Τραγούδια «για κακά παιδιά»

Ήταν το μακρι­νό –χρο­νι­κά και σημειο­λο­γι­κά 1986 όταν ο Λου­κια­νός έγρα­φε το … Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπί­τι | λοι­πόν από­ψε δεν πρό­κει­ται να βγω | Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπί­τι | κι άμα πει­νά­σω τηγα­νί­ζω καν’ αυγό … Για­τί αν βγω θα προ­κύ­ψει κανά μπλέ­ξι­μο | κι ένας Θεός ξέρει που θα κοι­μη­θώ | και όπως λεν κι οι ινδιά­νοι για το μπλέ­ξι­μο | εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό

Το ΠαΣοΚ και μαζί του ο δικομ­μα­τι­σμός της επο­χής μεσου­ρα­νού­σαν (45,82% ‑161 έδρες ΝΔ με επι­κε­φα­λής Κων­στα­ντί­νο Μητσο­τά­κη 40,85%), η τοπι­κή (αυτό)διοίκηση ανα­μορ­φω­νό­ταν με Καπο­δί­στριες και Καλ­λι­κρά­τη­δες, με τα πρά­σι­να και γαλά­ζια καφε­νεία στο φουλ να απο­θε­ώ­νουν τους Μπρι­σίμ που σκη­νο­θε­τού­σαν (ο Τάσ­σος Μπιρ­σίμ — οσκη­νο­θέ­της που σφρά­γι­σε με τη δική του τηλε­ο­πτι­κή κουλ­τού­ρα τις συγκε­ντρώ­σεις του ΠΑΣΟΚ, έλε­γε: «με τον Ανδρέα επι­λέ­γα­με μαζί ακό­μα και το κοστού­μι, το που­κά­μι­σο και τη γρα­βά­τα που θα φορού­σε») και τους Χατζά­ρες να απει­λούν το λαό με πάσης φύσης δαμό­κλειες σπάθες

Για να θυμού­νται οι νεώ­τε­ροι, που δεν έζη­σαν τα «επι­κά» εκεί­να χρό­νια: Σπύ­ρος Χατζά­ρας δημο­σιο­γρά­φος και τηλε­ο­πτι­κός αστέ­ρας του ΠαΣοΚ τότε στη συνέ­χεια διέ­σχι­σε όλο το αστι­κό πολι­τι­κό τόξο από Αυρια­νή (φυσι­κά), 24 Ώρες, Ελεύ­θε­ρη Γνώ­μη, Δημο­κρα­τι­κό Λόγο, Νίκη, Ανα­γνώ­στης, Αλφα­Ε­ΝΑ για να κατα­λή­ξει στον Ελεύ­θε­ρο Κόσμο.
Το 2009 ίδρυ­σε την «Επι­τρο­πή Εθνι­κής Σωτηρίας».
Το 2012 ήταν υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής με τον ΛΑΟΣ.
Το 2015 εκφώ­νη­σε λόγο στους «γιορ­τα­σμούς» και επι­μνη­μό­συ­νες δεή­σεις των φασι­στα­ριών για τη μάχη του Μελι­γα­λά (όπου ανέ­φε­ρε ότι έγι­νε «τερά­στια γενοκτονία»).
Ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση …ήταν απο­τέ­λε­σμα εβραϊ­κής συνω­μο­σί­ας, ότι δεν υπήρ­ξε Φιλι­κή Εται­ρεία κλπ. κλπ

Στο μετα­ξύ η κυβέρ­νη­ση και τα παπα­γα­λά­κια της φορ­τώ­νει καθη­με­ρι­νά στην… «προ­σω­πι­κή επι­λο­γή» την πορεία της παν­δη­μί­ας αφή­νο­ντας πολ­λα­πλά εκτε­θει­μέ­νο το λαό κρύ­βο­ντας τους πραγ­μα­τι­κούς αίτιους πίσω από την ατο­μι­κή ευθύ­νη και τη «βολι­κή» σύγκρι­ση με τα άλλα κρά­τη, που αντι­με­τω­πί­ζουν τα ίδια αδιέ­ξο­δα, για­τί προ­τάσ­σουν τις ανά­γκες της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας κι όχι την προ­στα­σία της δημό­σιας υγείας.

«….με μια κραυ­γή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!»

«…για­τί νομί­ζω πως θα έρθει η στιγ­μή, που δε θ’ αντέ­ξω και θα ξεσπά­σω και δε θα φοβη­θώ και θα ελπί­ζω και κάθε στιγ­μή το λαρύγ­γι μου θα γεμί­ζω μ’ έναν φθόγ­γο, μ’ ένα τραύ­λι­σμα, με μια κραυ­γή που θα μου λέει: ΜΙΛΑ!».

Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κοψ’ τη φωνή σου, σώπασε
κι επιτέλους
αν ο λόγος είναι άργυρος
η σιω­πή είναι χρυσός.

Τα πρώ­τα λόγια, οι πρώ­τες λέξεις
που άκου­σα από παιδί
έκλαι­γα, γέλα­γα, έπαιζα
μου έλε­γαν: «Σώπα».

Στο σχο­λείο μου έκρυ­ψαν την αλή­θεια τη μισή
και μου έλε­γαν: «Εσέ­να τι σε νοιά­ζει; Σώπα!»
Με φιλού­σε το πρώ­το αγόρι
που ερω­τεύ­τη­κα και μου έλεγε:
«Κοί­τα, μην πεις τίπο­τα, και σώπα!».

Κοψ’ τη φωνή σου, μη μιλάς, σώπαινε.
Κι αυτό βάστη­ξε μέχρι τα είκο­σί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγά­λου, η σιω­πή του μικρού.

Έβλε­πα αίμα­τα στα πεζοδρόμια
«Τι σε νοιά­ζει, μου έλεγαν,
θα βρεις το μπε­λά σου, τσι­μου­διά, σώπα».
Αργό­τε­ρα φώνα­ζαν οι προϊστάμενοι:
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν κατα­λα­βαί­νεις και σώπα».

Παντρεύ­τη­κα κι έκα­να παι­διά και τα έμα­θα να σωπαίνουν.
Ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός
κι ήξε­ρε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνε­τή που του έλε­γε «σώπα».
Στα χρό­νια τα δίσε­χτα οι γεί­το­νες με συμβούλευαν:
«Μην ανα­κα­τεύ­ε­σαι, πες πως δεν είδες τίπο­τα και σώπα».
Μπο­ρεί να μην είχα­με με δαύ­τους γνω­ρι­μία ζηλευτή
μας ένω­νε όμως το «σώπα».

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επά­νω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυ­κα­τοι­κία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρό­μοι οι κάθε­τοι κι οι δρό­μοι οι παράλληλοι.
Κατά­πια­με τη γλώσ­σα μας.
Στό­μα έχου­με και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιά­ξα­με το σύλ­λο­γο του «σώπα»,
και μαζευ­τή­κα­με πολλοί,
μια πολι­τεία ολό­κλη­ρη, μια δύνα­μη μεγάλη
αλλά μουγκή!
Πετύ­χα­με πολ­λά και φτά­σα­με ψηλά, μας δώσα­νε και παράσημα
κι όλα πολύ εύκο­λα, μόνο με το «σώπα».
Μεγά­λη τέχνη αυτό το «σώπα».
Μάθε το στα παι­διά σου, στη γυναί­κα σου και στην πεθε­ρά σου
κι αν νιώ­θεις την ανά­γκη να μιλή­σεις, ξερί­ζω­σε τη γλώσ­σα σου
και καν’ την να σωπάσει.
Κοψ’ τη σύρριζα.
Πέτα­ξε την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρη­στο όργα­νο απ’ τη στιγμή
που δεν το μετα­χει­ρί­ζε­σαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλ­τες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δεν θα ντρέ­πε­σαι τα παι­διά σου
και θα γλι­τώ­σεις απ’ το βραχνά
να μιλάς χωρίς να μιλάς
να λες «έχε­τε δίκιο, είμαι με σας».

Αχ, πόσο θα ήθε­λα να μιλή­σω ο κερατάς
και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλια­ρί­ζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσ­σα σου, κοψ’ την αμέσως.
Δεν έχεις περι­θώ­ρια. Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλή­σεις, καλύ­τε­ρα να το τολμήσεις
κόψε τη γλώσ­σα σου.

Για να είσαι του­λά­χι­στον σωστός
στα σχέ­δια και τα όνει­ρά μου
ανά­με­σα σε λυγ­μούς και παροξυσμούς
κρα­τώ τη γλώσ­σα μου
για­τί νομί­ζω πως θα έρθει η στιγμή
που δε θ’ αντέξω
και θα ξεσπάσω
και δε θα φοβηθώ
και θα ελπίζω
και κάθε στιγ­μή το λαρύγ­γι μου θα γεμίζω
μ’ έναν φθόγγο
μ’ ένα τραύλισμα
με μια κραυγή
που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ !

Αντίθετα με τι νομίζουν κάποιοι το κεφάλαιο ποτέ δεν κοιμάται! ‑ακόμα και στα “δύσκολα” 👀 βλέπει την επόμενη μέρα 🤑💰, ρόδινη💲💱 για το ίδιο και μαύρη για τους λαούς

🎈  Καλή δύναμη σε όλους και όλες, ψηλά το κεφάλι, απέναντι στην επίθεση απαντάμε με τα δικά μας όπλα!

Αλλά επει­δή γι’ αλλού κινή­σα­με για αλλού –κι αλλού η ζωή μας πάει, να ξανα­θυ­μη­θού­με τα «χρό­νια του 85» μέσα από το «τρα­γού­δι για κακά παι­διά» (στί­χοι και μου­σι­κή Λου­κια­νός Κηλαη­δό­νης)

Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
λοι­πόν από­ψε δεν πρό­κει­ται να βγω
Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
κι άμα πει­νά­σω τηγα­νί­ζω καν’ αυγό

Και όταν ακούω να χτυ­πά­ει το τηλέφωνο
θα το κοι­τά­ζω και δε θα απαντώ
για­τί όταν χτυ­πά­ει το τηλέφωνο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό

(γι’ αυτό)
Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
οχυ­ρω­μέ­νος κι από μέσα το κλειδί
Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
για­τί αυτό το έργο το ‘χω ξαναδεί
Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
σει­σμός να γίνει, δεν πρό­κει­ται να βγω

Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
κι ας με ξεγρά­ψουν τα ρεμά­λια απ’ αρχηγό
Για­τί αν βγω θα προ­κύ­ψει κανά μπλέξιμο
κι ένας Θεός ξέρει που θα κοιμηθώ
και όπως λεν κι οι ινδιά­νοι για το μπλέξιμο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό

(γι’ αυτό)
Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
και δε σκο­πεύω από δω να κουνηθώ
Θα κάτσω σπί­τι, θ’ αρά­ξω σπίτι
θα βάλω βίντεο και θ’ αποβλακωθώ
Και όταν ακούω να χτυ­πά­ει το τηλέφωνο
θα το μου­τζώ­νω και δε θα απαντώ
για­τί όταν χτυ­πά­ει το τηλέφωνο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό
(γι’ αυτό)
άμα με δεις στο δρό­μο πέτα μου έν’ αυγό

ℹ️   Και για τους αγγλό­φω­νους ανα­γνώ­στες μας…
Tha Katso Spiti by Loukianos Kilaidonis

I’ll sit home, I’ll get home
So I’m not going to go out tonight
I’ll sit home, I’ll get home
and if I’m hungry I even fry an egg
And when I hear the phone ring
I’ll look at it and won’t answer
because when the phone rings
nine times out of ten it’s bad
(for this)
I’ll sit home, I’ll get home
fortified and inside the key
I’ll sit home, I’ll get home
because I will see this work again
I’ll sit home, I’ll get home
earthquake, I’m not going to go out
I’ll sit home, I’ll get home
and let me write off the reams from the leader
Because if I go out there will be some confusion
and one God knows I’m going to sleep
and as the Indians say about knitting
nine times out of ten it’s bad
(for this)…
I’ll sit home, I’ll get home
and I do not intend to move here
I’ll sit home, I’ll get home
i will upload a video and i will be released
And when I hear the phone ring
I’m gonna mess it up and I won’t answer
because when the phone nine times out of ten it’s bad rings
for this
I’ll sit home, I’ll get home
if you see me on the street throw my egg
I’m not going to get out of here
I’ll sit home, I’ll get home
if you see me on the street throw my egg