Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Ο εργοδότης μπορεί να διαλέξει την Σύμβαση που τον συμφέρει ή να “στήσει” φιλικά και ξεπουλημένα προς αυτόν σωματεία με ευνοϊκούς για αυτόν όρους σύμβασης και να τους επιβάλλει νόμιμα και στους υπόλοιπους ανεξαρτήτως Σωματείου και ανεξαρτήτως αν υπάρχει άλλη ισχύουσα σύμβαση. Η “κίτρινη” Σύμβαση γίνεται για όλους υποχρεωτική.
Παράδειγμα η απεργία αποτροπής της επιβολής “κίτρινης” σύμβασης στους ταχυδρομικούς υπαλλήλους στην Φινλανδία.
Η απεργία των ταχυδρομικών υπαλλήλων στην Φινλανδία ξεκίνησε τμηματικά τον Σεπτέμβριο όταν η Διοίκηση του Ταχυδρομείου (Posti) ανακοίνωσε τα σχέδιά της.
Θέλει να ενταχθούν οι εργαζόμενοι στη σύμβαση θυγατρικής εταιρείας του Ταχυδρομείου που έχει ευνοϊκότερη σύμβαση για τον εργοδότη.
Το σχέδιο προβλέπει τμηματική απόσπαση σε πρώτη φάση 700 εργαζόμενων στην θυγατρική εταιρεία με μικρότερες αποδοχές και ταυτόχρονη αποδοχή και των υπόλοιπων εργαζομένων που ανήκουν σε άλλο σωματείο της καινούργιας επαχθής για αυτούς σύμβασης.
Η καινούργια “κίτρινη“σύμβαση αν επεκταθεί και στους υπόλοιπους θα συνεπάγεται μείωση μισθών από 30 μέχρι 50% για 9000 υπαλλήλους.
Το Σωματείο αρνείται την απόσπαση και την αλλαγή σύμβασης και από τις 11 Νοεμβρίου απεργεί το σύνολο των εργαζομένων στα Ταχυδρομεία.
Η απεργία παίρνει νέα τροπή με την αναγγελία απεργίας συμπαράστασης των πληρωμάτων των Φινλανδικών πλοίων που μεταφέρουν ταχυδρομικό υλικό προς την Σουηδία.
Η απεργία θα σταματήσει στην ουσία κάθε μετακίνηση μέσω θαλάσσης μεταξύ Φινλανδίας και Σουηδίας για πλοία με φινλανδική σημαία.
Η διοίκηση του Ταχυδρομείου δεν δείχνει μέχρι στιγμής καμμία διάθεση να υποχωρήσει.
Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε το 2017 όταν αποσπάστηκαν 2300 διανομείς εφημερίδων σε θυγατρική επιχείρηση και μέσα σε 2 χρόνια ο μισθός όσων παρέμειναν έχει ήδη μειωθεί με 24%.σύμφωνα με δηλώσεις τους στην εφημερίδα Svenska Yle.
Μετά την απόσπαση δεν έχουν καταφέρει να ιδρύσουν σωματείο. Όσοι παραιτήθηκαν αντικαταστάθηκαν με πρόσφυγες και μετανάστες με μικρότερους μισθούς και καμμία συνδικαλιστική εμπειρία.
-Δεν γνωρίζουμε ούτε τα δικαιώματά μας, δηλώνει στην ίδια εφημερίδα εργαζόμενος Ισπανικής καταγωγής.
Η συζήτηση για απεργιακές κινητοποιήσεις συμπαράστασης περιλαμβάνει και το προσωπικό στους Σιδηροδρόμους, στις οδικές και αεροπορικές μεταφορές καθώς και Ομοσπονδίες υπαλλήλων Δημοσίου.
Η τακτική των λεγόμενων “κίτρινων” συμβάσεων είναι πολύ συνηθισμένη στην ΕΕ.
Ο εργοδότης μπορεί να διαλέξει την Σύμβαση που τον συμφέρει ή να “στήσει” φιλικά και ξεπουλημένα προς αυτόν σωματεία με ευνοϊκούς όρους σύμβασης και να τους επιβάλλει νόμιμα και στους υπόλοιπους ανεξαρτήτως Σωματείου και ανεξαρτήτως αν υπάρχει άλλη ισχύουσα σύμβαση.
Η “κίτρινη” Σύμβαση γίνεται για όλους υποχρεωτική. Όπως είναι φανερό γίνεται και κραυγαλέα εκμετάλλευση των μεταναστών από τον εργοδότη, ακόμη κιαν είναι κρατική επιχείρηση, για να χτυπηθούν οι αμοιβές και τα εργασιακά δικαιώματα.
Πρόσφατα προσάρμοσε την νομοθεσία της και η Σουηδία με περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας και την νομιμοποίηση των “κίτρινων” συμβάσεων με την σύμφωνη γνώμη των εργοδοτικών Συνδικάτων.
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.