδρία μιλάει για φορολογία μέχρι 70% στα μεγάλα εισοδήματα. Φυσικά η “σοσιαλιστική” της συνείδηση δεν την εμπόδισε να ψηφίσει τις δαπάνες του ΝΑΤΟ και 20 εκατομμύρια για την δράση της ΣΙΑ στην Βενεζουέλα. Παρών και ο Σάντερς που κι αυτός ανήκει, λένε, στην “αριστερή” πτέρυγα των Δημοκρατικών και μιλάει για κρατικοποιήσεις αλλά δεν παίρνει θέση για την Βενεζουέλα.
Από κοντά και το περιοδικό της Γουόλ Στριτ, Wall Street Journal, σε 2 άρθρα του στο ίδιο τεύχος στις 7/2 με τίτλο «Ανάλυση των διδαγμάτων του αληθινού σοσιαλισμού» νουθετεί τους νέους να μην πιστεύουν στον σοσιαλισμό και να πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία αφού καθώς ισχυρίζεται πως δεν έχουν πια λόγους να το κάνουν αφού τα ίδια σοσιαλιστικά μέτρα προτείνουν και οι φιλελεύθεροι.
Και για να κάνει πιο εύπεπτο τον ισχυρισμό, τους πληροφορεί ότι φιλελεύθερα μέτρα όπως « η αύξηση των φόρων για τους πλούσιους, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, η αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η δυνατότητα στον καπιταλισμό να επιλέξουν οι εργαζόμενοι τα μέλη στα εταιρικά διοικητικά συμβούλια έχουν «απαξιώσει» την λέξη «σοσιαλισμός».
Προειδοποιεί ότι ακόμη και αυτά τα φιλελεύθερα μέτρα θα αποτρέψουν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να επενδύσουν στον κοινωνικό τομέα και αποτελούν απειλή για την ανάπτυξη αφού δεν θα αποφέρουν το απαιτούμενο κέρδος.
Τι συμβαίνει στις ΗΠΑ; Υπάρχει κίνδυνος σοσιαλιστικός και γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος;
Στις ΗΠΑ ως γνωστόν δεν υπάρχει ταξικά προσανατολισμένο λαϊκό κίνημα αλλά απολύτως κατακερματισμένο σε εκατοντάδες χωρίς συντονισμό κινήματα πολιτών, ΜΚΟ για ανθρώπινα δικαιώματα, ζητήματα ταυτότητας και ύπαρξης.
Εκατοντάδες αιρέσεις και από κοντά φιλοναζιστικά, ρατσιστικά και άλλα κινήματα «ανωτερότητας» της λευκής φυλής.
Η έλλειψη δε ενός αγωνιστικού και μαχητικού ΚΚ ειναι εμφανής.
Η έννοια του σοσιαλισμού είναι δύσκολο στις ΗΠΑ να περιέχει την πραγματική εργατική εξουσία. Αυτοί που τον “ευαγγελίζονται” μιλούν πάντα για δίκαια κατανομή εντός των τειχών του συστήματος.
Παρόλα αυτά τα στοιχεία μας δίνουν κάποια ενδιαφέροντα δείγματα όπως της δημοσκόπησης του περασμένου Αυγούστου και δικαιολογούν την αναστάτωση του Τραμπ και του περιοδικού της Γουόλ Στριτ. Ας τα δούμε παρακάτω:
Μια δημοσκόπηση της Gallup που δημοσιεύθηκε στα τέλη Αυγούστου διαπιστώνει ότι, για πρώτη φορά από τότε που άρχισε να παρακολουθεί το θέμα, λιγότεροι από τους μισούς νέους ηλικίας 18–29 ετών έχουν θετική άποψη για τον καπιταλισμό, ενώ περισσότεροι από τους μισούς έχουν θετική άποψη για τον σοσιαλισμό.
Η δημοσκόπηση έδειξε επίσης ότι, και πάλι για πρώτη φορά, η μεγαλύτερη αύξηση παρατηρείται στους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών.
Το ποσοστό των νέων που βλέπουν θετικά τον καπιταλισμό συνεχίζει να σημειώνει πτώση, από το 68% το 2010, στο 57% το 2016, στο 45% το 2018 (μια εκπληκτική πτώση 23% σε μόλις οκτώ χρόνια).
Το ποσοστό των νέων που βλέπουν θετικά τον σοσιαλισμό έφτασε στο 51% το 2018 — δημιουργώντας μια διαφορά 6 ποσοστιαίων μονάδων υπέρ του σοσιαλισμού.
Παρόμοια τάση παρατηρείται μεταξύ των Δημοκρατικών όλων των ηλικιακών ομάδων, με την θετική εικόνα του καπιταλισμού να μειώνεται από 53% το 2010 σε 47% το 2018, ενώ η θετική για τον σοσιαλισμό αυξήθηκε από 53% σε 57% , διαφορά 10% προς όφελος του σοσιαλισμού.
Η έρευνα περιελάμβανε και έναν κατάλογο οικονομικών όρων, ζητώντας από τους ερωτηθέντες να δηλώσουν εάν είχαν θετική ή αρνητική εικόνα για κάθε έναν.
Από αυτούς τους όρους, μόνο ο «σοσιαλισμός» αύξησε την θετική του εικόνα, ενώ οι “επιχειρηματίες”, “ελεύθερη επιχείρηση”, “καπιταλισμός”, “μικρή επιχείρηση”, “ομοσπονδιακή κυβέρνηση” και “μεγάλη επιχείρηση” σημειώνουν μείωση.
Η περίοδος που καλύπτει η έρευνα (2010–2018) είναι σημαντική. Συνάδει σε μεγάλο βαθμό με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης του 2008 και της θητείας της διοίκησης του Μπαράκ Ομπάμα, η οποία ήρθε στην εξουσία με υποσχέσεις την «ελπίδα» και την «αλλαγή».
Τα χρόνια όμως αυτά σημειώθηκε η μεγαλύτερη μεταφορά πλούτου από την εργατική τάξη στους πλούσιους στην ιστορία των ΗΠΑ. Ο Ομπάμα έφυγε από το γραφείο δηλώνοντας ότι η οικονομία «δεν ήταν ποτέ καλύτερη», αλλά οι εργαζόμενοι και οι νέοι αισθάνονται σαφώς διαφορετικά.
Ο λαός της Αμερικής ζει μια σκληρή πραγματικότητα φτωχοποίησης και βλέπει ταυτόχρονα την αδίστακτη πολιτική του καπιταλισμού που δημιουργεί τεράστια πλούτη για ελάχιστους. Όλο και περισσότεροι δεν πιστεύουν πια στις έννοιες “επιχειρηματίες”, “ελεύθερη επιχείρηση”, “καπιταλισμός”, “μικρή επιχείρηση”, “ομοσπονδιακή κυβέρνηση” και “μεγάλη επιχείρηση”
Αυτό το γεγονός τον κάνει να καταφέρεται ενάντια στον καπιταλισμό και όλο και περισσότεροι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον σοσιαλισμό αν και δεν γνωρίζει ακόμη την δύναμή του και δεν υπάρχει και ο κατάλληλος φορέας να οργανώσει και να καθοδηγήσει την πάλη για ανατροπή του αμείλικτου και άδικου συστήματος. Το σίγουρο πάντως είναι πως το φάντασμα του κομμουνισμού πλανάται πάνω από την καρδιά του καπιταλισμού και τρομοκρατεί το κεφάλαιο.
_________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
