Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φτηνή προσπάθεια Μητσοτάκη να παρουσιάσει την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά

Την ώρα που η κρα­τι­κή κατα­στο­λή γίνε­ται όλο και πιο άγρια, όλο και πιο συχνή ο πρω­θυ­πουρ­γός με δήλω­σή του αμέ­σως μετά τη νέα αστυ­νο­μι­κή κτη­νω­δία στη Νέα Σμύρ­νη θυμή­θη­κε την αυτο­συ­γκρά­τη­ση. Δήλ­σε «ανή­συ­χος» και ζήτη­σε «να επι­κρα­τή­σει απ’ όλους αυτο­συ­γκρά­τη­ση και ψυχραι­μία», όμως, η κυβέρ­νη­ση δεν δεί­χνει καμία «αυτο­συ­γκρά­τη­ση» όπως μαρ­τυ­ρούν τα γεγο­νό­τα στη Ν. Σμύρ­νη την Κυρια­κή και σήμε­ρα, καθώς και τα δεκά­δες άλλα κρού­σμα­τα έντα­σης της κρα­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας. Οι προ­χτε­σι­νές πάλι εικό­νες αστυ­νο­μι­κής βίας δεν τον ανη­σύ­χη­σαν καθόλου…

Σαν έτοι­μος από και­ρό έσπευ­σε να αξιο­ποι­ή­σει τον τραυ­μα­τι­σμό του αστυ­νο­μι­κού και τη δρά­ση ορι­σμέ­νων προ­βο­κα­τό­ρι­κων στοι­χεί­ων για να «ξεπλύ­νει» την αστυ­νο­μι­κή βία. «Οι θλι­βε­ρές εικό­νες βίας που είδα­με όλοι, από­ψε, στην Αθή­να πρέ­πει να είναι οι τελευ­ταί­ες. Και η ζωή ενός συμπο­λί­τη μας, του νεα­ρού αστυ­νο­μι­κού που κιν­δύ­νευ­σε, να μας αφυ­πνί­σει», τόνι­σε σε δήλω­ση του ο Κυρ. Μητσο­τά­κης. Μια φτη­νή προ­σπά­θεια να παρου­σιά­σει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα με το κεφά­λι κάτω και τα πόδια ψηλά.

Δεν παρέ­λει­ψε να εμφα­νι­στεί ως «εγγυ­η­τής» της «εθνι­κής ομο­ψυ­χί­ας» όπως βαφτί­ζει το κεφά­λαιο και τα κόμ­μα­τα του την υπο­τα­γή στις επι­διώ­ξεις της αστι­κής τάξης. Έτσι, αφού πρώ­τα ανέ­φε­ρε στα πλαί­σια του κάλ­πι­κου δικομ­μα­τι­κού καυ­γά πως κάποιοι «επι­χει­ρούν να σπεί­ρουν το μίσος και το διχα­σμό στην κοι­νω­νία για να καλύ­ψουν το δικό τους αδιέ­ξο­δο, όπως έκα­ναν και στο παρελ­θόν», πρό­σθε­σε: «To βρά­δυ των εκλο­γών της 7ης Ιου­λί­ου 2019 τόνι­σα ότι είμαι εδώ για να εγγυ­η­θώ την ενό­τη­τα, την ασφά­λεια και την ευη­με­ρία όλων των Ελλή­νων. Αυτό επα­να­λαμ­βά­νω και τώρα. Δεν θα επι­τρέ­ψω σε κανέ­ναν να μας διχά­σει. Δεν θα αφή­σου­με κανέ­ναν να μας γυρί­σει πίσω».

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο