Υπεραστικοι: Μαύρη Αυγή σέρνεται στη γη, φαρμακερό φίδι «αγκυλωτό»

«Ο φασι­σμός είναι μια ιστο­ρι­κή φάση όπου μπή­κε τώρα ο καπι­τα­λι­σμός, κι έτσι είναι κάτι το και­νούρ­γιο και παλιό μαζί. Ο καπι­τα­λι­σμός στις φασι­στι­κές χώρες υπάρ­χει πια μονά­χα σαν φασι­σμός κι ο φασι­σμός δεν μπο­ρεί να πολε­μη­θεί παρά σαν καπι­τα­λι­σμός στην πιο ωμή και κατα­πιε­στι­κή του μορ­φή, σαν ο πιο θρα­σύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.

Πώς, λοι­πόν, τώρα να πει κάποιος αντί­πα­λος του φασι­σμού την αλή­θεια για το φασι­σμό όταν δε θέλει να πει τίπο­τα για τον καπι­τα­λι­σμό, που τον προκαλεί;

Πώς να ‘χει η αλή­θεια αυτή πρα­χτι­κή σημα­σία; Αυτοί που είναι αντί­πα­λοι του φασι­σμού χωρίς να ‘ναι αντί­πα­λοι του καπι­τα­λι­σμού, αυτοί που παρα­πο­νιού­νται για τη βαρ­βα­ρό­τη­τα που αιτία τάχα έχει τη βαρ­βα­ρό­τη­τα την ίδια, μοιά­ζουν μ’ ανθρώ­πους που θέλουν το μερ­τι­κό τους απ’ τ’ αρνί χωρίς όμως να σφα­χτεί το αρνί. Θέλουν να φάνε το κρέ­ας, να μη δουν όμως τα αίμα­τα. Αυτοί θα ικα­νο­ποι­η­θούν αν ο χασά­πης πλύ­νει τα χέρια του προ­τού φέρει το κρέ­ας στο τρα­πέ­ζι. Δεν είναι κατά των σχέ­σε­ων ιδιο­κτη­σί­ας, που προ­κα­λούν τη βαρ­βα­ρό­τη­τα, παρά μονά­χα κατά της βαρ­βα­ρό­τη­τας, υψώ­νουν τη φωνή ενα­ντί­ον της, κι αυτό το κάνουν από χώρες όπου κυριαρ­χούν οι ίδιες σχέ­σεις ιδιο­κτη­σί­ας, όπου όμως οι χασά­πη­δες πλέ­νουν ακό­μα τα χέρια τους προ­τού φέρουν το κρέ­ας στο τραπέζι.

Οι φωνα­κλά­δι­κες δια­μαρ­τυ­ρί­ες κατά των βαρ­βα­ρι­κών μέτρων μπο­ρεί να ‘ναι απο­τε­λε­σμα­τι­κές για λίγο και­ρό, όσο δηλα­δή οι ακρο­α­τές τους πιστεύ­ουν πως στη δικιά τους χώρα δε θα ‘ταν ποτέ δυνα­τό να παρ­θούν τέτοια μέτρα. Ορι­σμέ­νες χώρες είναι σε θέση να κρα­τή­σουν τις σχέ­σεις ιδιο­κτη­σί­ας τους με λιγό­τε­ρο βίαια για την ώρα μέσα απ’ ό,τι άλλες. Εκεί η δημο­κρα­τία προ­σφέ­ρει ακό­μα τις υπη­ρε­σί­ες για τις οποί­ες άλλες χώρες ανα­γκά­ζο­νται να κατα­φύ­γουν στη βία, δηλα­δή την εξα­σφά­λι­ση της ιδιο­κτη­σί­ας στα μέσα παρα­γω­γής. Το μονο­πώ­λιο στα εργο­στά­σια, στα ορυ­χεία, στα τσι­φλί­κια δημιουρ­γεί πάντα βάρ­βα­ρες κατα­στά­σεις σ’ αυτές τις χώρες είναι όμως λιγό­τε­ρο ορα­τές. Η βαρ­βα­ρό­τη­τα γίνε­ται ορα­τή απ’ τη στιγ­μή που το μονο­πώ­λιο δεν μπο­ρεί πια να προ­στα­τευ­τεί παρά μονά­χα με την ανοι­χτή βία»

Μπέρ­τολτ Μπρεχτ, Πέντε δυσκο­λί­ες για να γρά­ψει κανείς την αλή­θεια, εκδό­σεις Στοχαστής.