«Φθινοπωρινή Σονάτα» στο «Κεφαλληνίας»

Το 2018 κλεί­νουν 100 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του Ινγκ­μαρ Μπέρ­κμαν. Τον Σου­η­δό σκη­νο­θέ­τη, του οποί­ου η συνει­σφο­ρά στην τέχνη είναι γνω­στή, θα τιμή­σει το 2018 το «Teater Giljotin» στη Στοκ­χόλ­μη, ανε­βά­ζο­ντας τη «Φθι­νο­πω­ρι­νή Σονάτα».
Το «Θέα­τρο Οδού Κεφαλ­λη­νί­ας» περι­λαμ­βά­νει στο ρεπερ­τό­ριό του τη «Φθι­νο­πω­ρι­νή Σονά­τα» και την παρου­σιά­ζει σε μετά­φρα­ση από τα Σου­η­δι­κά του Ζάν­νη Ψάλ­τη. Πρό­κει­ται για ένα έργο όπου ο Μπέρ­γκ­μαν στο­χά­ζε­ται για την αγά­πη, πλά­θο­ντας δύο χαρα­κτή­ρες: Την κόρη, της οποί­ας είναι εύκο­λο να αγα­πή­σει και δύσκο­λο να αγα­πη­θεί, και τη μάνα, της οποί­ας είναι εύκο­λο να αγα­πη­θεί και δύσκο­λο να αγαπήσει…

Παί­ζουν η Μπέτ­τυ Αρβα­νί­τη (Σαρ­λότ), η Δέσποι­να Κούρ­τη (Εύα) και ο Δημή­τρης Ημε­λος (Πάστωρ Βικτώρ).

Ο Αρης Τρου­πά­κης σημειώ­νει: «Παρα­κο­λου­θού­με τη συνά­ντη­ση μιας μητέ­ρας με την κόρη της, μετά από επτά ολό­κλη­ρα χρό­νια που δεν είχαν δει η μία την άλλη. Η μητέ­ρα, πια­νί­στα διε­θνούς φήμης, με μια ζωή μακριά και πέρα από κάθε οικο­γε­νεια­κή δέσμευ­ση, προ­σπα­θεί να ξανα­βρεί τη στορ­γή και την παρη­γο­ριά που της λεί­πει στην αγκα­λιά της κόρης της, αλλά η σχέ­ση τους είναι από χρό­νια βαθιά τραυ­μα­τι­σμέ­νη. Η κόρη, όσο κι αν θέλει, δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει άλλο κλει­δω­μέ­να στα συρ­τά­ρια της τα παρά­πο­να, την οργή, το μίσος, το θυμό που της έχει προ­κα­λέ­σει η μητέ­ρα της. Η διεκ­δί­κη­ση γίνε­ται κι από τις δύο πλευ­ρές όλο και πιο άγρια, πιο βαθιά και πιο ανε­λέ­η­τη. Ξενα­γοί μας στη μοι­ραία επα­νέ­νω­ση των δύο γυναι­κών είναι ο σύζυ­γος της κόρης, ένας σιγό­φω­νος άντρας που επι­μέ­νει να ελπί­ζει πως θα ξανα­κερ­δί­σει τη χαμέ­νη ευτυ­χία στο πλάι της γυναί­κας του, και η μικρό­τε­ρη αδερ­φή της, χτυ­πη­μέ­νη από μια παρα­λυ­τι­κή ασθέ­νεια, που με τις άναρ­θρες κραυ­γές της τις καλεί και τις ξανα­κα­λεί στο παι­δι­κό της δωμά­τιο. Εκεί που κάπο­τε ξέχα­σαν το πιο πονε­μέ­νο αλλά και πιο μονά­κρι­βο κομ­μά­τι του εαυ­τού τους».