Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Το Gay Pride, οι συνταξιούχοι και ο κάλπικος προοδευτισμός του Τσακαλώτου

Σχο­λιά­ζει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης  //

Την ίδια ώρα που τσα­κί­ζουν στην κυριο­λε­ξία στοι­χειώ­δη ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα (και των ομο­φυ­λό­φι­λων) ψηφί­ζουν το έναν αντι­λαϊ­κό νόμο μετά τον άλλο (που πλήτ­τουν άπαντες) ,

την ώρα που χιλιά­δες λαού έβγα­ζαν (για μια ακό­μη φορά) κραυ­γή απελ­πι­σί­ας έξω από τη Βουλή,

την ίδια ώρα που η υπουρ­γός Εργα­σί­ας Εφη Αχτσιό­γλου χωρίς ίχνος ντρο­πής βάφτι­ζε τη νέα μεί­ω­ση των συντά­ξε­ων «πάγω­μα»,

ο Τσα­κα­λώ­τος, τόλ­μη­σε να ξεστο­μί­σει σήμε­ρα στη Βουλή:

”Δεν είναι όλα οικο­νο­μία, είναι εξί­σου σημα­ντι­κό τι γίνε­ται στις φυλα­κές, τι γίνε­ται στα δικαιώ­μα­τα. Για εμάς είναι εξί­σου σημα­ντι­κή η αυρια­νή συνά­ντη­ση του Gay Pride. Εμείς έχου­με κάτι να πού­με και μετά τα μνημόνια”

(Δε θα στα­θού­με ότι συγκυ­βερ­νά με τους ΑΝΕΛ που συχνά εκφρά­ζο­νται προ­σβλη­τι­κά για τους ομοφυλόφιλους)

Αυτός ο κάλ­πι­κος προοδευτισμός

του να προ­βάλ­λε­ται η ανά­γκη δημιουρ­γί­ας κινή­μα­τος για προ­στα­σία των ζώων για να κρύ­ψει τη φτώ­χεια των ανθρώ­πων και να σκε­πά­σει την κραυ­γή του συντα­ξιού­χου που διαμαρτύρεται,

ή να προ­βάλ­λε­ται το δικαί­ω­μα των ομο­φυ­λό­φι­λων να κάνουν παρε­λά­σεις για να σκε­πά­σει  την αθλιό­τη­τα της μεθό­δευ­σης ψήφι­σης της «ουράς» των μνη­μο­νια­κών μέτρων που μειώ­νουν τις συντά­ξεις για 19η φορά, παρα­πέ­μπουν στις ελλη­νι­κές καλέν­δες τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις, διευ­κο­λύ­νουν τους ηλε­κτρο­νι­κούς πλει­στη­ρια­σμούς και καρα­το­μούν το αφορολόγητο

δεν είναι μόνο κατά­πτυ­στος, αλλά απο­δει­κνύ­ει για μία ακό­μη φορά ότι ο κάλ­πι­κος προ­ο­δευ­τι­σμός τους είναι το φύλ­λο συκής των δήθεν ευαι­σθη­σιών τους.

Για εμάς κύριε Τσα­κα­λώ­το, είναι σημα­ντι­κό ότι για μια ακό­μη φορά βρε­θή­κα­με στο δρό­μο για να υπε­ρα­σπί­σου­με στοι­χειώ­δη δικαιώ­μα­τα όλων (και εννο­ού­με όλων), και εκτός από το μήνυ­μα που στέλ­νου­με σε εσάς, στέλ­νου­με και μήνυ­μα σε όλους όσους δεν ήταν μαζί μας σήμε­ρα (ασχέ­του σεξουα­λι­κού προ­σα­να­το­λι­σμού), ότι οι κοι­νω­νι­κοί αγώ­νες είναι ο μόνος φάρος ελπίδας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο