Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τρέμουν ακόμη το Λένιν γι’ αυτό παραμονές των 100 χρόνων της Επανάστασης ανακινούν θέμα ταφής της σορού του

Παρα­μο­νές της συμπλή­ρω­σης 100 χρό­νων από τη μεγά­λη Οχτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση, στη Ρωσία ανα­κι­νούν (ξανά) ζήτη­μα ταφής της σορού του Λένιν η οποία εκτί­θε­ται από το 1924 στο Μαυ­σω­λείο του στην Κόκ­κι­νη Πλα­τεία της Μόσχας.

Μια υβρι­στι­κή πρό­τα­ση που έρχε­ται και ξανάρ­χε­ται μετά την ανα­τρο­πή της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, με διά­φο­ρες αφορ­μές αφού ακό­μη και νεκρός ο Λένιν τρο­μά­ζει τις αντι­δρα­στι­κές δυνά­μεις αυτού του κόσμου. Φοβού­νται τη συνει­δη­το­ποί­η­ση εκ μέρους των λαών της επι­και­ρό­τη­τας του λενι­νι­σμού.  Ενε­νή­ντα χρό­νια μετά το θάνα­το του ο Λένιν φοβί­ζει τους αστούς αφυ­πνί­ζει τους προ­λε­τά­ριους και τα άλλα λαϊ­κά στρώ­μα­τα. Επι­βε­βαιώ­νει τη δυνα­τό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων να ανα­τρέ­ψουν την εξου­σία του κεφα­λαί­ου. Δε θέλουν τίπο­τα να θυμί­ζει το Σοβιε­τι­κό παρελ­θόν, τίπο­τα που να θυμί­ζει την Οχτω­βρια­νή Επανάσταση.

Η εκστρα­τεία για την ταφή της σορού του Λένιν «με τον χρι­στια­νι­κό τρό­πο» και την κατάρ­γη­ση του Μαυ­σω­λεί­ου του Λένιν την είχε ξεκι­νή­σει πριν από χρό­νια ο Μπο­ρίς Γιέλ­τσιν και συνέ­χεια τη σκυ­τά­λη έλα­βαν ο πατριάρ­χης της Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλέ­ξιος Β‘, πολι­τι­κές δυνά­μεις και πρόσωπα.

Τώρα η πρό­τα­ση ήρθε από το μου­σουλ­μά­νο ηγέ­της της Τσε­τσε­νί­ας Ραμ­ζάν Καντί­ροφ ο οποί­ος εν ολί­γοις είπε ότι δεν είναι σωστό «μέσα στην καρ­διά της Ρωσί­ας, στην Κόκ­κι­νη Πλα­τεία, να βρί­σκε­ται ένας τάφος μ’ έναν νεκρό» και μάλι­στα να λει­τουρ­γεί ένα ολό­κλη­ρο επι­στη­μο­νι­κό-ερευ­νη­τι­κό ινστι­τού­το που να ασχο­λεί­ται με την συντή­ρη­ση του και να υπάρ­χει φρου­ρά σε εικο­σι­τε­τρά­ω­ρη βάση.

Την περα­σμέ­νη άνοι­ξη βου­λευ­τές του κυβερ­νώ­ντος κόμ­μα­τος «Ενιαία Ρωσία» και του εθνι­κι­στι­κού Φιλε­λευ­θέ­ρου Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος της Ρωσί­ας είχαν κατα­θέ­σει στην Ρωσι­κή Δού­μα σχε­τι­κό νομο­σχέ­διο για την ταφή της σορού του Λένιν.

Όμως επει­δή ακό­μη ο ρωσι­κός λαός κρί­νει θετι­κό τον ιστο­ρι­κό ρόλο του Βλα­ντί­μιρ Ιλίτς Λένιν, δυσκο­λεύ­ο­νται να το υλο­ποι­ή­σουν. Γι’ αυτό και ο Γιέλ­τσιν ανα­γκά­στη­κε να «απο­δε­χτεί» την ύπαρ­ξη του Μαυ­σω­λεί­ου στην καρ­διά της Μόσχας και οι σημε­ρι­νοί κρα­τού­ντες μετά το θόρυ­βο που προ­κλή­θη­κε δηλώ­νουν λακω­νι­κά ότι «πρό­κει­ται για ένα ζήτη­μα με κοι­νω­νι­κή απή­χη­ση», αλλά δεν βρί­σκε­ται στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη του Κρεμλίνου.

Ατέ­χνως

Ι. Β. Στά­λιν: Συνε­χί­ζει να σπέρ­νει εφιάλ­τες σε Πού­τιν και αστούς

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο