Τσεχία: «Έφυγε» η αντάρτισσα του ΔΣΕ Ελευθερία Κοτούπα

Έφυ­γε από τη ζωή στα 94 της χρό­νια η μαχή­τρια του ΔΣΕ, η συντρό­φισ­σα Ελευ­θε­ρία Κοτού­πα από την Ομορ­φοκ­κλη­σιά Καστο­ριάς, πολι­τι­κός πρό­σφυ­γας στην Τσεχοσλοβακία.

Από τις πρώ­τες γυναί­κες του χωριού της οργα­νώ­θη­κε στην ΕΠΟΝ για να συμ­βά­λει στον αγώ­να της Εθνι­κής Αντί­στα­σης ενά­ντια στους κατα­χτη­τές από τις γραμ­μές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ. Εάν και ο θάνα­τος παρα­μό­νευε μέρα νύχτα όπως η ίδια μας έλε­γε ‘εμείς δεν φοβό­μα­σταν το τι θα πάθου­με διό­τι εμείς είχα­με το σκο­πό μας, την ιδε­ο­λο­γία μας, θέλα­με λεύ­τε­ρη πατρίδα!»

Η οικο­γέ­νειά της ήταν κατα­διω­κό­με­νη στη διάρ­κεια της «λευ­κής» τρο­μο­κρα­τί­ας κι έτσι η Ελευ­θε­ρία τον Απρί­λη του 1947 έφυ­γε στο βου­νό όπου ήταν ήδη ο αδερ­φός της Χρή­στος, μαχη­τής του ΔΣΕ, ο οποί­ος σκο­τώ­θη­κε στη μάχη στο ύψω­μα Φαλ­τσά­τα στις 7 Ιού­λη 1949. Μαχή­τρια της 14ης Ταξιαρ­χί­ας του ΔΣΕ, αξιω­μα­τι­κός πεζι­κού, από­φοι­τη της Σχο­λής Αξιω­μα­τι­κών του Γενι­κού Αρχη­γεί­ου του ΔΣΕ (ΣΑΓΑ), πήρε μέρος σε σκλη­ρές μάχες στο Γράμ­μο και Βίτσι.

Με υπε­ρη­φά­νεια και με την ίδια πίστη που είχε στα νιά­τα της έλε­γε: «Είχα­με αντο­χή διό­τι πιστεύ­α­με στον αγώ­να μας. Εάν και πει­να­σμέ­νοι, διψα­σμέ­νοι στις μάχες πηγαί­να­με όλο με τρα­γού­δια και χορούς. Δεν το είχα­με ανά­γκη, εάν θα σκο­τω­νό­μα­σταν, θα σκο­τω­νό­μα­σταν. Ο πόλε­μος αυτά έχει. Ναι, εμείς πηγαί­να­με για την πίστη μας, για τα ιδε­ώ­δη μας, για το δίκιο μας». Τραυ­μα­τί­στη­κε βαριά στο χέρι, στο πλευ­ρό και στο κεφά­λι στη μάχη του Μάλι-Μάδι, το Σεπτέμ­βρη του 1948. Μετα­φέρ­θη­κε στο νοσο­κο­μείο στα Σκό­πια όπου έμει­νε για αρκε­τό και­ρό. Από εκεί μετα­φέρ­θη­κε μαζί με άλλους τραυ­μα­τί­ες στην Ουγ­γα­ρία, στο νοσο­κο­μείο της Βουδαπέστης.

Όταν θερα­πεύ­τη­κε, πήγε στο χωριό Μπε­λο­γιάν­νη όπου σαν δασκά­λα φρό­ντι­ζε τα ελλη­νό­που­λα. «Εγώ διά­βα­ζα πολύ. Στα παι­διά μάθαι­να και πολ­λά αντάρ­τι­κα τρα­γού­δια, ήξε­ρα πάρα πολ­λά. Και πάντα έλε­γα στα παι­διά ότι αυτά είναι αντάρ­τι­κα τρα­γού­δια, τα τρα­γου­δού­σα­με όταν πολε­μού­σα­με και του­φε­κί­ζα­με τους φασί­στες». Μαζί με την οικο­γέ­νειά της μετα­κο­μί­ζουν στην Τσε­χο­σλο­βα­κία όπου ζού­σαν τα δύο αδέρ­φια της. Ηταν ευτυ­χι­σμέ­νη και περή­φα­νη για τα τρία παι­διά της που όχι μόνο σπού­δα­σαν αλλά έμει­ναν πιστοί στην ιδε­ο­λο­γία της, στην πίστη της στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Στην επέ­τειο των 100χρονων του ΚΚΕ σε εκδή­λω­ση της Λέσχης Φίλων του Κόμ­μα­τος στην Τσε­χία τιμή­θη­κε για την προ­σφο­ρά της.

Καλό ταξί­δι, συντρό­φισ­σα Ελευθερία.

902.gr