Τσίπρας: Γιατί … η δεύτερη φορά Αριστερά δεν θα έχει και μεγάλη σχέση με την πρώτη

Σαν σήμε­ρα το 2015 ο Αλέ­ξης Τσί­πρας ανα­κοι­νώ­νει «διε­νέρ­γεια δημο­ψη­φί­σμα­τος με ερώ­τη­μα την απο­δο­χή ή την απόρ­ρι­ψη της πρό­τα­σης των “θεσμών”».

7 χρό­νια μετά το παί­ζει “ανα­νή­ψας” και ως  αρχη­γός της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης “επι­θυ­μεί” η… δεύ­τε­ρη φορά Αρι­στε­ρά να είναι εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή από την πρώ­τη και σε αυτό το πλαί­σιο “εντάσ­σε­ται και η αυτο­κρι­τι­κή- πρώ­τη φορά σε τόσο έντο­νο βαθ­μό- για την υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση της μεσαί­ας τάξης τη χρο­νι­κή περί­ο­δο 2015- 2019, την οποία έκα­νε μέσω της συνέ­ντευ­ξής του στην «Εφη­με­ρί­δα των Συντακτών»”.

Ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός – κατά δήλω­ση, έχει λάβει πολύ σοβα­ρά υπό­ψη τις «συμ­βου­λές» που δέχε­ται να απο­στα­σιο­ποι­η­θεί από την πρώ­τη φορά Αρι­στε­ρά, αφού είναι ακρι­βώς η κυβερ­νη­τι­κή θητεία του ΣΥΡΙΖΑ που φαί­νε­ται πως απο­τρέ­πει πολ­λούς δυσα­ρε­στη­μέ­νους από την κυβέρ­νη­ση Μητσο­τά­κη ‑ιδί­ως προ­ερ­χό­με­νους από το μεσαίο χώρο- να ψηφί­σουν ή να ξανα­ψη­φί­σουν τη σημε­ρι­νή αξιω­μα­τι­κή αντιπολίτευση.

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στην αστι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση δεν είναι μόνο επι­βε­βαί­ω­ση της χρε­ο­κο­πί­ας της λογι­κής της «κυβερ­νώ­σας Αρι­στε­ράς», αλλά και της γραμ­μής ανο­χής απέ­να­ντι στο ΣΥΡΙΖΑ που ακο­λού­θη­σαν όλα τα κόμ­μα­τα και οι ομά­δες του οπορ­του­νι­στι­κού ρεύ­μα­τος, ακό­μη και μετά από τις εκλο­γές του Γενά­ρη του 2015.

Στον αντί­πο­δα κινή­θη­κε το ΚΚΕ, το οποίο στις πρώ­τες εκτι­μή­σεις της ΚΕ, την επό­με­νη κιό­λας μέρα των εκλο­γών, επι­σή­μα­νε ότι η λαϊ­κή στή­ρι­ξη στο ΣΥΡΙΖΑ «είναι ψήφος που περιέ­χει προσ­δο­κία μειω­μέ­νων απαι­τή­σε­ων και αυτα­πα­τών για το χαρα­κτή­ρα της ΕΕ. Δεν είναι ψήφος συνο­λι­κής απο­δο­χής και απαί­τη­σης για ικα­νο­ποί­η­ση των πραγ­μα­τι­κών σύγ­χρο­νων εργα­τι­κών, λαϊ­κών ανα­γκών», ενώ δια­κή­ρυσ­σε καθα­ρά ότι «η κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή και η ανά­λη­ψη της δια­κυ­βέρ­νη­σης από το ΣΥΡΙΖΑ δε συνι­στά πολι­τι­κή αλλα­γή υπέρ του λαού. Η συγκυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ θα συνε­χί­σει τις αντι­λαϊ­κές δεσμεύ­σεις της χώρας στην ΕΕ και τους δανει­στές και φυσι­κά αυτό θα είναι ανά­σα στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα, που επι­διώ­κει την πιο βαθιά ενσω­μά­τω­ση του λαού μέσα από την ανα­σύν­θε­ση του αστι­κού κομ­μα­τι­κού συστή­μα­τος, σε μια κρί­σι­μη στιγ­μή για το λαό και το κίνη­μά του»

Αυτή η θέση επιβεβαιώθηκε και όχι η αυταπάτη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκούσε μια φιλολαϊκή διακυβέρνηση.

“Στο κλα­ρί” με το σκοπιανό…

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ο απε­γκλω­βι­σμός δυνά­με­ων από το Τσι­πρέι­κο μπο­ρεί να γίνει όχι με «επι­θέ­σεις φιλί­ας», αλλά μόνο με την –δια­χρο­νι­κή απο­κά­λυ­ψη του ρόλου του και την αντι­πα­ρά­θε­ση μαζί του σε όλα τα επί­πε­δα, στην ιδε­ο­λο­γία, στην πολι­τι­κή, στο εργα­τι­κό κίνη­μα. Μόνο έτσι, μόνο μέσα από την όξυν­ση της ταξι­κής πάλης σε όλες της τις μορ­φές μπο­ρούν τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα που στή­ρι­ξαν το ΣΥΡΙΖΑ να εξά­γουν συμπε­ρά­σμα­τα από τις αυτα­πά­τες που καλ­λιέρ­γη­σε και το ανέ­φι­κτο της γραμ­μής που υπο­σχό­ταν φιλο­λαϊ­κή πολι­τι­κή χωρίς ρήξη με το κεφάλαιο.