Υποκριτική συγνώμη και ευθύνες στον… καιρό και στην Αττική Οδό

Με υπο­κρι­τι­κές δόσεις «αυτο­κρι­τι­κής», επί­κλη­ση (ως συνή­θως) των «πρω­τό­γνω­ρων» και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων, πινγκ — πονγκ για τις ευθύ­νες και προ­α­ναγ­γε­λία (για πολ­λο­στή φορά) αλλα­γών στον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό, επι­χεί­ρη­σε ο πρω­θυ­πουρ­γός, Κυρ. Μητσο­τά­κης, να δια­σκε­δά­σει την οργή και την αγα­νά­κτη­ση για την απί­στευ­τη ταλαι­πω­ρία που βίω­σε ο λαός, ο οποί­ος έμει­νε απρο­στά­τευ­τος από την κακο­και­ρία όχι λόγω «αστο­χιών» του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού, αλλά για­τί το αστι­κό κρά­τος αντι­με­τω­πί­ζει τις λαϊ­κές ανά­γκες ως «κόστος» επει­δή έχει άλλες προτεραιότητες.

Μιλώ­ντας στη συνε­δρί­α­ση του υπουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου, ο Κυρ. Μητσο­τά­κης ζήτη­σε συγ­γνώ­μη σε όσους εγκλω­βί­στη­καν στην Αττι­κή Οδό και επέρ­ρι­ψε «σαφέ­στα­τες ευθύ­νες στον παρα­χω­ρη­σιού­χο» για τον τρό­πο με τον οποίο αντι­με­τώ­πι­σε την χιο­νο­θύ­ελ­λα. «Αυτές θα διε­ρευ­νη­θούν πλή­ρως με βάση την υφι­στά­με­νη νομο­θε­σία, αλλά και τους όρους που περι­λαμ­βά­νο­νται στις σχε­τι­κές συμ­βά­σεις με το Δημό­σιο», είπε, βγά­ζο­ντας εκτός κάδρου των ευθυ­νών όλο εκεί­νο το νομο­θε­τι­κό πλαί­σιο που έχει δια­μορ­φω­θεί δια­χρο­νι­κά από τις κυβερ­νή­σεις και έχει παρα­δώ­σει τους οδι­κούς άξο­νες στην κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Επι­κα­λού­με­νος την απο­ζη­μί­ω­ση των 2.000 ευρώ που θα δοθεί για κάθε εγκλω­βι­σμέ­νο αυτο­κί­νη­το, ισχυ­ρί­στη­κε πως «είναι η πρώ­τη φορά που η πολι­τεία ενερ­γο­ποιεί­ται για να ανα­κου­φι­στούν με αυτή τη δια­δι­κα­σία συμπο­λί­τες μας οι οποί­οι υπέ­στη­σαν βλά­βη. Και θυμί­ζω, επί­σης, ότι με νόμο αυτής της κυβέρ­νη­σης έχει προ­στε­θεί πλέ­ον στις συμ­βά­σεις παρα­χώ­ρη­σης και η πρό­βλε­ψη απο­ζη­μί­ω­σης ‑το τονί­ζω αυτό- ανε­ξάρ­τη­τα από τις όποιες ιδιω­τι­κές απαι­τή­σεις μπο­ρεί να εγερ­θούν ή από τις ενέρ­γειες που θα ακο­λου­θή­σει το Δημό­σιο στο θέμα αυτό».

Όμως, το πρό­βλη­μα δεν είναι απλά και μόνο αν η εται­ρεία αθέ­τη­σε τις συμ­βα­τι­κές της υπο­χρε­ώ­σεις. Η υφι­στά­με­νη νομο­θε­σία και η σχε­τι­κή σύμ­βα­ση παρα­χώ­ρη­σης, στην οποία ομνύ­ει η σημε­ρι­νή και όλες οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις, είναι που έχει μετα­τρέ­ψει τους μεγά­λους οδι­κούς άξο­νες σε ένα πανά­κρι­βο εμπό­ρευ­μα που το πλη­ρώ­νει ο λαός διπλά και τρί­δι­πλα μέσω του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού και των διο­δί­ων, ενώ η προ­στα­σία των οδη­γών λογί­ζε­ται κάθε φορά ως «κόστος» από τους ομίλους.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός παρα­δέ­χθη­κε ότι προ­βλή­μα­τα δεν υπήρ­ξαν μόνο στην Αττι­κή Οδό, υπήρ­ξαν και σε κεντρι­κούς δρό­μους του λεκα­νο­πε­δί­ου. «Είναι σαφές ότι και εκεί τα πράγ­μα­τα δεν πήγαν καλά και πρέ­πει να εξε­τά­σου­με τις αιτί­ες που οδή­γη­σαν σε αυτή την κατά­στα­ση και να ανα­προ­σαρ­μό­σου­με τους σχε­δια­σμούς μας», σημεί­ω­σε, απο­σιω­πώ­ντας πως η βασι­κή αιτία είναι η επι­λε­κτι­κή ανι­κα­νό­τη­τα του κρα­τι­σμού μηχα­νι­σμού, ο οποί­ος είναι πολύ γρή­γο­ρος και επι­τε­λι­κός κάθε φορά που είναι να «ξεμπλο­κά­ρει» επεν­δύ­σεις και να εξυ­πη­ρε­τή­σει επι­χει­ρη­μα­τι­κούς σχε­δια­σμούς. Άλλω­στε, τις ίδιες επι­δό­σεις δεί­χνει το αστι­κό κρά­τος στις πυρ­κα­γιές, στις πλημ­μύ­ρες, στους σεισμούς…

Σε αντί­θε­ση δε με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που βίω­σαν και βιώ­νουν χιλιά­δες νοι­κο­κυ­ριά, που έμει­ναν χωρίς ρεύ­μα και θέρ­μαν­ση μέσα στον χιο­νιά, ισχυ­ρί­στη­κε πως «στον τομέα αυτό πήρα­με τα μαθή­μα­τα της ‘’Μήδειας’’ και κατα­φέ­ρα­με και απο­κα­τα­στή­σα­με την ηλε­κτρο­δό­τη­ση σε πολύ πιο σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα». Για τις «ελά­χι­στες» κατά τον ίδιο περιο­χές που για τρί­το 24ωρο δεν έχουν ηλε­κτρι­κό, ζήτη­σε «την υπο­μο­νή και την κατα­νό­η­ση των πολιτών».

Μπρο­στά στην πρό­δη­λη και επι­λε­κτι­κή ανι­κα­νό­τη­τα του κρα­τι­κού μηχα­νι­σμού, λίγους μήνες μετά τις αλλα­γές που είχαν γίνει στην Πολι­τι­κή Προ­στα­σία και τότε είχαν εμφα­νι­στεί ως πανά­κεια για την αντι­με­τώ­πι­ση των και­ρι­κών φαι­νο­μέ­νων, δια­κή­ρυ­ξε: «Είναι αλή­θεια πως οι υπο­δο­μές μιας μεσο­γεια­κής χώρας δεν είναι πάντα προ­σαρ­μο­σμέ­νες σε συν­θή­κες έντο­νων χιο­νο­πτώ­σε­ων. Αν και παντού στον κόσμο το πολύ χιό­νι φέρ­νει μεγά­λα προ­βλή­μα­τα. Είναι εξί­σου, όμως, αλή­θεια πως ο κρα­τι­κός μηχα­νι­σμός δεν είναι ακό­μα στο σημείο ετοι­μό­τη­τας που απαι­τούν φαι­νό­με­να τόσο μεγά­λης έντα­σης. Και αυτό αφο­ρά πρω­τί­στως τον συντο­νι­σμό μετα­ξύ των εμπλε­κό­με­νων: κρά­τος, Αυτο­διοί­κη­σης, Περι­φέ­ρειας, Δήμων και ιδιωτών».

Έτσι, κατά την κυβέρ­νη­ση, «αν πρέ­πει να αντλή­σου­με ένα μάθη­μα από τη μη επι­τυ­χη­μέ­νη δια­χεί­ρι­ση αυτής της χιο­νο­θύ­ελ­λας είναι το γεγο­νός ότι σε συν­θή­κες κρί­σε­ων τα κέντρα, οι προϊ­στά­με­νοι όλων αυτών των δομών, πρέ­πει να βρί­σκο­νται μαζί, να απο­φα­σί­ζουν και να δρουν αμέ­σως από κοι­νού. Και θα ακο­λου­θή­σουν άμε­σα αλλα­γές σε αυτή την κατεύ­θυν­ση ώστε να έχου­με επι­τρο­πές δια­χεί­ρι­σης κρί­σε­ων που θα φέρουν όλους τους εμπλε­κό­με­νους με πολύ σαφή και ξεκά­θα­ρα πρω­τό­κολ­λα στον ίδιο χώρο, ώστε να μην παρα­τη­ρού­νται φαι­νό­με­να ασυ­νεν­νοη­σί­ας, καθυ­στέ­ρη­σης στη λήψη απο­φά­σε­ων, αλλά και ενί­ο­τε απο­ποί­η­σης ευθυνών».

Επει­δή ακρι­βώς παρό­μοιες αλλα­γές είχαν προ­α­ναγ­γελ­θεί όταν ιδρύ­θη­κε με πολ­λές τυμπα­νο­κρου­σί­ες το υπουρ­γείο Πολι­τι­κής Προ­στα­σί­ας που τάχα θα έλυ­νε αυτά ακρι­βώς τα προ­βλή­μα­τα, βρή­κε άλλο­θι επει­δή «μέσα σε 30 μήνες δύσκο­λα λύνο­νται προ­βλή­μα­τα δεκα­ε­τιών και πολύ περισ­σό­τε­ρο όταν συν­δυά­ζο­νται με αλλε­πάλ­λη­λες και ταυ­τό­χρο­νες προ­κλή­σεις σε πολ­λά και δια­φο­ρε­τι­κά μέτωπα»…

Πηγή: 902.gr

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων