Τροπολογία για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς: Κρίκος στην απαράδεκτη και επικίνδυνη πολιτική της «ατομικής ευθύνης»

Στη Βου­λή κατα­τέ­θη­κε από την κυβέρ­νη­ση η τρο­πο­λο­γία για τους υπο­χρε­ω­τι­κούς εμβο­λια­σμούς, πίσω από την οποία επι­χει­ρεί να κρύ­ψει την προ­κλη­τι­κή έλλει­ψη μέτρων προ­στα­σί­ας του λαού, τα χάλια του δημό­σιου συστή­μα­τος Υγεί­ας, τα πρω­τό­κολ­λα — λάστι­χα με τα οποία έρχο­νται αντι­μέ­τω­ποι οι εργα­ζό­με­νοι στον του­ρι­σμό και άλλου, την ανύ­παρ­κτη Πρω­το­βάθ­μια Φρο­ντί­δας Υγεία, την έλλει­ψη ουσια­στι­κής ενη­μέ­ρω­σης σχε­τι­κά με τα εμβό­λια και τους εμβο­λια­σμούς, τις αντι­φά­σεις και τις παλι­νω­δί­ες της που απορ­ρέ­ουν από μια πολι­τι­κή που προ­σαρ­μό­ζει το «όπλο» του εμβο­λί­ου στους γεω­πο­λι­τι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και τα συμ­φέ­ρο­ντα των φαρ­μα­κευ­τι­κών κολοσσών.

Η κυβέρ­νη­ση στο νομο­σχέ­διο υπο­στη­ρί­ζει ότι εξά­ντλη­σε τα μέτρα ενη­μέ­ρω­σης των εργα­ζο­μέ­νων στις Μονά­δες Φρο­ντί­δας Ηλι­κιω­μέ­νων και ανθρώ­πων με ανα­πη­ρία, καθώς και στις μονά­δες υγεί­ας πριν φέρει το μέτρο της υποχρεωτικότητας.

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα όμως είναι ότι σχε­δόν που­θε­νά δεν έγι­νε ουσια­στι­κή ενη­μέ­ρω­ση, με τις παλι­νω­δί­ες και τις αντι­φα­τι­κές τοπο­θε­τή­σεις και μέτρα ανα­πα­ρή­γα­γε το φόβο, τους ενδοια­σμούς, τη διστα­κτι­κό­τη­τα που είναι ανα­με­νό­με­νο να υπάρ­χει σ’ ένα τμή­μα του πλη­θυ­σμού. Ανθρω­ποι που δεν ανή­κουν στους περι­θω­ρια­κούς του «αντιεμ­βο­λια­σμού» αλλά εκτε­θει­μέ­νοι στους αντα­γω­νι­σμούς των φαρ­μα­κευ­τι­κών ομί­λων, στις αντι­φα­τι­κές τοπο­θε­τή­σεις ορι­σμέ­νων επι­στη­μό­νων ανά­λο­γα με τα ιδιαί­τε­ρα συμ­φέ­ρο­ντα που είναι προσ­δε­δε­μέ­νοι και χωρίς την ουσια­στι­κή κρα­τι­κή στή­ρι­ξή τους.

Mε ευθύ­νη της κυβέρ­νη­σης το 97% των φιλο­ξε­νού­με­νων προ­σφύ­γων στα 6 Κέντρα Υπο­δο­χής και Ταυ­το­ποί­η­σης και στα 35 Κέντρα Φιλο­ξε­νί­ας παρα­μέ­νει ανεμ­βο­λί­α­στο. Tο πρό­γραμ­μα για τους εμβο­λια­σμούς κατ’ οίκον δεν έχει ακό­μη ξεκι­νή­σει, το πρό­γραμ­μα για τον εμβο­λια­σμό των φιλο­ξε­νού­με­νων στους οίκους ευγη­ρί­ας δεν έχει ακό­μη ολο­κλη­ρω­θεί, 7 μήνες μετά την έναρ­ξή του. H κυβέρ­νη­ση δεν φέρ­νει το εμβό­λιο ακό­μη πιο κοντά στους ανθρώ­πους, φτιά­χνο­ντας, για παρά­δειγ­μα, εμβο­λια­στι­κά κέντρα στους χώρους όπου εργά­ζε­ται, σπου­δά­ζει ή ζει.

Επι­κα­λεί­ται την υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τα του εμβο­λια­σμού του προ­σω­πι­κού των μονά­δων υγεί­ας και μονά­δων περί­θαλ­ψης ηλι­κιω­μέ­νων και ανα­πή­ρων για τον έλεγ­χο και αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας. Πράγ­μα­τι, ο εμβο­λια­σμός αυτής της κατη­γο­ρί­ας του προ­σω­πι­κού είναι ανα­γκαί­ος για την προ­στα­σία των ίδιων αλλά και κυρί­ως των ασθε­νών και των άλλων ευά­λω­των κοι­νω­νι­κών ομά­δων. Ομως αυτό μικρή σχέ­ση έχει με την αντι­με­τώ­πι­ση και εξά­πλω­ση της παν­δη­μί­ας. Π.χ. στα νοσο­κο­μεία κατα­λή­γουν οι μολυ­σμέ­νοι από τον κορο­νο­ϊό από τα μέσα μαζι­κής μετα­φο­ράς, από τους ανε­ξέ­λεγ­κτους τόπους δου­λειάς, από τους «δειγ­μα­το­λη­πτι­κούς» ελέγ­χους στους του­ρί­στες που έχει ως απο­τέ­λε­σμα να «εισά­γε­ται» άγνω­στος αριθ­μός θετι­κών κρουσμάτων.

Φέρ­νει ως ποι­νή την ανα­στο­λή της εργα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων στον ιδιω­τι­κό τομέα — χωρίς πλη­ρω­μή — μέχρι τον εμβο­λια­σμό τους, χωρίς καν να δια­σφα­λί­ζει έστω την επά­νο­δο του εργα­ζό­με­νου στη δου­λειά, αφή­νο­ντάς το στη «δια­κρι­τι­κή» ευχέ­ρεια του εργοδότη.

Οι αρμο­διό­τη­τες των για­τρών εργα­σί­ας για τους εργα­ζό­με­νους σχε­τι­κά με τον εμβο­λια­σμό, τη νόση­σή τους, την παρα­κο­λού­θη­σή τους κ.α., ανα­τί­θε­ται στους Προϊ­στα­μέ­νους!!! Αντί να αξιο­ποι­η­θούν οι για­τροί εργα­σί­ας και άλλες συνα­φείς ειδι­κό­τη­τες να παρα­κο­λου­θή­σουν την πορεία των εμβο­λια­σμών, τη μετεμ­βο­λια­στι­κή στή­ρι­ξη των εργα­ζο­μέ­νων, την ενη­μέ­ρω­σή τους, τη λήψη και εφαρ­μο­γή όλων των ενδει­κνυό­με­νων προ­λη­πτι­κών μέτρων, όλα αυτά «υπο­κα­θι­στώ­νται» από την επί­δει­ξη της εμβο­λια­στι­κής κατά­στα­σης των εργα­ζο­μέ­νων συνο­λι­κά στον ιδιω­τι­κό και δημό­σιο τομέα — όχι μόνο στους χώρους υγεί­ας / πρό­νοιας — ανοί­γο­ντας το δρό­μο των απολύσεων.

Η κυβέρ­νη­ση ανοί­γει το θέμα της υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τας για να μετα­το­πι­στεί η συζή­τη­ση, να ενι­σχύ­σει τον κοι­νω­νι­κό αυτο­μα­τι­σμό, να ταυ­τί­σει οποια­δή­πο­τε κρι­τι­κή στην κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή με ακρο­δε­ξιές, συνο­μω­σιο­λο­γι­κές, ανορ­θο­λο­γι­κές, και αντιεμ­βο­λια­στι­κές από­ψεις και κινή­σεις που καθό­λου αυθόρ­μη­τες δεν είναι και που η ίδια προ­βά­λει, αξιο­ποιεί και ανέ­χε­ται αφού απο­τε­λούν ένα βολι­κό αντίπαλο.

Για όλους αυτούς τους λόγους το ΚΚΕ απορ­ρί­πτει την τρο­πο­λο­γία της κυβέρ­νη­σης, αφού απο­τε­λεί έναν ακό­μα κρί­κο της απα­ρά­δε­κτης και επι­κίν­δυ­νης πολι­τι­κής της «ατο­μι­κής ευθύ­νης» στην αντι­με­τώ­πι­ση της πανδημίας.

Πριν από οποια­δή­πο­τε συζή­τη­ση περί υπο­χρε­ω­τι­κό­τη­τας, άλλω­στε, η κυβέρ­νη­ση θα έπρε­πε να είχε φρο­ντί­σει για ένα καθο­λι­κό πρό­γραμ­μα δημό­σιου δωρε­άν εμβο­λια­σμού με όλα τα απο­τε­λε­σμα­τι­κά και ασφα­λή εμβό­λια, με σαφείς οδη­γί­ες, δωρε­άν προ­λη­πτι­κό έλεγ­χο πριν τον εμβο­λια­σμό, παρα­κο­λού­θη­ση των εμβο­λια­σμέ­νων μετά τον εμβο­λια­σμό τους για τυχόν παρε­νέρ­γειες. Όμως, αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει ουσια­στι­κή στε­λέ­χω­ση της Πρω­το­βάθ­μιας Φρο­ντί­δας Υγεί­ας και του Κέντρου Ελέγ­χου και Φαρ­μα­κο­ε­πα­γρύ­πνη­σης. Ειδι­κά για τις συγκε­κρι­μέ­νες επαγ­γελ­μα­τι­κές ομά­δες όπως το προ­σω­πι­κό της Υγεί­ας θα έπρε­πε να είχαν γίνει εκστρα­τεί­ες στο­χευ­μέ­νης ενη­μέ­ρω­σης και ευαι­σθη­το­ποί­η­σης αντί να στοχοποιούνται.