Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971 ήταν ο Γιάννης Ρίτσος

Αυτές τις μέρες δόθη­κε στη δημο­σιό­τη­τα η λίστα των υπο­ψη­φί­ων για το Νόμπελ Λογο­τε­χνί­ας του 1971, ανά­με­σα στους οποί­ους ήταν και ο δικός μας, ο Έλλη­νας κομ­μου­νι­στής ποι­η­τής Γιάν­νης Ρίτσος.

Οι υπο­ψή­φιοι για όλα τα βρα­βεία Νόμπελ δεν ανα­κοι­νώ­νο­νται ούτε πριν ούτε μετά την απο­νο­μή, παρά μόνο 50 χρό­νια αργό­τε­ρα. Τότε μόνο η σου­η­δι­κή ακα­δη­μία, στην αρχή κάθε χρο­νιάς, ανοί­γει τους φακέ­λους με τις υπο­ψη­φιό­τη­τες για τα Νόμπελ και τους παρα­δί­δει στη δημοσιότητα.

Για την Ιστο­ρία, το βρα­βείο Νόμπελ Λογο­τε­χνί­ας για το 1971 έλα­βε ένας άλλος μεγά­λος κομ­μου­νι­στής ποι­η­τής, ο Χιλια­νός Πάμπλο Νερούδα.

Ανά­με­σα στα 90 ονό­μα­τα της λίστας, πέρα από τον Γ. Ρίτσο, δια­βά­ζου­με ότι υπο­ψή­φιοι ήταν και οι Ζόρ­ζε Αμά­ντο, Λουί Αρα­γκόν, Άρθουρ Μίλερ, Τένε­σι Ουί­λιαμς και πολ­λοί άλλοι σπου­δαί­οι λογοτέχνες.

Αξί­ζει να ανα­φέ­ρου­με ότι μετα­ξύ του Νερού­δα και του Ρίτσου υπήρ­χε αμοι­βαί­ος σεβα­σμός και αλλη­λο­ε­κτί­μη­ση. Ο Έλλη­νας ποι­η­τής επι­λέ­γει να απευ­θυν­θεί και στον Νερού­δα στο περί­φη­μο ποί­η­μά του «Γράμ­μα στον Ζολιό Κιου­ρί», όντας εξό­ρι­στος στον Άη Στράτη.

…Ζολιό, πες και στους άλλους αδελ­φούς μας

στον Έρε­μπουργκ, στον Αρα­γκόν και στον Νερούντα,

στον Ελυάρ, στον Πικασ­σό και σ’ όλα μας τ’ αδέρφια

πως είμα­στε δω πέρα τρεις χιλιά­δες εξόριστοι

όχι για τίποτ’ άλλο, αδέρ­φια μου, παρά μονά­χα, να, για­τί και ‘μεις όπως και ‘σεις

σηκώ­νου­με στη ράχη μας ένα αγκω­νά­ρι απ’ το καμέ­νο σπί­τι μας

να χτί­σου­με για κεί­νους που θα ‘ρθούν ένα και­νούρ­γιο σπί­τι με πολ­λά παράθυρα

πολ­λά φαρ­διά παρά­θυ­ρα προς την ανατολή…

Ενώ και ο Νερού­δα, όταν έλα­βε το Νόμπελ, δεν δίστα­σε να δηλώ­σει: «Υπάρ­χει ένας άλλος ποι­η­τής που αξί­ζει πολύ περισ­σό­τε­ρο από μένα αυτήν την τιμή, ο Γιάν­νης Ρίτσος».

Ριζο­σπά­στης

«Ο Μεγά­λος Ζωο­λο­γι­κός Κήπος» του Νικο­λάς Γκι­γιέν, από­δο­ση Γιάν­νη Ρίτσου

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο