«Ο ιός ως επίθετο»
Ο ιός είναι εχθρός,
καθόλου φιλικός,
εύκολα κολλητικός,
κάπως βλοσυρός.
Σε πλησιάζει σκυφτός,
σαν ξένος περαστικός,
αγγίζει με μάτια γυμνά,
πάνω στου κόσμου τα καλά.
Φέρνει αγωνία και πόνο
και μας αφήνει με το παράπονο,
μην ξέροντας το παραπάνω.
«Καραντινάτες συνήθειες»
Καραντίνα και προσπαθώ
Να θυμηθώ τι νοσταλγώ.
Καραντίνα και εύχομαι να ήξερα
τι από όλα πιο πολύ φοβήθηκα.
Καραντίνα και κλείνω την τηλεόραση,
να μην ακούω όλο τα ίδια και τα ίδια·
άλλωστε επηρεάζεται και η όραση.
«Δίχως πανοπλία»
Στέκομαι εδώ στου δρόμου την άκρη.
Κάπως μακριά από όλα τα άγχη.
Η πανδημία μας έχει ρίξει στην ανησυχία.
Δε βοηθάει όσο και αν έχει νηνεμία.
Η.Π.Α., Ευρώπη, Κίνα και Αγγλία
η μία μετά την άλλη πολιτεία
παίρνουν μέτρα έκτακτα για τη συγκυρία
αφού όλα τα έχουμε εκτός μια πανοπλία.
«Ο εγκλεισμός ως πραγματικότητα»
Ο εγκλεισμός συνειδητός,
όσο και εφικτός.
Χρειάζεται μια απόφαση σωστή,
να κάτσεις στο σπίτι δηλαδή,
χωρίς άνοιξη,
χωρίς φιλί,
χωρίς μια θάλασσα καλή.
Ο εγκλεισμός αυτός ο αναγκαίος
και συνάμα ο μοιραίος.
