Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του Πολυτεχνείου: Ξεδιαντροπιά, αναξιοπρέπεια, πολιτικός καιροσκοπισμός

Όπως λέγα­νε παλιά εκεί στην ‑πάλαι ποτέ Χαρι­λά­ου Τρι­κού­πη, «ο αγώ­νας τώρα δικαιώ­νε­ται»…

Πολύ αργό­τε­ρα (το 1997) πάλι «δικαί­ω­ση» (και μάλι­στα η «μεγα­λύ­τε­ρη»):

Ήταν ο τότε αρχη­γός της ΝΔ o Κ. Καρα­μαν­λής που χαρα­κτή­ρι­σε έτσι την ακο­λου­θού­με­νη από την κυβέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ πολιτική
«Στη ΝΔ είναι ευχά­ρι­στο να βλέ­πει ότι η επί­ση­μη έκφρα­ση της συμπο­λί­τευ­σης έχει προ­σχω­ρή­σει στον ευρω­παϊ­κό προ­σα­να­το­λι­σμό και μάλι­στα προ­σπα­θεί να πλειο­δο­τή­σει σε αυτό σε σχέ­ση με τη ΝΔ.

Είναι η μεγα­λύ­τε­ρη δικαί­ω­ση αυτών που ορα­μα­τί­στη­καν αυτή την πολι­τι­κή»

Κάπως έτσι κύλη­σε πολύ νερό στ’ αυλά­κι: από το Μάη του 1984 –που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε το 1^ο συνέ­δριο του ΠΑΣΟΚ με τον Αντρέα στα ντου­ζέ­νια του (μόνο ζεϊ­μπέ­κι­κο δε χόρε­ψε…) να προ­σπα­θεί ματαί­ως να σπά­σει το ρεκόρ ομι­λί­ας του Φιδέλ (μίλη­σε για 3ω+15λ…), ενώ η αίθου­σα δονεί­το από το «ο αγώ­νας τώρα δικαιώ­νε­ται» των 2.500 συνέ­δρων υπό τα ‑μάλ­λον αδιά­φο­ρα, βλέμ­μα­τα Για­σέρ Αρα­φάτ, χήρας Σαλ­βα­δόρ Αγιέ­ντε, αντι­προ­σω­πεί­ας Ντα­νιέλ Ορτέ­γκα κλπ. μέχρι το 2015 …40+ χρό­νια με την «ιστο­ρι­κή ευκαι­ρία» του Συρι­ζέϊ­κου «ο αγώ­νας τώρα (ξανα)δικαιώ­νε­ται»(!)

Τότε δια­δί­δε­ται από το Τσι­πρέϊ­κο και το “ερώ­τη­μα” «είναι δυνα­τόν το ΚΚΕ ⁉️ να απέ­χει από την “κοσμο­γο­νία”;» (με όποιες παραλ­λα­γές του)  απευ­θυ­νό­με­νο σε ανθρώ­πους αρι­στε­ρούς, ριζο­σπά­στες, στη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια με «ρίζες» στο εργα­τι­κό κίνη­μα, στην ΕΑΜι­κή Αντί­στα­ση, στον αγώ­να του ΔΣΕ, στην εκλο­γι­κή και όχι μόνο βάση του ΚΚΕ, στους αγώ­νες της μετεμ­φυ­λια­κής περιό­δου, στον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώ­να, στην περί­ο­δο της μετα­πο­λί­τευ­σης, στην κινού­με­νη άμμο μιας κοι­νω­νί­ας “μοι­ραί­ων” του Βάρ­να­λη, με φρού­δες ελπί­δες στους κατά και­ρούς «σωτή­ρες» που μεθο­δι­κά ‑δια­χρο­νι­κά της σκά­βουν το λάκκο.

Το ΠΑΣΟΚ ανέ­λα­βε τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας το 1981, προ­σπα­θώ­ντας να συν­δέ­σει τη δια­κυ­βέρ­νη­σή του με τους πόθους του λαού και της εργα­τι­κής τάξης που πάλευε πάνω από 5 δεκα­ε­τί­ες ενά­ντια σε φασι­στι­κές δικτα­το­ρί­ες, σε διώ­ξεις, φυλα­κί­σεις, πάλε­ψε και με τα όπλα να γίνει νοι­κο­κύ­ρης στον τόπο του: βυθί­ζο­ντας το Χόρα ‑όχι ο ίδιος …έλε­γε «βυθί­σα­τε», τότε που η «ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ» ήταν «το ίδιο συν­δι­κά­το»

Το τι «δικαιώ­θη­κε» όλοι ‑πλέ­ον, το ξέρου­με..

Με «χαρ­τί» της ανα­γνώ­ρι­σης της Εθνι­κής Αντί­στα­σης στο χέρι, μια ανα­γνώ­ρι­ση που ήρθε δικαιω­μα­τι­κά ως απο­τέ­λε­σμα 40 χρό­νων αγώ­να και δε χαρί­στη­κε από κανέ­ναν, προ­σπά­θη­σε το ΠΑΣΟΚ να χει­ρα­γω­γή­σει τη γενιά του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ και της πολι­τι­κής προσφυγιάς.

Με «χαρ­τί» τον εκδη­μο­κρα­τι­σμό του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος προ­ώ­θη­σε την ενσω­μά­τω­ση πλα­τιών εργα­τι­κών στρωμάτων.

Με αυτά και με εκεί­να κατά­φε­ρε να εξα­πα­τή­σει και να εκμαυ­λί­σει κόσμο εργα­τι­κό — λαϊκό.

Την ίδια ώρα, έβα­ζε πιο βαθιά τη χώρα στο ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, στή­ρι­ζε με κάθε τρό­πο το κεφά­λαιο, προ­ω­θού­σε το πρώ­το κύμα αντερ­γα­τι­κών μέτρων, δε δίστα­ζε να επι­βά­λει πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά ηγε­σία στη ΓΣΕΕ κά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επα­νέ­λα­βε το ίδιο έργο και χωρίς μάλι­στα τα ριζο­σπα­στι­κά και αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κά συν­θή­μα­τα του ΠΑΣΟΚ του 1981.

Η «ιστο­ρι­κή ευκαι­ρία» για την αρι­στε­ρά του ΣΥΡΙΖΑ ξεκί­νη­σε με δήλω­ση ότι δεν πρό­κει­ται να αμφι­σβη­τη­θεί η παρου­σία της χώρας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, ότι θα στη­ρί­ξει τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες, το κεφά­λαιο, την εργο­δο­σία με διευ­κο­λύν­σεις, με κρα­τι­κό χρή­μα για να κάνουν επεν­δύ­σεις, ότι δε συζη­τά­ει την ανά­κτη­ση των απω­λειών των εργα­ζο­μέ­νων της περιό­δου της κρί­σης, ούτε καν θα καταρ­γή­σει τους απα­ρά­δε­κτους έμμε­σους φόρους που βαραί­νουν τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια, για να φτά­σει ‑μετά τους ύμνους στον Ομπά­μα και τον «δια­βο­λι­κά καλό Τραμπ» στο στρώ­σι­μο του χαλιού για τη ΝΔ (που δε λέει να μπει στο «χρο­νο­ντού­λα­πο».

Και τώρα ‑αυτό το συνον­θύ­λευ­μα ‑ότι πιο εκφυ­λι­σμέ­νο και χυδαίο εμφα­νί­στη­κε στις γραμ­μές της ταξι­κής πάλης, πλα­γιο­κο­πώ­ντας και εμβο­λί­ζο­ντας το κίνη­μα ξανα­βγή­κε με θρά­σος «στο κλα­ρί»!

Χωρίς μία λέξη, ένα σύν­θη­μα ενά­ντια σε ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, η ξετσι­πω­σιά και ο πολι­τι­κός αρι­βι­σμός τους πορεύ­τη­κε σε ένα άνευ­ρο, υπο­το­νι­κό και «κάθε καρυ­διάς καρύ­δι» μπλοκ, προ­σβάλ­λο­ντας τη μνή­μη του Πολυ­τε­χνεί­ου με κάμπο­σες σέλ­φι Τσί­πρα, που τα κανά­λια και τα ΜΚΔ με περισ­σή χαρά ανα­πα­ρή­γα­γαν, δίνο­ντας το ρεσι­τάλ του πριν εξα­φα­νι­στεί (δια­κρι­τι­κά) στο ύψος του Συντάγ­μα­τος: ο βίος και η πολι­τεία του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­σης εξη­γεί και τους λόγους για τους οποί­ους κατά τη διάρ­κεια της πορεί­ας έλει­ψαν τέτοια συνθήματα.

Όσο για τον πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γό «της 2^ης φοράς αρι­στε­ράς», που είχε προ­χω­ρή­σει σε όσες διευ­κο­λύν­σεις ζήτη­σε ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός δολο­φο­νι­κός μηχα­νι­σμός του ΝΑΤΟ, και η παρου­σία του στη συγκέ­ντρω­ση ήταν καθα­ρά για επι­κοι­νω­νια­κούς λόγους, σε μια ακό­μη από­πει­ρα καπη­λεί­ας των ηρω­ι­κών λαϊ­κών αγώ­νων, απο­χω­ρώ­ντας έχα­σε το κλου, τις έντο­νες απο­δο­κι­μα­σί­ες στο ύψος της αμε­ρι­κά­νι­κης πρε­σβεί­ας, όταν περ­νού­σαν τα απο­μει­νά­ρια του Συρι­ζέι­κου μπλοκ.

✔️  Οι αρι­στε­ροί, οι ριζο­σπά­στες, οι άνθρω­ποι που έχουν δώσει χρό­νια στο κίνη­μα, οι νέοι που έκα­ναν τα πρώ­τα τους αγω­νι­στι­κά βήμα­τα τα προη­γού­με­να χρό­νια, δεν πρέ­πει να την ξανα­πα­τή­σουν, δεν πρέ­πει να ξεγε­λα­στούν.
✔️  Όχι άλλα «ο αγώ­νας δικαιώ­νε­ται»!
✔️  Ο λαός μόνος του θα δικαιώ­σει τους αγώ­νες του!
✔️  Από κανέ­να σωτή­ρα δεν πρέ­πει να περι­μέ­νει τίποτα!
✔️  Με την οργά­νω­σή του, την πάλη του σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή — αντι­μο­νο­πω­λια­κή κατεύ­θυν­ση, για την ανα­τρο­πή της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου.

Τα μηνύ­μα­τα του Πολυ­τε­χνεί­ου είναι επί­και­ρα και σήμε­ρα, στον αγώ­να ενά­ντια στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της φτώ­χειας, της ανερ­γί­ας, της υπο­βάθ­μι­σης της παι­δεί­ας, ενά­ντια στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς των Αμε­ρι­κα­νών, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην περιο­χή, ενά­ντια στην τρο­μο­κρα­τία, την αστυ­νο­μι­κή βία, τον κρα­τι­κό αυταρ­χι­σμό και την κατα­στο­λή. Συνε­χί­ζου­με στα μηνύ­μα­τα που δίνουν οι αγω­νι­στές του Πολυ­τε­χνεί­ου, η εξέ­γερ­ση του Πολυ­τε­χνεί­ου, πιο δυνα­μι­κά, πιο μαζι­κά, με αισιο­δο­ξία, για την τελι­κή νίκη του λαού και της νεολαίας.

Η επέ­τειος του Πολυ­τε­χνεί­ου μας καλεί σε ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη ετοι­μό­τη­τα, επα­γρύ­πνη­ση, κινη­το­ποί­η­ση και αγώ­να στις δύσκο­λες συν­θή­κες που βιώ­νου­με της οικο­νο­μι­κής καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, αλλά και των επι­κεί­με­νων εξε­λί­ξε­ων στην περιο­χή μας, γενι­κό­τε­ρα σε όλη την Ευρώ­πη, στα Βαλ­κά­νια, στην Αν. Μεσό­γειο, στη Μ. Ανατολή.

Ο λαός δεν πρέ­πει να προσ­δο­κά τίπο­τα από τις κυβερ­νή­σεις, από την τάξη που έχει την εξου­σία.
Λαϊ­κή κυριαρ­χία, κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της χώρας μας δεν δια­σφα­λί­ζο­νται με τη συμ­με­το­χή σε επι­θε­τι­κούς οργα­νι­σμούς, σε συμ­μα­χί­ες, όπως είναι η ΕΕ, όπως είναι το ΝΑΤΟ.

Σαρά­ντα ένα χρό­νια τώρα, το μήνυ­μα είναι αυτό:

Ενότητα, λαϊκή συμμαχία, εργατική — λαϊκή πάλη ενάντια στην τάξη που έχει την εξουσία, ενάντια στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στους αντιλαϊκούς πολεμικούς σχεδιασμούς τους στην περιοχή.