Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το χρονικό του εγκλήματος

Στα όριά τους φτά­νουν κάθε μήνα τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά, με τους λογα­ρια­σμούς — φωτιά του ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος. Την ώρα που η κυβέρ­νη­ση δια­φη­μί­ζει από την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη τις «ευκαι­ρί­ες» για τους ενερ­γεια­κούς ομί­λους από το σχέ­διο ανα­βάθ­μι­σης της χώρας σε «ενερ­γεια­κό κόμ­βο», οι απλή­ρω­τοι λογα­ρια­σμοί συσ­σω­ρεύ­ο­νται και μακραί­νει η ουρά στα γκι­σέ για έναν διακανονισμό…

Η κραυ­γα­λέα αυτή αντί­θε­ση μεγα­λώ­νει την αγα­νά­κτη­ση του λαού, που δεν βλέ­πει «φως στο τού­νελ» της ακρί­βειας σε όλα τα βασι­κά αγα­θά. Αυτήν προ­σπα­θούν να δια­σκε­δά­σουν η κυβέρ­νη­ση και τα άλλα αστι­κά κόμ­μα­τα, με τα δήθεν «μέτρα ανα­κού­φι­σης», που έχουν όμως όλα τον ίδιο παρο­νο­μα­στή: Οχι μόνο αφή­νουν ανέγ­γι­χτη αλλά θωρα­κί­ζουν κι άλλο την ενερ­γεια­κή στρα­τη­γι­κή της ΕΕ και όλων δια­χρο­νι­κά των κυβερ­νή­σε­ων, που οδή­γη­σε τα πράγ­μα­τα στη σημε­ρι­νή κατάσταση.

Κι επι­πλέ­ον, κινού­νται στα όρια των «αντο­χών της οικο­νο­μί­ας», που σημαί­νει ψίχου­λα για την ανα­κύ­κλω­ση της ενερ­γεια­κής φτώχειας.

Τέτοια είναι τα μέτρα που «τρέ­χει» σήμε­ρα η κυβέρ­νη­ση, αλλά και όσα εξαγ­γέλ­λει, όπως το «πλα­φόν» στις τιμές χον­δρι­κής, που θα ρίξει τάχα το κόστος της κιλο­βα­τώ­ρας στο ύψος του 2020 για τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά. Οι πάρο­χοι όμως θα συνε­χί­σουν να πλη­ρώ­νο­νται στο ακέ­ραιο τη δια­φο­ρά, με χρή­μα­τα από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, που θα πλη­ρώ­σει τελι­κά ο λαός από άλλη τσέπη.

Η κυβέρ­νη­ση παρου­σιά­ζει την ακρί­βεια ως «εισα­γό­με­νη», αλλά το όργα­νο του εγκλή­μα­τος έχει και τα δικά της «απο­τυ­πώ­μα­τα»: Την πολι­τι­κή της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» και του Χρη­μα­τι­στη­ρί­ου Ενέρ­γειας, της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης» και της απο­λι­γνι­το­ποί­η­σης. Και βέβαια, της εμπλο­κής στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, οι συνέ­πειες του οποί­ου στην αγο­ρά αερί­ου εκτο­ξεύ­ουν τις τιμές.

Το ίδιο ισχύ­ει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και για το ΚΙΝΑΛ, που στή­ρι­ξαν και στη­ρί­ζουν αυτήν την αντι­λαϊ­κή στρα­τη­γι­κή σε κάθε βήμα της. Ειδι­κά ο πρώ­τος παρι­στά­νει τώρα τον αθώο του αίμα­τος, για να «μαζέ­ψει το χαρ­τί» της λαϊ­κής αγα­νά­κτη­σης που μεγαλώνει.

Δεν πρό­κει­ται όμως κανείς να ξεχά­σει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφι­σε ως κυβέρ­νη­ση το Χρη­μα­τι­στή­ριο Ενέρ­γειας, απο­δέ­χτη­κε την ψηφι­σμέ­νη από το 2013 «ρήτρα ανα­προ­σαρ­μο­γής», συνέ­χι­σε την απο­λι­γνι­το­ποί­η­ση και σήμε­ρα υπε­ρα­σπί­ζε­ται φανα­τι­κά το Ταμείο Ανά­καμ­ψης, για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση των λεγό­με­νων «πρά­σι­νων» επενδύσεων.

Η πολι­τι­κή του στην Ενέρ­γεια κινεί­ται στις ίδιες ράγες με αυτή της ΝΔ. Γι’ αυτό κοροϊ­δεύ­ει τον λαό όταν λέει ότι για το σημε­ρι­νό «μακε­λειό» με τους λογα­ρια­σμούς και την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια φταί­νε η «κακο­δια­χεί­ρι­ση της ΔΕΗ», η «αισχρο­κέρ­δεια των παρό­χων», η «υπο­λει­τουρ­γία της ΡΑΕ», ή τα «golden boys». Φαι­νό­με­να που προ­φα­νώς είναι υπαρ­κτά και θα ανα­πα­ρά­γο­νται με οποια­δή­πο­τε κυβέρ­νη­ση και δια­χεί­ρι­ση, όσο η Ενέρ­γεια παρα­μέ­νει εμπόρευμα.

Σπρώ­χνει μάλι­στα τον λαό να δια­βεί για άλλη μια φορά το κατώ­φλι των δικη­γο­ρι­κών γρα­φεί­ων και να τους πλη­ρώ­σει με όσα περισ­σέ­ψουν από τους υπέ­ρο­γκους λογα­ρια­σμούς του ρεύ­μα­τος, για να διεκ­δι­κή­σει (αν και όπο­τε…) στα δικα­στή­ρια την κατάρ­γη­ση της «ρήτρας αναπροσαρμογής».

Η «κακο­δια­χεί­ρι­ση» όμως δεν δικαιο­λο­γεί τις 1.000.000 δια­κο­πές του ρεύ­μα­τος που έγι­ναν την τελευ­ταία πεντα­ε­τία απ’ όλες τις κυβερ­νή­σεις. Για τις αυξή­σεις στα τιμο­λό­για του ηλε­κτρι­σμού κατά 150%, μόνο την περί­ο­δο 2005 — 2016, δεν ευθύ­νε­ται η — υπαρ­κτή — αισχρο­κέρ­δεια, αλλά η θωρά­κι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των επι­χει­ρή­σε­ων με τους νόμους όλων των κυβερ­νή­σε­ων, στην «απε­λευ­θε­ρω­μέ­νη» αγο­ρά της Ενέργειας.

Οι 5.000 απο­λύ­σεις της απο­λι­γνι­το­ποί­η­σης δεν είναι απο­τέ­λε­σμα της «κακής λει­τουρ­γί­ας» της ΡΑΕ. Ούτε τα 871 εκατ. κέρ­δη της ΔΕΗ για το 2021 προ­ήλ­θαν μόνο από τις υπη­ρε­σί­ες των καλο­πλη­ρω­μέ­νων διευ­θυ­ντι­κών στε­λε­χών της.

Οσο ο λαός «ακου­μπά­ει» τις ελπί­δες του για ανα­κού­φι­ση από την ακρί­βεια στα σχέ­δια της κυβέρ­νη­σης, ή στις προ­τά­σεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ, τόσο θα βου­λιά­ζει πιο βαθιά στη φτώ­χεια και θα πιά­νε­ται από τα μαλ­λιά του. Για να πάρει ανά­σα πρέ­πει να πλη­ρώ­σει το κεφά­λαιο, με μεί­ω­ση της τιμής του ρεύ­μα­τος, αύξη­ση των μισθών, κατάρ­γη­ση των έμμε­σων φόρων που κατα­λή­γουν να γίνο­νται φορο­α­παλ­λα­γές και κρα­τι­κές ενι­σχύ­σεις για τα κέρ­δη του.

Για να απαλ­λα­γεί από την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, χρειά­ζε­ται σύγκρου­ση με τη στρα­τη­γι­κή της «απε­λευ­θέ­ρω­σης» και της «πρά­σι­νης ανά­πτυ­ξης», αγώ­νας για απε­μπλο­κή της Ελλά­δας από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και τον πόλεμο.

Η πάλη για Ενέρ­γεια — λαϊ­κό αγα­θό, εργα­λείο λαϊ­κής ευη­με­ρί­ας και όχι πανά­κρι­βο εμπό­ρευ­μα για τα κέρ­δη των ομί­λων, μπο­ρεί να βρει διέ­ξο­δο στην πολι­τι­κή πρό­τα­ση του ΚΚΕ, με ενερ­γεια­κή παρα­γω­γή στη­ριγ­μέ­νη στην κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία, που θα αξιο­ποιεί συν­δυα­σμέ­να όλες τις δυνα­τό­τη­τες της χώρας, στη βάση του κεντρι­κού επι­στη­μο­νι­κού σχεδιασμού.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο