Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τρία ποιήματα της Φαίης Ρέμπελου

ΠΡΩΤΗ ΝΙΟΤΗ

Αρχές καλο­και­ριού
πρω­ϊ­νός καφές
και βανί­λια υπο­βρύ­χιο στην πλατεία.
Αρχές καλο­και­ριού χαράματα
καθι­σμέ­νοι με λαχτάρα
στις καρέ­κλες των παρα­λια­κών καφέ
περι­μέ­νο­ντας το λεωφορείο
για τη σχο­λι­κή εκδρομή.
Με τα κασε­το­φω­νά­κια στα χέρια
να μας συν­δέ­ουν απαλά
με το νέο ξημέρωμα:
“Lady in red.…
is dancing with me
cheek to cheek…”
Ροκ μπα­λά­ντες σαν επίκληση,
περι­μέ­νο­ντας τη σχο­λι­κή εκδρομή,
ανα­μέ­νο­ντας την ζωή,
αναμένοντας
ο καθέ­νας ή και όλοι μαζί
κλει­σμέ­νοι μέσα στα αιθέ­ρια κου­κού­λια μας
τον έρωτα.….
ένα πέταγ­μα στην Αιωνιότητα
με τα χρυ­σο­πρά­σι­να φτε­ρά της στιγμής
“Lady in red.….”.….…

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Γεν­νιό­μα­στε μικροί
εξαρ­τη­μέ­νοι από τους “άλλους” μας
και μεγα­λώ­νου­με, ολο­έ­να και μεγαλώνουμε
με δύνα­μη, σθέ­νος και χαρά.
Μας τρέ­φουν τα όνειρα
και το δυνα­μι­κό της μελ­λο­ντι­κής ζωής
που μεγα­λώ­νει, ολο­έ­να και μεγαλώνει
κι αυτό μαζί μας.
Ώσπου έρχε­ται μια στιγ­μή που, μεγά­λοι σα γίγαντες
και δυνα­τοί σαν βράχοι,
στεκόμαστε
μπρο­στά στο πεπρω­μέ­νο μας:
Η μεγά­λη στιγμή.
Θα το αποδεχτούμε;
Θα την βιώ­σου­με σωστά;
Θα την αρπά­ξου­με με δύναμη
αλλά και φρόνηση;
Θα συμολεύσουμε
με την ορμη­τι­κή ροή της ζωής
που θα μας οδη­γή­σει στο δικό μας κανάλι;
Θα βου­τή­ξου­με στ’ ανοιχτά;

Αν ναι
θα μεγα­λώ­σου­με κι άλλο.….
ολο­έ­να και θα μεγαλώνουμε,
θα ταυ­τι­στού­με με το σύμπαν,
θα χωρέ­σου­με τον κόσμο
όλο μέσα μας.…

Αν όχι, μικραίνουμε.
Ολο­έ­να μικραίνουμε.
Εξαρ­τη­μέ­νοι από τους “άλλους” μας.

ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΟΝ

Σε πολι­τεί­ες ξένες εταξίδεψα
που τις είδα να γκρεμίζονται
σαν χάρ­τι­να σκη­νι­κά θεάτρου.
Μα το ομορ­φό­τε­ρο σκη­νι­κό εκεί­νο της ονειρικής
και εφιαλ­τι­κής συνά­μα ιστο­ρί­ας που ζήσαμε.
Έφυ­γε, φθά­ρη­κε και υποχώρησε
και αυτό
και το μόνο που μένει
μια ύστα­τη ανά­μνη­ση από μας
πριν σβή­σει και το τελευ­ταίο κεράκι.

 

ΦΑΙΗ ΡΕΜΠΕΛΟΥ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1973 και κατάγομαι από την Χαλκίδα Ευβοίας. Το 1997 αποφοίτησα από την σχολή ΜΜΕ και Επικοινωνίας του ΕΚΠΑ. Κατά την διάρκεια των σπουδών μου συμμετείχα στη συντακτική ομάδα του περιοδικού για την τέχνη και την κοινωνική αναβάθμιση “Ρόπτρο Χαλκίδας”.
Για βιοποριστικούς λόγους έχω εργαστεί στην Ευβοιώτικη εφημερίδα “Ευβοϊκή”, την εκδοτική εταιρία “Compupress” και σε άλλες εταιρίες.
Όσον αφορά το λογοτεχνικό μου έργο, γράφω από μικρό παιδί, έχοντας κατορθώσει να εκφράσω πιο ολοκληρωμένα τις σκέψεις και τις ιδέες μου και να τους δώσω περιεχόμενο και μορφή στα δεκαεννέα μου χρόνια.
Έχω ασχοληθεί με την ποίηση και τη λογοτεχνία.
Το 2012 κυκλοφόρησε η ποιητική μου συλλογή “Σχέδιο Απόδρασης” από τις εκδόσεις “Διάνυσμα” και τον Δεκέμβριο του 2016 τη συλλογή αλληγορικών διηγημάτων μου με τον γενικό τίτλο “Όλα είναι κύκλος” από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Έχω επίσης συμμετάσχει στην ανθολογία διηγημάτων “Ραγισμένος χρόνος-Θύελλα στον χρόνο” των εκδόσεων “Συμπαντικές Διαδρομές”-μύθοι εναλλακτικής ιστορίας- με το διήγημα μου “Το χρονικό ενός ματαιωθέντος θανάτου”, στην ανθολογία “Γεια, σ’ αγαπώ, αντίο” με την ποιητική ομάδα “Οκύκλος των”, από τις εκδόσεις “Οκύπτερος-γραφικές τέχνες” και στην ανθολογία για την τρίτη ηλικία “Με το Πι της Ποίησης” με την λογοτεχνική ομάδα “Νήματα Μνήμης” από τις εκδόσεις “ΑΩ”.
Διαβάζω ποιήματα μου και συμμετέχω σε διάφορες εκδηλώσεις , όπως οι “Ποιητικές Αγρυπνίες”, οι εκδηλώσεις του Διεθνούς Πολιτιστικού Συλλόγου “Ανάδρασις” και το Φεστιβάλ Ποίησης της Δονούσας, καθώς και σε ποιητικές βραδιές και performance με τις ποιητικές ομάδες “Ποίηση στην εποχή της εκποίησης” και “Ο κύκλος των…”
Για μένα η ποίηση είναι μια άλλη γλώσσα, ίσως πιο βαθιά και “πραγματική” απ’ αυτήν που χρησιμοποιούμε στην πραγματικότητα, κι ένα κλειδί για τη σωστή αρμονία-ερμηνεία και την αποκατάσταση των λέξεων.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο