Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το 2024 η μετονομασία της Μόσχας σε «Πούτινγκραντ», ανακοίνωσε το Κρεμλίνο

Την 7η Οκτώ­βρη 2024 ανα­κοί­νω­σε ο εκπρό­σω­πος Τύπου του Κρεμ­λί­νου Ντμί­τρι Πεσκόφ ως ημε­ρο­μη­νία κατά την οποία θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί η επί­ση­μη μετο­νο­μα­σία της Μόσχας σε «Πού­τιν­γκραντ». Πρό­κει­ται για την πρώ­τη μετο­νο­μα­σία της ρωσι­κής πρω­τεύ­ου­σας στα 876 χρό­νια της ύπαρ­ξής της κάτι που, όπως σημεί­ω­σε ο Πεσκόφ, συνι­στά από μόνο του «ιστο­ρι­κής σημα­σί­ας» γεγο­νός για το ρωσι­κό έθνος.

Η από­φα­ση για την αλλα­γή του ονό­μα­τος της εμβλη­μα­τι­κής πόλης ήρθε έπει­τα από κοι­νή πρό­τα­ση βου­λευ­τών του κυβερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος «Ενω­μέ­νη Ρωσία» και του ΚΚ της Ρωσι­κής Ομο­σπον­δί­ας (ΚΚΡΟ), στην οποία σημειώ­νο­νταν η ανά­γκη να τιμη­θεί η συνει­σφο­ρά του προ­έ­δρου Βλ. Πού­τιν στην καπι­τα­λι­στι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας από το 2000 και έπει­τα που ανέ­λα­βε τα ηνία της Ρωσίας.

«Ο Πού­τιν ηγή­θη­κε της ανα­γέν­νη­σης της καπι­τα­λι­στι­κής Ρωσί­ας από τις στά­χτες που άφη­σε πίσω του ο κομ­μου­νι­σμός», υπο­γράμ­μι­σε μιλώ­ντας στο πρα­κτο­ρείο «RIA Novosti» ο κοι­νο­βου­λευ­τι­κός εκπρό­σω­πος της «Ενω­μέ­νης Ρωσί­ας» Βλα­ντί­μιρ Βασί­λιεφ, προ­σθέ­το­ντας πως ο νυν πρό­ε­δρος απο­τε­λεί άξιο συνε­χι­στή σπου­δαί­ων προ­σω­πι­κο­τή­των όπως ο Τσά­ρος Νικό­λα­ος ο ‘Β, ο Μιχ. Γκορ­μπα­τσόφ και ο Μπό­ρις Γέλτσιν.

Την από­φα­ση για τη μετο­νο­μα­σία της Μόσχας σε Πού­τιν­γκραντ χαι­ρέ­τη­σε με γρα­πτό του μήνυ­μα ο Πατριάρ­χης Κύριλ­λος, ο οποί­ος χαρα­κτή­ρι­σε τον Ρώσο πρό­ε­δρο «άξιο τέκνο της Ορθο­δό­ξου Εκκλησίας».

Η ημε­ρο­νη­νία που επι­λέ­χθη­κε δεν είναι τυχαία, καθώς ο Βλ. Πού­τιν έχει γεν­νη­θεί 7 Οκτώ­βρη του 1952, ενώ το 2024 ανα­μέ­νε­ται να λήξει η προ­ε­δρι­κή του θητεία. Η σημε­ρι­νή ονο­μα­σία της πόλης προ­έρ­χε­ται από τον ποτα­μό Μοσκ­βά (εξελ­λη­νι­σμέ­να Μόσκο­βας) που τη διαρ­ρέ­ει, ενώ η πρώ­τη ανα­φο­ρά στη ρωσι­κή ιστο­ρία για την πόλη χρο­νο­λο­γεί­ται το 1147.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο