Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Φρούτσου, φρούτσου το φουστάνι, πάρτε μας, Αμερικάνοι…» (Παρωδία, Κώστα Βάρναλη)

Έλληνες νεολαίοι χορεύουν στους ξέφρενους ρυθμούς του Ροκ εντ ρολ κατά τη διάρκεια συναυλίας της μπάντας του αμερικανικού στόλου στην Αθήνα, το 1957. (AP Photo) - Πηγή Καθημερινή

Έλλη­νες νεο­λαί­οι χορεύ­ουν στους ξέφρε­νους ρυθ­μούς του Ροκ εντ ρολ κατά τη διάρ­κεια συναυ­λί­ας της μπά­ντας του αμε­ρι­κα­νι­κού στό­λου στην Αθή­να, 27 Ιου­λί­ου 1957 (AP Photo) — Πηγή Καθημερινή

Παρωδία

Ήρθα­νε, ωραία κόρη, 

ήρθαν οι Αμερικάνοι… 

Φρού­τσου, φρού­τσου το φουστάνι, 

πάρ­τε μας, Αμερικάνοι… 

(Δημο­τι­κό μανιάτικο).

 

Πέσα­νε χιλιά­δες γλάροι

στ’ αχα­μνού­λι μας τομάρι,

οι συμ­μά­χοι Αμερικάνοι,

δεν αφή­σα­νε λιμάνι.

 

Πήρα­νε βου­νά και δάση

για τον Έχτο Στό­λο βάση

(«διευ­κό­λυν­ση» αιωνία,

έτσι λέγ’ η «συμ­φω­νία»!)

Καθα­νείς τη φαμε­λιά του,

 

τα παι­διά και τα σκυ­λιά του.

Θα μασά­νε ολημερίς

κι άμε διώχ’ τους, αν μπορείς.

Θα σ’ αρπά­ξουν απ’ τ’ αυτί

να σε διώ­ξουν σένα αυτοί.

 

Θα σε μπα­γλα­ρώ­σουν και

«Άι σιχτίρ, βαλκανικέ!»

Οι τρο­χοί τους θα σαρώνουν

κι ούτε σέν­τσι θα πλερώνουν.

Τώρα στων θεών το χώμα

 

με τα νύχια, με το στόμα

σκά­ψε για χιλιά­δες πάτους

άλλες τόσες αποπάτους.

Σε λιγά­κι θα μιλάς

Τέξας γλώσ­σα, αρχαία Ελλάς

 

και δε θα ρωτά κανείς

πού ’ναι η χώρα η ελληνίς.

Κι άμα ρίξουν πρώ­τες οι ΗΠΑ

όλη θα γενείς μια τρύπα!

Κώστας Βάρ­να­λης (Συλ­λο­γή «Οργή Λαού»)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο