Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Φτώχεια στη Γερμανία;! — Ζωή με το φως των κεριών…

Ανοι­ξη της ελλη­νι­κής οικο­νο­μί­ας προ­α­νήγ­γει­λε χτες ο πρω­θυ­πουρ­γός στο Υπουρ­γι­κό Συμ­βού­λιο, η οποία όμως δεν μπο­ρεί να κρύ­ψει τη σκλη­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που ζει ο ελλη­νι­κός λαός και το μέλ­λον που του επι­φυ­λάσ­σουν σε όσα μέχρι τώρα υιο­θέ­τη­σαν και εφαρ­μό­ζουν και με αυτά που τώρα δια­πραγ­μα­τεύ­ο­νται. Όχι μόνο δε θα νιώ­σουν την άνοι­ξη τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα αλλά θα συνε­χί­σουν να ζουν σε συν­θή­κες βαρυ­χει­μω­νιάς. Ναι θα έλθει ανά­καμ­ψη της οικο­νο­μί­ας, μα ποιος θα ωφε­λη­θεί από αυτή;

Και για να μη λέμε λόγια του αέρα ας δού­με τι συμ­βαί­νει στην «ατμο­μη­χα­νή» της καπι­τα­λι­στι­κής οικο­νο­μί­ας της ΕΕ, όπου οι φορείς πρό­νοιας κρού­ουν το κώδω­να κιν­δύ­νου για μαζι­κή απει­λή από τη φτώ­χεια στη Γερ­μα­νία. Και όμως, στη Γερ­μα­νία που το ΑΕΠ αυξά­νε­ται η φτώ­χεια γα τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα διευρύνεται.

Στη Γερ­μα­νία των μίνι τζο­μπς με 400 ευρώ το μήνα — απα­σχο­λούν γύρω στα 7 εκα­τομ­μύ­ρια άτο­μα στη Γερ­μα­νία – το ποσ­σο­στό των φτω­χών το 2015 (όταν το ΑΕΠ είχε αύξη­ση 1,7%) σχε­δόν 13 εκατ. άνθρω­ποι ή το 15,7% του πλη­θυ­σμού ζού­σαν σε συν­θή­κες φτώ­χειας, δηλα­δή με απο­λα­βές κάτω από το 60% του μέσου εισοδήματος.

Η φτώ­χεια στη Γερ­μα­νία έχει πολ­λά πρό­σω­πα. Ένα από αυτά είναι η ζωή στο από­λυ­το σκο­τά­δι ή με το φως κεριού. Σύμ­φω­να με άρθρο της Deutsche Welle σε 331.000 ανθρώ­πους κόπη­κε το ρεύ­μα μέσα σε έξι μήνες. Άλλοι δεν δια­θέ­τουν χρή­μα­τα για τα απο­λύ­τως απαραίτητα.

«Η ταλαι­πω­ρία των τελευ­ταί­ων μηνών έχει αφή­σει τα ίχνη της. Χωρίς ζεστό φαγη­τό και νερό, τελι­κά χωρίς ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα, η επι­βί­ω­ση ήταν δύσκο­λη και το κοι­νω­νι­κό όνει­δος μεγά­λο. «Ξαφ­νι­κά βρί­σκε­ται κανείς απέ­να­ντι στα αδιέ­ξο­δά του», λέει ο Κουρτ από το Άαχεν. Η περί­πτω­σή του δεν απο­τε­λεί εξαί­ρε­ση. Μέσα σε ένα χρό­νο οι αρχές έκο­ψαν την παρο­χή ηλε­κτρι­κού ρεύ­μα­τος σε περισ­σό­τε­ρους από 331.000 ανθρώ­πους στη Γερ­μα­νία. Μια σιω­πη­ρή αλλά δρα­στι­κή συνέ­πεια της φτώχειας.

Κερί αντί για ρεύμα

Η δια­κο­πή ηλε­κτρο­δό­τη­σης έφε­ρε τα πάνω κάτω στη ζωή του Κουρτ. Ζει χωρι­σμέ­νος από τη γυναί­κα του και τα δυο του παι­διά έρχο­νται όλο και πιο σπά­νια τα Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κα. «Το ένα είναι τεσ­σά­ρων, το άλλο εννέα χρο­νών, δεν μπο­ρώ να τα εκθέ­σω στην ταλαι­πω­ρία να μην έχουν ζεστό νερό», λέει. Χάρη στη βοή­θεια συμ­βού­λου ενέρ­γειας έγι­νε επα­να­σύν­δε­ση του ρεύ­μα­τος μετά από 6 μήνες. Ο Χανς Βαϊν­ρό­τερ, εμπει­ρο­γνώ­μων ενέρ­γειας στο Κέντρο Προ­στα­σί­ας Κατα­να­λω­τή στο Μάιντς, ξέρει πολ­λές ανά­λο­γες περι­πτώ­σεις. «Ζωή χωρίς ηλε­κτρι­κό είναι μια δύσκο­λη ζωή που σε βγά­ζει εκτός ρότας», λέει περι­γρά­φο­ντας περι­πτώ­σεις στις οποί­ες την ατε­λεί­ω­τη χει­μω­νιά­τι­κη νύχτα σπά­ει το φως του κεριού. Ο κυριό­τε­ρος λόγος δια­κο­πής ρεύ­μα­τος οφεί­λε­ται στο ότι το κατώ­τα­το βοή­θη­μα για ανέρ­γους δεν επαρ­κεί λόγω του αυξα­νό­με­νου κόστους ενέρ­γειας. Το ποσό που προ­βλέ­πε­ται για ρεύ­μα είναι 408 ευρώ το χρό­νο για έναν εργένη.

Σε περί­πτω­ση που χρω­στά κάποιος 100 ευρώ στον πάρο­χο τότε αμέ­σως παίρ­νει ειδο­ποί­η­ση για δια­κο­πή. Το 2015 ταχυ­δρο­μή­θη­καν 6,3 εκα­τομ­μύ­ρια τέτοια ειδο­ποι­η­τή­ρια. Επι­χει­ρή­μα­τα όπως ότι στο σπί­τι ζουν παι­διά ή ότι χρειά­ζε­ται το ψυγείο για συντή­ρη­ση φαρ­μά­κων, δεν έπαι­ξαν κανέ­να ρόλο. Μια λύση είναι να ζητή­σει κανείς τη βοή­θεια ενός συμ­βού­λου, ο οποί­ος δια­με­σο­λα­βεί και ρυθ­μί­ζει να πλη­ρώ­νε­ται το χρέ­ος σε δόσεις.

Βοή­θεια από ενερ­γεια­κούς επιθεωρητές

Σύμ­φω­να με την Ομο­σπον­δια­κή  Στα­τι­στι­κή Υπη­ρε­σία έχει αυξη­θεί το ποσο­στό εκεί­νων που πρέ­πει να ζουν με λιγό­τε­ρο από το 60% ενός μεσαί­ου οικο­γε­νεια­κού εισο­δή­μα­τος. Οι φορείς πρό­νοιας κρού­ουν το κώδω­να κιν­δύ­νου για μαζι­κή απει­λή από τη φτώ­χεια στη Γερ­μα­νία. Διό­τι το να μην μπο­ρεί κανείς να πλη­ρώ­σει το ρεύ­μα είναι από­το­κο της αδυ­να­μί­ας να αντα­πε­ξέλ­θει στο κόστος ζωής. Ένας στους τρεις ανέρ­γους δεν είναι σε θέση να πλη­ρώ­σει τα απα­ραί­τη­τα. Για παρά­δειγ­μα, δεν μπο­ρεί να πλη­ρώ­σει ενοί­κιο και νερό στην ώρα τους ή δεν μπο­ρεί να θερ­μά­νει επαρ­κώς το σπί­τι του. Άλλα κρι­τή­ρια είναι το αυτο­κί­νη­το, οι δια­κο­πές, η τηλε­ό­ρα­ση, το πλυ­ντή­ριο ή το στα­θε­ρό τηλέ­φω­νο. Σύμ­φω­να με τον ορι­σμό της ΕΕ, υφί­στα­ται κάποιος υλι­κές στε­ρή­σεις όταν δεν δια­θέ­τει τα χρή­μα­τα για να αντι­με­τω­πί­σει τις δαπά­νες τεσ­σά­ρων από τους παρα­πά­νω τομείς της καθη­με­ρι­νό­τη­τας. Το 30,1% των ανέρ­γων στη Γερ­μα­νία περι­λαμ­βά­νε­ται σε αυτήν την κατη­γο­ρία» (Deutsche Welle).

Και μια και μιλή­σα­με για φτώ­χεια, ας επα­νέλ­θου­με στα εν οίκω όπου η φτώ­χεια στην Ελλά­δα τα χρό­νια της κρί­σης αυξή­θη­κε κατά 40% (κ. Φλα­μπου­ρά­ρη τα ακού­τε;) ενώ σύμ­φω­να με έρευ­να του «Μπλού­μπεργκ» η χώρα βρί­σκε­ται στην τέταρ­τη θέση στο δεί­κτη δυστυχίας

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο