ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ-ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ: Δικτατορία του κεφαλαίου… όνομα και πράγμα

Η συζή­τη­ση σχε­τι­κά με τις πρό­σφα­τες απο­κα­λύ­ψεις για σωρεία παρα­κο­λου­θή­σε­ων από την ΕΥΠ, σε συν­δυα­σμό με την παρα­κο­λού­θη­ση από το κατα­σκο­πευ­τι­κό λογι­σμι­κό «Predator», συνο­δεύ­τη­κε από την προ­σπά­θεια όλων των αστι­κών κομ­μά­των της αντι­πο­λί­τευ­σης, καθώς και των ΜΜΕ — «κυβερ­νη­τι­κών» και «αντι­πο­λι­τευό­με­νων» — να περιο­ρί­σουν το μεγά­λο αυτό ζήτη­μα στις αυτο­νό­η­τες, τερά­στιες και κατα­δι­κα­στέ­ες ευθύ­νες της κυβέρ­νη­σης και προ­σω­πι­κά του πρω­θυ­πουρ­γού της, Κυρ. Μητσοτάκη.

Απο­σιω­πούν ταυ­τό­χρο­να τις παρα­κο­λου­θή­σεις — υπο­κλο­πές στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ από το 2016 μέχρι και τον Απρί­λη του 2022, για τις οποί­ες η αρμό­δια δήθεν «ανε­ξάρ­τη­τη αρχή» ΑΔΑΕ δήλω­σε «ανί­κα­νη» να διε­ρευ­νή­σει. Οι κυβερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ επι­χεί­ρη­σαν να «θάψουν» την υπό­θε­ση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διά στό­μα­τος Κατρού­γκα­λου προ ημε­ρών ισχυ­ρί­στη­κε προ­κλη­τι­κά ότι δεν υπήρ­χαν «αδιά­σει­στα στοι­χεία», ζητώ­ντας… και τα ρέστα!

Συστη­μα­τι­κά και με σχέ­διο, τόσο από την κυβέρ­νη­ση όσο και από τα αστι­κά κόμ­μα­τα, γίνε­ται η μέγι­στη δυνα­τή προ­σπά­θεια να μεί­νει στο απυ­ρό­βλη­το όχι μόνο το εθνι­κό αλλά και το ευρω­ε­νω­σια­κό σκο­τει­νό, πολύ­πλο­κο νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο που επι­τρέ­πει τη «νόμι­μη» παρα­κο­λού­θη­ση των πάντων, για­τί απο­κα­λύ­πτε­ται με τον πιο εμφα­τι­κό τρό­πο ότι όλα αυτά τα κόμ­μα­τα έχουν νομο­θε­τή­σει, στη­ρί­ξει και ψηφί­σει στη Βου­λή, στο Ευρω­κοι­νο­βού­λιο και τα όργα­να της ΕΕ όλο αυτό το άθλιο πλαίσιο.

Οι στοχεύσεις

Μόνο το ΚΚΕ ανέ­δει­ξε τεκ­μη­ριω­μέ­να και με στοι­χεία ότι το καθε­στώς των γενι­κευ­μέ­νων παρα­κο­λου­θή­σε­ων και φακε­λώ­μα­τος δεν απο­τε­λεί «ανω­μα­λία» ή κάποια εξαί­ρε­ση του αστι­κού πολι­τι­κού συστή­μα­τος, αλλά τον γενι­κό κανό­να που επι­κρα­τεί στην ΕΕ και τα κρά­τη — μέλη της, με βάση ένα πολυ­δαί­δα­λο θεσμι­κό πλαί­σιο με το οποίο αλω­νί­ζουν μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες, υπη­ρε­σί­ες ασφα­λεί­ας και κρα­τι­κοί κατα­σταλ­τι­κοί μηχα­νι­σμοί της ΕΕ και των κρα­τών — μελών.

Προ­φα­νής και πρω­ταρ­χι­κός στό­χος τους είναι να φορε­θούν αλυ­σί­δες στον λαό, να χτυ­πη­θεί το εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, ενώ ταυ­τό­χρο­να φανε­ρώ­νο­νται και οι σφο­δρές ενδο­α­στι­κές αντι­θέ­σεις, οι ανε­λέ­η­τοι αντα­γω­νι­σμοί ανά­με­σα σε μονο­πώ­λια, σε καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη, ανά­με­σα σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμμαχίες.

Πρό­κει­ται για ένα πραγ­μα­τι­κά γιγα­ντιαί­ων δια­στά­σε­ων νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο, το οποίο περιο­ρί­ζει σε ασφυ­κτι­κό βαθ­μό ακό­μα και στοι­χειώ­δη αστι­κο­δη­μο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, που προ­βλέ­πουν τυπι­κά τα συντάγ­μα­τα των κρα­τών — μελών. Στα όρια του συγκε­κρι­μέ­νου άρθρου γίνε­ται προ­σπά­θεια να εξε­τα­στούν ορι­σμέ­νες πλευ­ρές του πλέγ­μα­τος αυτού — πέραν αυτών που έχουν ήδη προ­βλη­θεί — που αφο­ρούν στον κατα­λυ­τι­κό περιο­ρι­σμό από το νομο­θε­τι­κό οπλο­στά­σιο της ΕΕ του δικαιώ­μα­τος της ιδιω­τι­κής ζωής και των προ­σω­πι­κών δεδομένων.

Μάλι­στα, στη Συν­θή­κη του Αμστερ­νταμ (1997) δημιουρ­γεί­ται ο ενιαί­ος «Χώρος Ελευ­θε­ρί­ας, Ασφά­λειας και Δικαιο­σύ­νης» (ΧΕΑΔ), μια σημα­ντι­κή επι­λο­γή των πολι­τι­κών εκπρο­σώ­πων του κεφα­λαί­ου της ΕΕ για τη θωρά­κι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εξου­σί­ας, που μόνο το ΚΚΕ έγκαι­ρα απο­κά­λυ­ψε και πολέμησε.

Η ΕΕ σε συνερ­γα­σία με τις κυβερ­νή­σεις των κρα­τών — μελών δημιούρ­γη­σε αυτό το πλαί­σιο με έναν βασι­κό άξο­να: Επι­κα­λεί­ται «εξαι­ρέ­σεις» από τη δήθεν «προ­στα­σία» των δικαιω­μά­των, των προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων, της ιδιω­τι­κής ζωής και των επι­κοι­νω­νιών, που με την αορι­στία των δια­τυ­πώ­σε­ών τους καταρ­γεί κάθε σχε­τι­κό δικαίωμα.

Για τον σκο­πό αυτό χρη­σι­μο­ποιεί μια μεγά­λη γκά­μα αόρι­στων εννοιών — «λάστι­χο», που το απο­κλει­στι­κό προ­νό­μιο της «ερμη­νεί­ας» τους έχουν τα όργα­να της ΕΕ και των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων και στο βάθος οι μηχα­νι­σμοί του αστι­κού κρά­τους. Τέτοιες έννοιες είναι η «κατα­πο­λέ­μη­ση της τρο­μο­κρα­τί­ας», η «δημό­σια τάξη», η δίω­ξη του «εγκλή­μα­τος» κ.ά.

Το πρόσχημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»

Η «κατα­πο­λέ­μη­ση της τρο­μο­κρα­τί­ας» απο­τέ­λε­σε τον αρχι­κό «ιδε­ο­λο­γι­κό» πυλώ­να στον οποίο η δια­κρα­τι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία της ΕΕ στή­ρι­ξε τη συστη­μα­τι­κή επι­χεί­ρη­σή της να «δικαιο­λο­γή­σει» τον δρα­στι­κό περιο­ρι­σμό κάθε δημο­κρα­τι­κού δικαιώ­μα­τος και λαϊ­κής ελευ­θε­ρί­ας, με ανα­θε­ώ­ρη­ση Οδη­γιών «για την προ­στα­σία της ιδιω­τι­κής ζωής που απαι­τούν υπο­χρε­ω­τι­κή κατα­στρο­φή ώστε να επι­τρέ­πε­ται η δια­τή­ρη­ση κρί­σι­μων δεδο­μέ­νων για εύλο­γο χρο­νι­κό διάστημα».

Αλλά και με την πιο πλα­τιά ανταλ­λα­γή προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων μετα­ξύ Europol και Eurojust (Ευρω­α­στυ­νο­μία και Οργα­νι­σμός της ΕΕ «για τη δικα­στι­κή συνερ­γα­σία στον τομέα της ποι­νι­κής δικαιο­σύ­νης μετα­ξύ των κρα­τών — μελών») με τις μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες των ΗΠΑ κ.ά. Η από­φα­ση 2002/475/ΔΕΥ ήταν η πρώ­τη κίνη­ση της ΕΕ. Τα κόμ­μα­τα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ πανη­γύ­ρι­ζαν τότε για τον πρώ­το «τρο­μο­νό­μο» της ΕΕ, ενώ ο Συνα­σπι­σμός, πρό­γο­νος του ΣΥΡΙΖΑ, δήλω­νε ότι «είμα­στε όλοι Αμερικανοί».

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμ­μα που απο­κά­λυ­πτε και προει­δο­ποιού­σε για τους μεγά­λους κιν­δύ­νους για τα ατο­μι­κά δικαιώ­μα­τα και τις ελευ­θε­ρί­ες του λαού από τη νομο­θε­σία της ΕΕ που τα έβα­ζε στο στό­χα­στρο, πηγαί­νο­ντας «ενά­ντια στο ρεύ­μα», παρά τον καται­γι­σμό συκο­φα­ντί­ας και λάσπης. Οι σημε­ρι­νές εξε­λί­ξεις απο­δει­κνύ­ουν τη δια­χρο­νι­κή αξία της πολι­τι­κής του ΚΚΕ, το ποιος τελι­κά ήταν για μια ακό­μα φορά στη σωστή πλευ­ρά της Ιστορίας.

Το δε «ευρω­α­τλα­ντι­κό» στρα­τό­πε­δο των «προ­θύ­μων κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας» κάθε άλλο παρά ενιαίο ήταν. Οι ισχυ­ρές καπι­τα­λι­στι­κές δυνά­μεις της ΕΕ (Γερ­μα­νία, Γαλ­λία κ.ά.) επι­δί­ω­καν σκο­πούς που εξυ­πη­ρε­τού­σαν τα συμ­φέ­ρο­ντα των δικών τους μονο­πω­λί­ων. Γι’ αυτό και στην πορεία δεν έλει­ψαν σοβα­ρές αντι­θέ­σεις ισχυ­ρών καπι­τα­λι­στι­κών χωρών της ΕΕ με τις ΗΠΑ, που αργό­τε­ρα εκφρά­στη­καν και σε όργα­να της ΕΕ, όπως π.χ. το Δικα­στή­ριο της ΕΕ (ΔΕΕ), που ακύ­ρω­σε δύο φορές τις συμ­φω­νί­ες της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής με τις ΗΠΑ για την ανταλ­λα­γή προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων. Ωστό­σο, παρά τις απο­φά­σεις του ΔΕΕ, συνε­χί­στη­καν και δια­τή­ρη­σαν τα απο­τε­λέ­σμα­τά τους.

Τα «τρο­μο­κρα­τι­κά χτυ­πή­μα­τα» στους Δίδυ­μους Πύρ­γους το 2001 αλλά και στη Μαδρί­τη το 2004 και το Λον­δί­νο το 2005 απο­τέ­λε­σαν «βολι­κό πρό­σχη­μα» για ένα συντρι­πτι­κό χτύ­πη­μα στα δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα και στην ΕΕ. Ακο­λού­θη­σε ένα μπα­ράζ «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κών μέτρων» της ΕΕ, ένα νομι­κό πλαί­σιο κοι­νό για όλα τα κρά­τη — μέλη και κυρί­ως ο εναρ­μο­νι­σμέ­νος ορι­σμός των «τρο­μο­κρα­τι­κών εγκλη­μά­των» ως σημείο ανα­φο­ράς για την ανταλ­λα­γή πλη­ρο­φο­ριών και τη συνερ­γα­σία μετα­ξύ των αρμό­διων εθνι­κών αρχών, στο πλαί­σιο των σχε­τι­κών απο­φά­σε­ων του Συμ­βου­λί­ου που πάρ­θη­καν μετα­ξύ 2002 και 2008.

Η «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης» αιχμή της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»

Πολύ σύντο­μα, η «ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση» απο­τέ­λε­σε την «ιδε­ο­λο­γι­κή» αιχ­μή της «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κής πολι­τι­κής» της ΕΕ. Αρχι­κά, για λόγους παρα­πλά­νη­σης, ο όρος χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε από τα όργα­να της ΕΕ για να χαρα­κτη­ρί­σει δήθεν τον «θρη­σκευ­τι­κό φανα­τι­σμό». Σχε­δόν αμέ­σως όμως πήρε τη διά­στα­ση που πραγ­μα­τι­κά εννο­ού­σαν τα όργα­να της ΕΕ και των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων: Σε έγγρα­φο της Ευρω­παϊ­κής Επι­τρο­πής δια­βά­ζου­με: «Για την ΕΕ η κύρια απει­λή σήμε­ρα προ­έρ­χε­ται από την τρο­μο­κρα­τία (…) παρά­γο­ντες που υπο­κι­νούν τη βίαιη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση (…) για κάθε βίαιη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση, εθνι­κι­στι­κή, αναρ­χι­κή, αυτο­νο­μι­στι­κή, ακρο­α­ρι­στε­ρή ή ακρο­δε­ξιά».¹

Στη δε έκθε­ση της Europol για το 2020² σημειώ­νε­ται: «Αρι­στε­ρές τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις προ­σπα­θούν με βίαια μέσα να ξεκι­νή­σουν επα­νά­στα­ση ενά­ντια στο πολι­τι­κό, κοι­νω­νι­κό και οικο­νο­μι­κό σύστη­μα, με στό­χο την εισα­γω­γή του σοσια­λι­σμού και τελι­κά την εγκα­θί­δρυ­ση μίας κομ­μου­νι­στι­κής, ατα­ξι­κής κοι­νω­νί­ας. Η ιδε­ο­λο­γία τους συχνά είναι η μαρ­ξι­στι­κή — λενινιστική».

Η έννοια της «τρο­μο­κρα­τί­ας» και της «ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης», που συνι­στά το πραγ­μα­τι­κό περιε­χό­με­νό της, απο­δει­κνύ­ε­ται ότι χρη­σι­μο­ποιεί­ται κατά το δοκούν από τους κατα­σταλ­τι­κούς μηχα­νι­σμούς της ΕΕ ως «ομπρέ­λα» κάτω από την οποία τσου­βα­λιά­ζο­νται κάθε είδους στο­χεύ­σεις, κυρί­ως ενά­ντια στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, πρώ­τα και κύρια τα μαρ­ξι­στι­κά — λενι­νι­στι­κά Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμματα.

Για του λόγου το αλη­θές το 2008 η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ απο­κά­λυ­ψε με Ερώ­τη­σή της στην Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή ότι το Ανώ­τα­το Δικα­στή­ριο της Δανί­ας, εφαρ­μό­ζο­ντας την αντι­δρα­στι­κή «αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή» νομο­θε­σία της ΕΕ, κατα­δί­κα­σε έξι πολί­τες για ενί­σχυ­ση «τρο­μο­κρα­τι­κών» οργα­νώ­σε­ων, επει­δή σχε­τί­ζο­νταν με εται­ρεία η οποία τύπω­νε μπλου­ζά­κια με το λογό­τυ­πο των Επα­να­στα­τι­κών Ενό­πλων Δυνά­με­ων Κολομ­βί­ας (FARC) και του Λαϊ­κού Μετώ­που για την Απε­λευ­θέ­ρω­ση της Παλαι­στί­νης (PFLP).

Το «όργιο» της ανταλλαγής προσωπικών δεδομένων

Στο έδα­φος αυτό, η από­φα­ση — πλαί­σιο 2006/960 θεσπί­ζει την «ευρύ­τε­ρη δυνα­τή προ­ώ­θη­ση της ανταλ­λα­γής πλη­ρο­φο­ριών, ιδί­ως σε σχέ­ση με αδι­κή­μα­τα που συν­δέ­ο­νται άμε­σα ή έμμε­σα με το οργα­νω­μέ­νο έγκλη­μα και την τρο­μο­κρα­τία». Οπως βλέ­που­με στην παρα­πά­νω από­φα­ση, στην «ιδε­ο­λο­γι­κή φαρέ­τρα» της «νόμι­μης» παρα­κο­λού­θη­σης και του φακε­λώ­μα­τος της ΕΕ προ­στί­θε­ται και το «οργα­νω­μέ­νο έγκλημα».

Ο κανο­νι­σμός 2021/784 «σχε­τι­κά με την πρό­λη­ψη της διά­δο­σης τρο­μο­κρα­τι­κού περιε­χο­μέ­νου στο δια­δί­κτυο» τονί­ζει στις αιτιο­λο­γι­κές του σκέ­ψεις ότι «(…) η παρου­σία τρο­μο­κρα­τι­κού περιε­χο­μέ­νου στο δια­δί­κτυο έχει απο­δει­χθεί κατα­λύ­της στη ριζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση ατό­μων που μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε τρο­μο­κρα­τι­κές ενέρ­γειες» κι έτσι προ­βλέ­πει τη μαζι­κή λογο­κρι­σία (άμε­ση αφαί­ρε­ση περιε­χο­μέ­νου) και εντο­πι­σμό όσων θεω­ρεί ότι δια­δί­δουν «τρο­μο­κρα­τι­κό περιε­χό­με­νο» στο διαδίκτυο.

Στο έδα­φος αυτό χτί­ζε­ται ένα επι­πλέ­ον ευρω­ε­νω­σια­κό «οπλο­στά­σιο» και ό,τι ακο­λού­θη­σε είναι πραγ­μα­τι­κά κίν­δυ­νος — θάνα­τος για τους λαούς.

Το Σύστη­μα Σέν­γκεν: Το δήθεν αντάλ­λαγ­μα για την κατάρ­γη­ση των δια­βα­τη­ρια­κών ελέγ­χων μετα­ξύ των κρα­τών — μελών της ΕΕ απο­τε­λεί το καθο­λι­κό φακέ­λω­μα όσων κατοι­κούν σε κρά­τος — μέλος της ΕΕ. Το «Σύστη­μα Πλη­ρο­φο­ριών Σέν­γκεν — SIS (Sengen Information System)», που έχει εκσυγ­χρο­νι­στεί στο υπερ­σύγ­χρο­νο σύστη­μα φακε­λώ­μα­τος SISII, απο­τε­λεί μια τερά­στια ηλε­κτρο­νι­κή βάση δεδο­μέ­νων. Περι­λαμ­βά­νει τα στοι­χεία όλων των πολι­τών και δια­με­νό­ντων στην ΕΕ, καθώς και τα βιο­με­τρι­κά δεδο­μέ­να των ατό­μων άνω των 12 ετών.

Απο­τε­λεί­ται από ένα εθνι­κό τμή­μα για κάθε κρά­τος — μέλος της ΕΕ που τηρεί­ται από τις αστυ­νο­μι­κές αρχές (αλλά και μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες) και ένα τερά­στιο κεντρι­κό σύστη­μα υπο­λο­γι­στή, εγκα­τε­στη­μέ­νο στα περί­χω­ρα του Στρα­σβούρ­γου, στο οποίο μετα­φέ­ρο­νται και κατα­χω­ρού­νται τα δεδο­μέ­να που υπο­χρε­ω­τι­κά στέλ­νουν οι «Εθνι­κές Ασφά­λειες» των κρα­τών — μελών. Συμπλη­ρώ­νε­ται από το σύστη­μα «SIRENE», που επι­τρέ­πει την άμε­ση δια­σύν­δε­ση των αστυ­νο­μι­κών και των μυστι­κών υπη­ρε­σιών των κρα­τών — μελών μετα­ξύ τους.

Ανά­με­σα στα προ­σω­πι­κά δεδο­μέ­να τα οποία επε­ξερ­γά­ζο­νται και μετα­φέ­ρουν οι αστυ­νο­μι­κές αρχές, οι υπη­ρε­σί­ες ασφα­λεί­ας και οι λοι­πές μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες των κρα­τών — μελών και κατα­χω­ρού­νται στο κεντρι­κό σύστη­μα, είναι και τα λεγό­με­να «ευαί­σθη­τα προ­σω­πι­κά δεδο­μέ­να». Δηλα­δή εκεί­να που αφο­ρούν «φυλε­τι­κή ή εθνι­κή προ­έ­λευ­ση, τα πολι­τι­κά φρο­νή­μα­τα, τις θρη­σκευ­τι­κές και φιλο­σο­φι­κές πεποι­θή­σεις, τη συμ­με­το­χή σε ένω­ση ή σε σωμα­τείο, την υγεία, την κοι­νω­νι­κή πρό­νοια και τον γενε­τή­σιο προσανατολισμό».

Το Σύστη­μα VIS: Ιδιο σύστη­μα με το SISII, αυτή τη φορά για πολί­τες τρί­των χωρών, ακό­μη και για πολί­τες κρα­τών — μελών της ΕΕ που εισέρ­χο­νται στην ΕΕ από τρί­τη χώρα.

Τα συστή­μα­τα αυτά φακε­λώ­μα­τος των πάντων συμπλη­ρώ­νο­νται στο όνο­μα ενός ακό­μη «ιδε­ο­λο­γι­κού μαν­δύα», του «ελέγ­χου των εξω­τε­ρι­κών συνό­ρων της ΕΕ», δηλα­δή της κατα­στο­λής των προ­σφύ­γων και μετα­να­στών που με εγκλη­μα­τι­κή ευθύ­νη της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ων χάνουν τη ζωή τους στα σύνο­ρα των κρα­τών — μελών της κατά χιλιά­δες, στην απελ­πι­σμέ­νη προ­σπά­θειά τους να ξεφύ­γουν από τη φτώ­χεια, τη δυστυ­χία και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

Για όλους αυτούς τους σκο­πούς αξιο­ποιού­νται συστή­μα­τα όπως το Eurodack — τερά­στια ηλε­κτρο­νι­κή βάση δακτυ­λι­κών απο­τυ­πω­μά­των — για να ταυ­το­ποιού­νται πρό­σφυ­γες και μετα­νά­στες για επα­να­προ­ω­θή­σεις. ‘Η ο μηχα­νι­σμός Eurosur για την παρα­κο­λού­θη­ση της κίνη­σης όλων των υπη­κό­ων τρί­των χωρών που εισέρ­χο­νται στην ΕΕ (και μετά παρι­στά­νουν τους έκπλη­κτους για το «Pegasus», το «Predator» κ.λπ.!).

Αξιο­ποιεί­ται επί­σης το σύστη­μα για τα «έξυ­πνα σύνο­ρα» και το «Ευρω­παϊ­κό Σύστη­μα Πλη­ρο­φο­ριών και Αδειας Ταξι­διού» (ETIAS), βασι­σμέ­νο στην ίδια παρα­πά­νω παρακολούθηση.

Τέλος, ο Κανο­νι­σμός (ΕΕ) 2019/818 ανα­θέ­τει στο συντο­νι­στι­κό όργα­νο ηλε­κτρο­νι­κής παρα­κο­λού­θη­σης τον eu-LISA τη δημιουρ­γία κοι­νής βάσης βιο­με­τρι­κών δεδο­μέ­νων (BMS), στην οποία οι κατα­σταλ­τι­κοί και άλλοι μηχα­νι­σμοί των κρα­τών — μελών θα έχουν πρό­σβα­ση με συν­δυα­σμό στα συστή­μα­τα εισόδου/εξόδου (ΣΕΕ), του Συστή­μα­τος Πλη­ρο­φο­ριών για τις Θεω­ρή­σεις (VIS), του Συστή­μα­τος πλη­ρο­φο­ριών και άδειας ταξι­διού της ΕΕ (ETIAS), του Eurodac, του Συστή­μα­τος Πλη­ρο­φο­ριών Σέν­γκεν (SIS) και του Ευρω­παϊ­κού Συστή­μα­τος Πλη­ρο­φο­ριών Ποι­νι­κού Μητρώ­ου για υπη­κό­ους τρί­των χωρών (ECRIS-TCN). Πρό­κει­ται ενδε­χο­μέ­νως για την πιο γιγά­ντια βάση φακε­λώ­μα­τος στον πλανήτη.

Για τη συνέ­χεια, με τον κανο­νι­σμό 2022/991 επε­κτεί­νο­νται η «εντο­λή» και οι αρμο­διό­τη­τες της Εuropol, ώστε η μετα­φο­ρά δεδο­μέ­νων από τα εθνι­κά κέντρα των κρα­τών — μελών να είναι πλέ­ον υπο­χρε­ω­τι­κή. Ενι­σχύ­ο­νται οι δυνα­τό­τη­τες ανταλ­λα­γής προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων της Εuropol με «ιδιω­τι­κούς φορείς», υπη­ρε­σί­ες τρί­των χωρών (π.χ. ΗΠΑ) και διε­θνών οργα­νι­σμών (π.χ. ΝΑΤΟ).

Στις ίδιες κατευ­θύν­σεις κινού­νται και οι αντί­στοι­χες ενι­σχυ­μέ­νες αρμο­διό­τη­τες της Eurojust. Σε όλα αυτά τα τερα­τώ­δη προ­στί­θε­ται και ο κανο­νι­σμός για το σύστη­μα ελέγ­χου, δηλα­δή φακε­λώ­μα­τος όλων των επι­βα­τών αερο­πο­ρι­κών πτή­σε­ων (το λεγό­με­νο «ευρω­παϊ­κό PNR», κατά τα πρό­τυ­πα του μηχα­νι­σμού PNR ΕΕ — ΗΠΑ), που τρο­φο­δο­τεί τις αμε­ρι­κα­νι­κές μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες με τα προ­σω­πι­κά δεδο­μέ­να όσων επι­βα­τών ταξι­δεύ­ουν σε αυτές από κρά­τη — μέλη της ΕΕ.

Μέσα στον βούρκο δεν υπάρχει «προστασία προσωπικών δεδομένων»

Πάνω σ’ αυτόν τον βούρ­κο η ΕΕ προ­σποιεί­ται ότι νομο­θε­τεί δήθεν την «προ­στα­σία των προ­σω­πι­κών δεδομένων».

Η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ, στην πρό­σφα­τη Ερώ­τη­σή της στην Ευρω­παϊ­κή Επι­τρο­πή, απο­κα­λύ­πτει ότι το θεσμι­κό πλαί­σιο της ΕΕ είναι αυτό που επι­τρέ­πει τη γενι­κευ­μέ­νη παρα­κο­λού­θη­ση και παρα­βί­α­ση των προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων σε κάθε κρά­τος — μέλος της.

Ο ψευ­δε­πί­γρα­φα απο­κα­λού­με­νος «Γενι­κός Κανο­νι­σμός για την προ­στα­σία Προ­σω­πι­κών Δεδο­μέ­νων» της ΕΕ και ο αντί­στοι­χος για τις ποι­νι­κές υπο­θέ­σεις, καθώς και οι εφαρ­μο­στι­κοί ελλη­νι­κοί νόμοι ανά­γουν σε νομι­κό κανό­να το γενι­κευ­μέ­νο, συστη­μα­τι­κό και ανε­ξέ­λεγ­κτο φακέ­λω­μα από το κρά­τος και τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Στο στό­χα­στρο μπαί­νουν όλοι αδια­κρί­τως οι εργα­ζό­με­νοι, αφού επι­τρέ­πε­ται η συλ­λο­γή και επε­ξερ­γα­σία προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων κάθε προ­σώ­που χωρίς καν να είναι ύπο­πτος για οποια­δή­πο­τε πρά­ξη, απλά και μόνο για λόγους «δημό­σιας τάξης και ασφάλειας».

Το θεσμι­κό οικο­δό­μη­μα που χτί­στη­κε από την ΕΕ και τις κυβερ­νή­σεις των κρα­τών — μελών, απ’ όλες δια­δο­χι­κά τις ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις, στο­χεύ­ει στη νομι­μο­ποί­η­ση ενός γενι­κευ­μέ­νου και συστη­μα­τι­κού φακε­λώ­μα­τος των λαών, για τη χει­ρα­γώ­γη­σή τους από τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, την ΕΕ, τα αστι­κά κρά­τη — μέλη και τις κυβερ­νή­σεις που υπη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντά τους και τους μετα­ξύ τους ανταγωνισμούς.

Οι δια­τά­ξεις σε όλα τα σχε­τι­κά νομο­θε­τή­μα­τα για τη δήθεν «προ­στα­σία» των ατό­μων από την επε­ξερ­γα­σία των προ­σω­πι­κών τους δεδο­μέ­νων είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κενές περιε­χο­μέ­νου, ανε­φάρ­μο­στες μπρο­στά στις επι­διώ­ξεις του αστι­κού κρά­τους και των ομίλων.

Γίνο­νται κυριο­λε­κτι­κά «φτε­ρό στον άνε­μο» με την επί­κλη­ση εννοιών και δια­τυ­πώ­σε­ων όπως: «Ανα­γκαίο, κατάλ­λη­λο και ανά­λο­γο μέτρο σε μια δημο­κρα­τι­κή κοι­νω­νία για τη δια­φύ­λα­ξη της εθνι­κής ασφά­λειας (δηλα­δή της ασφά­λειας του κρά­τους), της εθνι­κής άμυ­νας, της δημό­σιας ασφά­λειας, και για την πρό­λη­ψη, διε­ρεύ­νη­ση, δια­πί­στω­ση και δίω­ξη ποι­νι­κών αδι­κη­μά­των».³

Ανά­λο­γα παρα­πλα­νη­τι­κή και υπο­κρι­τι­κή είναι και η συζή­τη­ση για το… πόσο διά­στη­μα «πρέ­πει να δια­τη­ρού­νται τα κατα­γε­γραμ­μέ­να δεδο­μέ­να μέχρι να κατα­στρα­φούν», συζή­τη­ση που συμ­βάλ­λει στην ντε φάκτο νομι­μο­ποί­η­ση των υπο­κλο­πών, ενώ είναι γνω­στές οι τερά­στιες τεχνο­λο­γι­κές δυνα­τό­τη­τες των αστι­κών μηχα­νι­σμών και των καπι­τα­λι­στι­κών ομί­λων ανά­κτη­σης «κατε­στραμ­μέ­νων» ή «δια­γραμ­μέ­νων» δεδο­μέ­νων ανά πάσα στιγμή…

Η …ελληνική πρωτοπορία

Στην αθλιό­τη­τα που παρου­σιά­στη­κε πιο πάνω, όλες οι ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις έχουν πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο. Αλλω­στε η ελλη­νι­κή αστι­κή τάξη, που διεκ­δι­κεί γεω­στρα­τη­γι­κό ρόλο στην περιο­χή της ΝΑ Μεσο­γεί­ου, μετα­τρέ­πο­ντας τη χώρα σε μια τερά­στια αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κή βάση, δεν θα μπο­ρού­σε να μεί­νει πίσω σε τέτοιους σχεδιασμούς.

Η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που πρό­τει­νε σαν πρό­γραμ­μα στο πλαί­σιο της PESCO (επι­θε­τι­κού στρα­τιω­τι­κού σχη­μα­τι­σμού) της Κοι­νής Πολι­τι­κής Ασφά­λειας και Αμυ­νας της ΕΕ τη σύστα­ση Ακα­δη­μί­ας Κατα­σκό­πων (Joint EU Inteligence School) της EE, στην οποία μετά την έγκρι­ση του σχε­δί­ου η Ελλά­δα μάλι­στα τέθη­κε ως «χώρα συντονιστής».

Επι­πλέ­ον, όπως έχει απο­κα­λύ­ψει με Ερώ­τη­σή της από τον Μάρ­τη του 2021 η Ευρω­κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ομά­δα του ΚΚΕ, σε ισχύ βρί­σκε­ται και το Ευρω­παϊ­κό Κολέ­γιο Κατα­σκό­πων «Intelligence College of Europe» (ΙCE) με τη συμ­με­το­χή πάνω από 23 κρα­τών — μελών της ΕΕ και 7 λεγό­με­νων εταίρων.

Στο ιδρυ­τι­κό κεί­με­νο που υπέ­γρα­ψαν οι χώρες που συμ­με­τέ­χουν στον αντι­δρα­στι­κό αυτό μηχα­νι­σμό του ΙCE, ανα­φέ­ρε­ται ανά­με­σα στα άλλα ότι ο σκο­πός τους είναι «να γίνει ανταλ­λα­γή από­ψε­ων ανά­με­σα σε μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες, ακα­δη­μαϊ­κούς και εκεί­νους που λαμ­βά­νουν πολι­τι­κές απο­φά­σεις». Στο ίδιο κεί­με­νο κάνουν λόγο για «ανά­γκη περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­σης του στρα­τη­γι­κού δια­λό­γου ανά­με­σα στις μυστι­κές υπηρεσίες».

Αυτή η «σχο­λή» λει­τουρ­γεί από το 2013 σε συνερ­γα­σία με το ΝΑΤΟ και τις υπη­ρε­σί­ες ασφα­λεί­ας και πλη­ρο­φο­ριών της ΕΕ, εκπαι­δεύ­ει στε­λέ­χη των υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών από την ΕΕ, έχο­ντας μάλι­στα έδρα της την Ελλά­δα και Ελλη­να Διοι­κη­τή, μετά από αίτη­μα της κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ. Στην ίδια κατεύ­θυν­ση λει­τουρ­γεί και το λεγό­με­νο «Κλαμπ τη Βέρ­νης», που δρα­στη­ριο­ποιεί­ται εδώ και 51 χρό­νια σε θέμα­τα «ανταλ­λα­γής από­ψε­ων» γύρω από θέμα­τα μυστι­κών υπηρεσιών.

Κι ο κατά­λο­γος δεν κλεί­νει εδώ, καθώς όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα και κυβερ­νή­σεις έδω­σαν… «μάχη» για να δια­τη­ρή­σει την έδρα του στην Ελλά­δα (πριν στο Ηρά­κλειο της Κρή­της και πλέ­ον από τον Μάρ­τη φέτος στην Αθή­να) ο «Ευρω­παϊ­κός Οργα­νι­σμός για την Κυβερ­νο­α­σφά­λεια» (ENISA).

Πρό­κει­ται για μηχα­νι­σμό της ΕΕ με απο­στο­λή την υπε­ρά­σπι­ση των μονο­πω­λί­ων της ΕΕ από επι­θέ­σεις αντα­γω­νι­στών της στον κυβερ­νο­χώ­ρο και ταυ­τό­χρο­να την κατα­στο­λή του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος μέσα από το ευρω­ε­νω­σια­κό «φακέ­λω­μα». Τα δε μέλη του μηχα­νι­σμού απο­λαμ­βά­νουν από όλες τις κυβερ­νή­σεις των σχε­τι­κών ασυ­λιών και διευ­κο­λύν­σε­ων ανά­λο­γων των διπλω­μα­τι­κών αποστολών.

Στα Συμ­βού­λια της ΕΕ όλα τα αστι­κά κόμ­μα­τα ως κυβερ­νή­σεις έχουν ψηφί­σει αυτή την αντι­δρα­στι­κή νομο­θε­σία και στη συνέ­χεια την ενσω­μά­τω­σαν με δικούς τους νόμους στην ελλη­νι­κή νομοθεσία.

Γι’ αυτό και τα κόμ­μα­τα που κυβέρ­νη­σαν και είναι συνυ­πεύ­θυ­να για το αίσχος των γενι­κευ­μέ­νων παρα­κο­λου­θή­σε­ων δεν μπο­ρούν να κοροϊ­δεύ­ουν τον λαό, παρι­στά­νο­ντας ότι σήμε­ρα βρί­σκο­νται σε έναν δήθεν «ανέν­δο­το» αγώ­να με την κυβέρ­νη­ση της ΝΔ για τα δικαιώ­μα­τα και τις ελευθερίες.

Είναι η κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν κατάρ­γη­σε τον νόμο 3917/2011 του ΠΑΣΟΚ, ο οποί­ος έκα­νε εθνι­κή νομο­θε­σία την παρα­κο­λού­θη­ση των τηλε­φω­νι­κών και ηλε­κτρο­νι­κών επι­κοι­νω­νιών των πάντων, αν και η σχε­τι­κή Οδη­γία που ενσω­μά­τω­νε είχε κρι­θεί από το 2013 ως «ανί­σχυ­ρη».

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που μετέ­τρε­ψε το ποι­νι­κό αδί­κη­μα της παρα­βί­α­σης του απορ­ρή­του των επι­κοι­νω­νιών από κακούρ­γη­μα σε πλημμέλημα.

Το δε ΠΑΣΟΚ συνέ­τα­ξε το ισχύ­ον κατά βάση άθλιο εθνι­κό νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο των παρα­κο­λου­θή­σε­ων, στή­ρι­ξε και ψήφι­σε, μαζί με τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, όλο τον ευρω­ε­νω­σια­κό βούρ­κο περιο­ρι­σμού των δικαιω­μά­των στην ιδιω­τι­κή ζωή και του απορ­ρή­του των επι­κοι­νω­νιών, παρό­τι σήμε­ρα «λού­ζε­ται» ορι­σμέ­νες μόνο από τις τερά­στιες συνέ­πειες που βαραί­νουν τους λαούς.

Ο εργα­ζό­με­νος λαός να μη συμ­βι­βα­στεί με τη δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου και το νομι­κό της οπλο­στά­σιο. Να μην απο­δε­χτεί την παρα­κο­λού­θη­ση των πάντων, το τσά­κι­σμα των δικαιω­μά­των του, το φακέ­λω­μα των προ­σω­πι­κών δεδο­μέ­νων και τον χαφιεδισμό.

Φρέ­νο στην περι­στο­λή των λαϊ­κών ελευ­θε­ριών, στο χτύ­πη­μα των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των δεν μπο­ρεί να βάλει μια κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή, αλλά μόνο ένα ρωμα­λέο κίνη­μα που βαδί­ζει στον δρό­μο διεκ­δί­κη­σης των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών σε σύγκρου­ση με το αστι­κό κρά­τος για να γίνουν οι παρα­γω­γοί του πλού­του ιδιο­κτή­τες και δια­χει­ρι­στές του.

Παρα­πο­μπές:

1. COM (2005) 313 τελι­κό — Ανα­κοί­νω­ση της Επι­τρο­πής προς το Ευρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο και το Συμβούλιο

2. Europol’s EU Terrorism Situation and Trend report (TE-SAT) — 2020

3. Αρθρο 15 παρ. 1 της Οδη­γί­ας 2002/58/ΕΚ σχε­τι­κά με την επε­ξερ­γα­σία των δεδο­μέ­νων προ­σω­πι­κού χαρα­κτή­ρα και την προ­στα­σία της ιδιω­τι­κής ζωής στον τομέα των ηλε­κτρο­νι­κών επι­κοι­νω­νιών (Οδη­γία για την προ­στα­σία ιδιω­τι­κής ζωής στις ηλε­κτρο­νι­κές επικοινωνίες)